人生は 山もあるし、谷もあります ^_^ invisible tracker
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
23 พฤษภาคม 2552
 
All Blogs
 

At the Copa ♪

+ + + + + + + +


หาดโคป้า


โคปาคาบาน่าพาเลซ


Christ the redeemer สาขาโคป้า :D

- - -
จริงๆตอนอยู่ริโอ วันๆแทบไม่ได้ทำอะไร นอกจากเดินเลียบชายหาด หาของกิน แล้วก็ชิลอยู่ที่ไหนซักแห่ง เป็นชีวิตที่ไร้กังวลจริงๆ โรงแรมที่พักอยู่ตรงหาดโคปาคาบาน่า เดินข้ามถนนมาจะมีซุ้มขายของกินแบบคล้ายๆที่เมืองไทย มีร่ม มีเก้าอี้ ขายอาหารจานด่วน เราไปนั่งที่ซุ้มของเนสกาแฟเกือบทุกวัน กินอาหารไป นั่งดูคนเตะบอลริมหาดไป เทียบกับที่นี่แล้ว ชีวิตที่นิวยอร์กเหมือนไม่น่าเรียกว่าเป็นชีวิตได้เลย

ทุกวันที่ริโอ ตั้งแต่เช้า ก็จะเห็นคนลงไปวิ่งถนนริมหาด เตะบอลเล่นกัน บางทีนั่งๆกินข้าวอยู่ก็มีคนมาร้องเพลงขอตังค์ มีคนใส่ชุดบิกินี่กำลังจะเดินไปที่หาด ดูแล้วรู้สึกว่าเออ...เค้ามีเวลาเอนจอยชีวิตกันดี ไม่คร่ำเครียดเร่งรีบเหมือนในเมืองใหญ่ ทำให้รู้สึกว่าบางทีการได้เปลี่ยนสถานที่มันก็ช่วยให้เห็นที่ๆเราจากมาได้ชัดขึ้นเหมือนกัน เห็นคนที่ริโอแล้วทำให้ได้คิดว่าชีวิตคนเราใช้ได้หลายแบบ ไม่ได้มีสูตรสำเร็จอันเดียว แบบที่ทำงาน มีเงินเยอะๆ แต่ไม่มีชีวิต ไม่มีเวลานั่งดูคนเตะบอลริมหาดตอนพระอาทิตย์ตก แบบนั้น น่าจะเรียกว่า ชีวิตที่ไม่มีชีวิต(ชีวา)มากกว่า

วกกลับมาหาหาดของเรากัน โคปาคาบาน่า จากที่ฟังๆมาเค้าว่าสมัยก่อนหาดนี้ดัง ตรงริมหาดคนออกแบบดีไซน์ให้กว้างเป็นพิเศษแถมยาวโค้งเป็นกิโล มองลงมาจากบนตึกดูสวยดี ถึงเรื่องความฮิพจะถูกหาดรุ่นน้องแซงหน้าไป แต่ก็ยังเห็นความอลังการของสมัยก่อนอยู่ อย่างโคปาคาบาน่าพาเลซ โรงแรมที่ดูเหมือนวัง อ่านเจอว่าเวลาที่ริโอมีงานคาร์นิวัล งานบอลที่โรงแรมนี้จะเป็นงานใหญ่อันดับต้นๆ คนที่ไปผู้ชายจะต้องใส่แบล็คไท ส่วนผู้หญิงก็ต้องใส่ชุดราตรียาวแบบแฟนซีๆ

ตอนที่เราไปสงสัยเป็นช่วงที่มีประชุมสำคัญที่โรงแรมนั้นพอดี ทุกวันจะมีนักข่าวกลุ่มใหญ่ กับตำรวจเป็นสิบมายืนออกันอยู่หน้าโรงแรม แถมมี รปภ. หนาแน่น ตอนแรกว่าจะแอบย่องเข้าไปชมข้างในหน่อย แต่เห็น รปภ.แล้วไม่ไหว เลยไปได้ใกล้สุดแค่ตรงประตูทางเข้า

รูปสุดท้ายพระเยซูริมหาดโคป้า ปั้นโดยหนุ่มริโอ แถวหาดจะมีศิลปินปั้นทรายอยู่เป็นกลุ่มๆ สงสัยจะปั้นทุกวันเพราะเค้าปั้นกันได้ตั้งแต่พระเยซูไปจนถึงปราสาทหลังใหญ่ ตอนแรกเดินผ่าน โห..เจ๋ง ปั้นอะไรกันขนาดนี้เนี่ย ยกกล้องขึ้นมาถ่าย เท่านั้นแหละ พี่แกเดินรี่เข้ามาพร้อมกระป๋องขอตังค์ แถมรัวภาษาโปรตุเกสใส่(เดา)ว่า นี่เป็นสมบัติส่วนบุคคลเจ๊ ถ้าจะถ่ายต้องบริจาคก่อน ตอนนั้นเลยหายโง่ มิน่า..คนบ้าที่ไหนมันจะมานั่งปั้นทรายกันได้เป็นวันๆ แต่จะว่าไปมันก็เป็นอาชีพที่ต้นทุนต่ำดี ทรายก็มีอยู่แล้ว แค่ออกแรงอย่างเดียว

มีตอนต่อไปก๊า...^^




 

Create Date : 23 พฤษภาคม 2552
3 comments
Last Update : 27 พฤษภาคม 2552 19:24:11 น.
Counter : 724 Pageviews.

 

ได้ไปแว้บไปพักผ่อนมานี่ดีจังเลยค่ะ
เดี๋ยวไว้มาอ่านต่อนะคะ

 

โดย: fonkoon 23 พฤษภาคม 2552 13:52:42 น.  

 

แวะมาทักทายค่ะ

 

โดย: CrackyDong 23 พฤษภาคม 2552 18:38:57 น.  

 

เห็นหาดโคป้า ด้านบนแล้ว กว้างขวางดีจริงๆ แต่มันดูแห้งๆ ยังไงไม่รู้ สู้บ้านเราไม่ได้เนอะ

ชอบที่เขียนถึงการใช้ชีวิตน่ะค่ะ ที่ว่าชีวิตคนเราใช้ได้หลายแบบ ไม่มีสูตรตายตัว การได้ออกไปเห็นคนอื่นใช้ชีวิต แล้วย้อนมามองชีวิตตัวเอง มันก็ทำให้คิดอะไรได้เยอะเหมือนกันนะ

รออ่านตอนต่อไป ^^

 

โดย: nanida 25 พฤษภาคม 2552 8:59:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Bumu_Chan
Location :
* United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




"All man's miseries derive from not being able to sit quietly in a room alone."
- Blaise Pascal
Friends' blogs
[Add Bumu_Chan's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.