เมื่อหันไปหาต้นเสียงเพื่อคลายความสงสัย ทุกอย่างก็หยุดนิ่ง เธอ นั่นมัน สติของผมหลุดลอยไปชั่วขณะ "นี่นายที่นี่มันที่ไหนกัน" เสียงของหญิงสาวกระแทกเข้ามาในหัวสมอง ดึงสติที่หลุดลอยของผมกลับคืนมา "ที่นี่คือ..." ยังไม่ทันที่ผมจะส่งเสียง หญิงสาวก็พูดขึ้น "อ้ะดูนั่นสิ เบคอน" ตาของหญิงสาวเป็นประกาย ถ้าคุณไม่ได้มาอยู่ในจุดที่ผมและหญิงสาวยืนอยู่คุณจะไม่มีทางเชื่อภาพที่พวกเรากำลังเห็นอยู่แน่นอน แต่นั่นมัน ให้ตายเถอะเบคอนเป็นล้านๆชิ้นกำลังตกลงมากระทบหัวของพวกเรา หญิงสาวค่อยๆเก็บเบคอนที่ตกลงมา แล้วนั่งลงกินอย่างเรียบร้อย  "นี่จะมัวยืนอึ้งอะไร มานั่งกินด้วยกันสิ" หญิงสาวเอ่ยปากชวนผม นี่มันบ้าชะมัดในโลกแห่งความเป็นจริงไม่มีทางเลยที่ฝนจะตกลงมาเป็นเบคอน และมันยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่ที่เธอจะชวนผมมานั่งกินเบคอนกับเธอ ในโลกแห่งความเป็นจริง ผมทำได้แค่คอยเฝ้าสังเกตุการณ์ มองดูเธออยู่ห่างๆ แต่ตอนนี้ผมกำลังนั่งลงกินมัน นั่งกินเบคอนอยู่ข้างๆเธอ