เคยสงสัยไหมครับว่าทำไมนักฟุตบอลบราซิลถึงเก่งกันจัง?
ไม่ว่าจะทักษะการเล่นชั้นสูง ลูกเล่นแพราวพราว ลูกล่อลูกชนที่จับทางไม่ได้ และพลังกล้ามเนื้อที่พร้อมจะระเบิดความเร็วในพริบตาเพื่อฉีกหนีคู่ต่อสู้ นี่คือมนต์เสน่ห์ในบทเพลงลูกหนังฉบับแซมบ้า
พี่ Editor เคยได้ยินเรื่องราวของ Ginga (หมายถึงปรัชญาการใช้ชีวิตแบบสนุกสนาน) และ Joga Bonito (การเล่นฟุตบอลที่สวยงาม) มานานมากแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆพี่ว่าสิ่งที่ทำให้นักฟุตบอลบราซิลเก่งคือ การที่พวกเขาเติบโตมาจากสภาพแวดล้อมที่ยากลำบาก
ครอบครัวที่ยากจน ทำให้ฟุตบอลเป็นหนึ่งในการเล่นที่เด็กๆทุกคนเล่นได้ไม่มีเบื่อ เตะได้ทั้งวี่ทั้งวัน
และด้วยสภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรม สนามฟุตบอลของพวกเขาจึงมีแค่สนามข้างถนน (ก็เตะกันบนถนนนั่นแหละ) เอากรวย เอาอะไรมาตั้งเป็นเสาประตูแล้ว มีลูกฟุตบอลลูกหนึ่งก็เล่นได้เลย
อย่าง "ออสการ์" ซูเปอร์สตาร์รุ่นใหม่ของทีมชาติบราซิล จากทีมเชลซีนั้นเกิดในแถบ "อเมริกานา" ชานเมืองเซา เปาโล ซึ่งเป็นย่านที่มีแตกต่างจากใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยยาเสพย์ติด อาชญากรรม และความรุนแรงมาก
อเมริกานา เป็นย่านที่เงียบสงบแตกต่างจากชุมชนแออัดอื่นๆ ซึ่งทำให้ที่แห่งนี้เป็น "เบ้าหลอม" ที่ดีสำหรับเด็กที่มีหัวใจรักฟุตบอลอย่างออสการ์ และเพื่อนๆที่สามารถออกไปทำการเล่นกันอย่างสนุกสนานในสวน
พวกเขาเล่นฟุตบอลได้ทุกวันและทั้งวัน
"ฟุตบอลโต๊ะเล็ก" จึงเป็นเบ้าหลอมตัวตนที่ดีที่สุดของนักฟุตบอลบราซิล ทักษะ ความสามารถเฉพาะตัว การเอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นที่นี่ ออสการ์ย้ำว่าในการเล่นฟุตบอลแบบเด็กๆบราซิลนั้น พวกเขาลงมาเพื่อ "เล่น" ไม่ใช่ "ซ้อม"
ใครก็ต้องเลี้ยงบอลเป็น ใครก็ต้องยิงประตูได้ ไม่มีเรื่องของแท็คติกส์อะไรให้รกหัวสำหรับเด็กๆ
ใครใคร่เลี้ยงก็เลี้ยง ใครใคร่ยิงก็ยิง ไม่มีคำว่าผิดหรือถูก
ดังนั้นถึงมันจะมีความผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า มากที่สุดก็แค่เสียงหัวเราะแซวกันของเพื่อนพ้อง แต่สิ่งที่ได้ตามมาคือการแก้ไขความผิดพลาดในการเล่น ซึ่งสิ่งเหล่านี้กลายเป็นบทเรียนที่เด็กบราซิลได้ศึกษาอย่างไม่รู้ตัว
ถ้าพวกเขาเลี้ยงบอล ครองบอลได้ในสนามโต๊ะเล็กแคบๆได้ พวกเขาก็เลี้ยงหลบคนอื่นในสนามใหญ่ได้ ถ้าพวกเขายิงประตูเข้าโกล์หนูรูแคบๆได้ ทำไมพวกเขาจะยิงประตูใหญ่ๆในสนามจริงไม่ได้
เมื่อพวกเขาอยู่กับมันด้วยชีวิต ฟุตบอลจึงเป็นจิตวิญญาณของพวกเขาด้วยเช่นกัน
สิ่งสำคัญคือออสการ์ ไม่ได้เป็นเด็กบราซิลคนเดียวที่เติบโตแบบนี้ ความจริงแล้วเกือบทั้งหมดก็เติบโตมาด้วยการเรียนรู้ด้วยตัวเองทั้งนั้น ก่อนที่่จะต้องตัดสินใจว่าจะเดินเส้นทางสายอาชีพหรือไม่เมื่ออายุ 14-16 ปี ซึ่งหลังจากนั้นพวกเขาถึงจะได้เรียนรู้ศาสตร์ลูกหนังตามตำราจริงๆ ไม่ใช่ตำราชีวิตแบบครูพักลักจำเหมือนที่ผ่านมา
เหล่านี้คือเรื่องราวของลูกหนังบราซิล ในอีกด้านที่หลายคนอาจจะไม่เคยรู้มาก่อน
เป็นความลับที่เปิดเผย เพราะแม้เราจะรู้ก็ไม่มีวันเลียนแบบได้ครับเพราะเราไม่ใช่คนบราซิล เราไม่ได้เกิดมาลำบากขนาดนั้นทุกคน และเราก็ไม่ได้มี "ดีเอ็นเอ" เหมือนพวกเขา
แต่เรา - นักเตะไทย - เองก็สามารถมีสไตล์เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองได้
ความเร็ว และทักษะคือจุดแข็งของเรา ซึ่งถ้าน้องๆหมั่นฝึกฝนนี้เอาไว้ สักวันมันอาจพาน้องๆไปสู่ความฝันได้ครับ :)
ป.ล. แต่บางครั้งเด็กๆก็ต้องการให้ผู้ใหญ่ "เปิดประตูให้" และผู้ใหญ่ใจดีอย่าง "อลิอันซ์" กำลังจะเปิดประตูให้น้องๆอีกครั้งครับกับรายการ "ดรีม คัพ" ที่จะกลับมาอีกครั้งในปีนี้ รอฟังข่าวสารให้ดีนะครับ ^^
ข้อมูลจาก //elife.azay.co.th/
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [