Group Blog
 
 
กันยายน 2554
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
15 กันยายน 2554
 
All Blogs
 
เรื่องย่อละคร กลรักลวงใจ ตอนที่ 6 ออกอากาศ วันที่ 15 กันยายน 2554

เรื่องย่อละคร ตอนที่ 6

รินลดากับอ้อมนั่นเองที่มาหารัญ ทั้งคู่คะยั้น คะยอรัญให้ออกไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน โดยอ้อมทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

พอทั้งสามคนเดินพ้นออกไปแล้ว ภาดาที่จับตามองอยู่ก็หันมาถามป้าไหมทันทีว่าคนนี้ใช่ไหมที่เป็นคู่หมั้นของรัญ ป้าไหมตอบรับและยังขยายด้วยว่าเธอเป็นลูกสาวปลัดกระทรวงการคลัง พอภาดาถามถึงบัวระวงที่ป้าเคยบอกว่าเป็นแฟน ก็ได้คำตอบจากแกว่า คนนั้นคงแค่คู่ซ้อม แต่คนนี้เป็นตัวจริง

ที่ร้านอาหารใกล้สถานทูต อ้อมขอโทษและสัญญากับรัญว่าเธอจะไม่ทำนิสัยแย่ๆแบบนั้นอีก ส่วนรินลดาก็เชียร์อ้อมเหลือเกิน จัดฉากหวานแหววเอาดอกไม้ให้อ้อมมอบให้รัญเป็นการขอโทษ แถมอ้อมยังจุ๊บแก้มรัญอย่างรวดเร็วอีกหนึ่งที

ขณะที่รัญอึ้งๆงงๆ รินลดาก็บอกให้พี่ชายจุ๊บแก้มอ้อมคืนด้วย รัญลังเลไม่กล้า กระทั่งอ้อมเอียงแก้มมาพร้อม เสียงเร่งของรินลดา รัญเลยจำใจจุ๊บแก้มอ้อมเบาๆ และสายตาเหลือบไปเห็นบัวยืนมองมา

ไม่นึกว่าบัวจะตามมาถึงที่นี่เพื่อเอาอาหารกลางวันมาให้รัญ บัวขุ่นใจตั้งคำถามว่าจุ๊บแก้มกันเนื่องในโอกาสอะไร รินลดาแจ๋ทันทีว่าไม่เกี่ยวกับเธอ พี่รัญจะแสดงความรักกับพี่อ้อม รัญประดักประเดิด แก้สถานการณ์ชวนบัวกินข้าวเที่ยงด้วยกัน รินลดาทำท่าจะไม่ยอม แต่อ้อมกลับเต็มใจ บอกว่ากินด้วยกันหลายคนสนุกดี และบัวก็มีสิทธิ์เพราะเป็นแฟนกับพี่รัญ

รินลดาแทบไม่เชื่อหูที่อยู่ๆอ้อมก็กลายเป็นนางเอกผู้แสนดี บัวเองก็แปลกใจ แต่ปฏิเสธไป อ้างว่าตนกินมาแล้ว ที่มาก็แค่จะเอาไข่พะโล้ที่พี่รัญชอบมาให้ แต่วันนี้เขาคงไม่อยากกินแล้ว

พูดจบบัวก็เดินงอนๆออกไป รัญแคร์ความรู้สึกบัวรีบตามไปอธิบายว่าเหตุใดถึงต้องมากินข้าวกับอ้อม ส่วนไข่พะโล้นั่นก็เอาเก็บไว้ด้วย ตอนเย็นตนจะกลับไปกิน บัวฟังแล้วสบายใจขึ้น เดินจากไปด้วยรอยยิ้ม

หลังอาหารมื้อนั้น รินลดาที่ยังคาใจไม่หายก็ถามอ้อมขณะเดินออกมาด้วยกันว่า ทำไมพี่ถึงไปทำดีกับบัวระวง หรือว่ามีแผนอะไรอีก

“ก็เมื่อคืนพี่ดันเผลอตัวไปรับบทนางร้าย ตอนนี้ก็ต้องพลิกมารับบทนางเอกผู้แสนดีน่ะสิ พี่รัญจะได้เห็นใจ”

“โอ้โห พี่อ้อมนี่ฉลาดจริงๆ ไม่เสียแรงนะที่น้องอยากได้เป็นพี่สะใภ้”

“งั้นเย็นนี้น้องรินต้องซักชุดชั้นในให้พี่นะ”

“อีกแล้วหรือคะ” รินลดาหน้ามุ่ยเบื่อหน่าย

ooooooo

ที่เมืองไทย เพชรเพิ่งรู้จากรัชนีว่าการ์ตูนลาพักร้อนไปเที่ยวเมืองนอกกับเพื่อน และเป็นเมืองเดียวกับที่รัญอยู่ด้วย

เพชรรู้สึกทะแม่งๆ ปะเหมาะพอดีรมณีย์โทร.มาซักเรื่องบัวระวงอีกครั้ง แถมบอกข้อมูลวันเวลาที่บัวระวงเดินทางไปหารัญตามที่รู้มาจากอ้อม อีกทั้งก่อนหน้านี้ฉัตรชัย ก็บอกว่าการ์ตูนโกหก เขาเช็กดูแล้วบัวไม่ได้ไปอเมริกา เพชรจึงเอาทั้งหมดมาลำดับเหตุการณ์อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบร้อนไปหาเจ๊อ้อขอดูรูปสาวไซด์ไลน์ที่ชื่อบัวระวง

แล้วภาพบัวระวงที่ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เจ๊อ้อส่งไปให้รัญดูก็ทำให้เพชรถึงกับตะลึงตาค้าง เพราะหล่อนก็คือน้องสาวของเขานั่นเอง

เมื่อออกมาจากสำนักของเจ๊อ้อแล้ว เพชรรีบโทร.ติดต่อการ์ตูน ซึ่งเวลานั้นการ์ตูนอยู่กับบัวพอดี เพชรจึงได้คุยกับทั้งคู่และรู้จากปากบัวเองว่าที่ทำแบบนี้เพราะตนไม่ต้องการแต่งงานกับฉัตรชัย ส่วนที่ว่าทำไมต้องเลือกมาอยู่กับรัญ ก็เพราะตนชอบเขา

“แล้วแกมีอะไรกับมันรึยัง”

“บ้า...พี่เพชรถามอะไรน่าเกลียด”

“ฉันถามว่ามันมีอะไรกับแกรึยัง”

“ยัง”

“จำไว้นะ ห้ามแกมีอะไรกับมันเด็ดขาด เข้าใจรึเปล่า”

“เข้าใจ...แต่พี่เพชร บัวขอร้องอะไรอย่างได้มั้ย”

“ขอร้องอะไร”

“พี่เพชรอย่าบอกเรื่องบัวกับพี่รัญนะ...คือบัวต้องการพิสูจน์รักแท้”

“รักแท้! แกไปรักกับไอ้รัญตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เอาเถอะน่า พี่เพชรรู้แค่นี้ก็พอแล้ว นะพี่เพชรนะ เห็นแก่ความเป็นพี่น้องของเราอย่าบอกเรื่องบัวกับพี่รัญ บัวขอร้อง”

ooooooooo
เพชรไม่ตอบอะไร ตัดสายทั้งที่ยังงงไม่หายว่าน้องสาวไปรักกับเพื่อนของตนตั้งแต่เมื่อไหร่...จากนั้นเพชรรีบโทร.หารัญ ออกคำสั่งเสียงเข้มห้ามรัญนอนกับบัวระวง อ้างว่าเธอนิสัยไม่ดี ทำเอารัญงงเป็นไก่ตาแตกเพราะตอนแรกเพชรเชียร์แทบตาย แต่อยู่ดีๆดันมากลับลำซะดื้อๆแบบนี้

หลังจากกำชับรัญดิบดีแล้ว เพชรก็มาลางานกับพ่อแม่ บอกท่านว่ามีธุระสำคัญต้องไปเมืองนอก แต่ไม่บอกว่าเรื่องอะไร จนกระทั่งถูกพ่อแม่คาดคั้นและเดาสุ่มไปเรื่อย เพชรก็เลยต้องพูดความจริงว่าเจอบัวแล้ว พ่อกับแม่จึงให้ลูกชายรีบไปตามน้องกลับมา ให้บอกด้วยว่าไม่ต้องกลัวว่าเราจะบังคับให้แต่งงาน

ooooooo

ขณะที่เพชรอยู่ในระหว่างการเดินทาง ไม่นึกว่าระหว่างบัวกับรัญเกิดมีเรื่องงอนกันก่อนจะกลายเป็นลงเอยมีสัมพันธ์กันลึกซึ้ง ซึ่งนั่นก็มาจากแผนของอ้อมกับรินลดาที่ต้องการจะทำให้ทั้งคู่บาดหมางโดยดึงเอาเพื่อนหนุ่มคนหนึ่งที่เรียนภาษาด้วยกันเข้ามาเป็นชนวนเหตุ

อ้อมแอบให้เบอร์โทร.ที่บ้านรัญกับหนุ่มคนนั้นซึ่งสนใจบัว พอตกกลางคืนเขาโทร.มาแต่รัญเป็นคนรับ ก่อนจะมีท่าทีหึงหวงจนพูดจาประชดประชันบัว เป็นเหตุให้บัวน้อยใจร้องไห้ออกมา และสารภาพว่าเธอรักเขาคนเดียว รักเขาจริงๆ

รัญเองลึกๆก็ชอบบัว เขาจึงไม่อาจหักห้ามใจได้อีกต่อไป ทั้งคู่ตกเป็นของกันและกันด้วยความเต็มใจ พอเช้าขึ้นอ้อมกับรินลดาที่คาดหวังว่าจะเห็นบัวถูกรัญไล่ออกจากบ้านเพราะมีชายอื่นมาติดพัน กลับกลายเป็นว่าบัวสดชื่นแจ่มใสแถมทั้งคู่ก็ดูสนิทสนมรักใคร่กันมากขึ้น เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมกันไปมาจนน่าหมั่นไส้

พอไปถึงที่ทำงาน รัญก็ทำให้หลายคนแปลกใจไปตามๆกัน เขายิ้มแย้มอารมณ์ดีเป็นพิเศษ จากที่เคยเงียบขรึมก็กลายเป็นคนช่างคุยขึ้นมา ทำเอาป้าไหมกับภาดาพากันงุนงง

เกือบเที่ยง เพชรเดินทางมาถึงสถานทูต รัญแปลกใจที่จู่ๆเพื่อนบินมาโดยไม่บอกกล่าว แต่พอเห็นท่าทีเพื่อนซีเรียสบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย รัญจึงพาเขาออกไปที่ร้านอาหารใกล้ๆสถานทูต

พอเพชรเกริ่นเรื่องบัวระวง บอกว่าเอเย่นต์ทางเมืองไทยจะเอาตัวเธอกลับ แล้วจะหาผู้หญิงคนใหม่ส่งมาแทน รัญโวยทันทีว่าไม่เอา ตนชอบคนนี้ แต่เพชรก็ดึงดันว่าไม่ได้ ทำให้รัญเริ่มระแวง ถามเขาว่า

“นี่แกมีอะไรกับบัวระวงรึเปล่า แกทำเหมือนไม่อยากให้ฉันชอบเธอ”

“ไม่ใช่อย่างงั้น เพียงแต่ฉันจะบอกแกว่า...” เพชรหยุดไปนิด นึกถึงคำขอร้องของน้องสาว

“เอ้า...จะบอกอะไร มัวแต่นิ่งอยู่ได้” รัญเร่งขึ้นมาทำให้เพชรชะงัก พูดอึกๆอักๆ

“เอ่อ...คือ...เอาเป็นว่าแกรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดีก็แล้วกัน ลืมเธอซะ ฉันจะให้เขาส่งคนใหม่มา เอาให้ดีกว่าแม่บัวระวงร้อยเท่าเลย”

“ไม่เอา ตอนนี้ฉันชอบเธอ แล้วเธอก็ทำให้ฉันมีความสุข”

“เดี๋ยว แกพูดว่าไงนะ ทำให้แกมีความสุข”

“ใช่ เมื่อคืนฉันกับเธอ...”

“หา!... นี่แกได้กับเธอแล้วหรือ”

“ใช่ ฉันน่าจะเชื่อแกตั้งแต่แรกที่ให้นอนกับเธอ”

“ไอ้รัญ แกนี่มันเลวจริงๆ” เพชรกระชากคอรัญแล้วต่อยโครม รัญไม่ทันตั้งตัวจึงโดนเพชรซ้ำไปอีกหมัด ทั้งยังประกาศจะฆ่าแกง ทำเอารัญงงไปหมด ถามเพชรว่านี่มันเรื่องอะไร

เพชรไม่ตอบแต่จะเข้าไปทำร้ายรัญอีก ทันใดนั้นเองบัวพุ่งพรวดเข้ามาดึงพี่ชายไว้ และกระซิบถามว่าพี่มาได้
ยังไง เราต้องทำเป็นไม่รู้จักกัน

“นี่แกเป็นบ้าอะไรวะ อยู่ๆมาชกปากฉันอย่างนี้” รัญโวยวาย บัวรีบเข้าไปดู เห็นเขาปากแตกก็ตกใจ

“พี่รัญเป็นยังไงบ้างคะ มีเรื่องอะไรกันหรือคะพี่รัญ”

“ไอ้เพื่อนบ้านี่น่ะสิ อยู่ๆก็มาชกปากพี่”

“ไอ้รัญ ไอ้เพื่อนชั่ว แกกับฉันไม่จบกันแค่นี้แน่” เพชรคำรามแล้วมองจ้องบัวก่อนจะผลุนผลันออกไปอย่างหัวเสีย

“ไอ้นี่บ้าใหญ่แล้ว...พี่ถามจริงๆ บัวรู้จักไอ้เพชรเพื่อนพี่รึเปล่า”

“ไม่รู้จักค่ะ มีอะไรหรือคะ”

“มันดูแปลกๆ เหมือนรู้จักกับบัว”

“บัวไม่รู้จักจริงๆค่ะ เขามาบอกอะไรพี่รัญหรือคะ”

“มันบอกว่าเอเย่นต์จะเปลี่ยนตัวบัว แต่บัวไม่ต้องกลัวหรอกนะ พี่บอกมันแล้วว่าไม่เปลี่ยน”

บัวหน้าเสีย เป็นกังวลว่าพี่ชายจะส่งตนกลับเมืองไทย ฝ่ายเพชรออกจากร้านอาหารไปสักครู่ก็ไปเจอการ์ตูนโดยบังเอิญ และแล้วบัวก็โดนเพชรตามตัวให้มาพบอีกคน

สองสาวนั่งหน้าเจื่อนอยู่ตรงหน้าเพชรที่ยังโมโหไม่หาย พอบัวเอ่ยปากขอโทษและจะอธิบาย เพชรก็ตวาดสวนเสียงแข็งว่า

“แกไม่ต้องพูดมาก ไอ้ตูนมันเล่าเรื่องให้ฉันฟังหมดแล้ว แกรู้ตัวรึเปล่าว่าแกทำอะไรลงไป”

“โธ่พี่เพชร ก็ตูนบอกแล้วว่าบัวมันแค่หนีการแต่งงานมาอยู่กับพี่รัญ คนที่มันรัก”

“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงว่าทำไมแกถึงต้องไปนอนกับมัน”

การ์ตูนตกใจแทบช็อก หันมองหน้าบัวเชิงรอคำยืนยัน บัวหน้าซีดจัดไม่ตอบ แต่ถามพี่ชายว่าพี่รัญบอกเขาอย่างนั้นหรือ

“ใช่ มันบอกว่ามันนอนกับแกแล้วเมื่อคืนนี้”

“อะไรนะไอ้บัว นี่แกนอนกับเขาไปแล้วหรือ”

บัวพยักหน้าอย่างหมดทางเลี่ยง การ์ตูนไม่พอใจโวยเพื่อนว่าตนเคยบอกแล้วใช่ไหมว่ายังไงต้องห้ามใจไม่ให้นอนกับเขา

“ฉันก็พยายามแล้ว แต่เขา...”

“เขาอะไร มันข่มขืนแกใช่มั้ย พี่จะไปฆ่ามัน”

“ไม่ใช่ เขาไม่ได้ข่มขืน บัวเต็มใจ”

“ตายๆๆ แกนี่มันใจง่ายจริงๆ”

“ก็ฉันรักเขานี่ตูน ถ้าเป็นแก แกก็ต้องยอม”

“แกรักมัน แต่มันไม่ได้รักแกนะ ไอ้รัญมันเข้าใจว่าแกเป็นผู้หญิงขายบริการ”

“ฉันว่าเขาฟันแกแล้วเขาก็ต้องทิ้งแกในไม่ช้า ไอ้บัวนะไอ้บัว แกไม่น่าเลย”

“พี่จะไปบอกให้มันรู้ว่าแกเป็นน้องสาวพี่” เพชรขยับจะไป บัวดึงแขนไว้ ขอร้องว่าอย่าบอกเขา เพชรย้อนถามทำไมจะบอกไม่ได้ ในเมื่อมันทำมันก็ต้องรับผิดชอบ

“แต่เขายังไม่ได้รักบัว ถ้าพี่เพชรบอกไป เขาก็จะดูถูกบัวน่ะสิ”

“ดูถูกอะไร”

“ก็ดูถูกที่บัวมาเสนอตัวให้เขาถึงที่นี่”

“ก็จริงของมันนะพี่เพชร ถ้าพี่รัญรู้ความจริงเขาต้องหาว่ามันเป็นผู้หญิงหน้าด้าน”

“แล้วจะให้ทำยังไง ให้มันนอนกับแกฟรีๆงั้นหรือ พี่ไม่ยอมหรอก”

“พี่เพชรฟังบัวก่อนได้มั้ย บัวรักพี่รัญจริงๆ แล้วบัวก็ต้องการทำให้เขารักบัว แต่มันต้องใช้เวลาหน่อย”

“แต่พี่ไม่เห็นด้วย”

“เอาน่าพี่เพชร ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ให้โอกาสบัวมันได้พบรักแท้หน่อยเถอะ”

“ไม่” เพชรเสียงแข็ง แต่พอทั้งบัวและการ์ตูนออดอ้อนขอร้อง เขาก็อ่อนลง ขอเวลาคิดดูก่อน แต่บัวต้องสัญญาว่าจะไม่นอนกับรัญอีก

บัวให้สัญญาทันที แต่การ์ตูนมองหน้าบัวอย่างไม่อยากเชื่อ...ข้างฝ่ายรัญที่สถานทูต เขายังงงไม่หายกับการกระทำรุนแรงของเพชร หรือว่าเพชรเคยซื้อบริการจากบัวถึงได้โกรธขนาดนั้น แต่จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อบัวสารภาพเมื่อคืนว่าเธอไม่เคยนอนกับใครมาก่อน และเขาก็รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

โลกกลมเหลือเกิน...ขณะเพชรเข้าไปนั่งในร้านกาแฟครุ่นคิดเรื่องของบัวกับรัญ รินลดาที่เพิ่งแยกกับอ้อมเดินผ่านมาเห็นเขาเข้า เธอหยุดมองแปลกใจ พอเขาลุกออกจากร้านเธอก็แอบย่องตาม เพชรรู้ตัวแต่ทำเป็นไม่สน กระทั่งเธอเผลอเขาจึงจู่โจมจับได้

“เฮ้ย...นี่คุณเองเหรอ”

“ใช่ ฉันเอง”

“ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเดินตามผมมา”

“บ้า ใครตามคุณ ฉันเดินของฉันดีๆ คุณมาจับล็อก ตัวฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ”

“ผมขอโทษครับ ผมรู้สึกว่ามีคนตามผม นึกว่าพวกมิจฉาชีพ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้เจอคุณ คุณมาเรียนต่อ ที่นี่หรือครับ ไหนบอกจะไปลิเบีย”

“มันรบกันหนัก ฉันก็เลยต้องย้ายประเทศ”

“ดีเลยครับที่ได้เจอคุณ ผมมาที่นี่ไม่รู้จักใครเลย คุณช่วยพาผมเที่ยวได้มั้ย”

“อย่ามาโกหก ถ้าไม่รู้จักใครจะมาได้ยังไง เลิกเดิน ตามฉันได้แล้ว”

“เดี๋ยวสิครับ ให้ผมเลี้ยงกาแฟคุณนะครับ”

หญิงสาวลังเลเล็กน้อยก่อนตอบตกลง เพชรจึงเดินนำกลับไปทางร้านกาแฟ แต่พอเหลียวหลังมาก็ไม่เห็นเธอเสียแล้ว

“อะไรวะเนี่ย หนีไปซะแล้ว” เพชรกวาดตามองรอบทิศ

รินลดาซ่อนตัวแอบมองมาด้วยรอยยิ้มเยาะๆ “คงนึกว่าเราง่ายล่ะสิเลยเข้ามาทาบ อย่าหวังเลยนายเพลย์บอย”

ooooooo

ตกเย็นเลิกงานกลับถึงบ้าน รัญก็สวีตหวานกับบัวที่ทำสปาเกตตีไว้รอ โดยไม่สนอ้อมที่อุตส่าห์ซื้อเสื้อผ้ามาเอาใจเขา และไม่ว่าอ้อมจะตื๊อหนักขนาดไหน รัญก็บ่ายเบี่ยงตลอด ทำตัวคลอเคลียนัวเนียแต่กับบัวก่อนจะหายขึ้นไปบนห้องด้วยกัน

ooooooooo

อ้อมสุดจะทนอีกต่อไป คืนนั้นเธอบอกรินลดาขณะออกไปเดินเล่นด้วยกันที่กลางเมืองว่า

“พี่คงต้องกลับเมืองไทยจริงๆแล้ว ใช้แผนอะไรก็ไม่ได้ผล ทั้งนางร้ายนางเอก ดูพี่รัญของเธอจะหลงนังบัวระวงนั่นมาก วันๆก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง เธอว่ามั้ย”

รินลดาไม่ตอบเพราะกำลังนึกถึงเพชรที่เจอกันเมื่อตอนกลางวัน นึกแล้วก็เผลอยิ้มออกมา ทำให้อ้อมแปลกใจคิดว่าเธอยิ้มเยาะตนอยู่ ก็เลยโวยวายไม่พอใจ

“เปล่านะคะ รินกำลังคิดอะไรเพลินๆ”

“แสดงว่าเมื่อกี้เธอไม่ได้ฟังที่พี่บ่นเลยงั้นหรือ”

“ขอโทษค่ะพี่อ้อม ไหนพี่อ้อมลองพูดใหม่อีกทีสิคะ”

“ฉันบอกว่าฉันจะกลับเมืองไทยแล้ว”

“อุ๊ย ไม่ได้นะคะพี่อ้อม ทำไมยอมแพ้ง่ายๆล่ะคะ ไหนบอกว่าจะสู้จนตัวตาย”

“ฉันไม่เคยพูด ฉันไม่บ้าพี่ชายเธอขนาดนั้นหรอก”

“ไม่เอาน่าพี่อ้อม อย่าเพิ่งงอแงสิคะ เดี๋ยวน้องจะช่วยคิดวางแผนกำจัดนังบัวระวงเอง เออ หรือว่าคืนนี้เราจับมันใส่ถุงถ่วงน้ำดีไหมคะ”

“ก็ดีนะ แต่เธอต้องทำคนเดียว เพราะพี่ไม่อยากติดคุก”

“เอาน่า น้องว่ามันต้องมีวิธีกำจัดนังนี่ ขอเวลาให้น้องคิดซักคืนนะ”

“ก็ได้ งั้นคืนนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่า ขืนกลับไปบ้านพี่คงทนดูภาพบาดตาไม่ไหวแล้ว”

“แต่พี่อ้อมต้องเลี้ยงนะคะ น้องไม่ได้เอาตังค์มา”

“เธอเนี่ย ไม่ค่อยพกกระเป๋าตังค์เลยนะ งั้นกลับบ้านนอนดีกว่า”

“อ้าว ไม่ไปแล้วหรือคะ”

“ก็เธอไม่เอากระเป๋าตังค์มา จะให้พี่ออกคนเดียวได้ไง ไปกลับบ้าน” อ้อมเดินนำลิ่วไป รินลดาจำต้องก้าวตามหน้าจ๋อยๆ

ooooooo

วันรุ่งขึ้นเพชรเรียกบัวกับการ์ตูนมาพบที่ห้องพักในโรงแรมแล้วบอกให้บัวกลับเมืองไทย เพราะตนนอนคิดมาทั้งคืนแล้วยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก บัวควรจะลืมรัญซะ เรื่องที่เกิดขึ้นถือว่าให้หมามันกิน

“อ้าว พี่เพชรทำไมพูดอย่างนี้เล่า” การ์ตูนท้วงขึ้นมา

“บัวไม่ได้นอนกับเขาเพราะบัวใจง่ายนะพี่เพชร บัวบอกแล้วว่าบัวรักเขา...บัวรักเขา”

“แต่พี่บอกแล้วไงว่าไอ้รัญมันไม่มีทางรักแกหรอก เพราะมันนึกว่าแกเป็นผู้หญิงขายตัว แกไม่เข้าใจรึไง”

“แต่บัวจะทำให้เขารักบัวให้ได้”

“ทำยังไง เอาตัวเข้าแลกแบบที่แกทำอยู่นี่งั้นรึ...ไอ้ตูนเตรียมตัวเก็บของกลับบ้าน”

“โธ่พี่เพชร บัวขอร้องล่ะนะ ให้โอกาสบัวหน่อยเถอะ บัวรักพี่รัญจริงๆนะ ถ้าบัวไม่รักเขา บัวไม่มาถึงที่นี่หรอก”

“ใช่ พี่เพชรเห็นแก่ความรักของไอ้บัวมันเถอะนะ หรือพี่อยากให้น้องสาวเสียตัวฟรีๆ”

เพชรอึ้งมองหน้าบัว เห็นบัวมองอ้อนวอน เพชรเริ่มเสียงอ่อน

“แต่พี่ไม่เห็นมีวิธีไหน ที่แกจะทำให้ไอ้รัญมันรักแกได้”

“เรื่องนั้นพี่ไม่ต้องห่วง ปล่อยให้เป็นหน้าที่บัว”

“ดูแกมั่นใจเหลือเกินนะว่าไอ้รัญมันจะรักแก”

“เอาน่ะ บัวมั่นใจก็แล้วกัน ส่วนพี่ก็ต้องช่วยบัว”

“ช่วยอะไร”

บัวหันไปสบตาการ์ตูนอย่างรู้กัน ก่อนที่การ์ตูนจะเป็นคนตอบเพชรว่า

“พี่ต้องช่วยกันยัยอ้อมออกไปจากพี่รัญ โดยเข้าไปจีบยัยอ้อมแล้วทำให้เธอชอบพี่ก็พอแล้ว”

“เฮ้ย แต่พี่ไม่ได้ชอบเขานะ”

“ก็แค่แกล้งทำให้เขาหันเหความสนใจจากพี่รัญมาหาพี่”

“แล้วพวกแกคิดว่าเขาจะชอบฉันเหรอ”

“ระดับพี่เพชร ทั้งหล่อทั้งรวย แถมมีเสน่ห์และกะล่อนอีกต่างหาก ผู้หญิงที่ไหนเจอก็ต้องเสร็จ”

“น้อยๆหน่อยไอ้ตูน ฉันไม่ได้เลวอย่างงั้นนะ”

“ตกลงนะพี่เพชร ช่วยบัวนะ”

เพชรนิ่งเฉย แต่พอโดนทั้งบัวและการ์ตูนวิงวอนอย่างหนัก เขาก็ใจอ่อนอีกจนได้

ooooooo

ขณะเดียวกันนั้นที่เมืองไทย เพียงเพ็ญกำลังบอกเล่ากึ่งต่อว่ารมณีย์ที่แวะมาหาถึงบ้านด้วยเรื่องที่อ้อมโทร.มาบ่นให้ฟังแทบทุกวันว่ารัญไม่สนใจเธอเลย วันๆ เอาแต่ขลุกอยู่กับบัวระวง ถ้าเป็นแบบนี้ตนคงต้องให้ลูกสาวกลับบ้าน

“ใจเย็นสิคะคุณเพียงเพ็ญ พี่บอกแล้วไงว่าขอเวลาหน่อย ไม่ช้าตารัญต้องเลิกกับแม่บัวระวงแน่”

“แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะ ลูกสาวน้องไม่ใช่ตัวสำรองนะคะ”

“พี่รู้ค่ะ คุณเพียงเพ็ญไม่ต้องห่วงหรอก ถึงยังไงพี่ก็ต้องทำให้ตารัญแต่งงานกับหนูอ้อมให้ได้”

“ถ้าคุณหญิงรับปากแบบนี้น้องก็สบายใจหน่อย ไม่อยากให้คนเขามานินทาว่าลูกสาวบินไปหาผู้ชายถึงเมืองนอกแล้วถูกผู้ชายไล่กลับ”

“เหตุการณ์แบบนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นพี่รับประกัน หนูอ้อมคนเดียวเท่านั้นที่จะเป็นสะใภ้พี่”

“น้องต้องขอบคุณคุณหญิงแทนยัยอ้อมนะคะ”

“อ้อ เกือบลืม เรื่องเงินที่พี่ยืมคุณเพ็ญไป พี่เซ็นเช็คมาให้แล้วพร้อมดอกเบี้ยแสนนึง นี่ค่ะ อาทิตย์หน้าก็ไปขึ้นเงินได้เลย”

“ดอกบ้งดอกเบี้ยอะไรกัน ไม่ต้องหรอกค่ะ”

“ไม่ได้จ้ะ เอาไว้ซื้อขนมทานเล่น”

“แหม คุณพี่หญิงเนี่ยน่ารักที่สุดเลย”

เสียงโทรศัพท์มือถือรมณีย์ดังขัดจังหวะ ครั้นเจ้าตัวกดรับก็หน้าเจื่อนทันทีเพราะนักเลงบ่อนพนันโทร.เข้ามา คราวนี้มันบอกว่าเช็คที่คุณหญิงจ่ายมามันเด้งอีกแล้ว รมณีย์กลัวเพียงเพ็ญจะได้ยินจึงพูดสั้นๆว่าเดี๋ยวจะจัดการให้...แล้วก็โกหกเพียงเพ็ญเป็นตุเป็นตะว่า

“พี่ไปสั่งให้เขาทำเฟอร์นิเจอร์ใหม่ ทั้งตู้โต๊ะเตียงจะเตรียมทำห้องหอให้ตารัญกับหนูอ้อม แต่ทางร้านมันบอกว่าต้องมัดจำเป็นเงินสดสามแสนวันนี้ พี่เขียนเช็คให้มันก็ไม่เอาจะเอาเงินสดท่าเดียว”

“อ้าวหรือคะ งั้นเอาของน้องไปก่อนมั้ยคะ น้องมีเงินสดอยู่สามแสนพอดี”

“เกรงใจน่ะสิ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ถึงยังไงเราก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว”

“ขอบใจจ้ะ”

“งั้นรอเดี๋ยวนะคะ” เพียงเพ็ญลุกออกไป รมณีย์มองตามพลางพูดพึมพำกับตัวเองว่า ถ้าตารัญได้เป็นเขยบ้านนี้เราคงสบายไปทั้งชาติ...ฝ่ายเพียงเพ็ญที่เดินหน้าบานเข้ามาเอาเงินสด เผอิญเจอสามีนั่งทำงานอยู่จึงให้เขาช่วยหยิบเงินสดในลิ้นชักมาสามแสน สิงห์อดถามภรรยาไม่ได้ว่า เอาไปทำอะไร

“คุณหญิงรมณีย์แกจะไปมัดจำค่าทำเฟอร์นิเจอร์เรือนหอให้ยัยอ้อม”

“แล้วหนี้เก่าที่เขาเอาไปล่ะ”

“เขาเอามาคืนเรียบร้อยแล้ว นี่เขาเพิ่งคืนเช็คมาให้”

“คุณจะคบกับคุณหญิงรมณีย์ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่อย่าไปพัวพันกันเรื่องเงิน เดี๋ยวจะผิดใจกัน”

“นี่คุณสิงห์ คุณไม่ต้องมาสอนฉัน คุณหญิงรมณีย์เขามีเงินเป็นร้อยๆล้าน เงินที่เขายืมเรามันเป็นแค่เศษเงินของเขา รอให้ยัยอ้อมได้แต่งกับลูกชายเขาก่อนเถอะ สมบัติทั้งหมดของคุณหญิงก็จะเป็นของเรา เอ้า หยิบเงินให้ฉันด้วย”

สิงห์หยิบเงินสามปึกส่งให้ ทั้งๆที่ไม่ค่อยชอบใจนัก ที่ภรรยาอยากจะได้แต่เงินของคนอื่น

ooooooo

ตกเย็นเลิกงาน รัญเดินมาเจอเพชรกลางทางและทำท่าจะเดินหนีเพราะยังเคืองไม่หายที่เมื่อวานเพชรชกต่อยเขาโดยไม่มีสาเหตุ...วันนี้เพชรจึงเอ่ยปากขอโทษเพื่อนอย่างรู้สึกผิด

ooooooooo

ขอบคุณเรื่องย่อจาก ไทยรัฐออนไลน์


Create Date : 15 กันยายน 2554
Last Update : 15 กันยายน 2554 6:01:21 น. 0 comments
Counter : 355 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

tangmo_tsu
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




Friends' blogs
[Add tangmo_tsu's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.