Bloggang.com : แม่โบวี่กะพ่อวัส : ปวดท้องอย่างหนัก.......กะการผ่าตัดไส้ติ่ง

ปวดท้องอย่างหนัก.......กะการผ่าตัดไส้ติ่ง

10/8/52
10.15น. นั่งอยู่หน้าคอมดีๆก็เริ่มรู้สึกปวดท้องแต่ก็ยังพอทน
12.30น. ปวดไม่ไหวแล้ว เลยไปนอนพักบนเตียง
16.15น. โทรหาป๊า ปวดท้องไม่ไหวแล้ว พาไปหาหมอหน่อย
16.45น. หอบหิ้วตัวเองขับรถไปรับป๊าที่บริษัท ให้พาไปหาหมอหน่อย
17.00น. โทรจองคิวหมอ ได้คิวที่ 11 จะได้ตรวจประมาณ 6โมงเย็น
17.20น. ถึงคลินิกหมอ เภสัชฯยังไม่มาหมอต้องตรวจไปจัดยาไป
18.10น. ถึงคิวได้ตรวจ เล่าอาการให้หมอฟัง หมอก็มากดๆที่ท้อง แล้วก็บอกว่ามีโอกาสจะเป็นไส้ติ่ง ให้รีบไปโรงพยาบาลเจาะเลือดกะตรวจฉี่

18.50น. ถึงโรงพยาบาลไปตรวจเลือดกะตรวจฉี่
19.15น. เข้าไปในห้องตรวจหมอผู้หญิงก็มากดๆท้องดู แล้วผลเลือดกะผลฉี่ก็ออกมาพอดี ดูประกอบกันแล้วมีโอกาสเป็นสูง ต้องรีบผ่าตัดโดยด่วน ไม่งั้นไส้ติ่งแตกได้ ส่งตัวไปโรงพยาบาลชลบุรี เปิดเส้นให้น้ำเกลือทันที คนขับรถสุดยอดเลย กระแทกสุดๆ

19.45น. ถึงโรงพยาบาลชลบุรี หมอผู้ชาย 2 คนมากดๆท้องดูเหมือนเดิม สรุปเลยว่าจะให้นอนโรงพยาบาลและเตรียมผ่าเมื่อห้องผ่าตัดว่าง

20.40น. ขึ้นห้องพักได้เตียงสามัญห้องรวมน่ากลัวมากๆๆๆๆๆๆ ไม่เคยนอนโรงพยาบาลมาก่อนกลัวสุดๆ ให้ป๊ารีบไปจองห้องพิเศษปรากฎว่าเต็มทุกชั้น

21.00น. หมอผู้หญิงอีกคนมาตรวจๆกดท้องเหมือนเดิม หมอบอกว่าไม่อยากให้ผ่าตัดเลยขอตรวจให้แน่ใจก่อน เพราะอาจจะเป็นโรคกะเพราะได้ และก็เจาะเลือด ถ้าผ่าไปจะมีผลกระทบต่อลูก อาจจะคลอดก่อนกำหนดได้ และลูกอาจจะยังไม่พร้อมที่จะออกมา

21.20น. หมอผู้หญิงมาเพื่อนมาเยอะแยะมากมายประมาณ 8 คน มาช่วยๆกันดูกดๆท้อง สอบถามอาการซักพัก

21.45น. หมออยากให้ผ่าตัด ถ้าเป็นไส้ติ่งอักเสบจริงจะได้รักษาทัน
22.40น. หมอพาไปซาวดูอะไรไม่รู้ ไม่ยอมให้แม่ดู แต่ท้ายสุดหมอหันมาให้ดูเป็นหัวใจหนูกำลังเต้นตุ๊บๆ แล้วก็ออกมาปรึกษากับหมออีกคนข้างนอก ก่อนที่คุยกะป๊าและแม่ หมอบอกว่าต้องผ่าตัด แต่มีโอกาสที่จะไปกระทบถึงลูกได้ บอกให้แม่ทำใจ แม่ไม่ไหวแล้วน้ำตาไหลพราก หมอบอกว่าให้ทำใจเหรอ บอกให้ทำใจว่าการผ่าตัดอาจทำให้ลูกตาย ใครจะไปทำใจได้ละคะหมอ

23.00น. กลับมาที่ห้องพัก นอนร้องไห้ซักพักก็บอกให้ป๊ากลับบ้าน
23.30น. ป๊าเดินกลับไปแล้ว ยังแอบร้องไห้ซิกๆ
23.35น. หมอเดินมาบอกว่าห้องผ่าตัดว่างแล้ว ให้เปลี่ยนชุดทันที รีบโทรบอกป๊าให้กลับมาด่วน

23.55น. ถึงห้องผ่าตัด หมอซักถามประวัติ แล้วก็ดมยาสลบ หลังจากนั้นก็ไม่รู้เรื่องเลย
----------------------------------------------------------------------

11/9/52
02.30น. ผ่าตัดเสร็จแล้ว หมอพยายามปลุก แม่พยายามจะลุกขึ้น หมอไม่ให้ลุก พร้อมกับคำถามแรกที่ถามหมอ "ลูกป็นยังไงบ้าง" หมอบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง แข็งแรงดี โดนเข็นออกมาจากห้องผ่าตัดก็เจอหน้าป๊าเลย แต่มันเบลอๆ เพราะยาสลบ

02.50น. ถึงห้องพัก จับมือกับป๊าตลอดเวลา ได้ยินเสียงพยาบาลบอกให้ป๊าออกไป แล้วก็หลับไม่รู้เรื่อง

03.15น. ดันตื่นขึ้นมาก็ปวดแผลเลย นอนไม่ได้ ตื่นยันเช้า
06.50น. โทรหาป๊าว่าอยู่ที่ไหน มาเยี่ยมรึยัง ป๊าบอกว่าอยู่หน้าห้องแล้ว รออีก 10 นาทีจะเจอกันแล้ว

07.05น. ป๊าเข้ามาเยี่ยมได้ซื้ออะไรก็ไม่รู้มาเยอะแยะ แต่แม่กินไม่ได้ หมอยังงดน้ำงดอาหารอยู่ ป๊าบอกว่าจะย้ายไปโรงพยาบาลเอกชน ขอไปดูโรงพยาบาล ทำเรื่องก่อน

11.45น. ป๊าเดินเข้ามาอีกที บอกว่าทำเรื่องย้ายแล้ว บ่ายๆน่าจะได้ย้าย
14.00น. รถโรงพยาบาลเอกชนมารับ ปวดแผลมากกกกกก
14.20น. ถึงโรงพยาบาลเอกชน โดนตรวจเลือด หมอดูแผล ซาวดูลูกว่าเป็นยังไงบ้าง หมอบอกว่าโอเค แข็งแรงดี เป็นลูกชาย แต่ไม่ชัดเพราะกดแรงไม่ได้ ทางบ้านอยากให้ย้ายไปโรงพยาบาลสมเด็จฯ

15.30น. นอนรออยู่ในห้องฉุกเฉิน ยังตกลงกันไม่ได้เรื่องโรงพยาบาล เพราะทางสมเด็จฯไม่รับดูแลต่อ ป๊าไม่อยากขัดใจทางบ้าน ก็เลยได้แต่รอ (มีปัญหากับทางการเงินด้วย)

17.00น. เห็นหน้าป๊าแล้วอยากร้องไห้มากๆ ป๊าเครียดมาก ข้าวก็ยังไม่ได้กินตั้งแต่เช้า สงสารป๊ามาก

17.15น. ป๊าไม่รอแล้ว วางเงินมัดจำแล้ว admit ทันที
17.30น. ถึงห้องพัก ปล่อยให้ป๊านอนหลับ โทรบอกทางบ้าน ยังกินข้าวไม่ได้ จิบน้ำได้อย่างเดียว

19.00น. ทางบ้านมาเยี่ยม แต่ไม่พูดอะไรมาก เรื่องที่ทำผิด เห็นป๊ากับพ่อร้องไห้แล้วทำใจไม่ได้เลย

20.00น. ที่บ้านกลับไปแล้ว ร้องไห้กับป๊า ทนไม่ไหวแล้ว
หลังจากนั้นพยาบาลก็ตรวจทุก 2 ชั่วโมง แทบไม่ได้นอนเลย
-----------------------------------------------------

12/9/52
พยาบาลตรวจทุก 2 ชั่วโมง
ป๊าหลับสนิทหลังจากที่เหนื่อยมามาก
ไม่รู้เรื่องเลย
10.00น. หมอเข้ามาตรวจนิดหน่อย
12.00น. กินอาหารเที่ยงได้แล้ว แต่เป็นอาหารเหลวข้น อะไรก็ไม่รู้ไม่อร่อยเลย

14.00น. หมอสูติเข้ามาตรวจ บอกว่าลูกแข็งแรงดี รอหมอศัลยมาบอกว่ากลับบ้านได้เมื่อไหร่
19.00น. ที่บ้านมาเยี่ยมตอนป๊าลงไปข้างล่าง ทุกคนเริ่มยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ยกเว้นปู่กับพ่อ ป้าเป็นห่วงมาก

20.00น. ที่บ้านกลับบ้าน ร้องไห้กับป๊าอีกแล้ว เรื่องที่ทำให้พ่อเสียใจ
คืนนี้ป๊านอนดึกมาก บอกว่านอนไม่ค่อยหลับด้วย
แต่แม่หลับตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
------------------------------------------------

13/9/52
10.00น. หมอศัลยขึ้นมาตรวจ ให้กลับบ้านได้ ป๊าลงไปจ่ายเงิน เก็บของ ทำทุกอย่างให้หมดเลย

11.00น. เดินทางออกจากโรงพยาบาล
12.00น. กลับถึงบ้าน ที่บ้านเป็นห่วงมาก และเตรียมที่นอนไว้ให้เรียบร้อยเลย
15.00น. กลับมาอยู่ที่บ้านป๊า ป๊าทำทุกอย่างให้หมดเลย

อยากบอกป๊าว่าขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ ทุกๆอย่างที่ป๊าทำให้
มันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ ขอบคุณป๊าและรักป๊ามากที่สุดเลย~~~
------------------------------------------------------

Create Date : 16 กันยายน 2552

Last Update : 16 กันยายน 2552 15:36:45 น.

0 comments

Counter : 705 Pageviews.