Group Blog All Blog
|
บาสงานงิ้ว ไม่ได้เล่นบาสมานาน เพราะช่วงนี้ออกกำลังด้วยการว่ายน้ำกับวิ่ง ช่วงนี้อีกเหมือนกัน กระแสวิ่งจะแรงอะไรกันนักกันหนา ขึ้นทอปฟอร์มถึงขึ้นที่ว่า งานงิ้วของอำเภอเมืองบุรีรัมย์ยังต้องมีจัดวิ่ง ปกติมีบาสเกตบอลเป็นตัวชูโรงอย่างเดียวสำหรับกีฬา แต่ข้อดีคงมีหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือ คนออกกำลังกาย-หลายคนมากกว่าบาส ข้อสองในนั้นคือ ได้รายรับค่ะ เพราะต้องสมัครวิ่ง อุตสาหกรรมอีเว้นท์วิ่ง คงจะบูมไปอีกนาน จนกว่าจะมีคน MI กันเพิ่มในงาน (MI= หัวใจขาดเลือด) แล้วการพัฒนาการแพทย์ เหล่าทักษะการดูแลคนวิ่งแล้วเจ็บจึงจะค่อยตามมา ทีละดอก ทีละรอก บ่นอะไร เล่าเรื่องบาสงานงิ้วดีกว่า------------------- บาสงานงิ้ว สิบปีก่อนเราก็มานั่งดูแบบนี้แหละ ปีนี้เป็นปีที่สิบเอ็ดของการทำงานในอำเภอเมือง บางปีก็ไม่ได้มา แล้วแต่ความสะดวก ปีนี้สนุกมาก วันก่อนหน้านี้เราแวะมาดู รู้ว่ามีศูนย์แพทย์ฯ แข่งด้วย เลยมาดู แต่เราเชียร์ทีมตรงข้าม ชื่อทีมน้องแอมป์ ผลก็น้องแอมป์ชนะ แล้วเราก็ไปประชุมที่ขอนแก่น กลับมาดูอีกทีวันชิงชนะเลิศเมื่อคืน น้องแอมป์เข้าชิง อีกทีมคือร้านก๋วยเตี๋ยวเจ๊ฮุ้ง ที่มีพี่ฝาแฝดสองคนเป็นผู้จัดการทีม(มั้ง) พี่สองคนนี้สิบปีก่อน เคยลงสนามด้วย จำไม่ได้คนไหนลง ลงทั้งคู่มั้ง เป็นสีสัน แบบถอดเสื้อโยน จำได้ว่าคนเฮๆ กัน อ่ะกลับมาเรื่องสนามเมื่อคืน สนามที่แข่งอยู่ในโรงเรียนฮั่วเคี้ยว ซึ่งก็จัดที่นี่ทุกปีแหละ ข้างนอกรั้วโรงเรียนมีเวทีการแสดง ซึ่งก็จัดที่นี่ทุกปีเหมือนกัน ในระหว่างการแข่งบาส เสียงอะไรบนเวทีก็จะมีถึงสนามตลอด ปีนี้บาสรอบชิง มีเสียงลิเก เพราะคืนสุดท้ายของงานงิ้ว- เมื่อคืนนี้- มีลิเกคณะกล้วยหอม บรรจงศิลป์ เลิศใช่ไหมคะ ในควอเตอร์สุดท้าย ที่เข้มข้นของบาสชาย ระหว่างทีมน้องแอมป์และร้านก๋วยเตี๋ยวเจ๊ฮุ้ง (เป็นชื่อทีมค่ะ ทีมน้องแอมป์ เป็นชื่อลูกของเจ้าของร้านอะไรซักอย่างในลำปลายมาศ(มั้ง)) เสียงระนาดและดนตรีไทยเพลงเต่างอยก็ดังขึ้น เรานั่งดูบาสที่แสตนด์ชั้นสูงสุดติดรั้วโรงเรียน สามารถผินหน้าไปดูลิเก และบาสเกตบอลได้ ทางฝั่งลิเก พระนางออกมาร่ายรำ ซักพักเพลงลิเกก็มีเพลงเก่าๆ ประมาณ รอคอยเธอมาแสนนาน.. (แต่ปางก่อน..คีรีบูน) เราก็เลยเพิ่งรู้ว่า ลิเกนี่มีเมดเล่ย์ด้วย น่ารักดี บาสเกตบอลดำเนินไป จนเข้าสู่สามสิบวินาทีสุดท้าย ก่อนหน้านี้มีลูกสวยๆ เยอะมาก (ถ้าบอกว่าจ๊าบๆ นี่จะบอกรุ่นทีเดียวเชียว) มีผลัดกันยิงสามแต้ม ดีกรีของรอบชิงมันสนุกตรงนี้ล่ะค่ะ และแล้วทีมน้องแอมป์ที่เราเชียร์ ก็ตามอยู่สองแต้ม 81-83 แล้วก่อนนกหวีดหมดเวลาไม่กี่นาที ทีมน้องแอมป์ก็ยิงเข้า และกรรมการวิ่งมาจุ้มกัน (หมดเวลาแล้ว) เหมือนว่ามันสองหรือสามแต้มกันแน่ .. มันเป็นสามแต้มค่ะ ทำให้น้องแอมป์ชนะไปเฉียดฉิว คือตอนที่ยิงเข้าคนก็เฮแล้ว เพราะมันคือตามมาทัน แต่พอเป็นสามแต้ม เฮ้ย มันเจ๋งมาก สนุกดี กีฬามีแพ้ชนะ ทีมเหล่านี้ดูมืออาชีพ ยอมรับแพ้ชนะได้ เอาเข้าจริงคนในแต่ละทีมรู้จักกันไปหมด เพราะเป็นคนที่ลงบาส หมุนเวียนทีมกันไปในแต่ละปี มีความคละ มีความเป็นเพื่อนกัน เราชอบมากๆ พูดถึงมืออาชีพขอเม้ามอยหอยกาบ นิดนึง ทีมชิงชนะเลิศเเยาวชนชาย มีต่อยกันด้วย ควอเตอร์สุดท้ายนี้ล่ะ เมื่อทีมแสนสุข จากชลบุรี จะพลิกมานำทีมบุรีรัมย์ซัพพลาย สองทีมนี้แข่งกันคู่รองสุดท้าย เราเห็นแสนสุขได้บอล ลูกตาเรามองตามคนได้บอลไป ซักพักจากจุดได้บอล เด็กสองคนจากสองทีมกลิ้งกลมกับพื้น ต่อยกัน กรรมการมาแยก ทีมเสื้อส้มนี่คือคนที่ยิงสามแต้มเก่งๆ ทำสองแต้มก็พอได้ ก่อนหน้าทำท่าประกอบหลังชู้ตลงบ่อยๆ ที่จริงน้องเก่งมาก อาจจะหวังมาก ในแมตช์นี้ เลยถูกเอาออกมาระงับอารมณ์ น่าเสียดาย น้องเป็นตัวทำแต้มที่ดีเลยนะ แต่ถ้าใจมันไปแล้ว พักคงดีกว่า เรื่องอารมณ์นี้มันลึกล้ำ เราว่าจะเขียนเรื่องนี้ใน bioethic ในนิทานหลวงอีกทีด้วย ฯลฯ อีกมากมาย กล่าวโดยสรุป งานงิ้วปีนี้เราได้ดูบาสกับลิเก ที่ไม่ได้ดูเลยคืองิ้ว
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
||||||||||||||
