จากบล็อกที่แล้ว พูดๆถึงฝ่ายวิชาการที่นับวันจะกลายร่างเป็นสำนักธรรมเข้าไปทุกที ฝ่ายวิชาการที่พยายามตัดขาดจากโลกภายนอก แต่ก็ยังมีคนภายนอกพยายามแทรกซึมเข้ามาทำให้พวกเราวุ่นวายทุกที ฝ่ายเรามีหลวงพ่อเป็นผู้จัดการฝ่าย มีพี่วิทยา(เณร)เป็นผู้จัดการแผนกวิเคราะห์ ซึ่งงานหลักๆของฝ่ายนี้คือการตรวจวิเคราะห์ว่าปุ๋ยที่จะส่งออกสู่ลูกค้าหนะมันได้คุณภาพอ๊ะป่าว คนในฝ่ายจะดูมีภูมิกันทั้งนั้น เวลาเดินไปไหนมาไหน ใส่เสื้อกราวน์กัน ดูแล้วโคตรเท่ ออกแนวดูเป็นผู้มีความรู้ กิจกรรมต่างๆที่เราทำล้วนแล้วแต่มีสาระกันทั้งน๊าน ไม่ว่าจะเป็น

-การบริโภคข่าว(บันเทิง) จากสำนักข่าวหลากหลาย (ที่พี่ๆเค้าซื้อมา มันไม่เคยลงทุนซื้ออ่านเอง) ยิ่งช่วงเสื้อเหลืองเสื้อแดง โหย หวุดหวิดใกล้ดับอนาถถ้าพูดจาไม่ดูหน้าดูหลัง เพราะฉะนั้นช่วงที่เค้าๆพูดกันเราจะไม่มีความเห็นใดๆ คือในฝ่ายเราจะมีห้องพักพนักงานแบ่งเป็น 2 ห้อง ห้องหนึ่งสีเหลืองครอง อีกห้องก็ของแดงไป ไอ้เด็กฝึกงานอย่างฝนกับเพื่อน เข้าไปห้องไหนก็ทำตัวเนียนไปก่าเค้า พี่แดงหนูก็แดง พี่เหลืองหนูก็เหลือง หลังๆชักรู้สึก ตูเริ่มไม่มีจุดยืน!

-ยังไม่หมดกับกิจกรรมมีสาระของเรา นอกจากเรื่องหุงหาอาหารและการกินในห้องแลปแล้ว เรายังได้รับการสนับสนุนจากพี่วิทยา ท่านเณรของเราที่พี่ท่านเอาโน๊ตบุ๊คมาทำงานด้วย แต่วันดีคืนดีมันก็กลายร่างเป็นโรงหนังกลางห้องแลปไปซะนี่ เว้ย เอาละสิ สนุกสนานกันสุดๆ ล่าสุดนี่เรื่องฟ้าใสใจชื่นบาน ฮากระจาย หัวเราะกันจนเจ็บท้อง ดูๆกันไป จาก 1 คนมุงก็กลายเป็นหลายคนมุง สุดท้ายมีการไรท์แผ่นหนังกันอีกต่างหาก แลกกันเอามาดูแกมีเรื่องนี้เอามาแลกก่าฉัน อะไรประมาณนั้น

-ในระหว่างทำงาน คนเรามันต้องอารมณ์ดีๆ ใจเย็นๆ งานมันถึงมีคุณภาพ ก็แล้วมีการเผื่อแผ่คนอื่นด้วย เพลงจากมือถือคือที่พึ่งที่ดี เปิดโดยพี่ชินพร้อมเสียงร้องของแกมาแต่ไกล นี่ถ้าวันไหนพี่แกมาเงียบๆมันมักจะไม่ใช่พี่ชินตัวจริงทำงานไป ร้องเพลงไป อารมณ์ดีจริงๆงานมีคุณภาพ สินค้าได้คุณภาพ เพราะคนวิเคราะห์ทำงานอย่างอารมณ์ดี

-แล้วถ้าวันไหน งานไม่มี ว่างจริงก็แว๊บเข้าห้องเครื่องมือวัด งีบมันซะ ประมาณว่าห้องนี้เป็นของเรา (ไอ้เด็กเวรทั้งหลาย) แอร์ก็กำลังดี เงียบกำลังได้ที่ หลับสบายเลย บางวันก็มีการเอาเกมส์มาเล่น บิดรูบิคบ้าง (เพื่อฝึกทักษะนิ้วมือ เกี่ยวมั้ยเนี่ย) เล่นซูโดกุ(เพื่อฝึกทักษะการคิดเลข) อ่านนิยาย (เพื่อฝึกทักษะการอ่าน)

จริงๆแล้ว เนื้องานที่เราทำมันค่อนข้างเครียดนะ คือทุกอย่างมันต้องเป๊ะๆ ผิดพลาดไม่ได้ เราๆเลยพยายามสร้างบรรยากาศไม่ให้มันดูตึงเครียดเกินไป พี่ๆนี่ก็น่ารัก ทุกคนไม่มีเครียดเลย (อาจจะมีบ้าง เวลาที่ต้องทำสัก 100ซ้ำหนะ สยองสุดๆ) พี่ทุกคนอารมณ์ดี ไม่มีจิกกัด ไม่มีเสียดสี ไม่มีประชด มีแต่ฮาๆ แล้วเราก็ดูจะมีความสุขกับการทำงานมากขึ้น มันไม่เกร็ง คิดยังไงก็พูดกันได้ (ยกเว้นเรื่องเสื้อเหลืองเสื้อแดง) มีแซวกันตลอดการทำงาน

อีกประเด็นที่หยิบยกขึ้นมาพูดคือการได้บางสิ่งกลับไปหลังจากฝึกงาน งานนี้เล่าโดยพี่สรร พี่แกก็จะเล่าประมาณว่า เด็กฝึกงานรุ่นนั้นได้ช่างไฟกลับไป เด็กฝึกงานรุ่นโน่น ฝึกไปฝึกมาดั๊นเป็นแฟนกัน มีแต่รุ่นนี้หละมั้ง ไม่ได้อะไรเลย คือจะสรุปง่ายๆว่าพวกฝนมันไม่ได้เรื่อง กร๊าก หยามกันชัดๆ แต่มันก็จริงอย่างที่พี่ๆเค้าว่า เพราะตลอดเวลาที่ฝึกงาน ไม่ยักกะมีชายหนุ่มมาเหล่มองสนใจเราเล๊ย ก็เดินอ่อยมันอยู่ทู๊กวัน เอิ๊กๆ วิศวกรก็โพล่ๆมาห้องแลปประจำ มันทำมายไม่ยักกะมองพวกเรามั่ง เดินเข้ามาส่งปุ๋ย ตรวจปุ๋ย แล้วมันก็เดินออกไป ไม่คิดจะหันมามองหน้าคนวิเคราะห์ปุ๋ยเลยหรอฟระ

ตอนนี้.....ฝนฝึกงานเสร็จแล้วค่ะ เสร็จตั้งแต่วันศุกร์ แบบเบลอๆด้วย คือจริงๆมันกำหนดกลับวันที่ 29 แต่พี่เค้าใจดีให้กลับก่อน อ้าว กลับก็กลับ นั่งรถกลับสารคามตอนวันเสาร์ โดยไม่บอกแม่ กะว่าจะมาทำให้แกแปลกใจเล่น เอิ๊กๆ ตอนกลับก็มีแอบเศร้านิดๆ ทั้งที่ในใจร่ำร้องอยากลับบ้านอยู่ทุกเวลา แต่พอจะได้กลับ ฝนดันเศร้าได้นี่ มองบรรยากาศต่างๆ เก็บภาพทุกๆอย่างเอาไว้ ในใจแอบคิด เราอาจไม่ได้กลับมาที่นี่อีก ก็ฝนไม่รู้นี่ก็จะได้มีโอกาสกลับมาอีกไหม จริงๆมันก็เป็นความทรงจำความประทับใจหนึ่งของฝนเหมือนกัน คิดถึงหลายๆอย่าง กับช่วงเวลาไม่นาน เราก็ผูกพันกับคนและสถานที่ได้มากเหมือนกัน แต่สุดท้าย ฝนก็ต้องกลับ กลับบ้านอย่างมีความสุข บ้านที่คิดถึงนานแสนนาน กลับมาแม่ก็แปลกใจ ทุกคนตกใจหมด อ้าวเฮ้ยมาได้ไง......แต่สงสัยกรรมตามทันที่ทำแม่แกตกใจ ไข้เลยรับประทานไป 2 วัน เพิ่งฝืนก็วันนี้แหละ แหะแหะ ฝนรู้ว่ามีอะไรมากมายที่หนักอึ้งรอให้ฝนทำอยู่ แต่ตอนนี้ขอพักก่อนเหอะ เหมือนกำลังจะหนีอะไรบางอย่าง เหมือนกลัวและไม่กล้าเจอกับมันจังๆ ก็คนมันยังไม่พร้อม แรงไม่มีให้สู้นี่สิ...ขอพักเอาแรงหน่อยละกัน จริงๆแล้วเรื่องเล่าจากการฝึกงานยังไม่จบ เอาไว้ต่อตอนต่อไปแล้วกัน วันนี้หมดแรงแล้ว

เอารูปpuccaขึ้น....เลยคิดถึงเพื่อน วันหนึ่ง ฝนไปย้อมผมดำมา คือปกติผมฝนมันไม่ดำมาก พอไปย้อมมา แล้ววันนั้นดันใส่เสื้อแดง เพื่อนมันกำลังกินสุกี้วันเกิดเพื่อนอยู่ ร้องทักขึ้น
"ไอ้ฝน แกเหมือนpucca มากเลย"
"เย่ย แกจะหาว่าฉันกลม แล้วก็หน้าบานๆเหมือนpuccaใช่ปะ"
"เออๆ ก็ประมาณนั้น แต่มันน่ารักดีนะเว้ย"
ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจที่เพื่อนว่าฝนเหมือน pucca ผสมโดเรมอนหนะสิ

คืนนี้ไปแล้วนะคร๊า.....เจอกันใหม่เมื่อฝนมีอารมณ์

Create Date : 26 พฤษภาคม 2552
Last Update : 26 พฤษภาคม 2552 22:38:23 น.		8 comments
Counter : 481 Pageviews.
Share Tweet