หลังจากที่ฟื้นคืนชีพอีกรอบนึง

ฝนก็มาขอเม้าส์......เม้าส์ให้นำลายท่วมจอกันไปเลย

เรื่องมันเริ่ม......ช่วงวันพฤหัสที่แล้ว

ฝนมีเรียนอยู่เขตพื้นที่ในเมือง อันที่จริงวันพฤหัสเนี่ยฝนจะเรียนหนักมาก

พอตอนทุ่มนึง มีประชุมค่าย ที่เขตพื้นที่บ้านนอก

ก็ห่างกัน ประมาณ 10 โลได้

ฝนก็นะ บึ่งรถกลับไปประชุม ฝนก็ตก เสื้อกันฝนก็ไม่มี

สุดท้ายก็ตากฝนไป....นั่นแหละ 10 กล่าโล หวัดรับประทานแน่

แล้วก็พอประชุมเสร็จ....ก็ตากฝนกลับมาในเมืองกลับเข้าบ้านอีก

เออชีวิตนะ

ทีนี้วันเสาร์มีสัมมนาย่อย เอาหละสิ...ดั๊นมาเปลี่ยนเปเปอร์ใหม่

ก็ต้องลงมือแปลใหม่หมด ใช้เวล่ทั้งคืนและทั้งวันของวันศุกร์

ตอนเย็นวันศุกร์มีเรียนถึง 3 ทุ่ม ก็ดั๊นได้เปลี่ยนเปเปอร์ใหม่อีก อ้าวซวย.....

คิดอยู่ว่าฉันจะทำมันทันไหม 3 ทุ่มฝนตก

ติดมันอยู่ตึกคระศิลปะกำ.....ไปไหนไม่ได้ คิดมากโคตรๆ

งานก็ต้องแปลใหม่ ทำไงดี ปวดหัวสุดๆ ติดฝนไปไหนไม่ได้ด้วย เฮ้อ

สุดท้ายก็เปียก ตัดสินใจ....ตากฝนกลับไปที่หอเพื่อน

เพื่อขอยืมเสื้อกันฝนมัน แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ตากฝนอีกตามเคย

กลับมาถึง ข้าวปลาไม่กิน....ลงมือแปลงานใหม่ เครียดจริงๆ

มันเป็นค่ำคืนที่โหดร้ายสำหรับฝนมาก เพราะไม่รู้อนาคตจะแปลทันไหม

มีสัมมนาตอนวันเสาร์ 8 โมงครึ่ง

ไอ้แปลเปเปอร์นี่ก็หัวปวดตัวร้อนจะแย่ แต่นี่สัมมนา

รอให้อาจารย์เชือดเลยหละ เฮ้อ

ฝนเปลี่ยนเปเปอร์มา 5-6 อันแระ

สุดท้ายลงที่เรื่อง

* The Enthalpies of Solution and Solvation of L-Serine in Aqueous Alcoholic Solutions at 298.15 K *

มันเป็นเปเปอร์ที่น่าอนาถมาก...รวมทั้งPhysicalChem ทั้ง Organic

ยังไม่หมด มีBiochem ด้วย เอาหละสิ....ยิ่งเก่งๆอยู่

ที่เอกฝน...จะเรียก วิชา PhysicalChem แบบย่อๆว่า PhyChem

ฝนก็นะยิ่งโง่ๆวิชานี้อยู่ แล้วเวลาสัมมนากลัวมากๆ

กลัวอาจารยืถามแล้วตอบไม่ได้ ไอ้ลำพังยืนนำเสนอคนเดียวก็สั่นจะแย่

คนดูเราทั้งห้อง...แถมสุดท้ายอาจารย์ถามอีก......ต๊ายฝนตื่นเต้นสุดๆ

จริงๆ...พี่ๆปีที่แล้วก้ได้ทำ แต่พี่ๆเค้าได้กลุ่มละประมาณ 10 คน

แต่พอมารุ่นฝน ความซวยบังเกิด อาจารย์แจกโปรโมชั่น

เดี่ยวนะคะนิสิต......เหอๆ น่าภูมิใจมั่ก

ฝนได้นอนตอนตี 5 เพื่อนมันบอกว่าไม่นอนดีกว่าไหมแก...

อันที่จริงก็หลับๆตื่นๆนั่นแหละ เป็นค่ำคืนที่โหดร้ายมาก

นอนไม่หลับก็ลุกขึ้นมาอ่านที่จะนำเสนอ....

พอตอนจะไปมหาลัย ฝนมันก็พร้อมใจกันตกอีก.....แต่นะรินๆ

เอาวะ.....เรายังไปได้

ระหว่างทางที่ขับรถ....

ฝนคิดถึงเพื่อนๆมากเลย คิดถึงสิ่งที่มันพูด

ตอนช่วงที่พวกเราอยู่ปี 1 กัน

ฝนกับเพื่อนสมัยมัธยมมักจะชอบรวมตัวกันที่หอเพื่อนคนหนึ่ง

แล้วก็มาคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ ว่าแต่ละคนเจออะไรบ้าง

ในกลุ่มฝนก็จะมีเรียนคณะพยาบาล ศึกษา มนุษย์ สาธา......

ก็เม้าส์ๆกันว่าคณะตัวเองเป็นไง

พอมาช่วงหนึ่งตอนซ้อมเชียร์ ต้องมีการร้องเพลงมหาลัย

เพื่อนมันก็จะมาบ่นกันแบบขำๆ คือทุกคนเจอหมด คือการร้องเพลงเชียร์เนี่ย

ซ้อมมันตั้งแต่หัวค่ำยันเที่ยงคืน

ชนิดน้ายามที่คระผิดไฟไล่...

แล้วมันจะมีเพลงมหาลัยที่เด็กทุกคระร้องได้

เวลาเราเหนื่อยๆแล้วมาเจอกันก็จะมานั่งเม้าส์

มันจะมีท่อนนึงของเพลงมาร์ชมหาลัย

* สถาบันเราร่มเย็นเด่นงาม คู่มหาสารคาม สมนามเกริกร้องขจรไกล *

เพื่อนมันก็จะ

"โอ๊ย....ร่มตรงไหนวะ แดดร้อนก็ร้อน น่าจะเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น

มหาวิทยาลัยพึ่งแดดมหาสารคามว่ะ " ฝนก็ขำๆค่ะ

คือจริงๆแล้วเราไม่ได้เอาเพลงมหาลัยมาลบหลู่นะ

คือเพลงมหาลัยสำหรับเราคือเพลงที่ศักดิ์สิทธิ์ค่ะ

ภาคภูมิใจทุกครั้งที่ได้ร้อง....ถึงที่นี่จะเป็นอย่างไรก็ตาม

เราก้รักใน มมส. ค่ะ แต่แบบมันเป็นช่วงอารมณ์ที่ขอบ่นกัน

ยังไม่หมดมีอีก

มีอีกเพลง เพลงนี้คือเพลง * ร่มจามจุรี *

ท่อนแรกเลย

* ในร่มเงาแห่งจามจุรี เหลืองเทาถิ่นนี้ร่มเย็น

เป็นเสมือนวิมานสวยงามตระการ ดุจดังทวยเทพเสกสรรค์ *

เพื่อนมันจะบอก

"สงสัยท่านเทพเสกสรรค์ตอนเบลอมันถึงได้ปกคุ้มไปด้วยฝุ่นและไอแดด"

แล้วเพลงยอดฮิตอีกเพลงที่ต้องร้องเชียร์คือเพลง - สารคามแดนฝัน -

มีท่อนที่ว่า

* แรกได้ยลก็ดลใจ ตรึงหทัยชวนใฝ่ฝัน

ลำน้ำชีกลางขวางกั้น ทิพย์ธารนั้นอาบชีวินเย็น *

เราก็จะขำๆ......ประมาณว่า

"ไม่เคยอาบน้ำจากแม่น้ำชีค๊า เลยไม่แน่ใจว่ามันเย็นจริงปะ"

แล้วมีอีก อันนี้เพื่อนที่มาจากต่างจังหวัดถามเด็กสารคามอย่างฝน

มันร้องว่า

"ถิ่นโกสัมพีศรีสารคาม หนองบัวงามเมื่อยามได้เห็น

แก่งเลิงจานธารใส่เย็น ลงเรือเล่นล้อคลื่นน่ารื่นรมย์

โอ้แดนดินถิ่นดอกจาน ชูช่อบานชวนชื่นชม

สดสีงามยามแล้งลม พราวพร่างพรมทุ่งทองมองเพลิน"

เพื่อนที่เกเลยถาม

"ฝนๆ...แก่งเลิงจานน่านั่งเรือเล่นคลื่นมากปะ"

นังฝนก็ทำหน้า

ในใจคิด....แก่งเลิงจานมันมีคลื่นด้วยหรอฟระ

แต่ไม่ได้ตอบเพื่อนไป บอกว่าให้มันลองไปดูเอง

แล้วมันยังถามต่อ "ดอกจานเปงไงแก"

นังฝนก็ทำหน้า

อยู่สารคามมาตั้งแต่เกิด ขอบอกเลยพี่น้องยังไม่เคยเห็นดอกจาน 55555

แต่มีท่อนนึงของเพลงนี้ที่ฝนเห็นด้วยคือ

* แดนสาวสวยซึ้งฤทัย หลงรักใคร่สารคามงามตรึงอุรา * อันนี้

เห็นด้วยสุดๆ.....เพื่อนๆในกลุ่มก็เห็นด้วย

เก๊าะเด็กสารคามกันหมด แป่ว

มอฝนเนี่ย เวลาแดดออกก็...เกรียมไปตามๆกัน

เวลาฝนตกก็เหมือนจะได้ดำนาเข้าคณะเลยก็ว่าได้

มันค่อนข้างภูธรจริงๆ.....วันนึง ฝนตก.....ฝนก็พาเพื่อนไปห้องสมุดมา

จะกลับหอกัน...ก็ตากฝนอีก.....เลยระหว่างทาง ฝนพูดขึ้น

"โอ๊ย จุฬา ธรรมศาสตร์มีงี้ไหมวะ......."

"ไม่มีหรอกแก๊ มีที่สารคามที่เดียวนี่แหละ.......บุกป่าฝ่าโคลน 5555"

ตอนที่เข้ามาปี 1 แรกๆ.....รอบๆยริเวณมหาลัย

จะปกคลุมไปด้วยม่านฝุ่น ดุจดังแดนสวรรค์ 55555

พอฝนตก น้ำระบายไม่ทัน ก็ท่วมสิพี่น้อง....

พอแดดออก...ก็ร้อนบรรลัย สุดๆ ไม่มีอะไรที่พอดี

ยิ่งหน้าหนาวไม่ต้องพูดถึง หนาวถึงขั้วหัวใจ

เพราะฉะนั้นเอกลักษณ์ของเด็กมอเราคือ....ถึกและบึกบึน

เป็นพวกสาวทึกว่างั้น ประมาณว่า....รุ่นพี่จะบอกเสมอเลย

เวลาไปฝึกงานกับเด็กส่วนกลาง

เด็กมอเรามักจะทนกับสภาพแวดล้อมและสภาพอากาศได้ดี......

เราก็ชอบไปบ่นๆกับอาจารย์

อาจรย์แกเลยแซวๆ

"คิดในแง่ดีไว้...เวลาเราไปทำงานใช่มะนิสิต เวลาที่สารเคมีรั่วไหล

เราจะตายช้ากว่าเด็กมออื่นไง....เราเรามันหนังหนา" โอ้วว่าพวกหนูถึก

อาจารย์ขอบคุณค๊า....แต่ก็เห็นด้วยกับที่อาจารย์ว่ามา

แต่จริงๆอันนี้จากใจ.....ฝนรัก มมส ค่ะ

ถึงจะไม่ได้เป็นสถาบันที่โดดเด่น ไม่ใหญ่โต ออกแนวภูธร

มีอะไรมากมายที่ฝนบ่นๆแหละ....แต่ก็ภาคภูมิใจ

ภูมิใจและดีใจที่ได้รียนที่นี่ มันก็คนละประสบการณืกันไป

อย่างมหาลัยเพื่อนฝน....มันก็บอกว่า เนี่ยอยากมาอยู่แถวนี้จัง

มีอะไรเยอะแยะ ลุยๆดี.....

ลุยตั้งแต่การรับน้อง

ไอ้ความโหดเนี่ย วิดยากับวิดวะติดอันดับค่ะ เรื่องการรับน้อง

กองกิจการนิสิต แวะเยี่ยมเยียนสองคณะนี้บ่อยมาก

อาจด้วยวิดยากับวิดวะ....ตึกติดกัน แถมเป็นพวกไปไหนไปกัน

เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย เลยโดนเพ่งเล็ง

พอว่าเรื่องรับน้องของวิดยานี่ยัง.....ในเมืองกว่าวิดวะ

เราพตอนรับน้องคณะเรายังได้อยู่แถวสนามหญ้าสวยๆแถวตึกเรียน

แต่วิดวะนี่...พาน้องเข้าป่า 55555 โน่นบุกเข้าป่า

ไอ้ตอนเย็นๆไม่เท่าไหร่ แต่พอเริ่มค่ำ ยุ่งก็อิ่มเลยทีนี้

แต่ของฝนก็มีนะ รับน้องเอกเคมี ตั้งแต่ ตี 4

พี่พาไปร้บแถวทุ่งนาข้างมหาลัย เวลาลงน้ำก็คลองส่งน้ำนั่นแหละ

บอกแล้ว จุฬาธรรมศาสตร์ไม่มี๊ไม่มีแบบนี้

ของเพื่อนฝฝนมันเรียน มศว. ไปรับกันที่ทะเล

ไอ้เรางี้อยากไปมั่ง พี่ก็จัดให้ คลองส่งน้ำกับทุ่งนา โคตรจะเลิศเลย

ของเพื่อนพี่พาไปเลี้ยงอาหารญี่ปุ่น...พี่ๆฝนก็ส้มตำไก่ย่าง ต้มไก่ ปลาเผา

นี่ถ้ากินแถวเถียงนา จะได้บรรยากาศสุดๆ

ไอ้ที่ว่ามาก็อมยิ้มอยู่ค่ะตอนนี้.......ถึงมอเราจะบ้านนอกหน่อยๆ

แต่ทุกๆคนก็น่ารัก....ได้เรียนรู้อะไรมากมาย สรุปคือภูมิใจค่ะที่ได้เรียนที่นี่

ถึงจะมีบ่นๆ...ก้บ่นไปงั้นแหละ

อ้าวไปไกล เลยไปถึงเรื่องรับน้อง.....กลับมาที่ขับรถต่อ

พอฝนมาถึงคณะ ก็ได้สัมมนาค่ะ

ทีแรกก็ไม่เรียงตามรหัสนิสิตหรอก...ฝนเลยรอดตัวไป

สัมมนาไป อาจารย์ถามเพื่อนฝนชนิดจนมุมที่จะตอบ

ฝนก็กลุ้มเลยทีนี้.....ถ้าถามฝนมาแล้วฝนตอบไม่ได้ ตาบแน่

แต่ทำไปทำมา ฝนได้นำเสนอคนแรกของภาคบ่าย

ฉายเดี่ยวคนแรก.....ติ่นเต้นสุดๆ พูดไปไม่มองหน้าใครเลย

พอพูดจบ หายใจลึกๆ ใจเต้นตึกๆ

อาจารย์ถาม...ฮะอะไรนะ พูดค่อยมาก

เลยถามอาจารย์อีกรอบ....แต่คำถามที่ฝนเจอสงสัยง่ายหรือฝนเก่งไม่รู้555

ก็ตอบได้ทุกคำถามที่อาจารย์

จริงๆวิชานี้เป็นวิชา PHYCHEM แต่ที่อาจารย์ถาม ไม่เกี่ยวกับวิชานั้นเลย

ถามออร์แกนิคกับชีวเคมี......

ฝนว่ามันง่ายนะที่อาจารย์ถามฝน

เท่าที่จำได้ อาจารย์ให้ฝนอธิบายความไม่ชอบน้ำของแอลกอฮอล์

ฝนก็แถไป......โน่นขุดความรู้ตั้งแต่ ปี 2 เทอมหนึ่งมา ไม่รู้จำได้ยังไง

แถไปเรื่อย....เป็นการเกรียบเทียบ

เอทานอล โพรพานอล กับไอโซโพรพานอล ฝนว่ามันก็ไม่ยากอ่ะ....

เลยแถๆไป พูดๆไป จนอาจารยืแกคงชักงง 55555

อีกคำถามแกถามเกี่ยวกับกรดอะมิโนที่ทดลองแหละ L-Serine

แกก็ถามว่า ไอ้ L เนี่ย มันคืออะไร เอาสิความรู้ปี 1 ฝนก็แถอีก

แถไปเรื่อย.....อธิบายถึงโครงสร้าง L และ D และอีก 2 คำถาม

วึ่งฝนจำไม่ได้แล้วว่าอาจารยืแกถามไร พอตอบจบ

เดินเข้าไปนั่ง เพื่อนปรบมือให้

"โหยฝน...สุดๆ ตอบคำถามอาจารยืได้ว่ะ ไม่เหมือนเค้า ยืนเอ่อ"

ไอ้เราก็ยิ้มๆ....ไอ้ที่ตอบไปกทั่วแหละ ตอบเท่าที่จำได้

แต่ถ้าอาจารย์ถามฟีเค็มตายลูกเดียว

สรุปวันนั้นก็จะได้กลับบ้าน 5 โมงเย็น โอ้ว

ฝนแถบอ้วกออกมาเป็นเคมีเชิงฟิสิกส์ ทั้งเทอร์โมไดนามิก ทั้งเอนโทรปี

เอนทาลปี เฟสไดอะแกรม เพื่อนบางคนเอาเครื่องมือวิดวะมา....

คือมันหมุนลอยติ้วๆตรงหน้า ทำเอามึนไปเลย

พอกลับมา นอนมันลูกเดียว......พอวันอาทิตย์ก็มีเรียนฟีเค็ม+ สอบอีก

เอาสิ......อ้วกไปจนหมดไส้หมดพุง พอวันจันทร์ไปดูงานโรงงานที่โคราช..

เหนื่อยจริงๆช่วงนี้

ใกล้จะสอบแล้ว....ฝนยังไม่กางหนังสืออ่านเลย


เฮ้อ ช่วงนี้ชีวิตมีเอนโทรปีสูงสุดๆ

Create Date : 17 กันยายน 2551
Last Update : 17 กันยายน 2551 9:56:16 น.		4 comments
Counter : 590 Pageviews.
Share Tweet