Group Blog
 
 
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
27 พฤษภาคม 2550
 
All Blogs
 
บทที่ 1 กำแพงภายในใจ

ช่วงนี้เวบ host ฝากไฟล์ร้องเพลงด๋อย เลยตัดสินใจเพิ่ม group blog เอานิยายที่แต่งมานานนับปีและยังแต่งไม่จบมาทยอยลง ขอเชิญอ่านตอน 1 ครับ

“นนท์ ใกล้ถึงโรงหนังแล้วนะ” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหน้าเคียงข้างคนขับหันหลังไปบอกใครบางคน

“อืม” กฤตินนท์ตอบรับลูกพี่ลูกน้องที่ควบตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวด้วยการครางเบาๆ ในลำคอทั้งๆ ที่ยังเอนตัวหลับตาพริ้มก่อนจะกล่าวต่อ

“พี่ชัย ผมจะไม่รับงานที่ชนกับเวลาเรียนอีกแล้วนะ”

“อืม เดี๋ยวพี่จัดการให้ อีกอย่างถ้างานไหนนนท์ไม่อยากรับก็บอกพี่ตรงๆ ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ” เกียรติชัยเอ่ยปากรับคำขอของเขา

“ครับ” ชายหนุ่มตอบรับสั้นๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นและนั่งตัวตรงตามปกติ

ตั้งแต่กฤตินนท์กลายเป็นดาราชื่อดังทำให้เขามีงานมากมายเข้ามาทั้งถ่ายละคร ทัวร์คอนเสิร์ต และเดินแบบถ่ายแบบแน่นเอี้ยดจนแทบไม่ได้พักผ่อนหรือมีเวลาส่วนตัวเลย ด้วยเหตุผลนี้เขาจึงตัดสินใจไม่รับงานในเวลาเรียนเพื่อจะได้มีเวลาให้กับตัวเองมากขึ้น

ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาคมคายและหุ่นทรมานใจสาวทำให้เขาได้รับเลือกจากสาวๆ ให้เป็นหนึ่งในสิบหนุ่มโสดในฝัน อีกทั้งยังเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยชื่อดังอันเป็นแบบอย่างที่ดีแก่เยาวชนทำให้ได้รับการชื่นชมจากประชาชนและสื่อทุกแขนง


รถลิมูซีนคันโตเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าโรงภาพยนตร์เก่าแก่กลางกรุงซึ่งบัดนี้มีผู้คนหนาตาเนื่องจากภายในมีการจัดงานประกาศผลรางวัล Thailand Music Awards ซึ่งเป็นรางวัลสำหรับคนดนตรีระดับประเทศจึงทำให้นักข่าวจากสื่อต่างๆ รวมไปถึงประชาชนทั่วไปต่างพากันมายืนรอคอยที่จะได้พบกับตัวจริงเสียงจริงของคนดังที่จะมาร่วมงานในครั้งนี้

เมื่อประตูรถเปิดออก บรรดาสื่อมวลชนต่างพากันกดชัตเตอร์ปล่อยแสงแฟลชวูบวาบพร้อมๆ กับเสียงกรี๊ดจากฝูงชนมากมายที่ยืนอยู่หลังรั้วกั้นเมื่อร่างสูงในชุดสูทเนื้อดีสีดำสวมทับเชิ้ตขาวคู่กับกางเกงสีเข้มเข้าชุดก้าวออกมายืนอยู่บนพรมแดงที่ปูลาดเป็นทางเดินไปยังประตูทางเข้าก่อนจะกระตุกยิ้มเล็กน้อยพลางโบกมือให้แก่แฟนๆ อย่างเป็นมิตรแล้วจึงเดินหายเข้าไปภายในบริเวณงาน


ภายในงานเต็มไปด้วยที่นั่งนับพันไล่ระดับลงมาจากสูงไปต่ำ ด้านหน้าเป็นเวทีขนาดใหญ่ถูกตกแต่งให้มีลักษณะคล้ายโรงละครบรอดเวย์ในเมืองผู้ดีอังกฤษผสมผสานกับศิลปะนำสมัยได้อย่างลงตัว ฉากหลังเป็นประติมากรรมแก้วใสขนาดยักษ์จำลองสัญลักษณ์ของรางวัล Thailand Music Awards เป็นรูปตัวโน้ตเขบ็ดหนึ่งชั้นซึ่งถูกแสงไฟหลากสีสันฉายจากมุมต่างๆ ไปยังศูนย์กลางเพิ่มความหรูหราอลังการให้กับงานได้มากยิ่งขึ้น

เสียงเพลงบรรเลงโหมโรงดังขึ้นเป็นสัญญาณให้พิธีกรชายหญิงเดินเคียงคู่ออกมายืนประจำแท่นก่อนจะกล่าวทักทายแขกผู้มีเกียรติตามสคริปต์ที่ได้รับ

การประกาศผลรางวัลดำเนินไปอย่างรวดเร็วและไม่ยืดเยื้อโดยเริ่มจากสาขาทางด้านการผลิตไล่ไปเรื่อยๆ มาจนถึงสาขาศิลปินชายหน้าใหม่ยอดเยี่ยม

จอภาพขนาดยักษ์ฉายวิดีทัศน์ตัวอย่างผลงานเพลงไปพร้อมๆ กับการประกาศรายชื่อห้าคนสุดท้ายที่ได้เข้าชิงรางวัลสาขาศิลปินชายหน้าใหม่ยอดเยี่ยม

ทันทีที่จอภาพดับลง จารุพัฒน์ ศิลปินหนุ่มร่างสูงผิวขาวสะอาดในชุดสูทสีเทาเข้มที่เคยได้รับรางวัลสาขานี้ในปีที่แล้วเดินออกมายืนประจำแท่นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะกรอกเสียงลงไมโครโฟน

“รางวัล Thailand Music Awards สาขาศิลปินชายหน้าใหม่ยอดเยี่ยมได้แก่...” เขาเว้นวรรคเล็กน้อยเพื่อเปิดซองสีทองซึ่งมีชื่อของผู้ได้รับรางวัลอยู่ภายใน สายตาไล่ไปตามข้อความก่อนจะเงยหน้าขึ้นประกาศด้วยเสียงดังฉะฉาน

“นนท์ กฤตินนท์” สิ้นสุดคำพูด เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องยินดีดังกระหึ่มขึ้นเมื่อผลออกมาเป็นไปตามความความคาดหมายของใครหลายๆ คน ทั้งนักวิจารณ์จากสื่อต่างๆ คนบันเทิง รวมไปถึงประชาชนทั่วไปที่รับรู้ถึงกระแสความแรงของศิลปินหนุ่มคนนี้

กฤตินนท์ลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินพร้อมรอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าบ่งบอกถึงความดีใจไปตลอดทาง เมื่อยืนอยู่บนเวทีเรียบร้อยแล้ว เขาจึงยกมือไหว้ก่อนจะรับรางวัลและสวมกอดตบบ่าจารุพัฒน์ด้วยความตื้นตัน

ชายหนุ่มถือรางวัลไว้มั่นพลางกล่าวถึงความรู้สึกภายในใจ

“ผมตื่นเต้นและดีใจมากๆ ครับที่ได้รับรางวัลในครั้งนี้ ขอขอบคุณโปรดิวเซอร์ คนแต่งเพลง ผู้กำกับ MV ทีมงานเบื้องหลังทุกคนที่ทำให้อัลบั้มนี้เสร็จสมบูรณ์ ขอขอบคุณพ่อ แม่ พี่สาว ญาติๆ เพื่อนๆ ที่คอยให้กำลังใจมาตลอด ขอขอบคุณรางวัล Thailand Music Awards ที่ทำให้ผมมีวันนี้ และสุดท้ายขอขอบคุณทุกคนที่ให้การตอบรับเป็นอย่างดี ขอบคุณครับ”

เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มพูดจบ กฤตินนท์เดินลงจากเวทีด้วยความมาดมั่นมายังที่นั่งของตนซึ่งในตอนนี้ บรรดาเพื่อนร่วมงานในสังกัดต่างลุกขึ้นยืนแสดงความยินดีกับเขา

ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังพูดคุยกับบรรดาพี่ๆ ทีมงานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม สายตาแลไปเห็นหญิงสาวร่างเพรียวระหงในชุดราตรีสีครีม ท่อนบนเป็นเกาะอกโชว์เนินอกอวบอิ่ม ด้านหลังเว้าลึกเปลือยแผ่นหลังขาวเนียนรับกับตัวกระโปรงยาวกรอมเท้าทว่าแอบมีลูกเล่นผ่าข้างสูงขึ้นมาเกือบถึงบริเวณขาอ่อนดูเซ็กซี่ยั่วยวนไม่เบากำลังเดินตรงเข้ามาทำเอาการสนทนาหยุดชะงัก เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างส่งสายตารังเกียจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อรินลดา นางเอกละครและนางแบบชื่อดังที่มาร่วมงานในฐานะผู้เชิญรางวัลเดินเข้ามาร่วมแสดงความยินดี

“นนท์ รินขอแสดงความยินดีด้วยนะ” เธอคลี่ยิ้มกว้างทำเอาชายหนุ่มหลายคนเห็นแล้วต้องอ่อนระทวยไปตามๆ กัน แต่ไม่ใช่เขา

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ดวงตาฉายแววปวดร้าวเพียงชั่วครู่ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา

“รินต้องขอตัวก่อน แล้วเจอกันค่ะ” หญิงสาวกล่าวลาด้วยใบหน้าระรื่นก่อนจะเดินจากไป

ประชาชนทั่วไปอาจมองว่ารินลดาคือนางเอกผู้แสนดี แต่นั่นล้วนเป็นการสร้างภาพลักษณ์อันสวยหรูเพื่อปกปิดเบื้องหลังอันเน่าเฟะ หญิงสาวต้องใช้ ‘เต้าไต่’ และเล่น ‘จ้ำจี้’ กับบรรดาผู้กำกับและแมวมองมากหน้าหลายตาเป็นเวลานานนับปี จนในที่สุดเธอสามารถเดินเฉิดฉายอยู่ในวงการมายาอย่างสง่างามด้วยเส้นสายของบรรดาป๋าดันที่ติดใจลีลาบนเตียงอันเผ็ดร้อนของแม่สาวห้าวโลกีย์คนนี้

เมื่อรินลดาเดินลับสายตาไป กฤตินนท์ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรงทันที จะมีใครสักกี่คนรู้บ้างไหมว่านางแพศยาตัวร้ายเคยเป็นคนที่เขารักสุดหัวใจและเป็นคนทำให้เขาบอบช้ำในเวลาต่อมา ภาพวันวานอันเปรียบเสมือนรอยแผลเป็นที่คอยเตือนใจและตอกย้ำให้เจ็บปวดอยู่เสมอกำลังปรากฏขึ้นในห้วงความคิด


บรรยากาศวันวาเลนไทน์อบอวลไปด้วยความสุขทั่วทุกตารางนิ้ว กุหลาบหลากสี ช็อกโกแล็ตและสินค้ารูปหัวใจขายดีเป็นเทน้ำเทท่า บรรดานักศึกษาหัวใสต่างพากันหารายได้พิเศษด้วยการให้บริการส่งของขวัญซึ่งช่วยสร้างสีสันให้วันแห่งความรักดูมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น เสียงกรี๊ดกิ๊วก๊าวจากบรรดาสาวๆ ดังขึ้นเป็นระยะเมื่อเพื่อนฝูงในกลุ่มได้รับของขวัญจากคนรัก ชายหนุ่มหญิงสาวหลายคู่ต่างเดินจูงมือกันอย่างหวานแหวว บางคู่ก็เลือกมุมสงบนั่งคุยกระหนุงกระหนิงกันตามประสาคู่รัก

กฤตินนท์ในชุดนักศึกษาเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีไปทั่วตึกเรียน วันนี้เขากะจะเซอร์ไพรส์ใครบางคนด้วยกุหลาบสีแดงสดช่อโตที่อุตส่าห์เตรียมมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ

ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งลงบนม้านั่งไม้หน้าห้องบรรยายขนาดหลายร้อยคนสลับกับก้มมองเวลาบนเรือนหน้าปัดนาฬิกา เขารอคอยเวลาเลิกเรียนด้วยใจจดจ่อเพื่อจะได้พบกับเธอคนนั้น

เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจอแจดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงประตูเปิด กฤตินนท์ลุกขึ้นยืนมองกลุ่มนักศึกษาที่ทยอยออกมาเรื่อยๆ จนกระทั่งอาจารย์ผู้สอนเดินออกมาเป็นคนสุดท้ายก็ยังไม่พบเป้าหมาย

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องเรียนขนาดใหญ่ก็พบกับหญิงสาวผมยาวสลวยถึงกลางหลังผิวขาวเนียนในชุดเครื่องแบบนักศึกษากำลังนั่งเก็บข้าวของอย่างใจเย็นแม้ว่าจะเหลือตัวเองเพียงคนเดียวในห้องก็ตาม

เขาสาวเท้าเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วพร้อมกับหัวใจพองโตคับอกอัดแน่นไปด้วยความรักอันเปี่ยมล้น ก่อนจะเอ่ยชื่อเธอขึ้นมาเบาๆ

‘ริน’ เสียงเรียกทำให้หญิงสาวเงยหน้าก่อนจะลุกขึ้นยืนมองชายหนุ่มด้วยหางตา

‘มีธุระอะไร?’ รินลดาเอ่ยถามด้วยสีหน้ารำคาญและเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด

‘สุขสันต์วันวาเลนไทน์จ้ะ’ เขาพูดพลางยื่นช่อดอกกุหลาบส่งให้แต่เธอกลับยืนกอดอกปรายตามองฝ่ายตรงข้ามหัวจดเท้าด้วยสายตาเหยียดหยามดูถูกก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

‘นนท์ เราเลิกกัน’

‘ริน’ เสียงเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหนาก่อนจะมีเสียงเอ่ยถามต่อ

‘ทำไม?’ คำถามสั้นๆ พร้อมกับแววตาปวดร้าวของชายหนุ่มไม่ได้ทำให้หญิงสาวสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เธอยังคงพูดจาเชือดเฉือนต่อไป

‘ทำไมน่ะเหรอ ก็นนท์น่ะกระจอกไม่เหมาะกับดาราดังอย่างรินน่ะสิ’ วาจาของเจ้าหล่อนเหมือนมีดกรีดหัวใจชายหนุ่มจนเป็นบาดแผลลึกยากเกินเยียวยา วงการมายาทำให้รินลดาเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้หรือ

‘หวังว่านนท์คงเข้าใจนะ’ เมื่อพูดจบ หญิงสาวกระชับกระเป๋าสะพายก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้กฤตินนท์ยืนจมจ่อมอยู่กับความรู้สึกปวดร้าวที่เพิ่งสูญเสียความรักไปอย่างไม่มีวันหวนคืนเพียงลำพัง กุหลาบช่อโตหลุดจากมือลงไปนอนบอบช้ำบนพื้นอย่างเดียวดายเช่นเดียวกับเจ้าของในตอนนี้ที่รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กัน

หลังจากนั้นไม่กี่วัน หน้าบันเทิงของหนังสือพิมพ์รายวันฉบับต่างๆ ลงภาพบรรยากาศงานสังคมงานหนึ่ง หนึ่งในนั้นมีรูปรินลดากำลังยืนเคียงคู่ชายหนุ่มรูปงามผู้มีใบหน้าค่อนไปทางตะวันตกคนหนึ่งพร้อมคำบรรยาย

รินลดา นางเอกชื่อดังเปิดตัวจัสติน หวานใจหนุ่มไฮโซลูกครึ่งไทยอเมริกันทายาทเศรษฐีพันล้าน

กฤตินนท์ขยำหนังสือพิมพ์เป็นก้อนกลมหลังจากอ่านข่าวจบพร้อมกับแววปวดร้าวที่ฉายชัดในดวงตาสี
ถ่านคู่นั้น เขาไม่สามารถทนเห็นภาพบาดตาบาดใจเหล่านั้นได้แม้จะเป็นแค่ภาพที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ก็ตาม

เหตุการณ์ในครานั้นได้ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจก่อกำแพงหนาขึ้นหวังจะให้แผลลึกภายในใจหายดีและสร้างความเข้มแข็งให้บังเกิดแก่ตัวของเขา


“นนท์ๆ” เสียงเรียกของผู้จัดการส่วนตัวดึงจิตของกฤตินนท์ให้กลับเข้ามาสู่โลกแห่งความเป็นจริง

“ครับ” ดาราหนุ่มตอบรับสั้นๆ

“เดี๋ยวเราขึ้นแสดงต่อจากนี้เลยนะ” เกียรติชัยเอ่ยชี้แจงก่อนจะผละไป

เมื่อสิ้นเสียงประกาศของพิธีกร เสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดดังก้องไปทั่วเมื่อชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคมคายในชุดสูทสีดำครวญเพลงช้าเร้าอารมณ์ยอดฮิตในอัลบั้ม ด้วยเนื้อหาที่สื่อถึงการพลัดพรากจากคนรักผนวกกับเสียงไวโอลินที่บรรเลงเป็นท่วงทำนองฟังดูเศร้าสร้อยทำเอาคนฟังรู้สึกคล้อยตาม

หลังจากสิ้นเสียงร้องท่อนซ้ำประโยคสุดท้ายแล้ว ทันใดนั้นดนตรีก็ได้เปลี่ยนเป็นทำนองเพลงใหม่ซึ่งมีจังหวะเร็วสนุกสนานเป็นสัญญาณให้กฤตินนท์ถอดเสื้อสูทออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นแผงอกโค้งได้รูปนูนแข็งแรงมีกล้ามเนื้อในเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมตามแบบภาพถ่ายบนปกซีดีของเจ้าตัว

เขาโชว์ลีลาการเต้นอันพลิ้วไหวทว่าดูแข็งแรงบึกบึนพร้อมๆ กับเสียงร้องที่ฟังดูเซ็กซี่ตามคาแรกเตอร์ของตัวศิลปินและคอนเซปท์ของเพลง

เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้งเมื่อการแสดงจบลง ชายหนุ่มส่งยิ้มตาหยีให้กับผู้ชมทุกคนก่อนจะก้าวลงจากเวที


เมื่องานดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด พิธีกรคู่ขวัญกล่าวเชิญบรรดาผู้ได้รับรางวัลให้ขึ้นไปถ่ายภาพร่วมกันเป็นที่ระลึก กฤตินนท์เดินขึ้นไปสมทบกับคนอื่นๆ บนเวทีพร้อมกับรางวัลแห่งความภาคภูมิใจก่อนจะหันไปยิ้มกับคนข้างๆ พลางพูดคุยกันอย่างออกรสซึ่งต่างจากโดยปกติที่มักจะมีสีหน้าเครียดขรึม ดูเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครมากนัก


หลังจากช่างภาพกดชัตเตอร์ปล่อยแฟลชวูบวาบแสบตาเสร็จเรียบร้อย กฤตินนท์เดินลงมาจากเวทีด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนจะถูกบรรดาสื่อมวลชนเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังรายรอบกายพร้อมกับไมค์และกล้องนับสิบที่พากันเข้ามาจ่อตรงหน้าชายหนุ่ม

“สวัสดีครับ” เขาปั้นหน้ายิ้มทักทายนักข่าวให้ดูเป็นกันเองมากที่สุด

“รู้สึกยังไงคะที่ได้รับรางวัลศิลปินชายหน้าใหม่ยอดเยี่ยม” นักข่าวสาวคนหนึ่งตะโกนขึ้น

คำถามหากินเดิมๆ ชายหนุ่มนึกในใจก่อนจะเอ่ยตอบ

“ก็รู้สึกยินดีมากๆ ครับ”

“แล้วตอนนี้มีผลงานอะไรบ้างครับ” นักข่าวหนุ่มจากอีกสื่อยิงคำถามต่อ

“ตอนนี้ก็มีละครให้ชมนะครับ เรื่อง Sunshine Day วันฟ้าใส หัวใจรักเธอ ทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์หลังข่าวครับ”

“แล้วผลงานเพลงล่ะคะ”

“คงต้องรออีกสักพัก เพราะว่าช่วงนี้เรียนหนักครับ”

“แล้วในอนาคตจะมีผลงานอะไรให้แฟนๆ ได้ติดตามกันบ้างคะ”

“คงมีงานถ่ายแบบลงปกนิตยสารเร็วๆ นี้ครับ”

“ต้องขอขอบคุณพี่ๆ นักข่าวทุกคนมากๆ นะครับ” เกียรติชัยเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพก่อนจะพากฤตินนท์ออกจากวงล้อมฝูงชน


“พี่ชัย ขอบคุณมาก” กฤตินนท์ยกมือไหว้ขอบคุณ

“เรื่องแค่นี้เอง ไม่เห็นจะต้องขอบคุณเลย มันเป็นหน้าที่ของผู้จัดการส่วนตัวอยู่แล้ว” เกียรติชัยตบบ่าลูกพี่ลูกน้องเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม

“พี่ชัย อย่าพูดอย่างนี้สิ ถึงแม้วันนี้ผมอาจจะเป็นกฤตินนท์ ดาราดังในสายตาใครหลายๆ คน แต่ผมก็ยังเป็นนนท์ น้องชายพี่นะ” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง

“นนท์ อย่าเครียดน่า” ผู้จัดการส่วนตัวปลอบใจพลางไขกุญแจรถก่อนจะเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ

“นนท์คะ” เสียงแหลมสูงตะโกนเรียกทำให้เขาต้องเหลียวหลังไปมองพบกับรินลดากำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาก่อนจะเอ่ยปากพูด

“รินขอกลับด้วยคนได้ไหมคะ” หญิงสาวอ้อนวอนพลางฉีกยิ้มหวานหยดย้อย

“พอดีผมกลับคนละเส้นทาง คงไม่สะดวกไปส่ง รบกวนรินติดรถคนอื่นกลับก็แล้วกันนะ เพราะว่าคงไม่มีใครรังเกียจที่จะไปส่งดาราระดับนางเอกชื่อดังหรอก จริงไหม” กฤตินนท์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทว่าท้ายประโยคแอบเสียดสีเธอให้ได้แสบๆ คันๆ เล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูและก้าวขึ้นรถ

เสียงประตูปิดดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงสตาร์ทและเสียงคำรามของเครื่องยนต์เป็นสัญญาณบ่งบอกว่ารถสปอร์ตคันหรูกำลังเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถ

รินลดายืนกระฟัดกระเฟียดพลางส่งเสียง ฮึ! ในลำคอด้วยความรู้สึกเจ็บใจที่ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาให้สำเร็จได้ดั่งใจ

“นนท์ คิดเหรอว่าจะหนีรินพ้น ไม่มีทาง” หญิงสาวสบถออกมาเบาๆ



Create Date : 27 พฤษภาคม 2550
Last Update : 23 ตุลาคม 2550 2:48:22 น. 8 comments
Counter : 280 Pageviews.

 
แวะมาอ่านนิยายของดีเจไบรอัน อิอิอิ

เป็นดีเจก็แจ่ม ยังเขียนนิยายเก่งอีกแฮะ
อยากเจอพี่นนท์ตัวจริงจัง คงแซ่บน่าดู


โดย: ปูเป้ (HeaVeN BeLL ) วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:34:25 น.  

 
จะรอติดตามก้ะ แปะก่อน แล้วอ่านทีหลัง

สู้ๆคัฟ


โดย: หนูแจม (littlephantom ) วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:37:14 น.  

 
เมื่อความรัก . . . ก้าวเดิน

เราจึงต้องก้าวตาม . . . อย่างระมัดระวัง

จะหกล้มบ้าง จะสะดุดบ้างก็ต้องพยายามลุกขึ้น

. . . และกลับมาเดินต่อไป ให้ได้ . .






แวะมาทักทายครับ และอ่านกำแพงภายในใจ


โดย: somnumberone วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:37:38 น.  

 
โหย...พี่อั้น มะพร้อมอ่าน กะลังตึ้บ

แปะไว้ก่อนนะ ขอโต๊ดดดดดดด


โดย: Jardor IP: 58.8.154.61 วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:54:37 น.  

 
อ่านไปครี่งนึงอีก ติดไว้ครึ่งหลัง
แล้วจะมาชม+แสดงความเห็นอีกครั้งค่ะ

ดูแลตัวเองด้วยเด้อ


โดย: แปง IP: 203.114.114.70 วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:37:30 น.  

 
To mi amor
ไว้มาอ่านละเอียด ๆ นะกั๊บบบ อิอิอ


โดย: Gracine IP: 222.123.150.31 วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:17:30 น.  

 
อิอิ รออ่านตอนต่อไป อ่านในนี้รู้สึกเป็นมิตรกับสายตาพี่มากกว่าตอนอ่านที่สเปซแฮะ

นิดนึงอ่ะค่ะ ตรงประโยคท้ายสุด บรรยายว่า สบถ พี่ไม่แน่ใจว่าถ้าสบถคำมันต้องรุนแรงหน่อยๆ เปล่า ถ้าแค่ “นนท์ คิดเหรอว่าจะหนีรินพ้น ไม่มีทาง” อาจจะยังไม่ถึงกับสบถ หรือเปล่า อาจจะเป็นประเภท บอกกับตัวเองอย่างมุ่งมั่น มากกว่าป่ะ


โดย: bookmark วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:58:42 น.  

 
จบบทที่ 1


โดย: ~ J a N Z a ~ วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:10:16:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

DJ BrYaN
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [?]




Friends' blogs
[Add DJ BrYaN's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.