Bloggang.com : DJ BrYaN :

บทที่ 4 ประกาศผล

สามกรรมการสุดเฮี้ยบแห่งชุมนุมศิลปะและการแสดงกำลังนั่งถกเถียงกันถึงเรื่องของผลการแคสติ้งนักแสดงหน้าใหม่สำหรบละครเวทีประจำปีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ภัทรหันไปหยิบเอกสารในกระเป๋าก่อนจะยื่นให้เพื่อนๆ “นี่คือรายชื่อคนที่ผ่านการแคสต์”

“สรุปว่า ปีนี้เราจะให้นนท์เป็นพระเอก โอเคไหม” คำถามจากท่านประธานได้รับการพยักหน้าสนองตอบจากเพื่อนทั้งสอง เป็นอันว่าทั้งคู่เห็นด้วยและเปิดไฟเขียวให้กับประเด็นนี้

“แล้วคนอื่นๆ จะให้รับบทไหนดี” ศิวพรกล่าวถามในที่ประชุม

“ให้รินเป็นนางเอกดิ” ปณชัยเสนอความเห็นของตนขึ้นมาก่อนจะได้รับคำโต้แย้งจากหนุ่มอ้วนดำ

“จริงอยู่ ที่รินเขาเป็นนางเอกละครมาหลายเรื่อง แต่คาแรกเตอร์ของนางเอกเรื่องนี้ไม่เหมาะกับริน”

“แล้วจะให้ใครเป็นวะ” หนุ่มมาดเซอร์เริ่มออกอาการหัวเสียเล็กน้อยเมื่อความคิดของตนถูกปฎิเสธ

“ฟังกูให้จบก่อนสิวะ” ภัทรโต้กลับด้วยน้ำเสียงอันดังก้องและวางอำนาจเต็มที่

“ใจเย็นๆ ก่อน” คุณนายขาสวยชิงออกโรงไกล่เกลี่ยชายหนุ่มทั้งสองเพราะเกรงว่าอาจจะเกิดการวางมวยขึ้น
ภายในห้องสี่เหลี่ยมเกิดความเงียบงันชั่วครู่ก่อนที่การประชุมจะดำเนินต่อไป

“อุ้ย แกต้องเข้าใจนะว่าภาพลักษณ์ของรินลดาคือนางเอกสาวสวย ดูเลิศหรู แต่บทนางเอกของเรื่องนี้แม้จะเป็นเจ้าหญิง แต่แอบซนๆ แกลองคิดดูสิว่าถ้ารินเล่นบทนี้ คนจะเชื่อในตัวละครตัวนี้ไหม” เหตุผลของภัทรทำให้ทั้งสองคล้อยตาม

“แล้วใครล่ะที่จะมาเป็นนางเอก” คำถามของหนุ่มเซอร์ทำให้ทุกคนได้ขบคิดอย่างหนัก

“คนนี้พอได้ไหม” ศิวพรกล่าวตอบก่อนจะหันหน้าจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คซึ่งแสดงภาพถ่ายผู้ผ่านการคัดเลือกให้อีกสองคนได้เห็น

“...” ท่านประธานอ่านชื่อหญิงสาวในภาพถ่ายจากชื่อไฟล์ที่ได้ตั้งไว้

“เราว่าคนนี้เล่นละครใช้ได้เลยนะ แล้วแกว่าไงล่ะอุ้ย”
แม้ว่าในใจของปณชัยอยากทำตัวเป็นป๋าดันให้รินลดารับบทเด่นก็ตามที แต่ก็อดยอมรับในความเหมาะสมกับบทนางเอกไม่ได้ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย

“สรุปว่า คนที่เล่นเป็นแซนดร้าคือ...” คุณนายขาสวยกล่าวทวนผลก่อนจะบันทึกลงไปในแฟ้มเอกสาร

บอร์ดประกาศทั่วไปของมหาวิทยาลัยในวันนี้มีผู้คนยืนมุงดูเต็มไปด้วยโดยเฉพาะบรรดานักศึกษาสาวที่พากันกรี๊ดกร๊าดและพูดคุยสนทนากันอย่างออกรส

“พี่นนท์เล่นละครเวทีปีนี้ กรี๊ดๆๆ”

นั่นคือส่วนหนึ่งในหลายๆ เสียงของบรรดากฤตินนท์แฟนคลับที่ยืนออกันอยู่หน้าบอร์ด (ประมาณว่าแค่เห็นชื่อก็มีความสุขแล้ว)

สามสาวเพื่อนรักพยายามฝ่าฝูงชนเพื่อจะไปดูประกาศเช่นกัน แต่ไปดูเพื่อให้รู้ว่าตัวเองผ่านการคัดเลือกเป็นนักแสดงหรือไม่

ในที่สุด ทั้งสามก็สามารถยืนอยู่ในตำแหน่งที่สามารถอ่านรายชื่อได้ชัดเจนแล้วจึงเริ่มไล่สายตาอ่านข้อความในประกาศ

ประกาศผลการคัดเลือกนักแสดงละครเวทีประจำปี 25xx
ชุมนุมศิลปะและการแสดง

No. ชื่อ ชื่อเล่น คณะ ปี

1 กฤตินนท์ นนท์ ศิลปกรรมศาสตร์ 2
2 เชาวิศร์ เชา ศิลปศาสตร์ 2
3 รินลดา ริน พาณิชยศาสตร์และการบัญชี 2
4 มนชยา มน รัฐศาสตร์ 1
5 สลินลา เรน เศรษฐศาสตร์ 1
x xxx xxx นิติศาสตร์ 1
x xxx xxx วิทยาศาสตร์ 2
x xxx xxx วิศวกรรมศาสตร์ 1
x xxx xxx สถาปัตยกรรมศาสตร์ 3
x xxx xxx วารสารศาสตร์ฯ 3
x xxx xxx แพทยศาสตร์ 1

แรกพบ :จันทร์ที่ 23 มกราคม เวลา 17.00 น.เป็นต้นไป
ที่ห้องชุมนุมศิลปะและการแสดง ตึกกิจกรรมนักศึกษาชั้น 1

ใครไม่มาถือว่าสละสิทธิ์!!!

เมื่อสายตาไปสะดุดเข้ากับชื่อของตนเองทำเอาคุณหนูสุดเรียบร้อยอย่างสลินลาเผลอกรี๊ดออกมาอย่างลืมตัว ส่วนสาวกะโปโลอย่างมนชยาก็แสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจนด้วยท่าทางประหลาดๆ พลางตะโกน ‘Yes!’ ออกมา

“เบาๆ หน่อยมน อายคนอื่นเขา” คุณหนูเรนกล่าวเบรกอาการดีใจแบบพิลึกของเพื่อนสาว

“ไม่ต้องมาว่ามนเลย คุณหนูก็กรี๊ดซะ” สาวห้าวได้ทีล้อกลับทำเอาสลินลาอายหน้าแดง

“ดีใจด้วยนะ” ปิยะพรกล่าวแสดงความยินดีด้วยความจริงใจก่อนจะเอ่ยต่อ

“ว่าแต่ว่า เย็นนี้คุณมนกับคุณเรนจะเลี้ยงอะไรหนูผึ้งดีคะ พิซซ่า สเต๊ก หรือว่าอาหารญี่ปุ่นดีเจ้าคะ”

“แล้วแต่หนูผึ้งจะต้องการ” สลินลาสนองคำขอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“นั่นก็ส่วนตอนเย็น แต่ตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้ว ไปหาอะไรกินกันดีกว่า” มนชยากล่าวชักชวนเพื่อนๆ ก่อนจะพากันเดินไป

ภาพของสามสาวเพื่อนรักกับความดีใจที่ได้รับการคัดเลือกเป็นนักแสดงละครเวทีตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มผู้ซึ่งแอบมองอยู่ด้านบนของอาคารเรียน เขาไม่อยากจะไปฝ่าดงแฟนคลับจึงได้แต่สังเกตการณ์อยู่ด้านบนและรู้ผลการแคสติ้งได้โดยไม่ต้องเสียเวลาลงไปดูที่บอร์ด

“อยากรู้จังว่ายัยนั่นได้เล่นบทอะไร” กฤตินนท์รำพึงกับตัวเองเบาๆ

โรงอาหารภายในมหาวิทยาลัยยังคงมีผู้คนหนาแน่นอย่างเช่นเคย แต่วันนี้ถือว่าเป็นโชคดีของสามสาวที่สามารถหาโต๊ะให้นั่งได้อย่างรวดเร็ว

จากบทเรียนที่สลินลาได้รับในครั้งที่แล้วทำให้สามสาวตัดสินใจผลัดเวรกันนั่งเฝ้ากระเป๋าและข้าวของต่างๆ โดยที่คุณหนูผู้เรียบร้อยขันอาสาเป็นคนนั่งประจำโต๊ะเป็นคนแรกโดยปล่อยให้เพื่อนอีกสองคนได้ไปเลือกซื้ออาหารกลางวันตามอัธยาศัย

สลินลาตัดสินใจฆ่าเวลาด้วยการเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือคู่ใจที่เกือบถูกขโมยไปแล้วถ้าไม่ได้เชาวิศร์มาช่วยพิทักษ์ทรัพย์สินเอาไว้

ใบหน้าหนุ่มหน้าตี๋คิ้วเข้มพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่นปรากฏอยู่ในหัวสมองพร้อมๆ กับหัวใจดวงน้อยๆ กำลังล่องลอยไปไกลแสนไกล (จะเขียนว่า ‘ใจลอย’ สั้นๆ ก็ไม่ได้) จนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวชนิดที่ว่าถ้าโจรเจ้าเดิมมาขโมยของซึ่งๆ หน้าก็คงจะไม่รู้ (อันนี้เว่อร์ไปปะ)

“ขโมย” เสียงกระซิบข้างหูแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทำเอาสลินลาสะดุ้งก่อนจะไปพบกับที่มาของเสียงเป็นใครคนนั้นที่เจ้าหล่อนกำลังคิดถึงยืนหัวเราะขำอย่างอารมณ์ดี

“พี่เชา สวัสดีค่ะ” หญิงสาวพูดทักทายพลางยกมือไหว้

“ยินดีด้วยนะครับที่ได้แสดงละครเวทีปีนี้ ยินดีต้อนรับสู่ชุมนุมดราม่าครับ”

“พี่เชารู้?” เธอเลิกคิ้วแสดงออกถึงความสงสัยอย่างเต็มที่

“รู้สิครับ ก็เล่นติดประกาศทั้งชื่อจริง ชื่อเล่นซะขนาดนั้น”

“จริงด้วย ลืมไปเลย” สลินลาหัวเราะแหะๆ แก้เก้อ

“นี่ครับ ของขวัญต้อนรับสมาชิกใหม่” เชาวิศร์พูดพลางยื่นรูปถ่ายขนาด 4p เคลือบอย่างดีให้แก่หญิงสาว ภาพนั้นก็คือเทพฮินดูองค์หนึ่งที่มีพระเศียรเป็นช้าง

“นี่คือพระพิฆเนศ เป็นเทพแห่งศิลปะและการแสดง เก็บติดตัวไว้นะครับ การแสดงของเราจะได้ออกมาราบรื่น”

“ขอบคุณพี่เชามากเลยนะคะ” เธอยกมือไหว้ขอบคุณ

“งั้นพี่ขอตัวก่อน แล้วเจอกันวันแรกพบครับ”

เมื่อเชาวิศร์เดินจากไป สลินลารู้สึกหายใจได้สะดวกขึ้นมาทันทีทั้งๆ ที่ตอนยืนคุยกับเขา เธอรู้สึกว่าตัวเองมีอาการแปลกๆ มากมายมารุมเร้าในวินาทีนั้นไม่ว่าจะเป็นฝ่ามือที่เย็นเฉียบชุ่มไปด้วยเหงื่อ หรือหัวใจที่เต้นแรงเร็วระรัวจนแทบจะหลุดออกมา ไม่เว้นแม้แต่ท้องไส้ก็พากันปั่นป่วนราวกับมีผีเสื้อนับพันตีปีกพึ่บพั่บเต็มไปหมด สิ่งเหล่านี้มันเคยเกิดขึ้นเวลาที่ตื่นเต้นมากๆ แต่ก็ไม่เคยเป็นหนักถึงขั้นนี้มาก่อน แล้วทำไมจะต้องตื่นเต้นเวลาเจอพี่เชาด้วยนะ
คำถามนั้นยังคงไร้คำตอบและเป็นปริศนาในใจสลินลาต่อไป

วันแรกพบของนักแสดงละครเวทีชุมนุมศิลปะและการแสดงเต็มไปด้วยนักแสดงหน้าเก่าและหน้าใหม่ปะปนกันไป แต่ทุกคนต่างผ่านกระบวนการคัดเลือกเหมือนกันหมด ดังนั้นชุมนุมนี้จึงไม่(ค่อย)มีข่าวลือเกี่ยวกับความไม่โปร่งใสอย่างเช่นบางชุมนุมที่มักมีข่าวลือว่าการคัดเลือกเป็นเพียงแค่การจัดฉากเท่านั้นเพราะว่ามีการวางตัวเด็กเส้นที่จะมารับตำแหน่งนั้นๆ ไว้แล้ว (แล้วจะจัดการคัดเลือกให้มันใหญ่โตไปทำไม ในเมื่อมีคนที่จะมารับตำแหน่งอยู่แล้ว เก็บงบประมาณไว้ทำอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ หรือถ้ากลัวว่าชุมนุมไม่ดังก็จัดงานแต่งตั้งไปเลยสิ --- ประชดโดยผู้เขียน)

สมาชิกทุกคนนั่งลงบนลานหินขัดหน้าห้องชุมนุมโดยมีสามกรรมการยืนชี้แจงตรงหน้าทุกคนอย่างมั่นใจตามหลักจิตวิทยาประยุกต์ที่ว่า ‘เมื่อเรายืนพูดในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งกำลังนั่ง จะทำให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น เพราะผู้ฟังจะรู้สึกว่าผู้พูดมีอำนาจเหนือกว่า’

“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่ชุมนุมศิลปะและการแสดง หรือชุมนุมดราม่าอย่างที่ทุกคนรู้จักกันนะครับ ผมบอส สินสาดเอกจิตปีสอง ประธานชุมนุมและผู้กำกับครับ” หลังจากพูดจบ ท่านประธานก็ได้หันไปแนะนำสตาฟฟ์คนอื่นๆ ก่อนจะให้นักแสดงทุกคนได้ทำความรู้จักกันด้วยกิจกรรมละลายพฤติกรรมและสันทนาการ

“โทษค่ะ” เสียงแหลมสูงดังขึ้นทำให้ทุกคนต้องเหลียวหันไปมองที่มาของเสียงก็พบกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนยิ้มแหยด้วยสีหน้ารู้สึกผิดเต็มที่

ศิวพรแอบเบ้หน้าไม่พอใจกับพฤติกรรมการเป็นคุณนายสายเสมอของแม่ดาราดังก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบทว่าแอบประชดประชันเล็กน้อย

“ไม่ทราบว่าทำไมมาช้าคะ”

“ติดถ่ายละครค่ะ”

การปรากฏของรินลดาเรียกความสนใจจากทุกคนได้ไม่น้อยแม้จะทราบแล้วว่าหญิงสาวจะร่วมแสดงละครเวทีในปีนี้และต่างฟันธงว่าเธอต้องได้รับบทนางเอกอย่างแน่นอน

คนที่ดูจะตะลึงมากที่สุดเห็นจะเป็นกฤตินนท์ที่มีสีหน้าตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

เราจะต้องเล่นละครคู่กับรินเหรอเนี่ย
กฤตินนท์ไม่ได้คาดคิดเลยว่าเขาจะต้องมารับบทคู่กับคนรักเก่าเพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ชายหนุ่มได้กำชับเกียรติชัยให้ปฏิเสธงานทุกงานที่มีรินลดาเกี่ยวข้องเพื่อจะลืมความปวดร้าวลึกๆ ในใจด้วยการสวมหน้ากากเย็นชาตลอดเวลาเมื่ออยู่หลังม่านมายา

“รินมาก็ดีแล้ว จะได้จับบัดดี้กัน” ปณชัยพยายามยุติกระบวนการซักยิบของเพื่อนสาวก่อนจะโยนให้ท่านประธานได้ดำเนินกิจกรรมต่อไป

“เดี๋ยวจะให้ทุกคนได้เขียนอะไรก็ได้สั้นๆ ลงในฉลากที่น้องผึ้งกำลังจะแจกนะครับ”

หลังจากทุกคนเขียนเสร็จก็ได้นำฉลากใส่ลงในกระป๋องที่เตรียมไว้ก่อนจะชี้แจงต่อ

“เดี๋ยวจะให้จับฉลากทีละคนแล้วอ่านข้อความออกมาดังๆ แล้วทุกคนตั้งใจฟังให้ดีว่าข้อความนั้นเป็นข้อความที่เราเขียนไหม ถ้าใช่แสดงว่าคนที่อ่านข้อความคือคนที่เราต้องเทค(แคร์) สมมตินะ อุ้ยจับฉลากได้คำว่า ‘ชิวๆ’ แล้วคำนั้นเป็นคำที่บอสเขียน แสดงว่าบอสจะต้องเทคอุ้ย เข้าใจไหม”

หลังจากได้รับการพยักหน้าเป็นการสนองตอบ การจับฉลากก็เริ่มต้นซึ่งได้รับเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ กับข้อความในฉลากที่มีความฮาแตกต่างกัน

เมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมทั้งหมด ฝ่ายทะเบียนได้จัดการแจกบทให้กับทุกคนโดยไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับละครเลยเพราะทางสต๊าฟฟ์เล็งเห็นว่าควรให้นักแสดงทำความเข้าใจบทบาทด้วยตนเองแทนที่จะมีคนมาคอยเล่าเรื่องย่อทั้งหมดให้ฟัง

“นี่มันอะไรกัน” นางเอกสาว(เฉพาะหน้ากล้อง)กำลังวีนใส่คู่กรณี

“บทนี้ก็เด่นนะ” หนุ่มเซอร์แก้ตัวไปข้างๆ คูๆ

“แต่ฉันต้องการบทนางเอก แล้วนางเอกเรื่องนี้คือแซนดร้า ไม่ใช่โลลิต้า”

“เธอก็เหมาะกับบทนี้นะ เพราะโลลิต้าสวยเซ็กซี่เหมือนเธอ” ไม่พูดเปล่า สายตายังลามเลียพร้อมด้วยน้ำเสียงกะลิ้มกะเหลี่ยเต็มที่

“คนอย่างรินลดาต้องบทนางเอกเท่านั้น ทำแบบนี้มันลดเกรดกันชัดๆ”

“เงียบ” ปณชัยตวาดออกมาอย่างเหลืออดก่อนจะเอ่ยต่อ

“ถ้าไม่อยากโดนแฉก็หุบปากซะ” น้ำเสียงแปรเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมจนรินลดาถึงกับอึ้งแต่ยังทำใจดีสู้เสือเจรจาต่อ

“แฉอะไร” ทันทีที่สิ้นสุดประโยค ปณชัยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดไฟล์คลิปวิดีโอให้ดูเป็นการพิสูจน์ทำเอานางเอกสาวถึงกับหน้าซีดเผือดก่อนจะใช้สติที่มีคว้าเจ้าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มากดปุ่ม Delete

“แค่นี้แกก็แฉฉันไม่ได้แล้ว”

สีหน้าของหญิงสาวผู้ที่มีชัยเหนือกว่าถอดสีทันทีเมื่อเสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังขึ้นแสดงออกถึงความรู้สึกไม่สะทกสะท้านต่อหลักฐานที่ถูกทำลายไป

“เธอคิดว่าฉันโง่ให้เธอลบง่ายๆ เหรอ คลิปนี้ฉันก๊อปปี้กันเหนียวเก็บไว้เพียบ” เมื่อได้ยินเสียงแหบต่ำเอ่ยเช่นนั้นทำให้นางเอกสาวโถมเข้าไปหวังจะทุบตีฝ่ายตรงข้ามด้วยแรงบันดาลโทสะแต่กลับโดนปณชัยฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าสวยดังเพียะอย่างแรงจนหน้าหัน

“นังตัวดี อย่าซ่าให้มันมากนักนะ” หนุ่มมาดเซอร์ครางออกมาด้วยอารมณ์โกรธก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นนุ่มนวลราวกับเป็นคนละคน

“ว่าแต่ว่า ลีลาเธอเนี่ยเด็ดจริงๆ ว่างๆ จะมาใช้บริการใหม่นะจ้ะเบบี๋” ชายหนุ่มเชยคางหญิงสาวพลางคลี่ยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป

“แกๆ” รินลดาสบถออกมาด้วยความแค้นบนรอยน้ำตาสลับกับเสียงกรี๊ดแหลมสูง

ที่มาของลีลาเด็ดบนคลิปวิดีโอเกิดจากพันธะสัญญาระหว่างรินลดาและปณชัยที่ตกลงกันว่าหญิงสาวยอมพลีกายเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับการที่ชายหนุ่มจะทำให้หล่อนได้รับบทนางเอกละครเวทีในปีนี้

แต่ทุกอย่างกลับพลิกผันเมื่อเธอต้องเสียตัวฟรีโดยไมได้รับสิ่งที่ต้องการ และที่น่าเจ็บใจกว่านั้นก็คือเขาหักหลังเธอด้วยการแบล็คเมล์แอบถ่ายวิดีโอเหตุการณ์ที่ทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน

รินลดาอดหวั่นใจไม่ได้ว่าปณชัยจะหักหลังเธอด้วยการนำคลิปวิดีโอไปเผยแพร่ต่อสาธารณชนหรือไม่ ถ้าไฟล์นี้เกิดหลุดออกไปนั่นหมายความว่าอนาคตบนเส้นทางสายมายาจะต้องปิดฉากลงอย่าง(ไม่)สวยงามในทันที
เธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

ใครๆ คงคิดว่ามันเป็นไปได้หรือที่คนระดับรินลดาจะกล้าทำอะไรเสื่อมเสียเพียงเพราะต้องการตำแหน่งนางเอกละครเวที แต่มันเป็นไปแล้วเพราะรินลดาเป็นคนทะเยอทะยาน ต้องเป็นหนึ่งเสมอในทุกๆ เรื่อง และที่สำคัญก็คือไม่มีสิ่งไหนที่เธออยากได้แล้วไม่เคยได้

Create Date : 19 มิถุนายน 2550

2 comments

Last Update : 23 ตุลาคม 2550 3:07:05 น.

Counter : 466 Pageviews.

เหอๆๆ แปะชื่อไว้แล้วก๊อปไปแปะอ่านในเวอร์ดซ้า

โดย: หนุแจม IP: 58.9.63.170 24 มิถุนายน 2550 12:56:33 น.

กี๊ดดดด นางเอก (มั้ง) อยู่คณะเดียวกะพี่เลย

ปล. ว่าแต่ประชดชมรมไรอ่า

โดย: ~ J a N Z a ~ 25 ตุลาคม 2550 10:56:56 น.