เริ่มมาจากมันมีก้อนบวมเกิดขึ้นที่บริเวณไหปลาร้าฝั่งขวา บวม บวม บวม

คุณพ่อแก้วตา(รูมเมท)ซึ่งเป็นหมอ มาเยี่ยม เลยให้เค้าตรวจดูให้   ได้ยาสเตียรอยด์มากินเซ็ทนึง.. ไม่ยุบ

เลยได้ไปผ่าชิ้นเนื้อไปตรวจ.. ครั้งแรกเข้าใจว่าเป็นคิมูระ  

เก๊าะ ได้ยามากินอีกชุด..   แต่มันดันบวมขึ้นมาอีก ง่า....

คราวนี้เลยได้ลองผ่าอีกรอบ กับหมอทางด้านโลหิตวิทยาโดยเฉพาะรอเช็คผลหลังปีใหม่ ไปเที่ยวก่อน..

หลังจากทัศนศึกษาแสนสนุก..  ก็กลับมาฟังผลชิ้นเนื้อที่บ้าน

Free TextEditor

จริงๆแม่และน้ายุ้ยรู้ผลกันก่อนแล้ว แต่ช่วยกันปิดไว้ เพราะกลัวว่าเราจะรับไม่ได้

แต่ก็ได้ยินแม่พูดเรื่อยๆว่า..

“ถ้าเกิดเป็นมะเร็งขึ้นมาล่ะ จะทำใจได้มั้ย?”

“คนนั้นคนนี้เอาข้อมูลเกี่ยวกะมะเร็งมาให้อ่าน”

ก็นึกในใจ.. ตอนนั้นมันไม่กลัวตายไง.. คิดว่าไม่เป็นอะไรร้ายแรงแน่นอน

ก็คิดตลกๆว่า “อินเทรนด์จะตาย ใครๆเค้าก็เป็น ซักวันชาตินี้เราก็อาจจะเป็นไอ้โรคยอดฮิตนี่ กะเค้าก็ได้”

(แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นตอนนี้นี่หว่า.. ไอ้ตูดเอ๊ย!! )

ตั้งใจจะรอไปฟังผลจากปากหมอก่อนดีกว่า กลัวไปก่อนก็เท่านั้น

.

.

.

ก่อนเข้าไปนั่งฟัง รู้สึกเฉยตุ่ยมาก..  แต่ดูคนรอบข้างจะตื่นเต้นแทน

ฟังหมอพูดวนไปวนมา การรักษาต้องมีให้เคมีบำบัดกี่โดส บลาๆๆ

(เราได้แต่พยักหน้า หงึกๆ พยายามทำความเข้าใจ.. แต่หมอยังไม่บอกเลยว่าตกลงเป็นโรคอะไร)

มองไปบนโต๊ะมีเอกสารเกี่ยวกับมะเร็งต่อมน้ำเหลืองหลายแผ่น.. หยิบมาดูเล่น(เริ่มไม่มีสมาธิฟังหมอแล้วไง)

ตอนนั้นยังเข้าใจว่าเป็นโรคคิมูระ.. แต่ก็เริ่มไม่แน่ใจแระ

จนคุยกันจะเสร็จ เตรียมตัวจะกลับ เลยตัดสินใจถามไปเลย “เอ่อ..ตกลงหนูเป็นโรคอะไรอ่ะคะ?” ทุกคนในห้องมองหน้ากัน แบบ.. อ่าว อินี่นั่งฟังมาตั้งนาน นี่ตกลงไม่รู้เรื่องเลย ชิมิ?

หมอเลยเอาแผ่นพับบนโต๊ะมาวงให้แล้วบอก.. หนูเป็นโรคเนี๊ยะ!!

“มะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิดฮอดจ์กิน”

อ่านชื่อภาษาไทยอาจทำให้กลัว แต่ภาษาอังกฤษมันแค่ Hodgkin’s lymphoma

หมอบอกว่า มันไม่น่ากลัวหรอก เป็นพี่คิมูระ แต่ก็น้องๆมะเร็ง..   แต่หมอว่าโอกาสหาย 100%

เก๊าะฟังดูไม่น่ากลัวเท่าไร.. มาอ่านข้างล่าง พบผู้ป่วยจำนวน บลาๆๆ เสียชีวิตปีละบลาๆๆคน

คำนวณๆๆ.. ง่าๆๆ.. มัน 40% เลยนี่หว่า.. เอิ๊กกกกส์!!!

Create Date : 23 มีนาคม 2552
Last Update : 23 มีนาคม 2552 0:36:43 น.		6 comments
Counter : 1331 Pageviews.
Share Tweet