Group Blog |
ประสบการณ์ มาดามมือใหม่ มันส์ทุกหยด ตอน...เหตุที่ทำให้มาดามเสียชื่อเสียง เมื่ออยู่ศรีลังกา มาดามก็ยังติดแหงกอยู่ศรีลังกาต่อไป คงไม่ได้เห็นหน้าหอมใหญ่ไปอีกนาน(เพราะมันไม่มีขาย มีแต่หอมแขก) หลังจากคราวก่อนที่มาดามไป ขอให้เบิร์นนี่ซื้อตะไคร้ (lemongrass) มาให้ จะทำต้มยำแซ่บๆกิน เบิร์นนี่ก็หายไปพักหนึ่ง ก็กลับมาพร้อมกับมะนาวสอง-สามลูกและหญ้าอีกกำมือหนึ่ง ( Lemon+ Grass=Lemongrass)มะนาว+  หญ้า=ตะไคร้!!! โอ้มายบูด้าาาตอนนั้นชาวบ้านก็เริ่มคิดมาดามบ้านนี้มาจากส่วนไหนของประเทศไทยหว่า ไหงมันกินอะไรแปลกๆ ยังไม่ทันแก้ข่าว มาดามก็ไปถอนกระเพราข้างทางมากิน ที่นี่เขาไม่กินและหาซื้อไม่ได้ เพราะคนศรีลังกาเขาถือว่ามันเป็นวัชพืชค่ะ มีขึ้นอยู่ทั่วไป เนื่องจากซื้อไมได้ แต่ได้มาฟรีๆ มาดามมาอยู่ปีเดียวกินหมดเป็นดงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า  แล้วก็ยังไปมุดดงกอไผ่ เอาหน่อไม้มาแกง คนที่นี่ก็ไม่รู้จักกินอีก เขามีกอไผ่ไว้รอเอาต้นไผ่ไปใช้ประโยชน์อย่างเดียว เมื่อหน้าฝนที่ผ่านมา มาดามไปมุดกอไผ่ได้มาหลายหน่อ ก็เอามาต้มกินกับน้ำพริกบ้าง แกงบ้าง เป็นที่ฮือฮาไป  แล้วยิ่งตอนไปถกเถาย่านางด้วย ไม่มีใครเชื่อว่านี่คือมาดามแน่นอน จนเบิร์นนี่รับไม่ไหว เอ็ดมาดามด้วยสำเนียงแขกๆอันน่ารัก แล้วบอกว่า มาดามอยากได้อะไรบอกเบิร์นนี่ เดี๋ยวบิ์นนี่เอามาให้ อย่าไปทำอะไรแบบนั้น (เวลาเธอเอ็ดมาดามหัวเธอก็ส่ายด๊อกแด๊กๆไปด้วย)  มาดามแกล้งหยอกกลับไปว่า ก็มาดามไม่อยากกินต้มยำหญ้านี่นา เบิร์นนี่หันมาค้อน สะบัดกลับหน้าดังพรืดดด! เล่นงอนไปหลายชั่วโมง  โอ๊ะโอ...จริงๆแล้วแค่มาดามศรีไม่รู้ว่าภาษาอังกฤษ คำว่า “ใบยานาง” มันคืออะไรต่างหากละ ถึงมาดามจะรู้แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะสื่อสารกับเบิร์นนี่รู้เรื่อง กลัวไปโดนใบย่าพิษเข้าค่ะ   แล้วแถมด้วยอีกหนึ่ง คือตอนที่เอาใบเล็บมือนางมาชุบแป้งทอดกรอบด้วยแล้วดังทั้งหมู่บ้านค่ะ เพราะทำอะไรกินมาดามจะทำเผื่อเบิร์นนี่ด้วย เธอก็จะเอาไปแบ่งญาติๆ แล้วก็เพื่อนบ้านเธอด้วย สงสัยกลัวตายจะได้มีเพื่อน มันจะได้ไม่เหงาฮ่าฮ่าฮ่า  แต่มาดามก็นำความรู้ใหม่ๆมาให้นะค่ะ ไม่ได้มาแค่เสียชื่อมาดามอย่างเดียว อย่างเรื่องมะม่วงดิบกับมะละกอดิบนี่ก็ความรู้ใหม่ของคนที่นี่ว่ามันกินดิบๆก็ได้! มาดามเอามาตำส้ม แกงคั่วมะละกอ แก้งส้มมะละกอ ยำมะม่วงดิบ โฮ้!... เบิร์นนี่เอาไปอวดซะมาดามดังไปเลย คนที่นี่ผลไม้คือผลไม้ค่ะ รอกินตอนสุกอย่างเดียว อย่างตอนที่มาดามเอามะละกอมาทำอาหาร เบิร์นนี่ก็โวยวาย กลัวยางมันปากตาย เฮ้อ!!!lเลยแกงไปให้หม้อหนึ่งเบิร์นนี่ก็เอา แจกทั้งหมู่บ้าน  เฮ้อ!ยังไม่ได้กินสเต็กแก้ข่าวว่ามาดามบ้านนี้ก็ ไฮโซเป็น มาวันนี้ชื่อเสียงเสียอีกแล้ว ก็วันก่อนมาดามออกไปวิ่งตอนเช้า เผลอวิ่งไกลไปหน่อย ขากลับทำท่าจะไม่รอด มองเห็นหลังคาบ้านลิบๆขาแข้งสั่น ทำไมมันไกลจังหว่า  เลยวิ่งมาทางลัดเอา ไปเจอดงตำลึงค่ะ ยอดเขียวอวบมาก เหมือนไม่มีใครไปรบกวนมันมาก่อน เสร็จมาดามละ เก็บมาเลยหอบหนึ่ง ตอนนั้นคิดว่าโชคดีจัง ไม่ต้องเสียเงินค่าอาหารกลางวัน จะซดบะช่อตำลึงให้โลงคอไปเลย คั่วกลิ้งเผ็ดๆอีกสักจาน โอ้...สวรรค์คนไกลบ้าน มีแรงวิ่งกลับบ้านอีกเยอะเลย   ดูยอดมีสิ สดๆอวบๆ ไร้สารพิษเพราะเก็บมาเองกับมือ แต่พอมาถึงบ้าน เบิร์นนี่กรี๊ดดด!!! อีกแระ ละล่ำ ละลัก บอกมาดามไปเก็บมาทำไม อย่าบอกนะว่ามาดามจะกินไอ้นี่ มันกินไม่ได้ มันเป็นอาหารไก่ อ้าว!!จริงดิ!! ก็เลยรู้ว่าคนที่นี่เขาเอาตำลังมาสับๆผสมกับหัวอาหารให้ไก่ค่ะ ของดีดีทั้งน้านนนนน ไม่เข้าใจจริงจริ๊ง  แต่ก็จะกินค่ะ เลยได้มาแบบนี้  เดี๋ยวรอบหน้าจะมาลงสูตรทำคั่วกลิ้งสุดแซ่บสูตรมาดามแบบคนไกลบ้านนะค่ะ ส่วนบะช่อตำลึงคิดว่าใครก็คงทำเป็น ยิ่งไม่ต้องไปมุดดงไม้ด้วยแล้ว คงง่ายไปใหญ่เลยเนอะ อิอิอิ ตอนนี้มาดามไม่ได้ย้ายบ้านแล้วหลังจากเสียพลังงานแพคของในบ้านทั้งหลังเสียน้ำตามากมายล่ำลาเบิร์นนี่ อยู่มาวันหนึ่ง หลังจากกลับมาจากที่ทำงานคุณชายก็เดินมาบอกว่าเราจะไม่ย้ายแล้ว ด้วยเหตุผลสองประการ คืออพาทเม้นต์ ที่เราจะย้ายไปไม่เสร็จง่ายๆ นี่เป็นครั้งที่8แล้วที่เขาเลื่อนนัดเรา ไม่ต้องแปลกใจเพราะที่นี่คือศรีลังกา "You take it Or you leave it" !!!  อีกเหตุผลหนึ่งคือ คุณชายลาออกจากงานค่ะ เราจะย้ายแต่ไม่ย้ายเข้าเมือง อาจย้ายออกไปประเทศอื่นเลย ขึ้นอยู่กับว่าคุณชายจะได้งานที่ประเทศไหน ถึงจะเป็นที่ศรีลังกาอีก ค่อยว่ากันอีกที ย้ายทีเดียวดีกว่า มาดามก็เข้าใจ  แต่แหม...เค้าขนของ แพคของไปตั้งเยอะแล้วน๊าา ส่วนเบิร์นนี่ก็ดี๊ด๋าอยู่พักหนึ่งเพราะได้อยู่กับมาดามนานขึ้น จนเธอเริ่มเข้าใจว่า การที่มาดามย้ายไปอยู่ในเมือง ยังมีโอกาสมาเยี่ยมเธอ แต่ถ้าย้ายไปประเทศอื่นอาจไม่เจอกันอีกนาน เธอก็กลับมามีอาการเดิมๆอีก  แล้ว ขี้น้อยใจขึ้นเยอะ แต่ก็ยังตามใจมาดามสุดๆ.  แต่จากวีรกรรมที่มาดามสร้างมาจนไม่เหลือคราบมาดาม เมื่อไหร่เบิร์นนี่จะเลิกเอ็นดูมาดามก็ไม่รู้เนอะ   เบิร์นนี่ไม่เท่าไหร่ นี่ถ้าพี่ "นิวคลาสเซิลลลล" รู้นี่มาดามคงแย่ 555ไม่อยากจะคิด อิอิอิ แต่หลังจากมุดดงนั้น เก็บไม้นี้มากิน เอาพืชโน้นมากิน เบิร์นนี่ก็เริ่มมาทำงานพร้อมหญ้าหรือพืชแปลกๆทุกวัน พร้อมกับถามว่ามาดามอันนี้กินได้ไหม มาดามดอกไม้นี้กินได้ไหมตลอด มาดามก็สุดจะอธิบายว่าทำไมอันนั้นกินได้ แล้วทำไมอันนี้กินไม่ได้ เพราะเวลาบอกเธอว่ากินไม่ได้ เธอก็จะถามว่าทำไม มาดามศรีก็อุตส่าห์บอกว่าไม่เคยกิน ที่เมืองไทยเขาไม่กินกัน คุณเธอก็แย้งว่า พืชพวกนั้นที่มาดามกิน เธอกับเพื่อนบ้านก็ไม่เคยกิน ทำไมยังกินได้เลย หมดคำอธิบายค่ะ  อันนี้ก็เป็นอีกเช้าหนึ่งที่เบิร์นนี่มาทำงานพร้อมดอกไม้ในมือ อย่าคิดว่าจะเอามาให้มาดามนะค่ะ แค่เอามาถามว่ามันกินได้ไหม ถือว่ามอบให้เพื่อนๆพี่ๆที่แวะมาเยี่ยมนะค่ะ เพราะมันกินไม่ได้ค่ะ ต้นอะไรไม้รู้ยางเยอะมากกกก แต่สีสันสวยงามค่ะ เรื่องการสื่อสารกับเบิร์นนี่ นี่มีเรื่องให้ฮาตลอด ใครที่อยากรู้จักวีรกรรมเบิร์นนี่ต้องกลับไปอ่านตอนแรกๆเลยค่ะ ขอบคุณที่แวะมา ขอให้สุขภาพดีกันถ้วนหน้า ไม่เจ็บไม่ไข้ไม่จนนะค่ะ
อ่านไปขำไป จินตนาการว่าเบิร์นนี่นี่คือใคร หุหุ อาหารอุดมสมบูรณืดีจริงๆคะ ว่าแล้วอยากกินแกงจืดตำลึง ที่นี่ไม่มีขายคะ
โดย: ป้าณู
 วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:4:23:15 น.อ่านสนุกจังเลยค่ะ..
จขบ.ท่าทางจะเป็นคนอารมณ์ดีนะเนี่ย ทีแรกนึกว่าเบิร์นนี่คือคนรักซะอีก 555 มาเฉลยเอาภาพสุดท้ายนี่เอง โดย: หกพันไมล์
วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:10:13:27 น.อ่านเพลินเลยค่ะ เข้ามาเพราะสะดุดกับคำว่าศรีลังกา เพิ่งเดินทางกลับมา ชอบคนที่โน่นมากมาย น่ารักมากๆเลยค่ะ เรื่องที่คุณเล่าก็ทำให้เราเห็นอะไรมากขึ้นไปอีก และยังรู้สึกว่าคนเค้าน่ารักจัง :)
โดย: xyz IP: 124.122.150.20 วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:12:00:11 น.
คงเป็นเพราะวัฒนธรรมการกินที่แตกต่างกัน แต่มาดามเอาไปเผยแพร่ซะแล้ว คราวนี้มีคนแย่งกินแย่งเก็บล่ะสิ จะทำไงดีล่ะคราวนี้ อิอิ..
รอชิมคั่วกลิ้งนะคะ โดย: เนินน้ำ
วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:13:52:38 น.อิจฉาอ่ะ เป็นมาดามในดงผักมีค่าของคนไกลบ้านอย่างเรา กะเพรางี้ ตำลีงงี้ หน่อไม้สดงี้ นึกภาพเดินไปมุดดงตำลึงสดๆงามๆ มาแกงหมูบะช่อ นี่มันผักทองคำเลยนะ ที่นี่นานๆเห็นวางขายสักที เบิร์นนี่น่ารักเนอะ ท่าทางจะผูกพันกับคุณบีมาก จากไปคงใจหายน่าดู แต่ก็ขออวยพรให้คุณผู้ชายหางานใหม่ดีๆ ถูกใจได้โดยเร็วนะคะ จะได้ไม่ต้องรื้อของที่แพ็คไว้ออกมาใช้
โดย: นุท (chay_tbh
) วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:14:57:55 น.5555555555
ที่สุดก็ไม่ย้ายแล้ว คิดถึงเจ้าของบล็อกนี้จัง คิดถึงเบิร์นนี่ด้วย โดย: เสี่ยวเฟย
วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:18:19:57 น.ทักทายสวัสดีกันยามเช้าๆ ของเมืองไทยครับ
จากเรื่องเล่าใน blog นี้ หากต่อยอดกันเป็นเรื่องเป็นราว เชื่อว่าอีกหน่อยจะได้เป็นกูรูของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ร่วมกันเลยนะครับ  โดย: ถปรร
 วันที่: 12 พฤษภาคม 2555 เวลา:6:55:05 น.555อ่านเเล้วขำดีค่ะเเย่งอาหารไก่กินซะเเย้วเเต่ว่าอาหารไก่อันนี้ต้มจืดไส่หมูสับอร่อยมากมายเลยเนอะ
โดย: นาทัชชา
วันที่: 15 พฤษภาคม 2555 เวลา:2:11:00 น.ไม่ได้เข้าบล็อกซะนานมั่วแต่ยุ่งๆ
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมนะค่ะ  เบิร์นนี่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมมมดามก็ยังน่า....เอ่อออ....ก็น่าเอ็นดู(ละกัน) เหมือนเดิมจ้า โดย: Bubble-Bee (sweetibee
) วันที่: 15 พฤษภาคม 2555 เวลา:18:48:13 น.ขอบคุณที่แวะไปเืืแจมเล่นด้วยกันนะค่ะ
ป.ล.เขาจะมีโต๊ะจีนเลี้ยงทุกปีค่ะ ที่ลพบุรี โดย: โอน่าจอมซ่าส์
วันที่: 15 พฤษภาคม 2555 เวลา:22:11:52 น.กร๊ากกกกกกกกกกกก
เข้าใจคุณมาดามเลยค่ะ หัวอกคนไกลบ้านน่ะ แบบเดียวกันเปี๊ยบบบบบบค่ะ แรกๆนะ พอแฟนเห็นกินมันฝรั่งจิ้มน้ำตาล รีบห้ามใหญ่ บอกว่านี่มันน้ำตาลนะ ไอ้เราก็บอกว่า ก็น้ำตาลน่ะซิ อร่อย เค้าทำหน้าปูเลี่ยนยังไงไม่รู้อ่ะ แล้วก็ตามมาด้วยสับปะรดจิ้มเกลือ 5555 ใส่พริกป่นหน่อยๆ อร่อยเหาะเนอะ เค้าก็นั่งทำหน้าเหมือนดูรายการชมรมขนหัวลุกน่ะ แล้วก็ไปเก็บดอกคาโนล่า มันจะเป็นทุ่งเหลืองๆ ดอกคล้ายๆดอกกวางตุ้ง ก็ไปขโมยเค้ามานั่นแหละ 55 ถ้าโดนจับได้ก็คงถูกปรับล่ะ เอามาฝัดไฟแดงนะ คุณมาดามเอ๊ยยยย เอาสเต็กมาแลกก็ไม่ยอมค่ะ เพิ่งเด็ดเนอะ สดๆกรอบๆ วู๊ยย พูดแล้วอยากกินซักสองกาลามัง ผัดเสร็จแฟนเล่นจับเวลาเลยอ่ะ ว่าจะป่วยกี่โมง แถมเก็บก้านมันไว้ก้านนึงด้วย บอกว่าเผื่อป่วย หมอจะได้ไม่ต้องสันนิษฐานนาน เอาไว้ให้หมอดูเลย ว่าเป็นเพราะกินต้นไอ้นี่เข้าไป 5555555 เ็ป็นไก่มั่ง คงเก็บกินเรียบเหมือนกันค่ะ เห็นตำลึงแล้วคิดถึงจัง ไม่ได้กินมาตั้งนานแล้วนี่ ขอบคุณที่แวะไปเที่ยวกันค่ะคุณมาดาม อัพบล๊อคใหม่แล้วจะมาชวนอีกนะคะ โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้
 วันที่: 16 พฤษภาคม 2555 เวลา:0:09:19 น.เบิร์นนี่ยิ้มน่ารักจังค่ะ
ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะขี้น้อยใจ โดย: Close To Heaven
วันที่: 16 พฤษภาคม 2555 เวลา:0:30:20 น.วันก่อนได้อ่านไปหน่อยหนึ่ง เขียนได้น่าติดตาม อ่านแล้วยิ้มไปด้วย ยิ่งเห็นรูปประกอบ ของเบิร์นนี่ เขาก็ซื่อๆ ดีเนอะ น่าอิจฉา มาดามศรี ได้กินผักตำลึงยอดสวยๆ ด้วย ทางนี้ ไม่แม้แต่จะเห็นของจริง เฮ้ออออ อดต่อไป
แต่ดูดอกไม้สวยๆ แทน (สวยแต่กินไม่ได้อ่ะ )  โดย: ก๋าสะลองเงิน
วันที่: 16 พฤษภาคม 2555 เวลา:6:33:40 น.บ้านนี้เล่าเรื่องได้หนุกหนานมาก เข้าดงไผ่ คราวหน้าเก็บหน่อไม้มาดองด้วยสิ แล้วแกงไก่หม้อใหญ่ๆแจกไปให้ทั่ว รับรองดัง ครานี้ละ หน่อไม้ไม่ทันได้ยาวแน่ โดนแม่นางศรีลังกาแหวกหาตั้งแต่หน่อยังนุ้ยๆ 555
โดย: ปลายแป้นพิมพ์
 วันที่: 16 พฤษภาคม 2555 เวลา:10:02:19 น.มันคือโสมไทยค่ะหน้าตาคล้ายโสมเกาหลี(สงสัยเป็นญาติกัน)แต่เล็กกว่า ตอนเด็กๆเพนกวินเคยเก็บมาเล่นขายของกับเพื่อน บางคนบอกว่ากินได้แต่ก้ไม่ค่อยเห็นคนกินกัน แต่บางคนก้เอาไปต้มกินน้ำบอกว่าเป็นยา(ก็ว่ากันไป) แต่ถ้าให้กินก็คงไม่กินค่ะเพราะไม่คุ้น(แอบกลัว) 555
www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiensongsang&month=11-10-2009&group=1&gblog=70 โดย: เพนกวิน IP: 27.145.153.153 วันที่: 10 มิถุนายน 2556 เวลา:11:25:42 น.
เราตามมาจากกระทู้โดนเทเพราะตีนไก่ค่ะ อ่านไปหลายเรื่องแล้ว ทั้งอาหารทั้งเรื่องราวชีวิต คุณบีเขียนได้สนุกน่าอ่านจัง ดีใจกับชีวิตน่ารักๆ ของคุณนะคะ (ไม่ใช่สมาชิกใช้อีโมชั่นไม่ได้ T T )
โดย: Mrs. H IP: 124.122.190.7 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:15:48:58 น.
|
bubble-beebee
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] เป็นคนชอบทำอาหารค่ะ แต่เรื่องรสชาดและหน้าตานี่ไม่ถนัดเท่าไร ถนัดแต่ดำน้ำมากว่า จนต้องมาเป็นคนไกลบ้านอย่างนี้แต่จะให้เสียชื่อหญิงไทยได้ไง ฉะนั้นวันนี้เลยเกิดการยอมถอดอุปกรณ์ดำน้ำแล้วมาเข้าครัวกับ Bubble-Bee นะค่ะ
Friends Blog
|
|||||||||||||
Bubble-Bee/ Bee is Bee can not Bee Someone else ;)
เสียดายว่าคนของเขาไม่รู้ว่าอร่อยกินได้ ประโยชน์มากมาย
เบิร์นนีเข้าใจพูดเข้าใจถามนะคะ ถ้ามาดามย้ายไปแล้วคงคิดถึงน่าดู