เหนื่อยใจ ทีแรกกะจะหายไปเลย ไม่เข้ามาอธิบายอะไรทั้งสิ้น เพราะบางเรื่องบ่นไปก็ไม่มีประโยชน์ เผลอๆ อาจจะทำให้คนอ่านพาลรำคาญเอาได้อีกต่างหาก แต่...ถ้าทำแบบนั้นมันก็ดูไร้มารยาทยังไงก็ไม่รู้เนอะ วันนี้...พอดีมีเวลาว่างนิด เลยเข้ามาบอกค่ะ เหตุผลของการหายเงียบไปไม่อัปนิยายต่อ เป็นเพราะลิซมีเรื่องทางบ้านนิดหน่อยค่ะ เรื่องแรก...พื้นบ้านระเบิด ทำให้ลิซต้องรื้อพื้นบ้านทั้งหมดออกแล้วทำพื้นใหม่ ไอ้เรื่องรื้อ...เรื่องเล็กค่ะ แต่เรื่องใหญ่ก็คือ...การต้้องขนของทุกอย่างที่วางอยู่บนพื้นบ้านออกไปเสียก่อนจะรื้อ คุณผู้อ่านขา ลิซขนของจนไข้ขึ้นเลยอ่ะ ยังค่ะ...ยังไม่หมดเวรหมดกรรม หลังจากฟื้นไข้แล้ว หาช่างมาทำบ้านได้แล้ว ชีวิตเริ่มจะเข้าที่...พ่อดั๊นทำปืนลั่นใส่ขาตตัวเองอีก ทีแรกก็นึกว่าจะไม่หนักหนา ลูกปืนไม่โดนจุดสำคัญเลย มันเขามา...และออกไปอย่างเรียบร้อย คุณหมอหน้าอ่อนเลยบอกว่าไม่ต้องผ่าตัด แต่ล้างแล้วก็เย็บแผลก็พอ โอ้...คิดว่าโชคดีใช่ไหมคะ ยังค่ะ เรื่องมันยังไม่จบ หลังจากทำแผลเรียบร้อย ก็พาพ่อกลับบ้าน พ่อดูสบายๆ บอกไม่เจ็บแค่ตึงๆ แต่พอวันรุ่งขึ้นปรากฏว่าเมีเลือดซึมออกมาจากแผลที่เย็บตลอด ต้องกระเตงๆ พาพ่อไปหาหมออีกรอบ ปรากฏว่า...คุณหมอท่านนั้นเย็บรูที่ลูกปืนออกให้ แต่ดันไม่ได้เย็บปิดรูที่ลูกปืนเข้า (เอาผ้าก็อซปิดแผลเอาไว้เฉยๆ) ทำให้เลือดมันไหลออกมาไม่หยุด (งานนี้เหนื่อยใจจนไม่อยากจะบ่นว่าอะไรคุณหมอคนนั้นแล้วค่ะ เอาแค่...หากวันหน้าไม่สบาย เจ็บ ไข้ แล้วต้องรักษากับหมอคนนี้อีก ลิซจะกลับไปตายเองที่บ้านค่ะ ไม่รักษาให้เปลืองเงินหรอก) พ่อลิซก็อึดชะมัด ไม่ว่า ไม่บ่น คุณหมอคนเก่าเลยสักนิด ยอมให้หมอคนใหม่เข็นพาเข้าไปผ่าสดในห้องผ่าตัดเพื่อนำเืลือดตกในออกจากขาแต่โดยดี ิลิซมาฟังพ่อเล่าทีหลังแล้วสงสารพ่อมาก ผลจากความประมาทไม่ระมัดระวังแค่เสี้ยววินาที ทำพ่อเจ็บมาก... สุดท้าย...วันนี้ (22-6-53) พ่อออกจากโรงพยาบาลแล้วค่ะ แต่คงต้องเป๋ไปอีกนาน เฮ้อ...ว่าจะไม่บ่น ไม่บ่น แต่ก็เผลอบ่นบ้ามาเสียยืดยาวจนได้ สุดท้ายแล้ว สั้นๆ เซ็งจับจิตจับใจ เหนื่อยทั้งกายทั้งใจจนไม่มีอารมณ์จับคอมฯ เลย เล่ห์พรหมจึงจำต้องงดโพสต์ต่ออย่างหงอยๆ เช่นนี้... ขอโทษผู้ที่ติิดตามอ่านมาโดยตลอดด้วยนะคะ   Create Date : 23 มิถุนายน 2553 5 comments Last Update : 23 มิถุนายน 2553 1:16:44 น. Counter : 3096 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายจ้า   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 23 มิถุนายน 2553 2:05:01 น.

ขอให้คุณพ่อหายเร็ว ๆ ดุแลตัวเองด้วยนะคะ   โดย: magic-women 23 มิถุนายน 2553 19:23:41 น.

อึ้ง...รู้สึกคล้ายๆ ที่บ้านยังไงก็ไม่รุ... วันดีคืนดีซวยตู้ที่เพิ่งสั่งต่อเข้ามามีฝูงเห็บมาอาศัยด้วย รื้อห้องทั้งหมด จนปานนี้ยังเข้าไปซุกหัวนอนไม่ได้แถมด้วยต้องซื้อเครื่องเรือนใหม่หมด (เพราะไม่รู้ว่าน้องเห็บจะไปซุกซอกไหนบ้าง) คุณแม่เดินอยู่ดีๆ ก็สะดุดกล่องกระดูกร้าว คุณหมอที่ไปพบท่านแรกบอกว่าไม่ต้องเข้าเฝือก กลับมาบ้านปรากฎว่าบวมมากกลับไปใหม่คุณหมออีกท่านแนะนำให้เข้าเฝือกเพื่อล็อกขาไว้...สรุปว่านั่งเฉยๆ เป็นเดือน ต้องคอยช่วยกันดูแล ตอนนี้เอาเฝือกออกแล้วแต่ยังเป็นปูขาเป๋อยู่...คงอีกเป็นปีกว่าจะหายดี.... ขอให้คุณลิซสู้ๆ นะคะ   โดย: mooda IP: 117.47.34.72 28 มิถุนายน 2553 10:47:02 น.

ผ่านมาหลายเดือนคุณพ่อคงหายดีแล้วใช่มั้ยคะพี่ลิซ ... แต่แอบเซ็งหมอจังเลยค่ะ ทำงานสะเพร่าแบบนี้ได้ยังไงกัน   โดย: ปัณณ์ IP: 124.122.79.131 4 พฤศจิกายน 2553 21:24:28 น.

Hello, New club music, private server MP3/FLAC, Label, LIVESETS, Music Videos https://0daymusic.org Available only on our secure FTP server. 0daymusic Team   โดย: Williepeela IP: 51.210.176.129 17 มีนาคม 2567 6:08:37 น.