ไดอารี่วันนี้นี้
เป็นวันที่เรานอนดูซีเกมส์
รอดูวอลเลย์บอลหญิง ที่ชนะฟิลิปปินส์ไปแล้ว
ส่วนตอนทุ่มนึงจะรอดูบอลไทยแข่งกับกัมพูชาทุ่มนึง
ส่วนพี่เรารอดูบอลตอนสี่ทุ่มกว่า
พรีเมียร์ลีกอะไรไป
ตอนนี้พี่คนกลางมาอยู่ดูแลแม่
ปล่อยให้พี่คนโตเอาช่างไปซ๋อมบ้าน กทม
ซึ่งบ้าน กทม
เราพาแม่ไปอยู่มา หนึ่งสัปดาห์
ให้หายคิดถึง
แล้วมาอยู่กับเราต่อที่บุรีรัมย์
---
ตอนนี้พี่คนกลางติดทีวี แอร์เพลย์ไว้ในห้องแม่ที่บุรีรัมย์
คือเซตเครื่องไว้ให้ต่อเนต และต่อกับไอแพดได้
จะใช้ไวไฟจากซิม และจากที่หาได้
ณ จุดนี้
ความพยายามของเราสามพี่น้อง
มีทุกวิถีทาง
พี่คนโต นับจากวันที่แม่อุบัติเหตุ ขอวีซ่าไปเฝ้าแม่
หยุดงานบริษัท สองสัปดาห์ (ตอนนั้นโควิดยังไม่มาไทย)
รอวีซ่าเป็นเดือน
เรากับพี่คนกลาง บินไปทันที
ทันทีของพี่เราคือจากแคลิฟอร์เนียไปฟลอริดา
ของเราคือ วันถัดไปหลังจากรู้ข่าว
เราเคลียร์งาน 1 วันแล้วบินไปหนึ่งเดือน
(จากเดิมที่ว่าจะไป 1 สัปดาห์)
เมื่อเรากลับมาไทย ได้ 10 วัน
พี่คนกลางโทรมาบอกเรา
ว่า แม่ทรุดลง นอนทั้งวันไม่ตื่น
เรากับพี่คนโตแลยบินไปทันทีวันถัดไป
ตอนนั้นพี่คนโตได้วีซ่าแล้ว
มันมีภาพความทรงจำมากมายกับความพยายามของเราสามคน
เมื่อแม่ ผู้หญิงที่แข็งแรง ในวัย 75 ปี
ถูกรถชนเข้าฝั่งคนขับ ขณะกำลังขับออกจากซอยบ้าน
ที่ฟลอริดา
แม่กลายเป็นคนที่บาดเจ็บไขสันหลัง
ที่ใช้แขนขา มือเท้าทั้งสี่ระยาง ไม่ได้เหมือนเดิม
แทบจะหายใจเองไม่ได้ด้วยซ้ำ
ด้วยระดับความสูงของการบาดเจ็บนั้น
สูงระดับเส้นประสาทเลี้ยงกระบังลม
---
เรื่องราวผ่านมามากมาย
เราไปรอรัรบแม่กลับ
พร้อมทั้งทีมงานเวชศาสตร์การบิน
แต่ผลที่ได้รับคือ สนามบินปิด สายการบินปิด
ด้วยสถานาการณ์โควิด
ที่แม้แต่เราเองก็บินกลับไม่ได้
-----
วันนี้พี่เราเซตทีวีให้แม่
เอาภาพในอัลบั้มเก่าแม่สมัยแม่กับพ่อ
ไปเรียนต่อปริญญาเอกที่อเมริกามาลง
สิ่งที่พวกเราไม่เคยรู้กันมาก่อนคือ
ด้านหลังภาพเหล่านั้น
พ่อ--ผู้เสียชีวิตไปแล้วเมื่อ 40 ปีก่อน
(พ่อเราเสียหลังเรียนจบกลับมาไทยได้ 2 ปี)
เขียนข้อความไว้ข้างหลังภาพ
พี่คนโตเกิดที่ไทย
แล้วพ่อกับแม่ก็บินไปเรียน
ก่อนพี่คนกลางกับเราจะเกิดที่อเมริกา
มีภาพถ่ายพ่อกับแม่
พ่อบ่นข้างหลังภาพว่าคิดถึงลูกๆ ที่ไทย
(มีลูกลุงอีกคนที่เลี้ยงมาคู่กันกับพี่คนโต
พ่อกับแม่นับพี่คนโต กับพี่คนนี้ด้วยกันเสมอ
เป็นหลานยายที่โตมาพร้อมๆ กัน
และ
ทำให้เรามาโตที่กรุงเทพฯ กัน 4 พี่น้อง)
----
ในทุกๆ รอยน้ำตา เป็นที่มาของรอยยิ้มได้
แม่มีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น
พี่เราบอก
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [