ด้วยอารมณ์อะไรก็ไม่รู้ ในวันนี้ เกิดความรู้สึกเหงาลึกถึงขั้วหัวใจกลับจากนครนายกแล้ว การทำงานเชิงทัศนาจรที่ผ่านพ้นไป 5 สัปดาห์ช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่นมีความสุขมาก ได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันหมดไม่ต้องมีเรื่องใดๆให้ต้องกังวล เป็นชีวิตที่สบายใจที่สุดกับการเป็นตัวเองนึกดูแล้วพวกเราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลยนะ มีบางเวลาที่สนุก บางเวลาที่เป็นสุข บางเวลาที่เหงาเศร้า บางเวลาที่ต้องทะเลาะกัน บางเวลาที่เป็นทุกข์ บางเวลาที่ต้องหัดทำใจให้ปลงและเข้าใจ..แต่รวมทั้งหมดแล้วมันเป็นความทรงจำที่ดีมากสำหรับชั้น และคงจะต้องเก็บไว้นึกถึงได้อีกในเวลาข้างหน้า..เพราะคิดถึงนครนายกละมัง ถึงได้เหงาอย่างนี้หรือ เพราะคิดถึงเธอ
เหงาเหมือนกันค่ะ