สนุกจัง ..........วันเก่าๆ ทุกวันนี้ เวลาใครบอก คบเด็กสร้างบ้าน พิมต้องยิ้มทุกที แล้วยอมรับว่า ใช่แล้ว !!! ในวันฝนพรำ...ฟ้าหม่น แบบนี้ มีเพื่อนรักคนเก่าโทรมาไกล จากต่างเมือง เราเรียนหนังสือด้วยกันตั้งแต่อนุบาล จนถึงวันนี้ก็ รับรู้เรื่องราวของกันและกันมาแบบไม่ตกข่าว เพื่อนรัก ถามว่า ทำไมเดี่ยวนี้ นิ่งขึ้น ชีวิตไม่สนุกหรือ? ก็เลยต้อง ย้อน ความทรงจำเก่าๆ กลับไป สมัยยัง เฮ้ว ค่ะ ตอนนั้น เป็น ตอนที่ รักและบูชา ความจริง ความกล้า ความมั่นใจ สารพัดชนิด เต็มหัวใจ มีแต่เรื่องสนุกๆ ทั้งนั้น ไม่ชอบให้ใครท้า แต่ไม่ไปท้าใคร ... ยังจำได้ว่า มี นักเรียนชายร่วมโรงเรียน หนึ่งคน ปักเข็มพระเกี้ยวสีทองเดินๆ อยู่ แล้วเตะหมา ที่ เดินอยู่ใกล้ๆ คนรักหมา (เท่าๆเพื่อน) อย่างพิมหรือจะทนได้ ลูกผู้หญิงคนนี้ฆ่าก็ไม่ควรฆ่า หยามก็ไม่ควรหยามค่ะ ว่าแล้วพิมก็ กระโดดจาก ระเบียงตึกสาม ลงมาตรงถนนหน้าตึก ทันที อ้าวพี่ ทำไมต้องเตะหมาคะ มันทำอะไรเหรอ เดินห่างพี่ตั้งวา .... เรื่องราวใหญ่โตมากไปกว่านั้น จบลงด้วยโศกนาฏกรรม บนลานกว้าง 555 ... ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งบนถนนพญาไท ..... นี่ยังไม่นับวีรกรรมอื่นๆ ที่ทำให้ ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย แจ่มใส มีความสุข ตัวเลขเพื่อน ในแฟ้มทะเบียน ที่มีอยู่ตั้งแต่อนุบาล เพิ่มขึ้น แบบเครือข่ายใยแมงมุม เพื่อนของเธอ กลายมาเป็นเพื่อนฉัน จนถึง ทุกคน กลายมาเป็นเพื่อนกัน.... อีกหนึ่งครั้ง ที่โรงอาหาร แห่งนึงแถวๆ สามย่าน พิมถูก หนึ่งหนุ่มร่วมคณะ ท้าทาย ...ถึงกับท้าว่า พิมไม่กล้าโหด กับเค้าหรอก พิมยิ้มหวานมากๆ หยิบขวดพริกน้ำปลา ตรงหน้า ค่อยๆ วางบนศรีษะ ชานนท์ (ยังจำชื่อแม่น) อย่างเรียบร้อย พร้อมเสียงโหยหวน ของเพื่อนชายดังลั่น กูไม่น่าท้าเลย เธอใจร้ายครับผู้หญิงคนนี้ ชานนท์ตะโกน แต่เราก็ยังเป็น เพิ่อนรัก กันมาถึงตอนนี้ นายชานนท์ คนนั้น ไปหลงรักสาวที่ไหน ต้องเอามาให้เพื่อนคนนี้ดูตัว ว่าสอบผ่านไหม? ชีวิต ใน ทุกๆ วัน ที่มีเพื่อนแท้ นั้น มีความสุข สนุก และเป็น ความเบิกบาน ที่มีอยู่เต็มหัวใจ กลับไปคิด ย้อนไปนึกก็ยิ้มแฉ่ง สดชื่นขึ้นมาทันใด ดังนั้น ไม่ว่าเพื่อน คนไหน จะมีคนสำคัญ เข้ามาในชีวิต ทุกคนต้องขอ ตรวจสอบค่ะ ขบวนการนั้น เหมือนการรับน้องใหม่นิดๆ ...แหม ไม่โหด หรอกค่ะ เรารักคนที่เพื่อนๆ รักเสมอ วันนี้ ความสุข แบบเก่าๆ ในวันที่ โลกใสๆ ของเด็กๆ มันลดน้อยลงไป แต่ความหมายในวันเก่าๆ มันยังอยู่ครบถ้วน ก็ มันเป็น เรื่องราวของการเติบโตที่มีความหมายนี่นะ พิม มารู้จักโลกใบใหม่ ในไซเบอร์ ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ชื่นชม ซาบซึ้ง สารพัด พร้อมความเจ็บปวดใจ ในบางเวลา...ช่างมันค่ะ เก็บไว้แต่สิ่งดีๆ โลกไร้ตัวตน ที่คนเราคาดเดาไปต่างๆ เมื่อไม่ถูกใจกัน แม้ไม่เคยพบหน้า ไม่เคยรู้จัก ก็ หาวาจา มาใส่ร้ายกัน ละเลงสี กันอย่างไร้สาระ ไม่น่านิยม ไม่น่าสรรญเสริญ บางครั้ง การรู้จักกันตรงนี้ มันผิวเผินเสียจน คุณธรรม หรือมโนธรรม ระดับพื้นฐาน ที่วิญญูชนพึ่งมีต่อกัน ไม่ทำงาน .... พิมมาตรงนี้ มาเก็บสะสม ความรู้สึกดีๆ และ เรื่องราวดีๆ ไว้ในไฟล์ ของตัวเองค่ะ เพราะ อีกไม่นาน แม้เพียงนาทีนี้ที่ก็จะล่วงไป ... ก็ไม่ใช่ปัจจุบันขณะเสียแล้ว ก็จะกลายเป็น วันเก่าๆ เช่นกัน พิมยังอยาก ยิ้ม และ รู้สึก สนุกจัง.... เหมือนที่เคยรู้สึก และอยากเห็น ทุกๆ คนใช้ทุกพิ้นที่ ในบล๊อกแก๊ง อย่างเห็นคุณค่าและความหมาย ของ มิตรภาพ มากกว่า อย่างอื่น ...ว่าแล้วก็ หวนไปคิดถึงวันเก่าๆ แล้วยิ้ม ให้ กันอย่างมีความสุขดีกว่านะคะ เพลง :ใกล้ตาไกลตีน สุรชัย จันทิมาธร (ฅาราวาน) ..ไกล..โอ้..ไกลจากโค้งขอบฟ้า เราจากมาด้วยการก้าวย่าง จากกลิ่นฟางรอยยิ้มเจ้าเอย.. ใครเล่าเคย... ใครเล่าเคย... พี่น้องเอ๋ย...จะเล่าให้ฟัง ตามทิวเขาที่ยาวเหยียดฟ้า ตามหมู่ปลาลำธารใสสด ตามหมู่มดที่ร้างเลิกรัง ไปจากหลัง ใจฝากฝัง ฝากเจ้าไว้ ในแผ่นดิน ดินเคยนอนสะท้อนอุ่นกาย มองยอดไม้เมื่อยามแรกผลิ ปริกิ่งรวงเป็นพวงพุ่มใบ น้ำที่ไหลหลั่งลงจากดอย ใจเจ้าลอยไปสู่ท้องทุ่ง มุ่งสู่เมืองเฟื่องฟุ้งแปลกตา เจ้าเคยยิ้มเคยแย้มเบิกบาน สนุกสนานท่ามกลางผองเพื่อน เคยพูดเตือนและสนทนา เจ้าเคยฝันถึงวันที่ดี มาบัดนี้มิอาจพบหน้า ดูใกล้ตาแต่แล้วไกลตีน เพลงนี้ มีคนบอกพิมว่า ร้องได้ไพเราะมากๆ พอพิมแจ้งให้ หนึ่งน้องฟัง....เธอเกทับเสียอีก ว่า หนึ่งพี่ ของเธอ ก็ร้องเพราะ สุดๆ เหมือนกัน เอ๊ะ ยังงายยยยยย... นี่พิมเกะ เนื้อเพลง มาอย่างช้าๆ   Create Date : 09 กันยายน 2548 14 comments Last Update : 1 ตุลาคม 2548 10:26:38 น. Counter : 303 Pageviews. Share Tweet

มิตรภาพบนโลกไซเบอร์ บางครั้งอาจต้องทำใจ กับบางสิ่งที่พบเห็น เพราะการโพสต์ในบางครั้ง นำเอาอารมณ์ความรู้สึกใส่เข้าไปมากไปหน่อย ก็เลยสร้างบรรยากาศที่ไม่ดี แต่มองอีกมุมหนึ่ง โลกนี้ล้วนมีสองมุม ที่คนเราต้องเลือกมันอยู่ตลอดเวลา สังคมนี้อาจไม่ตอบรับ กับคนที่ทำให้ความมีมิตรภาพที่ดีในสังคมนี้ เปลี่ยนไป.... เราเคารพในความแตกต่างหลากหลาย ของผู้คนในสังคมนี้ ที่ไม่สร้างความเดือดร้อน รำคาญใจกับผู้ร่วมวงสนทนา และพยายามทำความเข้าใจ กับความคิดเห็นทุกความเห็น ด้วยความเคารพในความเป็นมนุษย์ ของทุกคนในนี้ ที่มีศักยภาพที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ให้กับตัวเอง,ครอบครัว,และประเทศชาติ ด้วยความรักและเชื่อมั่น   โดย: คนเดินดินฯ 9 กันยายน 2548 13:14:13 น.

ยินดีที่ได้พบกับเพื่อนร่วมสถาบันโดยบังเอิญ โลกนี้มันช่างแคบจริง ๆ เลยนะ   โดย: คนเดินดินฯ 9 กันยายน 2548 13:16:05 น.

ตอบไปรอบแล้ว แต่ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงตัวหนังสือวินาศ สำหรับ มีนเป็นแน่แท้ เพราะตอบแล้ว ไม่ไป ตอบแล้วเออเร่อ ตอบแล้ว เบลอ สงสัย เพราะยา อุ้ย พูดอะไรออกไป (ฮา) เปลี่ยนเม้นท์ดีกว่า ชอบเม้นท์หลายอัน คิคิ   โดย: เกเร อารมณ์ดี 9 กันยายน 2548 14:03:25 น.

อ่านแล้วยิ้มได้น่ะเนี่ย มีนเองยังมีเพื่อนสนิท ที่มีนเอาเก้าอี้พับฟาดหลังเขาเพราะตีคนผิด มีนยังมีเพื่อนสนิทที่มีนเอาเสือหมอบเขา ไปทิ้งที่กองขยะ ขันน๊อตแฮนด์และล้อเหวี่ยง ไปคนละทิศ และมีนยังมีเพื่อนสนิท ที่มีนเอากระดาษ ไปแปะที่หน้ารถมานว่า อย่าซ่าส์มาเพ่นพ่าน จอดรถล็อกคนอื่น แม้มหาลัยจะกว้างใหญ่ แต่นี่ที่จอดรถคราย แปลกที่มิตรภาพในวัยเยาว์ในวัยเรียน เราพบและคบหากันได้ด้วยความรวดเร็ว จะเป็นเพราะความเสมอกันของธรรมชาติ ระหว่างตนด้วยมั้งพี่ คน บล็อก และใจ รวมกันออกมาเป็นตัวหนังสือ หากมีการปลอมปน ก็แค่พึงทราบไว้ว่าคนคนนั้นปนปลอม และถ้าหากมีการหล่อหลอมตัวหนังสือ ไม่นานก็จะรู้จักและเห็นได้เอง ของบางอย่างไม่ต้องใช้เวลานานแค่ใช้ใจ ถ้าถามว่ามีนอยากเห็นอะไร จะตอบว่าอยากเห็นไฟใต้ดับ ขอมากไปม่ะ อ่ะไม่ล่ายหรอก มีนพวกคุณสมบัติคล้ายนางงามจักรวาล เพียงแต่สวยไม่ถึง และนั่น จริงใจที่สุดแล้ว(ฮา) ไอ้ส่วนบล็อกน่ะพี่พิม ปล่อยไปตาม ลักษณะนิสัยของคนเถิด มีนไม่สน ถ้า ไม่วนเข้ามาในเส้นรอบวงของมีน   โดย: เกเร อารมณ์ดี 9 กันยายน 2548 14:09:35 น.

เพลงที่ขอ เดี๋ยวเย็นนี้ส่งให้นะคะ คุณพิม มีคนช่วยหาเนื้อเพลงให้แล้ว ขอไปทานข้าวก่อนนะคะ หิวมากๆ เดี๋ยวกลับมาค่ะ   โดย: Black Tulip 9 กันยายน 2548 14:32:31 น.

เสียงดนตรีพื้นบ้านนี่ฟังแล้วมันให้อารมณ์ดีมาก ๆ เลย........ความเป็นคาราวานถ้าขาดตรงนี้ไปมันขาดวิญญาณจริง ๆ เลยนะ...   โดย: คนเดินดินฯ 9 กันยายน 2548 16:50:46 น.

ฟังหงา...ทีไร ขนลุก ทุกทีเลยครับ... เสียง..ทำนอง..จังหวะ ..จากเครื่องดนตรีพื้นบ้านกับเครื่องดนตรีใหม่ๆ..ไม่กี่ตัว..บวกกับเสียงของหงา...อืมม...ผมว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่เค้าจะเป็นตัวปลุกเร้าอารมณ์..ความรู้สึกร่วมในยุค..คนเดือนตุลา.. งาน..จากโบราณสถานยังมีอีกเยอะครับ.. คงทยอยนำมาลง blog ไปเรื่อยๆ เท่าที่เวลาจะอำนวย..ครับ.. อย่างน้อย...ก็เพื่อสร้างความเข้าใจและให้คนไทยอีกหลายๆคน..รู้จักงานด้านนี้มากขึ้น..เพื่อว่าจะช่วยกันดูแลสมบัติเหล่านี้..และพัฒนา ใช้ทรัพยากรเหล่านี้..ไปในทางที่ควร..ครับ.   โดย: กุมภีน 9 กันยายน 2548 18:10:25 น.

ป้ามดว่าบล็อกคุณสวยจัง   โดย: ป้ามด 9 กันยายน 2548 20:39:58 น.

เพลงเพราะดี   โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน 9 กันยายน 2548 22:59:04 น.

เอาเป็นว่าเพลงนี้ หนึ่งเฮียของข้าน้อยก็ร้องเพราะด้วย ความเพราะมากเพราะน้อยตามแต่ ประสบการณ์ชีวิต ดีม่ะ คิคิ ส่วนหนึ่งพี่ของข้าน้อย อย่า..อย่า... อย่า.....แม้แต่จะนึกคิคิ เพราะ....แฮะๆ นึกไม่ถึงน่ะ นึกไม่ได้ นึกไม่ออก (ฮา)   โดย: เกเร อารมณ์ดี 10 กันยายน 2548 12:03:01 น.

คบเด็กสร้างบ้านนั่น นอกจากใช่เลยแล้ว เรื่องจริงเลยน่ะนั่น รู้ม่ะ คิคิ   โดย: เกเร อารมณ์ดี 10 กันยายน 2548 12:04:03 น.

สวัสดีครับคุณพิม.. สงสัยว่าไปเที่ยววันหยุดหรือเปล่าครับ?   โดย: คนเดินดินฯ 10 กันยายน 2548 12:48:41 น.

ก๋ากั๋นจังเยย นะฮับ   โดย: จอมอสูร 10 กันยายน 2548 20:05:24 น.

พร่ำบ่นถึงอดีต เริ่มแก่แล้วละ รู้ตัวหรือเปล่า   โดย: dong's dad IP: 58.147.32.133 13 กันยายน 2548 8:41:21 น.