|
Gen Bi-O LAb + Lecture !!!!
จิ๊กโค้ดเพลง, ฟังเพลง คลิกโลด
"อ๊าก หัวจายยยยยยยยยยยยย" เสียงฝนเองมันเปล่งพร้อมกับท่าทางตกใจปานเจอผี
"ใช่หัวใจ สดๆใหม่ๆ" บุรุษที่สวมใส่เสื้อแลปเรียบร้อยกล่าวขึ้น
"อาจารย์คะเอามาทำไมคะ" ฝนถามต่อ แปลกใจค่ะ ปกติวิชาแลปไบโอเนี่ยจะมีการบอกกันก่อนว่าอาทิตย์ต่อไปจะเรียนเรื่องอะไร จะได้เตรียมอ่านมาเพื่อจะได้ควิซก่อนเรียน แต่งานนี้ทำไมมีหัวใจสดๆแดงๆ ดีที่มันไม่เต้นด้วย วางกองกันอยู่ใสนกะละมังในอ่างล้างมือที่ห้องแลป วันนั้นฝนจำได้ว่าเข้าห้องเรียนแลปเร็วกว่าเพื่อน แถมเดินไปป๊ะเอากะเจ้าหัวใจหมูสดๆก่อนเพื่อน ทั้งกลิ่นทั้งภาพ ชัดมากๆค่ะ
นักเคมีจำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ด้วยหรอเนี่ย โอ้วแม้เจ้า!!! อย่างที่บอกค่ะว่าเด็กปี1สายวิทย์ต้องเรียนพื้นฐานวิชาวิทย์ทั้งหมด เพราะฉะนั้นชีววิทยาก็ไม่รอดพ้นเนื้อมือเรา จำเป็นต้องเรียนจำใจต้องทำแลป ฝนไม่อยากจะบ่น แต่ต้องบ่นเพราะแลปชีวะเป็นอะไรที่น่าเบื่อและง่วงนอนสำหรับฝนมาก อะไรเนี่ยแบกกล้องตัวเบ่อเริ่ม เอามาส่องๆดูเซลล์ แล้วไงหละ ท่าทางแปลกๆรูปร่างแปลกๆต้องมานั่งวาดมันส่งอาจารย์ (อย่างเซ็ง) คิดถึงการผสมสารในแลปเคมีมันมันส์กว่ากันเยอะ วันดีคืนดีอาจารย์ก็ใหไปเอาสัตว์หน้าตารูปร่างประหลาดมานั่งวาดรูปแล้วก็จำแนกดูสิว่ามันสังกัดตระกูลไฟลัมไหน โอยจะอยากรู้ไปทำไมคร๊า เล่นเอามึน
การผ่าหัวใจหมูสดๆจากท้องตลาดหมาดๆก็ต้องทำ แต่งานนี้ฝนอู้
"พี่คะ ผ่าเลย ผ่าตามจารย์เลย" พี่คณะสัตวะ(มั้ง) คิดว่าอ่ะ นานแล้วจำไม่ค่อยได้ แกมาเรียนแลปนี้กะฝนด้วย ฝนเลยอาสัยที่ว่าแกอาวุโสกว่าให้เกียรติเฮียแกผ่าหัวใจ
"น้องลองผ่าดูไหม พี่ผ่าไปแล้ว อ๊ะ" ยื่นเอาหัวใจสดมาให้ เสียงอาจารย์ก็บรรยายไป เราก็ผ่าตามอาจารย์ไป
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูดูพี่แล้วทำรายงานเอง ไหนๆพี่ก็มือเปื้อนแล้ว" พี่แกก็สาละวนผ่าหัวใจต่อ ฝนก็จ้องๆ(ห่างๆ) หน้าซีดๆ เข้าใกล้มากไม่ได้ เดี๋ยวเป็นลมกองไปกะพื้น จะมีใครรู้ไหมว่า ฝนกลัวเลือด หน้างี้ซีดเลย ทั้งกลิ่นทั้งภาพเต็มๆ
ฝนก็ลงมือทำรายงานไปด้วย มีช่วงหนึ่งฝนหันหลังจะไปคุยกะเพื่อนอีกกลุ่ม ไอ้เพื่อนคนนั้นมันดั๊นจับหัวใจอยู่พอดี สงสัยจะบีบแรงไปจิ๊ดนึง เลือดก็พวยพุ่งออกจากเส้นเลือดเอออตาร์ อะจ๊าก!!! ดีนะมันไม่กระเด็นมาติดแมะที่แว่นฝน เพื่อนๆฮือฮา แลปนี้เลือดสาดกันเจงๆ นังฝนลมจะจับ
การเรียนแลปชีวะมันก็มีอะไรให้ฝนตื่นเต้นเสมอๆ อย่างในชั่วโมงที่ต้องผ่ากบ ซึ่งกบที่กลุ่มฝนได้มันเจือกตัวเล็กเหลือเกิน ทั้งเล็ก ทั้งดำ ทั้งแข็ง ผ่ายากโคตรๆ แต่อันที่จริงฝนไม่ได้ผ่า ให้อีตาพี่คนนั้นผ่าให้ เอิ๊กๆ ใช้แรงงานคนแก่ มองนานก็ไม่ได้ ต้องรีบวิ่งออกมาสูดออกซิเจน เพราะกลิ่นฟอร์มาลีนแรงมาก แสบตาไปหมด
ก่อนหน้าที่จะมาเรียนแลปชีวะ ฝนกับเพื่อนก็มีเรียนวิชาอื่นมาก่อน เราๆลุยแลปชีวะเสร็จก็ต้องไปเรียนบรรยายกันต่อ ถึงประมาณทุ่มนึง สรุปว่าวันนั้นของทุกสัปดาห์ในเทอมหนึ่ง ฝนเรียน7ชั่วโมง ฝนคิดว่าคงเริ่มใช้ยาดมตอนนี้นี่เอง คือเวลาหายใจหายคอไม่มี
การเรียนบรรยายเราก็จะเรียนร่วมกับคณะสาธารณสุข ซึ่งมีแต่เด็กเรียบร้อย เค้าจะนั่งกันเงียบๆในห้องเรียนรออาจารย์ พอไอ้เด็กเคมีมา ห้องจะคึกครื้น เสียงดัง น่าเตะจริงๆ แต่เราก็ไม่แคร์สื่อใดๆ(เพราะสื่อไม่รู้จักเรา) อย่าได้แคร์ เค้าเรียกว่าเป็นตัวของตัวเองจนน่าถีบ แต่อันที่จริงการเรียนบรรยายชีวะเป็นการผักพ่อนอย่างหนึ่งของเรา ขนาดนั่งหน้าห้องมันยังสามารถหลับได้ไม่แคร์คนเป็นครูที่ยืนสอนอยู่ คือมันเหนื่อย แอร์เย็นๆ ห้องเงียบๆ เนื้อหาชวนให้นอนก็จะหลับ แต่ในบางชั่วโมงอาจารย์จะสอนฮามากก็ไม่หลับค่ะ
เวลาทำแลปเสร็จแล้วเหนื่อย ก็จะผลัดกันโดดกับเพื่อน ไม่เข้าเรียนบรรยายต่อ แล้วแบบให้เพื่อนเช็คชื่อให้แทน แต่รู้สึกฝนจะกลายเป็นคนที่ต้องอยู่เช็คชื่อให้เพื่อน เพราะชิงโดดไม่เคยทันมัน จะอ้าปากบอกว่า วันนี้กรูจะโดดนะ แต่ไม่เคยทันเพื่อนมันซะที เลยต้องอยู่เช็คชื่อให้มัน
ฝนจำได้ว่าทำข้อสอบชีวะจนเมื่อย มันมีเป็นร้อยข้อ ออกเอาโล่เรอะอาจารย์ เนื้อหาเยอะมากๆ แล้วต้องอ่านเยอะสุดๆ มันเป็นเนื้อหาชีวะ ม.ปลายก็จริง แต่มันต้องเรียนให้จบภายใน1เทอม 3ปี ของ ม.ปลาย มาย่อเหลือ1เทอม โห แล้วมีแต่ภาษาปะกิต ให้ตายเถอะค่ะ ฝนก็มั่วๆไป ไม่ได้ซีเรียส มันไม่ใช่วิชาเอก เอาพอผ่านๆ แถๆไปได้
นั่นแหละครั้งหนึ่งในชีวิตนิสิตเคมี ที่ต้องผจญกับแลปชีวะ เล่นเอาเลือดสาดหน้ามืดตามัวไปเลย แต่ก็มีชีวิตรอดมาจนถึงตอนนี้
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เราได้ฝึกทักษะการผ่าหัวใจได้ดีขึ้น ถึงแม้จะมองคนอื่นเค้าทำก็ตาม เวลาเข้าครัวจะได้ช่ำชอง โอ้วแม่บ้านแม่เรือนมาก เรียนเคมีหรือคหกรรมวะเนี่ย แหมชำแหละได้เป็นส่วนๆ แยกๆเส้นเลือด เอออตาร์ อาร์เทอรี่ ออกมาได้ด้วยนะ คหกรรมยังหั่นแบบเราไม่ได้เล๊ย อิอิ
ตอนนี้ก็คิดถึงชีวิตช่วงนั้น เรียนแลปชีวะถึงจะเหนื่อยตรงที่ต้องทำใจนานหน่อยแต่ก็สนุกดี ได้เรียนกับเอกอื่น ที่สำคัญได้หลีนิสิตแพทย์บ่อยๆ หุหุ เค้าเรียกว่าผลพลอยได้ ทุกวันนี้ไม่เคยได้เดินผ่านแถวห้องแลปชีวะเลย คิดถึงบรรยากาศเก่าๆเหมือนกัน แต่ถ้าจะให้ไปผ่าชำแหละหัวใจคงไม่ไหว แต่ถ้าจะมีใครสักคนมาฝากหัวใจให้ดูแลก็ยินดีคร๊า อิอิ
อันที่จริง ฝนว่าตอนนี้ฝนน่าจะยุ่งกับการเตรียมตัวขึ้นสัมมนา แต่ดันมานั่งอัพบล็อก ฝนไร้สาระจริงๆ อันที่จริงฝนก็พร้อมระดับหนึ่ง แต่มันน่าจะได้มากกว่านี้ แต่ชีวิตฝนคือไม่อยากคิดมากเรื่องนี้แล้ว มันเหมือนการอ่านหนังสือวนอยู่ที่เดิม น่าเบื่อมาก หาอะไรทำให้พอหายฟุ้งซ่านแล้วค่อยไปลุยกะมันต่อดีกว่า ฝนจะขึ้นสัมมนาแล้ว วันพุธนี้ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ อีกขั้นของการก้าวไปเป็นนักเคมี
| Create Date : 17 มกราคม 2553 |
|
14 comments |
| Last Update : 17 มกราคม 2553 22:00:32 น. |
| Counter : 1129 Pageviews. |
|
 |
|
เสียงฝนเองมันเปล่งพร้อมกับท่าทางตกใจปานเจอผี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ใกล้จบแล้วดีจังเลย
พี่ฝนคะ เคมีกับวิศวกรรมเคมี
มันต่างกันยังไงคะ