เข้าสู่ภาวะปกติแล้ว หลังจากหมดเทศกาลสงกรานต์ ปี ๕๔
ผ่านพ้นไปแล้วอย่างรวดเร็ว กับวันหยุดยาวๆ นานถึง ๕ วันเต็มๆ
ได้เจอกับคนดีๆ ที่ใจได้รับรู้ ได้สัมผัสถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
วันนี้ตั้งใจว่าจะไปเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง หลังจากที่ผลัดมาหลายสัปดาห์
ตั้งแต่ก่อนสงกรานต์ว่าจะไปเปลี่ยนแต่ก็ไม่ได้ไป จนวันนี้ในที่สุดก็ไปได้
และก็ได้พบกับคนดีๆ ที่ทำให้เกิดความประทับใจ จนแทบจะลืมไม่ลง
หลังจากที่ช่วงเช้าซักผ้าเสร็จแล้วก็จะไปเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง หลังจาก
เปลี่ยนครั้งสุดท้ายเมื่อเดือนพฤษภาคมปีที่แล้ว ก็ไม่ได้เปลี่ยนอีกเลย
เกือบจะครบปีแล้ว เพราะวิ่งระยะทางน้อย เข็มไมล์ไม่ค่อยจะกระดิก
เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ไหวล่ะ ต้องเปลี่ยนอายุการใช้งานก็คงจะหมดสภาพก่อน
ไปถึงศูนย์บริการ ก็คือโชว์รูมรถนั่นล่ะ ก็จัดการบอกรายเอียดในการ
ซ่อมแซมบำรุงรักษากับเจ้าหน้าที่เรียบร้อยแล้ว เค้าก็บอกให้ขึ้นไปนั่ง
พักผ่อนชั้นบนสำหรับลูกค้า เค้าก็มีทีวีให้ดู มีของว่างให้กิน มีกาแฟ
มีน้ำหวาน น้ำอัดลม รวมทั้งสละ (ผลไม้) ถาดใหญ่มาก แต่ก็ถูกเด็ด
ไปกินกันหลายลูกเหมือนกัน เพราะเข้าไปตอนเที่ยงกว่าๆ พอดี
เห็นลูกค้ามาแต่ละคน เค้าก็มุ่งตรงมาตรงมุมของกินก่อน ก็เห็นมาแต่ละ
คน คนแรกคือผม เข้าไปก่อนคนแรก เพราะเที่ยงไม่มีคนเค้ากลับกันไป
หมดแล้วหลังจากช่วงเช้า แต่ก็ไม่ได้กินไรนะ เพราะกินอิ่มจากบ้านไปแล้ว
ไปนั่งดูทีวีสักพักก็มีอีกคนเดินเข้าไป เค้าก็เดินไปมุมของกินก่อน เค้าเลือก
ขนมปัง แล้วก็เปิดน้ำอัดลม โค้กหนึ่งขวด แล้วเค้าก็ไปนั่งกินตามสบาย
สักพักอีกคนเข้ามาใหม่ เป็นคนที่สาม คนนี้ชงกาแฟ กลิ่นกาแฟนตลบ
ไปทั่วห้องเลย กาแฟหนึ่งแก้วสำหรับคนนี้ กับลูกอมหนึ่งเม็ด
อีกสิบนาทีต่อมา มีคนเข้ามาอีกคราวนี้เค้าเป็นแม่ลูกกัน เค้าก็ตรงไปที่
มุมของกินอีกล่ะ ลูกเค้ากินขนมปังกับนม ส่วนแม่เค้ากินน้ำอุ่น
เลยทำให้นึกขึ้นได้ว่า มันเป็นเวลาเที่ยงพอดี ซึ่งทุกคนก็ต้องหิว
มุมของกินก็เลยเป็นที่ ที่ทุกคนนึกถึง ศูนย์บริการเค้าก็ดีนะเอาใจลูกค้า
มีอะไรให้กินรองท้องระหว่างที่รอ ไม่อยากบอกว่าแต่ละคนที่มา
จะต้องนั่งรอในห้องนี่ไม่ต่ำกว่าหนึ่งชั่วโมงขึ้นไป แต่วันนี้เป็นช่วงโปรมั้ง
สงกรานต์ด้วย เค้าเลยจัดบริการล้างรถให้ด้วย เลยต้องรอนานไปจากเดิม
อีกเกือบเท่าตัว เพราะเค้าต้องไปล้างรถให้อีก หมดไปพันสองร้อยกว่าบาท
เกริ่นเข้าเรื่องมาเสียนานเลย จุดไคลแมกซ์อยู่ตรงนี้ ตอนที่จะมาจ่าย
ค่าบริการ เจ้าหน้าที่เค้าก็ขึ้นไปบอกถึงชั้นบนว่ารถเรียบร้อยแล้ว
ก็เลยลงมาเตรียมจ่ายค่าเสียหาย พันสองร้อยกว่าบาท ระหว่างนั้น
ก็มีอีกคนเค้าเดินเข้ามา เค้าก็มานั่งเก้าอี้ข้างๆ กัน ห่างกันแค่ช่วงแขน
เดียวได้มั้ง ในขณะที่ผมก็กำลังตรวจเช็ครายการกับค่าบริการ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเค้านะ ก็ตั้งหน้าตั้งตาดูรายละเอียดการซ่อมบำรุง
แต่ก็ได้ยินคราวๆ ว่าเค้ามาซ่อมบำรุงเหมือนกัน และดูเหมือนว่าเค้าจะฝากรถ
ไว้ที่นี่ด้วย เพราะเค้าทิ้งกุญแจให้กับเจ้าหน้าที่ไว้ แต่ไม่รู้ว่าเค้าเพ่งสายตา
มาที่ตัวผม แต่ที่ลางๆ เค้าหมุนเก้าอี้มาทางผม ณ ตอนนี้ของเค้าเสร็จ
เรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้คุยกับเค้าแล้ว แต่เค้าก็ยังคงนั่งอยู่
ในขณะที่ผมก็เตรียมจ่ายเงิน กับรอ ใบเสร็จ ซึ่งมันกินเวลาเกือบห้านาทีได้
แต่เค้าก็ยังอยู่เหมือนเดิม แล้ววันนี้ผมก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน
ว่าทำไมวันนี้ผมถึงเมินคนรอบข้าง ยอมรับเลยว่าวันนี้เมินจริงๆ
ไม่ได้หันไปมองหรอกว่าใครเค้ากำลังเพ่งสายตามองมาอยู่ด้วยความสนใจ
รับตังทอนใบเสร็จเรียบร้อย เค้าแถมผ้าขนหนูสีขาว หนึ่งผืน สำหรับเช็ดหน้า
แต่มันก็สามารถไว้เช็ดรถได้เหมือนกัน แต่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ส่งกุญแจให้
ก็เลยถามถึงกุญแจ เจ้าหน้าที่ก็เลยหากุญแจให้ แล้วเค้าก็ถามว่าใช่กุญแจ
พวงนี้มั้ย บอกว่าใช่ ก็เตรียมตัวลุกจากเก้าอี้เพื่อที่จะกลับ
แต่แล้วเค้าก็ลุกจากเอ้ากี้พร้อมกัน ตอนนั้นใจคิดว่าให้คนนี้ออกไปก่อนแล้วกัน ก็เลยยืนพับใบเสร็จ แต่หาไม่ไปอย่างนั้นสิ คนนั้นเค้าก็กลับยืนมือล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้างหันหน้าเหมือนเดิม แต่ก็แปลกใจว่าทำไมไม่ยอมมองหน้าเค้าสักครั้ง ผมไปกินอะไรมาทำไมวันนี้ผมได้เมินคนอื่นขนาดนี่
ผมก็เดินตรงมาที่ประตู เค้าก็เดินมาเหมือนกันแต่เค้าเดินนำหน้าผมใกล้กัน
โดยที่ผมกับเค้ามายืนหน้าประตูคู่กัน โดยผมกะว่าจะผลักประตูซ้าย
แต่ดูเหมือนเค้าจะใช้มือจับประตูซ้าย แล้วก็ผลักประตูขวาเปิดออกไป
ซึ่งทำให้ผมจะจับผลักประตูซ้ายไม่ได้ ดูเหมือนว่าเค้าจะเปิดประตูให้ผม
เดินออกไปก่อนด้วย แต่ผมก็ไม่เดินออก สักเสี้ยวนาทีเค้าคนนั้นก็ก้าวเดิน
ออกไปแล้วก็หันหลังแนบประตู ผมก็เลยจำใจต้องเดินผ่านหน้าเค้า
ทั้งๆ ที่เค้าก็ยืนพิงประตูอยู่เพื่อที่จะให้ผมเดินพ้นประตู แต่ผมรู้สึกสัมผัสได้
ว่าเหมือนเค้าตั้งใจจะรอผมตั้งแต่ตอนที่ผมจะจ่ายเงิน เพราเกือบห้านาที
ที่เค้ายังนั่งหันมาทางผมอยู่แบบนั้น แล้วก็รู้สึกเหมือนว่าเค้าจะเปิดประตูให้
เพื่อที่จะให้ผมเดินออกก่อน แต่ผมไม่ยอมเดินออกก่อน เค้าก็เลยต้อง
เดินออกมาก่อน แล้วหันหลังพิงประตูไว้ เพื่อที่ให้ผมเดินออกมาอีกคน
มันเป็นความรู้สึกที่ดี ที่ได้เจอคนดีๆ แบบนี้ ทำให้รู้สึกว่าอยากเจอคนแบบนี้
อีกสักครั้ง แต่วันนี้ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้ ว่าทำไมต้อง "เมิน" คนอื่นด้วย
ระหว่างทางที่กลับบ้าน ก็นั่งคิดมาตลอดทาง นี่เราเมินเค้า เราไม่ได้มองหน้า
เราไม่สบตากับเค้า ถ้าย้อนเวลาได้ จะย้อนกลับไปสบตากับเค้าตอนที่เค้า
ยืนพิงประตู ที่ผมเดินผ่านหน้าเค้า อย่างน้อยผมก็จะได้สบตากับเค้า
เพื่อบ่งบอกถึงความขอบคุณอันงดงามจากเค้า
แต่คงไม่เป็นไรหรอก ถึงผมจะเมินเค้า ไม่ได้มองหน้าเค้า แต่เค้าก็คงมี
ความสุขอยู่แล้วล่ะ เพราะเค้ามากับครอบครัวของเค้า และเค้าก็คงมีความสุข
กับการที่ได้มองผม แม้ว่าผมจะเมินเค้าก็ตาม
นี่เป็นความรู้สึกดีๆ ที่ได้เจอคนดีๆ ณ โชว์รูมรถแห่งหนึ่ง
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
| Create Date : 17 เมษายน 2554 |
| Last Update : 17 เมษายน 2554 1:35:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 769 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
