วันนี้วันอังคารที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๕๔
ชีวิตประจำวันเหมือนเดิม เลยไม่ได้เข้ามาเขียนไร แต่ที่เปลี่ยนไปคือการเข้าไปเล่นเฟสบุค ทุกวัน ออนเอ็มก็ไม่ค่อยได้ออนแล้ว เพราะไม่มีเพื่อนคุย เพื่อนเก่าๆ ก็หายตามหาไม่เจอเพราะเมลล์เก่าถูกระบบ บล็อกเข้าใช้งานไม่ได้ตลอดไปแล้ว เพื่อนเก่าสูญหาย ตามหากันไม่เจอเพราะจำอีเมลล์ไม่ได้ ได้แต่ทำใจ ว่าเราคงไม่ได้คุยกันอีกแล้ว
เฟสบุคเพื่อนออนไลน์ตัวใหม่ที่เล่นอยู่ ก็มีเพื่อนไม่รู้จักกันแต่ก็กลายเป็นเพื่อนที่คุยกันทุกวัน เม้นท์ให้กันและกัน อย่างวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเพื่อนในเฟสบุค ก็เลยได้ส่งคำอวยพรวันเกิดให้กับเพื่อนในเฟสบุค คนอื่นๆ เค้าก็ทยอยแอดเข้ามาเป็นเพื่อนนะ รู้จักกันแค่วันเดียวก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยก็มีบางคน บางคนก็ทักกันทุกครั้งที่เจอกันในเฟส เพราะสามารถแชทกันได้ แต่ว่าจะส่งข้อความไปหาเค้า ชอบส่งข้อความไปให้เค้าได้อ่าน เพราะเม้นท์หน้าเฟส บางครั้งเค้าอาจจะไม่เจอ แต่ก็จะมีตัวเตือนให้เค้ารู้ว่าเราไปโพสต์หน้าเฟสของเค้า ก็สนุกไปอีกอย่าง
ขอทักทายผุ้มาเยือนอ่านบล็อกของผมและเม้นท์บล็อกของผม
จากใจจริงเลยครับ ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยมชม อ่านบล็อก หรือเม้นท์บล็อกของผม ผมก็คิดถึงทุกคนนะครับ แต่เราอาจจะไม่ได้ตอบโต้กันได้บ่อยสักเท่าไหร่นัก แต่ก็ดีใจที่รู้ว่ามีแขกมาเยือนบล็อกของผมเสมอๆ บางทีบล็อกของผมก็อาจจะไร้สาระไปบ้าง เพราะผมเขียนจากชีวิตจริงแต่ละวัน ก็เลยดูยุ่งๆ วุ่นวายยังไงก็ไม่รู้สำหรับชีวิตผม
มีอะไร หรืออยากถามอะไรก็เม้นท์ทิ้งไว้ในบล็อกของผมแล้วกัน ถ้าผมตอบได้ผมก็จะตอบ ตอบไม่ได้ผมก็จะไม่ตอบ ผมก็จะบอกว่า "ผมตอบไม่ได้นะครับ" เขียนเม้นท์ได้เต็มที่เลยครับ แล้วผมเข้าบล็อกผมก็จะมาตอบทุกคน ดีใจที่เข้ามาอ่านแล้ว ทำให้คนอื่นๆ มีความสุขกับการอ่านบล็อกของผม แต่บางทีผมก็เขินเหมือนกันนะ ที่ผมเขียนอะไรก็ไม่รู้ แบบว่าวัยผุ้ใหญ่เค้าเข้าใจในความหมาย
คุณโต้ง ผมได้รับข้อความที่คุณได้ส่งมาให้ผมอ่ะ เป็นข้อความมัลติมิเดีย แต่ว่าผมไม่สามารถเปิดดูได้ คือผมเปิดจากคอมนะ ผมก็เข้าไปตามเวปที่ระบบส่งมาให้อ่ะ แต่เข้าเวปไม่ได้ ผมก็เลยไม่รู้ว่าคุณส่งอะไรมาให้ผม แต่ก็ขอบคุณนะครับ ในมิตรภาพดีๆ วันนี้อ่ะตอนบ่ายๆ จะเลิกงานแล้ว ผมเข้ามาดูบล็อกเลยเห็นคอมเม้นท์ของคุณที่เขียนไว้ ผมก็เลยส่งข้อความไป จริงๆ ผมไม่รู้ว่าคุณโต้งคือใคร เพราะผมเองก็งง ที่บอกว่าอยากคุยด้วย ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ยังไงก็เมลล์ตอบกลับมาตามเมลล์ที่ผมให้คุณโต้งไปแล้วกัน
คุณ da จริงๆ แล้วผมก็เหงานะ ผมถึงออนเอ็มหาเพื่อนคุย แต่ว่าตอนนี้ผมก็ชินกับความเหงาแล้วล่ะ ชินกับสนิทกับความเหงามากเลย อยากบอกว่าอายเหมือนกันที่คุณ da อ่านบล็อกนั้นของผม แต่เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นจริงๆ นะ ผมเลยเขียนเก็บไว้อ่าน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยื่ยมชมบล็อก เขียนไรทิ้งไว้ได้นะครับ แล้วผมจะมาทักทายเรื่อยๆ แต่ว่าช่วงนี้อาจจะหายไป ไม่ได้เขียนทุกวันเหมือนแต่ก่อน เพราะว่าผมเล่นเฟส แล้วในเฟสทำอะไรได้หลายอย่าง ลงรูป ลงวีดีโอ อะไรเยอะแยะเลย ก็เลยไม่ได้เข้ามาเขียนบล็อกเหมือนแต่ก่อน แต่ผมก็จะมาเปิดบล็อกดูเม้นท์ทุกวันตอนเย็นๆ เขียนทิ้งไว้แล้วกัน
ยังไงก็ขอขอบคุณมิตรภาพดีๆ จากทุกคนที่มีให้ผมด้วยนะครับ ดูแลสุขภาพกันด้วยทุกคน ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน อากาศเย็น นอนห่มผ้าอุ่นๆ นะครับ แล้วเจอกันใหม่ มีความสุขทุกคนครับ
| Create Date : 05 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 5 กรกฎาคม 2554 19:12:10 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 796 Pageviews. |
 |
|
|
อย่าลืมเพื่อนๆ ในบล็อกนะคร้าบ