---- // ความสุขของชีวิต // ------ วันนี้...ตื่นสาย อิสรภาพที่ถูกคุกคาม.....มันจางหายไปแล้ว กลับมาตื่นสายเช่นเดิม ลงมา...ทำโน่นทำนี่ แต่ทำท่าจะหลับหน้าทีวีอีกรอบ ว่าแล้วก็ออนเอ็ม...เข้าเวปแจ่มใส อ่านโน่นนี่ไปเรื่อย แวะhi5 แล้วก็มาที่bloggang....ชีวิตช่างว่างจริง อิอิ วันนี้สังเกตดูสภาพอากาศ ชั่งใจอยู่ว่าจะซัก*มู่มู๋กับไม่นะ* ดีไหม ตุ๊กตาทั้ง2ตัวมีแต่คาบน้ำลายนังฝน เอิ๊ก มะช่าย คือแบบว่ามันดำๆ.... พอแดดเริ่มออก เอาหละคงซักได้ การซักตุ๊กตาตัวมือด้วยเองนี่ก็ใช่ทำกันง่ายๆ..... สุดท้าย....ตุ๊กตาทั้งสองก็ไม่แห้ง พรุ่งนี้เอาออกไปตากแดดต่อ วันนี้...เรื่อยเปื่อยหน้าจอคอมพ์นานมาก....ประมาณว่าเก็บกด ช่วงเย็นๆ...ไปซื้อเพ็ดดีกรี เพื่อเอามาล่อโมเมนต์น้อยของฝน ทำการล่อน้องหมาด้วยของกิน...มือก็หาเห็บให้มันไป ดีนะ ไม่หาเห็บไปเอื้อมไปหยิบเพ็ดดีกรีเข้าปาก สุดท้าย...โมเมนต์น้อยก็ไม่ยอมอยู่นิ่งๆ...นังฝนเริ่มเครียด จับเห็บกินเป็นมื้อเย็นดีไหมเนี่ย เริ่มค่ำ....ชักเมื่อยๆ จั๊กว่าไปทำไรมาหรอก ทั้งวันก็นั่งๆเล่นๆ....เลยมานอนขึ้นอืดหน้าทีวี....ซ๊ากแปป กำลังเคลิ้มๆ....หิว....อิอิ ทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะมันกินทีเป็นจาน (ใหญ่ๆด้วย) อิอิ กะว่าจะลดหุ่น....เนื่องด้วยช่วงสอบ ตะบี้ตะบันกินดะ ไม่สนใครหน้าไหน ฉันขอ energy สูงไว้ก่อน พอสอบเสร็จ สลด...โหยตูอ้วนขึ้นตั้งเยอะ วันนี้เลยกินแค่ลูกชิ้น....ก่าโกโก้เย็น มันจะลดไหมน๊อ ดูเมนูอาหารมัน เอิ๊กๆ...... กินเสร็จ หยิบนิยายที่ซื้อมาจากซีเอ็ดตั้งแต่มะวานมาอ่าน อ่านไปด้วยความตั้งใจแน่วแน่......ก็เลยอ่านจบ ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงหน่อยๆ เจ๋งว่ะฝน ทีหนังสือเรียน 3 ชั่วโมง จำได้แค่สูตรเดียว เหอๆ ว่าด้วยเรื่องนิยาย มันคือความสุขสุดๆของฝน ถ้าฝนลองได้อ่านนิยาย...ข้าวปลาอาหารที่เคยจดจ่อหายวับ ไม่ได้กินข้าว...ขอแค่ได้อ่านนิยายก็เอาวะ เคยมีครั้งหนึ่ง....ช่วงม.6นี่แหละ คือเพื่อนกลุ่มฝนมันก็บ้าอ่านนิยายพอๆกัน....แล้วแหล่งกบดานกันคือ บ้านนังฝนคนนี้แหละ..... พอสอบเสร็จ.....จะพากันไปร้านหนังสือ....ได้ติดมือมาคนละ 2-3 เล่ม มาถึงบ้าน กองๆไว้ แล้วก็แบ่งกันอ่าน ถึงเวลาปุ๊บ หามุมเป็นของตัวเองปั๊บ บ้างก็นอนบนเตียง บางคนพิงเสาบ้านชนิดถ้ามันสิงเข้าในเสาได้มันคงทำไปแล้ว บรื๊อ บางคนก็.....เก้าอี้หวาย บางคนเอาหมอนลงไปกลิ้งเกลือกับพื้นนั่นแหละ ส่วนฝนก็บนเตียงนอน...แต่ไม่เคยหลับนะคะ สมาธิสูงมากเวลาอ่านนิยาย อิอิ เวลาเราๆอ่านนิยายกัน จะเปิดเพลงคลอ ไม่ง๊านก็เปิดทีวีเบาๆ... พอให้ไม่เงียบมาก แต่ไม่รู้หรอกว่าเพลงไร จิตใจจดจ่อที่นิยาย บางทีอ่านกันเสร็จ มีการแซวๆกัน "ฉันว่าถ้าพวกเราเตรียมเอ็นเหมือนอ่านนิยาย อนาคตหมอหมดแน่" ก็จริงดังว่า....ถ้าอ่านหนังสือเตรียมสอบได้แบบอ่านนิยาย หมอกันยกห้อง 55555 บางที...ติดอ่านนิยายจนเพื่อนที่รอไปกินข้าวด้วย.. หลับมันข้างกองหนังสือนิยาย ประมาณว่ามันหิวจนหายหิวไปเลย บางทีอ่านถึงเช้า....พอ 6 โมง เดินออกจากห้อง แม่เลยทัก "ตื่นเช้าจังลูก...แต่งตัวเร็วจัง" หน้านังฝน คืออันที่จริง นู๋ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน พร้อมทั้งน้ำยังไม่ได้อาบ ไอ้ชุดนักเรียนที่เห็น....คือมันเป็นชุดของเมื่อวาน 55555 แม่ฝนดันเข้าใจว่าฝนตื่นแต่งตัวไปโรงเรียนแต่เช้า อิอิ ไอ้นิสัยบ้านิยายเนี่ย ติดตามมาเป็นลางหลอกหลอนกันจนตอนนี้ มันมีความสุข....แบบเหมือนพวกผู้ชายชอบเล่นเกมส์แหละ ฝนเลือกที่จะนั่งอ่านนิยายอยู่ที่บ้าน...แทนที่จะไปเดินช๊อป ฝนขออ่านนิยาย ดีกว่าไปแดนซ์กระจายตามผับ คือมันเป็นโลกของฝน แบบฉบับความชอบของฝน เวลาที่ได้อ่านนิยาย เหมือนมันเป็นความสุข เหมือนหลุดเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่ง เหมือนกับเพื่อนจะรู้ๆเลย ถ้าฝนอ่านนิยาย...ไอ้ฝนไปแล้ว คือถ้าไม่จำเป็น เพื่อนมันจะไม่เรียกฝนเลย0...0 ประมาณว่าฝนหลุดไปอีกโลกแล้ว สิ่งที่อยากทำมากตอนนี้.....คือเนรมิตบ้านตัวเองเป็นสวนสวยๆ ต้นไม้เยอะๆ จะเอาเปลไปผูกที่ต้นไม้...ข้างๆแปลมีโต๊ะตัวเล็ก ไว้วางของกินกับกาแฟเย็น....นอนเปลอ่านนิยาย ชีวิตน่าจะสุขสุดๆ....จะไม่ไปไหนเลยหละ แต่ตอนนี้...ยังทำไม่ได้ ที่บ้านปานป่าดิบชื้น ขืนเข้าไป.... อาจโดนงูกัดตาย....อิอิ จากความสุขจะกลายเป็นสยองไป กำลังตามหาพระเอกในนิยายสักคน...หวังอยากเป็นนางเอกนิยายไปโน่น อันที่จริง ก็รู้ว่าเราอยู่ในโลกความเป็นจริง คนในนิยายจะมีจริงไหม....รอคอยอยู่ ใครจะยอมรับในตัวฝนได้บ้าง...อยู่มาถึงทู๊กวันนี้ ไม่เคยมีแฟน เออนะ *ผิดปกติ* จริงๆแหละ ใครจะยอมรับ....ผู้หญิงคนหนึ่งที่บ้าๆบวมๆได้ ผู้หญิงคนหนึ่งที่ซุ่มซ่ามได้ทุกเวลา ถ้าไม่เดินชนขอบเตียงก็ต้องชนโต๊ะ อ้อ.....ถ้าไม่ชนวัตถุใหญ่ๆ วายเท้าก็พาลไปเตะกะละมังได้สิน่า ผู้หญิงคนหนึ่ง.....ที่ไม่ได้สวย รวย เก่ง เลิศ ดีพร้อมไปทุกอย่าง.... ฝนมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ....ที่ตามหาคนธรรมดาคนหนึ่ง มีคนเคยบอกว่า.... "ฝน ทำไมไม่ทำตัวแบบผู้หญิงบ้าง" อ้าวตูไม่ผู้หญิงตรงไหน "ทำไมไม่ชอบใช้บริการผู้ชายบ้าง...จะไปรับที่บ้านก็ไม่เอา" เอ๋า...ตูไปเองได้ ไปเองได้แล้วจะให้ไปรับไปส่งทำไม "ทำไมไม่งอนบ้างเวลาที่ไม่โทรหา ไม่มีเวลาให้ เวลาที่เค้ายุ่งๆ" เอ๋า...ก็บอกเองว่ายุ่ง ไม่มีเวลา แล้วจะคุยโทรศัพท์ได้ไง... เคลียร์งานตัวเองให้เสร็จเถอะพ่อคุณ....ทางนี้ก็ยุ่งคือกัน เดี๋ยวค่อยเอาคืน...ถึงเวลาฉันยุ่งหละน่าดู "รู้สึกอะไรไหมเวลาเค้าไม่โทรหา หายไป 2-3 วัน" รู้สึกดิ รู้สึกแปลกๆ...มันรู้สึกปากไม่ได้ขยับไงมะรู้ อีกหลายๆอย่างที่มีคนบอกว่าเราแปลกๆ..... ถ้าโกรธ...แล้ววางสายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ คิดหรอว่านังฝนจะโทรกลับ ถ้าโกรธ...แล้วเงียบไป คิดหรอว่าจะคุยต่อ วางสายไปเลย.... สุดท้าย....มันก็จบ ก็มันไม่คลิ๊กไง....รายไหนรายนั้น 55555 สุดท้าย พี่น้องกัน ก็ความสุขอีกแบบ....คือไม่เสียใจเลย...มันประมาณว่า ยังไม่เจอคนที่ใช่....ไอ้ที่เจอๆ ออกแนว.....ไร้สาระซะส่วนใหญ่ เป็นผู้ชายที่ทำนิสัยเหมือนผู้หญิง เรายังแมนซะกว่า เอิ๊ก รึว่าเราผิดปกติ....ที่ไม่เหมือนแฟนเพื่อน ที่ตั้งท่าจะงอน โกรธ สั่งอย่างไหนต้องได้อย่างนั้น ตัวติดกันตลอดเวลา...บางทีทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง จนพ่อแม่ต้องมาเคลียร์ เออนะ....ปวดหัวแทน ทุกวันนี้.....เพื่อนบอกว่า "เจ๊จริงจังไปป่าว พิสูจน์ความรักบ้าบออะไรของเจ๊....ยาวนานขนาดนั้น ผู้ชายเค้าไม่ทนหรอก" นี่คือคำพูดไอ้ใหญ่เพื่อนสนิท "ไม่ทนก็จบ คอนเซ็ปไม่ตรงกัน.....ยาวนานอาร๊าย แค่ สองสามเดือน แกจะให้ฉันคุยกับเค้า สองวันแล้วตกลงเป็นแฟนกันแบบแกทำหรอ เสี่ยงไปๆ นังฝนไม่ทำหรอก" ก้เพราะอย่างนี้ เลยว๊างว่างค๊า เป็นสาวโสด.....และคาดว่าจะโสดอยู่อีกนาน ทำได้แค่อมยิ้มให้กับความน่ารักของพระเอกนิยายไป..... ส่วนชีวิตจริง ปลงแล้ว จะเจอก็เจอ ไม่เจอก็.....อยู่มันอย่างนี้แหละ อิอิ วันนี้พล่ามมาเอยะ....มีประโยคดีๆมาฝากด้วยนะ ก่อนส่งทุกคนเข้านอน **Love is composed of a single soul inhibiting two bodies ** --รักคือหนึ่งวิญญาณ ที่แบ่งอยู่ในสองร่าง-- ฝนยังเชื่อและศรัทธาในความรักอยู่ค่ะ...ถึงแม้ตอนนี้ จะยังไม่มีใครมาร่วมแบ่งปันวิญญาณแห่งรักด้วยก็ตาม ฝันดีทู๊กคนค๊า ......ฝนมีเพลงหนึ่งเพลงเกี่ยวกับความรัก ฝนว่า...เพลงนี้น่าฟังมาก เนื้อหาดีมากๆ มันทำให้ฝนเข้าใจมุมมองความรักมากขึ้น ถึงคนที่ร้องเพลงนี้จะตายไปแล้ว แต่เพลงนี้สำหรับฝน...ประทับใจมากค่ะ --เพลงที่ว่าง-- วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์ ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด เติบโตจึงได้รู้ความจริง หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ เรียนรู้รักอย่าง รู้คุณค่า ฝันไม่ไกล บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ ไม่มีฉุดรั้ง ไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ รักยังแสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด เติบโตจึงได้รู้ความจริง หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน วันเวลาที่เราห่างไกล ความเข้าใจจะทำให้เราใกล้กัน กลับกลายเปลี่ยนเป็นพลัง โว... แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน   Create Date : 10 ตุลาคม 2551 17 comments Last Update : 10 ตุลาคม 2551 2:03:40 น. Counter : 782 Pageviews. Share Tweet

แวะมาเยี่ยมเยียนครับ   โดย: คนขับช้า 10 ตุลาคม 2551 5:03:52 น.

ถึงเวลาก็เจอเองค่ะ ก่อนเจอ ใช้ชีวิตของเราให้มีความสุขและมีคุณค่า เจอช้าๆ ดีกว่าเจอเร็วๆ เพราะเท่าที่เห็น รักในวัยเรียนมักไม่ยืนยาว ยังมีเวลาทำความรู้จักกันอีกเยอะ สักวันจะเจอพระเอกของเราเอง   โดย: redclick 10 ตุลาคม 2551 5:54:01 น.

ถูกต้อง ความสุขของชีวิต คือ ทำตามความคิดที่ชีวิตต้องการ เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 10 ตุลาคม 2551 6:11:55 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่ blog นะคะ สมัยมัทธยมชอบอ่านนิยายเหมือนกันค่ะซื้อปุ๊บต้องอ่านปั๊บ อ่านเร็วมากอ่านเร็วกว่าหนังสือเรียนหลายเท่า เดือนนึงๆเงินค่าขนมหมดไปกับการ์ตูนแล้วก็นิยาย ปัจจุบันก็ยังอ่านอยู่นะคะเพียงแต่เปลี่ยนแนวจากนิยายหรือการ์ตูนเป็นหนังสือพวกจิตวิทยาหรือหนังสือธรรมะแทน(วัยเปลี่ยนรสนิยมก็เปลี่ยนค่ะ ) ความรักก็เหมือน jigsaw นั่นละค่ะวันนึงเราก็จะเจอชิ้นที่เหมาะสม แต่อาจต้องใช้เวลาบ้างเท่านั้นเอง ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ได้เลือกนะคะ   โดย: smile family 10 ตุลาคม 2551 11:06:04 น.

แวะมาเยี่ยมเช่นกันนะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่แวะเข้าไปทักทายตื่นเต้นค่ะพึ่งใช้เป็นวันแรกอยากมี blog เป็นของตัวเองตั้งนานแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักค่า   โดย: my umbrella 10 ตุลาคม 2551 12:51:10 น.

การได้มีเวลาอ่านนิยายนาน ๆ เนี่ย เป็นความสุขที่เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม เหมือนกันค่ะ 5555 มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: บัวริมบึง 10 ตุลาคม 2551 15:44:54 น.

แจกไอพอด //TheiPodProject.co.uk/index.php?referral=8329 เว็บด้านบนนี้แจก ไอพอด มาสมัครกันสิจะได้ไอพอดด้วยนะ   โดย: ไอพอด IP: 124.120.229.132 10 ตุลาคม 2551 16:26:32 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะแวะมาเยี่ยมคับยินดีที่ได้รู้จัก...   โดย: KoNSaRaLeW (tanongsak312 ) 10 ตุลาคม 2551 17:17:17 น.

อ่านะ อุดมการ์ณเดียวกัน ฮ่าๆ อย่ามาเรียกนะ ถ้าอ่านนิยายอยู่ ไม่ได้ยิน การตอบรับจะช้าลง 70% ฮ่าๆ อ่านบลอกแล้วยิ้มเลย ฮ่าๆ รอไปเรื่อยๆเนอะ ไว้เจอเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแล คิกคิก ไปแล้วจร้า ^^   โดย: ... (sinein_nop ) 10 ตุลาคม 2551 19:03:26 น.

ขอบคุณนะคะ ดีจังเลยค่ะรักการอ่าน ฮิฮิ   โดย: spionneg 10 ตุลาคม 2551 22:13:09 น.

เหอๆๆ ไม่ค่อยจะบ้าหนังสือนิยายเลยเนาะ 555+   โดย: BoM IP: 118.172.134.218 11 ตุลาคม 2551 10:04:53 น.

แฟนพันธุ์แท้แจ่มใสอยู่นี่เอง หุหุหุ พี่ก๋าไม่เคยอ่านเลยครับ มัวแต่เอาเวลามาทำบล็อกและวาดหมื่นตา รวมทั้งเลี้ยงหมิงหมิงด้วยครับ 5555   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 11 ตุลาคม 2551 11:25:01 น.

*คุณคนขับช้า ---ขอบคุณนะค๊าที่แวะมาเยี่ยมฝนเช่นกัน *คุณredclick ---อาจารย์ขาฝนก็หวังเช่นน๊าน แบบว่าอยากเป็นแบบนู๋ปิ่นที่เจอพระเอกอย่างธีรภพอ่าค่ะ ฝนร๊ากตายเลย อิอิ * คุณบ้าได้ถ้วย ---ขอบคุณนะค๊าสำหรับกำลังใจดวงน้อยๆ อ่ะได้รับแล้วนะค๊า *คุณsmile family ---โอ้วฝนเจอพวกเดียวกันแล้ว มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าเอามารวมๆกัน ย๊าก....หลายพันแล้วค่ะ ค่าหนังสือนิยาย อิอิ *คุณmy umbrella --ขอบคุณเช่นกันค่ะที่แวะมาเยี่ยม....ตื่นเต้นช่ายมะที่เค้าเข้าไปเจิม งุงิ ธรรมดาแหละค๊าคนสวยไปเจิมให้ อิอิ(ภาวะหลงตัวเองขั้นโคม่า) *คุณบัวริมบึง ---ช่ายค๊า การอ่านนิยายสำหรับฝนมันมีความสุขจริงๆ มันเป็นการจินตนาการด้วยตัวเองค่ะ ดีกว่าดูหนังที่มันคล้ายๆเป็นจินตนาการของผู้กำกับ.....แต่ฝนก็ดูทั้งหนังอ่านทั้งนิยายแหละค่ะ อิอิ *คุณไอพอด---แล้วฝนจะแวะเข้าไปนะคะ เผื่อได้ของฟรีก่าเค้าบ้าง อิอิ *คุณKoNSaRaLeW---ขอบคุณเช่นกันที่แวะมาเยี่ยมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ *คุณsinein_nop ---อิอิเจอเพื่อนร่วมอุดมการณ์แล้ว....ของฝนเนี่ยการรับรู้และตอบสนองต่อสิ่งเร้าลดลงเหลือแค่ 10 %ค่ะ โคม่าปะเนี่ย เอิ๊กๆ *คุณspionneg---ช่ายค่ะ ฝนเป็นพวกรักการอ่าน แต่ถ้าอ่านหนังสือเรียนแบบนี้ ถ้าจะรุ่งกว่านี้ค่ะ *คุณBoM---โอ้วบอม ขอบใจมากมายไอ้น้อง....แวะมาเม้นท์ให้ หลังจากเจอพี่จิกให้เข้ามา อิอิ ก็บ้านิยายพอกันละว๊า หรือจะเถียง งุงิ.....เอาหละเพื่อนคนนั้นของบอม....อาจจะเป็นเนื้อคู่หนังคู่กระดูกคู่ก่าบอมน้อยของพี่ก็ได้....แต่ตอนนี้พี่ว่ามันน่าจะเป็นคู่เวรคู่กรรมกันซ๊ามากกว่า 55555 *คุณพี่ก.ก๋า ---หมิงหมิงน้อยน่ารักมั่กพี่ก๋า ฝนอยากได้อ่า จองไว้เลยได้ปะเนี่ย อันที่จริงฝนก็อ่านมันหมดแหละ แต่อ่านของแจ่มใสเยอะหน่อย...ไม่ถึงขนาดแฟนพันธุ์แท้หรอกพี่ก๋า.....จองนะๆหมิงหมิงน้อยก่าพี่ฝน 555555เข้ากันดีนะเนี่ย   โดย: น้ำเคียงดิน 11 ตุลาคม 2551 19:12:09 น.

หวัดดีค่ะน้องฝน ต้องบอกก่อนว่าบล็อกของหนูน่ารักมาก แถมนิยายหนูก็น่าอ่าน พี่ก็ชอบเหมือนกันค่ะ กลับเมืองไทยทีไรขนซื้อกลับมาซะกระเป๋าปลิ้น แต่หนังสือเรียนไม่โปรดเหมือนกันค่ะ ชายในฝันไม่ต้องรีบนะคะ หนูยังมีเวลาอีกเยอะค่ะ   โดย: พี่โม (MissMo ) 12 ตุลาคม 2551 6:01:29 น.

ชอบอ่านหนังสือเหมือนกันค่ะ เวลาอ่านทีก็ชอบอ่านรวดเดียว.ว.ว.ว.. เคยอ่านนานแบบ 4-5 ชั่วโมงรวดเดียว ^ ^"   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 12 ตุลาคม 2551 12:31:54 น.

blog น่ารักมากมายค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ผึ้งก็มีเพื่อนเรียน มมส เยอะค่ะ แต่คงเมื่อซัก 10 ปีที่ผ่านมาแล้ว ว้า รู้อายุหมดเลย   โดย: ผึ้งค่ะ (pueng-nun ) 13 ตุลาคม 2551 9:14:28 น.

ชอบอ่านนิยายเหมือนกันเลย แต่ชอบอ่านของนักเขียนสูงวัยหน่อย พวก ว.วินิฉัยกุล ทมยันตี แก้วเก้า หรือนิยายแปล อย่างนี้เป็นต้น เพราะตอนเด็กแย่งแม่อ่านประจำ ด้วยความที่ที่บ้านชอบอ่านหนังสือกัน อ่านแล้วไม่อ่านเปล่านะ วิจารณ์นางเอกพระเอกกันสนุกไปเรย แต่ไม่เคยหนักถึงโต้รุ่ง แต่นะ ด้วยความที่มีโลกส่วนตัวสูง จนบัดนี้ยังหาคนมาเดินด้วยไม่ได้เรย เหอๆ   โดย: RadoN 13 ตุลาคม 2551 23:00:22 น.