ชีวิตเหมือนใบไม้ร่วง.............. หลายวันก่อนน้องผู้หญิงที่ทำงานด้วยกัน นั่งร่ำไห้ฟูมฟาย ตีอกชกตัว ผมเผ้ารุงรัง เวทนาคร่ำครวญ ด้วยเหตุพี่สาวร่วมบิดามารดาเดียวกัน.........เสียชีวิตลงอย่างกระทันหัน ไม่ทันได้สั่งเสียกันเลยสักนิดก็หาไม่ ตอนหัวค่ำเธอยังโทรไปคุยกับพี่สาวที่สนิมสนมด้วยกำเนิดเคลื่อยคล้อยตามกันมา.........อนิจจา ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง เธอบ่นอ่อนเพลียตั้งแต่ตอนหัวค่ำ แล้วขอตัวไปเข้านอน....ใครเล่าจะรู้ เมื่อหัวถึงหมอนครานี้...จะกลายเป็นการนอนหลับยาวอย่างนิรันดร บุตรสาวสองคนที่ยังไม่เดียงสา ก็ไม่อาจรู้ถึงลมหายใจของมารดาที่ขาดไปตั้งแต่เพลาใด..............ตีห้ากว่า ทุกวันที่เธอเคยตื่นมาทำภาระกิจออกหากิน หุงข้าวปลาอาหารให้ลูกน้อยและสามี วันนี้กลับเงียบงัน ฟ้าสางแดดลามเลีย ปราศจากเงาของเธอผู้ขยันขันแข็ง.... เธอสิ้นลมแล้วอยู่ในที่นอน..........ด้วยวัยเพียง 40 ปี..............ผู้สูญเสีย....น้ำตาอาบสองแก้มไหลเป็นทาง ดวงตาแดงก่ำด้วยผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ไม่อาจปลุกเร้าให้พี่สาวของเธอตื่นกลับคืนมาได้...... ".เขาไปสบายแล้ว ไม่ต้องมาลำบากเหมือนเรา.......วันที่พวกเราไปจะสบายเหมือนกับพี่เขาหรือเปล่า "...... สองวันต่อมา 3 ทุ่มเศษ เพื่อนร่วมงานอีกคนเดินมาหาอย่างเก็บกลั้นอารมณ์ไว้ในที มองผ่าน ๆ ก็รู้ว่าเธอผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก " แม่หนู โทรมาบอก พี่สาวหนูที่เพิ่งมานอนโรงพยาบาล แล้วหมอให้กลับบ้านไปแข็งแรงดี กินข้าวได้เยอะ 2-3 วันที่แล้ว วันนี้ เดิน ๆ อยู่แล้วก็ล้มลง...เสียไปตอน 2 ทุ่ม" " หนูจะมาขอพักร้อนไปหาแม่ ไปงานศพพี่สาว" .........นึกในใจอะไร มันจะตายกันอะไรนั๊กอะไรหนา............เห็นหน้ากันอยู่ไม่กี่วัน นี่ตายอีกแล้วเหรอ.... " เข้มแข็งเข้าไว้ ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละ เขาไปสบายแล้ว เหลือแต่พวกเรานี่แหละไม่วันใดก็วันหนึ่ง เสียใจได้ แต่อย่าฟูมฟาย มีสติเข้าไว้" เพียงเท่านี้น้ำตาของเธอก็พลันไหลหลั่งมาอย่างท่วมท้น เธอสะกดอาการสะอื้นในอกไว้ "หนูไปก่อนนะ " " อืมม ขับรถดีล่ะ อย่าประมาท" คนพูดเองก็แน่นอยู่ในอกชีวิตคนนี่มันเอาแน่เอานอนอะไรมิได้เลยสักนิด............. บทจะต้องตาย ก็ช่างง่ายดายกันสักเพียงนี้ ใครจะรู้ความตายของตนนั้นจะมาถึงเมื่อไร ชีวิตก็เหมือนใบไม้ที่ร่วงโรยรา กระมัง มีทั้งใบแก่ ใบเหลืองที่รอปลิดลงจากขั้วแล้วก็ร่วงลงสู่ดิน บางใบก็ยังอ่อนระบัดเขียวสด ก็ด้วยแรงแห่งลมพายุฟ้าฝนก็หล่นจากขั้วกันอยู่ดาษดื่น โดยไม่ต้องรอเวลาให้เนิ่นนาน................... .ชีวิตดำเนินไปก็ควรอย่าประมาทกับความตาย...........สิ่งที่ยังไม่ได้ทำ ก็ทำเสีย ที่ทำยังไม่สำเร็จ ก็ทำให้สำเร็จ .......ความตายนั้นเกิดขึ้นได้แค่เสี้ยววินาที ระหว่าง ลมหายใจเข้า กับ ลมหายใจออก เท่านั้น..................ไม่ว่าเราหรือท่าน แค่เมื่อไรเท่านั้น   Create Date : 01 เมษายน 2551 1 comments Last Update : 1 เมษายน 2551 23:46:18 น. Counter : 1296 Pageviews. Share Tweet

ชีวิต...เท่านี้.... พยายามปลง ได้หลายอยู่...แต่ก็หนอชีวิตหนึ่งในวัฎสงสาร...รอวันร่วงปลิว เฉกเช่นใบไม้...   โดย: แมกไม้ไทย 4 เมษายน 2551 17:58:52 น.