เวลาของใจ
กลับจากว่ายน้ำค่ำๆ ลมพัดน่าดู
เสื้อที่เพิ่งปั่นตากเมื่อเย็น-สะบัดลมดีมาก กำลังจะแห้ง
ลมแรงนี่ ดีจังเลย
----------
เรื่องในใจสองสามเรื่องค่อยคลี่คลาย
มันเกิดขึ้นตอนเดินทางไปๆ มาๆ เพราะจันทร์ถึงพฤหัสที่ผ่านมามีแต่ประชุม
โจทย์ข้อนึง คือระหว่างการเดินทาง บางทีมันจะฟุ้ง
ฟุ้งจนลง สงบ
รอบนี้มันคลี่ลงมาดีมาก
เราจะเล่าเรื่องในใจให้ฟัง
คือเราไม่ถูกใจบางเรื่องที่บางคนทำ
คนแรกเป็นรุ่นพี่ เขาทำนู่นนี่ให้เรารู้สึกไม่โอเค
จนเราคิดว่า เราต้องทำอะไรซักอย่างที่รุนแรงพอสมควรให้รู้มั่ง
มากไปว่าคำพูดเรียบๆ
คนที่สองเป็นรุ่นน้อง เป็นคนนิสัยน่ารัก
เรารู้จักโดยบังเอิญ เกือบสองปีแล้วที่รู้จักกัน
เราว่าเขาเป็นคนจิตใจดี
แต่ต่อมา เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ได้ เหมือนเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ
ทั้งที่ปกติคุยกันน้อยมาก เพราะว่าอยู่คนละแผนก
แล้วเขาก็เริ่มมีกิริยาไม่ดีใส่เรา
ความจริง เจอเราเขาไม่เคยสวัสดี ให้อะไรไม่เคยขอบคุณ
จนเราเริ่มรู้สึกว่า แปลกแล้วล่ะ
เราต้องถอยห่างจากคนแบบนี้
ข้อสรุปที่ได้จากการเดินทางคือ
มันก็เป็นเรื่องของเขา เขาจะตั้งใจทำร้ายเราหรือไม่
มันก็เรื่องของเขา
หน้าที่เราคือทำตัวของเราให้ดี
การที่เราจะไปทำร้ายใคร มันไม่เหมาะสม
เรายังต้องอยู่ในบรรยากาศร่วมงานกับคนเดิมๆ ไปอีกนาน
อย่าเลย
บาดเจ็บ หมางใจกันเปล่าๆ
เรื่องเท่านี้เอง ทำตัวและใจของเราให้ดี ดีกว่า
ณ จุดนี้ ขอบคุณการเดินทางที่ทำให้เรามีเวลาอยู่กับตัวเอง
และทำให้เราชอบชีวิตเราด้วย
ชีวิตเราไม่ต้องอะไรมาก มีกัลยาณมิตร มีโอกาสดีๆ และมีทักษะละลายโทสะแบบนี้
ละลายแบบงงๆ แต่ระเหยไปดี เราชอบทักษะนี้ของเราที่สุดเลย
------
ตอนนี้
เก็บผ้ามารีดใส่ตู้แล้ว
เอาผ้าใหม่ลงซักลงปั่นต่อแล้วล่ะ
คืนนี้ที่ตากผ้าเยอะมาก, เพราะเราเก็บผ้าแห้งแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [