Bloggang.com : วิญญาณไม่ขายใคร : ครั้งแรกของเก๊า มันก็เจ็บเป็นธรรมดาแหละ หรือใครว่าไม่เจ็บ

ครั้งแรกของเก๊า มันก็เจ็บเป็นธรรมดาแหละ หรือใครว่าไม่เจ็บ

กลับมาแว้ว หลังจากที่ไม่ได้เขียน Blog มาสองสามปี คือมันไม่มีอารมณ์นะ (ดูตีสดีนะ แต่จริงๆ ขี้เกียจ) ก็เขียนไม่เป็นนี่หว่า

มาว่าเรื่องครั้งแรกของเก๊าดีกว่าอะ เก๊าเขินนะแต่ก็อยากเขียนไว้เป็นความทรงจำ (เพื่ออะไรวะ)

เป็นครั้งแรกที่เก๊าต้องเข้าห้องผ่าตัด ไปผ่ากาม...ไม่ใช่ๆ กราม ต่างหาก เนื่องด้วยความอยู่ดีไม่ว่าดี ไปจัดฟันร่วมกับผ่าตัด เพราะกระดูกขากรรไกรผิดรูปเลยจัดฟันอย่างเดียวไม่ได้ ต้องผ่าตัดด้วย ตอนนั้นคงหน้ามืดบวกกับหมอหน้าตาน่ารัก ก็เลยตามเลยทำไปเรื่อยๆ แบบไม่คิดอะไรมาก ผ่านมาสองปีกว่า หมอบอกว่า อีก 3 เดือนผ่าได้แล้วดีใจมั้ย ตอนนั้นก็ตอบหมอไปแบบแมนมาก ดีจัยมากครับหมอ รอมาตั้งสองปีกว่าจะได้ผ่า แต่ในใจนี่สิ กลัวขี้หดเลยตอนนั้น เอาไงดีฟระ ไม่เป็นไร อีกตั้งสามเดือน อีกนาน ซ่าได้อีก

พอมาวันผ่าจริง 18 พย 51 เครียดสุดๆ หมอนัด Admit วันที่ 17 พย. ที่คณะทันตะฯ จุฬาฯ เพื่อให้ทำใจ งดข้าวงดน้ำเตรียมผ่าวันรุ่งขึ้น ออกจากบ้านไปคนเดียวเลย หอบของใช้แล้วก็เสื้อผ้าแม่ไปด้วย (วันนี้แม่ว่าจะไปค้างเป็นเพื่อน ดีใจๆ) เดินขึ้นไปหอผู้ป่วย เดินไปเลือกห้องพักเหมือนมา checkin ในโรงแรมเลยอ่ะ ก็เลือกได้ห้องเดี่ยว ผ้าม่านสีชมพูสุดสวย มองไปนอกหน้าต่างเป็นพารากอน Central World เรียกกำลังใจได้มาก วันนั้นพยาบาลมาบอกว่า วันนี้อยากกินอะไร เต็มที่นะ เห้อ อาหารโรงบาลนี่นะ แล้วคนมันเครียด จะกินอะไรได้เนี่ย คืนนั้นงดข้าวน้ำหลังเที่ยงคืน แต่จริงๆ กินไม่ลงตั้งแต่ทุ่มนึงแล้วละ

แม่กับพิมพ์มาเป็นกำลังใจให้ตั้งแต่วันที่ 17 เลยละ ตอนแรกแม่บอกจะมานอนเฝ้าคืนนี้ แต่แค่คืนเดียวนะ โห เห็นลูกเป็น superman ไปได้ พยาบาลเลยบอกว่าไม่ได้วันผ่าต้องมีคนเฝ้า ก็เลยให้แม่กลับบ้านไปก่อน คืนนั้นไปส่งแม่กลับบ้านได้แค่ที่ลิฟท์ชั้น 4 หอผู้ป่วยเท่านั้น มองดูแม่เดินเข้าลิฟท์กลับไป น้ำตาซึมอ่ะ ก็เก๊ารักแม่นี่นา เป็นห่วงแม่ แม่ต้องกลับบ้านคนเดียว ดึกแล้ว อยากส่งแม่กลับถึงบ้าน แต่เก๊าส่งแม่กลับบ้านได้แค่ตรงนี้เองอ่า

กลับไปนอนในห้อง กินยานอนหลับ สวดมนตร์ ไหว้พระ ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธื์ก่อนนอน จะได้หลับฝันดี

วันรุ่งขึ้นเป็นวันผ่าจริง (เมื่อวานผ่าหลอก) ด้วยความที่กลับนอนไม่หลับเลยขอยานอนหลับ ได้ยาก็หลับได้ดี ตื่นมาทีก็หกโมงเช้า ตอนแม่บ้านเอาน้ำร้อนเข้ามาให้ จากนั้นก็นอนไม่หลับอีกเลย เครียด จะอ้วก หมอเข้ามาตรวจแล้วตั้งแต่เมื่อคืนบอกว่าวันนี้น่าจะได้ผ่าเป็นเคสที่สองก็ประมาณเที่ยงๆ เกือบบ่าย รอแม่กับพิมพ์มาหา กว่าจะมาก็เกือบสิบเอ็ดโมงครึ่ง แต่เก๊าไม่มีอาการใจเสียให้แม่เห็นเลยนะ ลูกชายคนนี้มันเข้มแข็ง เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว

และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเขียง เก๊าพร้อมอยู่ในชุดคนไข้ผ่าตัด เดินไปขึ้นเตียงเข็นเข้าห้องผ่า ....แม่ แม่อยู่ไหนอ่า อ่อ แม่คงกำลังไหว้สมเด็จย่าหรือเจ้าที่เจ้าทางอยู่อ่ะ เห็นหิ้วพวงมาลัยมาด้วย เสียดายจัง เก๊าอยากให้แม่ไปส่งหน้าห้องผ่าตัดเป็นกำลังใจให้เก๊าอ่ะ แต่ไม่เป็นไร พิมพ์เดินไปกับเก๊าด้วยก็ยังดี

ถึงหน้าห้องผ่าตัดแล้ว เจอคุณหมอสมชาย เศรษฐสิริสมบัติ หัวหน้าภาคศัลยกรรม ผู้ที่จะทำการเจื๋อนเก๊าวันนี้ ยกมือไหว้หมอไปทีนึงเรียกขวัญและกำลังใจ ยังคิดอยู่ว่าน่าจะพกทองคำเปลวมาด้วยจะเอาไปปิดหน้าแข้งคุณหมอเพื่อเป็นสิริมงคลหน่อย ถึงหน้าห้องก็ต้องเปลี่ยนเตียงเข้าห้องเตรียมเจาะน้ำเกลือ มัดผม เสริมสวยนิดหน่อย เครียดมากจริงๆ ก็ขนาดน้ำเกลือเก๊ายังไม่เคยเจาะเลย จะมาภาษาอะไรกับผ่าตัด

เจอหมอวิสัญญี ผู้วางยาสลบเราวันนี้ คุณหมอผู้หญิงสูงอายุหน้าตาใจดีมากๆ เข้ามาคุยกับเก๊า ถามโน่นถามนี้ เก๊าเครียดอ่าหมอ ทำไงดี ท่านเลยจัดเพลงให้ 1 เพลงฟังเบาๆ ผ่อนคลายดี แต่เก๊าอยากได้เพลงของ Dream Theater อ่า หมอไม่มีหรอ....

ฟังยังไม่ทันจบเพลงก็ถึงเวลาเข้าห้องผ่าตัดจริงๆ เสียที ก็ต้องเปลี่ยนเตียงอีกครั้ง เตียงผ่าตัดจริงๆ แคบมาก ขนาดตัวพอดีเลย ถ้าเก๊าอ้วนกว่านี้ก็ดีนะสิ จะไม่นอนไม่ได้ ไม่ต้องผ่า อิอิ เห็นไฟบนเพดานเหมือนในการตูน Dr.K เลย นอนสำรวจสิ่งของในห้องไปยังไม่ทันหลับแต่เหมือนจะจำอะไรไม่ได้ อยู่ดีๆ หมอเอาหน้ากากมาครอบหน้าเรา บอกให้ดมยานอนหลับ (แต่มันคงเป็นยาสลบ) ก็หอมดีนะ กลิ่นอโรมาด้วยชอบๆ ดมไปนับหนึ่งไม่ถึงสามวูบไปทันที ก็ยามันแรงนี่นา

เข้าห้องไปตั้งแต่ประมาณ 12.45 ออกจากห้องก็ราวๆ 16.45 เกือบสี่ชั่วโมงเลยละ ความรู้สึกแรกตอนนั้นก็มีหมอปลุกให้ตื่นก่อนพามาส่งตัวที่ห้องพัก คือพอผ่าตัดเสร็จแล้ว หมอวิสัญญีจะมีหน้าที่คอยดูแลคนไข้ ปลุกคนไข้ให้ฟื้น รอให้หายใจได้เองก่อนแล้วกลับห้อง หน้ากากอ๊อกซิเจนครอบหน้าเก๊าอยู่ตอนตื่น พอรู้สึกตัวเก๊าก็ชูสองนิ้วให้หมอที่อยู่ตรงนั้น จำได้ลางๆ ว่ามีหมอแซวว่าคนไข้ชูสองนิ้วให้ด้วยอ่า ก็เก๊าอยากให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นรู้ว่าเก๊าสบายมาก สู้ๆ ฮ๊า

เก๊ามารู้จากพิมพ์ว่า แม่เป็นห่วงมาก หมอบอกแม่ว่าจะใช้เวลาผ่าประมาณ 4 ชั่วโมง พอใกล้ๆ 4 ชั่วโมงดูแม่เป็นกังวลมากๆ ที่เก๊ายังไม่กลับมาอีก แม่บ่นกับพิมพ์ว่า ไม่อยากให้เก๊าผ่าตัดอ่า เก๊าสงสารแม่อีกแล้ว เก๊าทำให้แม่เป็นห่วงอีกแล้วอ่า แย่จัง ลูกชายคนนี้

กลับมาห้องก็สลืมสลือ คุยก็ไม่ค่อยได้ หลับเสียมากกว่า ได้ยินแต่เสียงแม่กับพิมพ์คุยกัน เหมือนนินทาเก๊าอยู่นะ ถึงเก๊าจะไม่มีสติ แต่เก๊าก็รับรู้นะ เผาอะไรเก๊ากับแม่ไว้อะ เดี๋ยวเหอะ

คืนนั้นเป็นคืนที่ทำให้แม่ลำบากอีกแล้ว เก๊าตื่นทั้งคืน ทั้งพยาบาลเข้ามาวัดความดัน ตรวจชีพจร เช็กไข้ เก๊าก็ฉี่บ่อยมากๆ ฉี่ทุกๆ สองชั่วโมงเลยละ สงสัยน้ำเกลือมันเป็นตัวการแน่ๆ ลุกไปฉี่ห้องน้ำก็ไม่ไหว ทุกครั้งก็ต้องเรียกแม่เอากระบอกฉี่มาให้ นอนฉี่เนี่ยมันไม่ง่ายเลยนะ ใครไม่เชื่อไปลองดูซิ

(เก๊าได้ยินมาว่า หลังผ่าตัดถ้าใครฉี่ไม่ออก จะต้องสวนสายปัสสาวะเลยนะ น่ากลัว เก๊าเลยพยายามฉี่ด้วยตัวเองอ่ะ)

ไว้มาเล่าต่อวันหลังนะ วันที่เก๊าต้องพักฟื้น หลังผ่าตัด .. ขอบคุณครับ

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 24 พฤศจิกายน 2551 22:02:52 น.

1 comments

Counter : 1045 Pageviews.

โห ถ้าจะหนักเอาการนะ คุณเก๊า

ขนาดวุ้นไข่เองผ่าแค่ฟันคุด 2 ซี่

ยังทรมานจะแย่ กินไรไม่ได้เป็นอาทิตย์

เยี่ยมจริง ๆ กำลังใจดีก็เงี้ย อ่ะ

.....

โดย: วุ้นไข่

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:41:37 น.