|
วันนี้วันจันทร์ที่ ๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๔
เมื่อวานตอนเย็น นั่งสมัครเมลล์ใหม่ของฮอตเมลล์สมัครได้แล้วหลังจากที่พยายามสมัครวันเสาร์ตอนเย็น แต่ไม่สำเร็จ แต่เมื่อได้แล้ว เมลล์ใหม่ของข้าพเจ้า แล้วก็ได้แอดเพื่อนเก่าๆ ที่ค้นหาเจอเมลล์จากเฟสบุค คนเดียวที่แอดเก็บไว้สำหรับแชท ก็ยังเหมือนเมลล์เดิมไม่ได้ ถูกบล็อกชั่วคราว แต่เมลล์ใหม่ก็ยังไม่มีใครออนเอ็มด้วย เพื่อนคนนั้นก็ยังไม่ออน หรือว่าเค้าไม่รับแอดเพราะว่าไม่รู้เป็นผม ภาวนาให้เค้ารับแอด ให้คุยกันก่อน อย่าเพิ่งบล็อกก่อนที่จะได้คุยกันนะ เพราะตามหาได้จากเฟสบุค ไม่กี่คน
เล่นเฟสบุคอีกครั้ง หลังจากใช้ตามหาเพื่อนในเอ็ม ใครที่มีเล่นเฟสก็ตามหาเจอแต่ถ้าใครไม่ได้เล่นเฟส หรือเล่นแต่ใช้อีกเมลล์ก็คงตามหากันไม่เจอ แต่โลกมันกลมนะ ไม่เจอกันวันนี้ วันอื่นก็ต้องเจอ เพราะสังคมออนไลน์ ดูจากเพื่อนของเพื่อนได้อีกที แต่ก็พยายามคิดในทางที่ดีว่า เค้ายังไม่ออนเอ็ม ถ้าเค้าออนเอ็มก็คงได้คุยกัน หวังว่าจะเป็นอย่างนี้
เมื่อเช้าเหมือนฝนจะตก ครึ้มมาก แต่ก็มีละอองฝนกลางทาง แต่ก็ไม่ตกนะ แค่ปรอยๆ เป็นละอองบางๆ ไปทำงานแต่เช้า ไปถึงที่ทำงานก่อนสองโมงอีก แต่ก็ทำงานเลย ไม่ได้เล่นเนต หรือเข้ามานั่งเขียนบล็อกอย่างที่เคยทำทุกวัน เพราะต้องสะสางงานให้เสร็จ เพราะต้องเดินทางไปต่างจังหวัดในวันพรุ่งนี้จนถึงวันพุธ แต่ก็ไม่รู้จะกลับมาทันมั้ย ถ้ากลับไม่ทันก็คงเป็นวันพฤหัสบดีที่จะกลับมาถึงบ้าน
เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็ต้องออกเดินทางไปต่างจังหวัดแล้วล่ะ ทั้งที่ก็อยู่ต่างจังหวัดแล้วนะ แต่ก็ต้องเดินทางข้ามจังหวัดไปอีกจังหวัด ไกลพอสมควร ไปจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นจังหวัดเดียวของประเทศไทย ที่ไม่มีอำเภอเมือง แต่อำเภอเมืองของเค้าคือ อำเภอพระนครศรีอยุธยา สงสัยเป็นกรุงราชธานีเก่าเค้าเลยไม่ใช่คำว่าเมือง จึงใช้คำว่า อำเภอพระนครศรีอยุธยา จริงๆ แล้วก็คืออำเภอเมืองเหมือนกับจังหวัดอื่นๆ นั่นล่ะ พรุ่งนี้เดินทางตอนเย็นคงเข้าพักที่โรงแรมในพระนครศรีอยุธยา นั่นล่ะ เช้าวันพุธถึงเป็นวันที่ประชุม ตอนแรกก็กะว่าจะเดินทางไปเช้าวันพุธ จะไม่ได้ต้องค้างคืนที่พระนครศรีอยุธยา แต่ก็กลัวว่าจะไปไม่ทัน เลยเปลี่ยนใจ ไปค้างคืนก่อน
วันพุธเลิกตอนบ่ายสามโมงครึ่ง จะเดินทางกลับมาบ้านทันมั้ยนะ ถ้าไม่ทันมีหวังได้ค้างที่ กทม อีกแน่ๆ เลย แต่ภาวนาให้ทันกลับบ้าน แต่นั่งเตรียมกับการเดินทางแล้วล่ะว่าจะเดินทางแบบไหน ไปยังไง แต่ไม่รู้จะไม่ไรเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า ถ้าไม่มีเปลี่ยนแปลงก็คงตามเส้นที่วางไว้ แต่พรุ่งนี้จะไปทำธุระที่โรงพยาบาลทันตกรรม ที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ก่อน เสร็จจากโรงพยาบาลก็ว่าจะเดินทางต่อไปยังจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ประมาณบ่ายสามโมงคงจะถึงแล้วล่ะ ถ้าถึงแต่วัน ก็อาจจะไปไหว้พระตามวัดแถวนั้นสักหน่อยเพราะเห็นมีอยู่หลายวัด ดูจากในเนต เที่ยวไหว้พระก่อน แต่วันนี้ก็ได้ติดต่อจองห้องพักไว้ล่ะ แต่เค้าบอกให้โอนค่าจองให้เค้า แต่ไม่โอนล่ะ เดินเข้าไปเลย แต่เค้าก็แนะนำให้โทรมาก่อนที่จะมาถึงโรงแรมสักสองชั่วโมง จะได้ตรวจสอบห้องพักให้ ก็บอกไปว่าคงจะถึงประมาณหกโมงเย็น เค้าก็บอกว่าอย่างนั้นคงจะว่าง แล้วแต่โชคชะตาแล้วกัน แต่คิดว่า ต้องมีห้องว่างบ้างล่ะ
คงจะไม่เต็มหมดทุกที่ อย่างถามวันนี้เต็มมั้ย เค้าบอกไม่เต็ม เพราะไม่โอนค่าจองก่อน เผื่อเปลี่ยนใจพักที่อื่น หาที่พักก็หาจากเนตนี่ล่ะ เมื่อตอนเย็นก่อนจะกลับบ้าน นี่ก็กลับมาบ้านก็มานั่งหาอีกสำรองไว้
แต่การติดต่อเค้าดีมากเลย ประทับ ตอนโทรไปสอบถาม เค้าขอเบอร์โทรกลับ เค้าบอกอีกห้านาทีจะโทรกลับมา แต่ก็รู้สึกแปลกกว่าทุกครั้ง เพราะคนเข้าพักต้องโทรไปโรงแรมเอง แต่ห้านาทีได้ เค้าก็โทรกลับเข้ามือถือ เค้าก็บอกเหตุผลที่โทรกลับมา เพราะเมื่อกี้เค้าติดลูกค้า ไม่สะดวกคุยสายด้วย เลยต้องขอเบอร์โทรกลับมา ฟังแล้วรู้สึกประทับใจในบริการของโรงแรม ก็ได้สอบถามห้องพัก แล้วเค้าก็แนะนำทุกอย่าง เค้าบอกว่าถ้าโอนเงินไปเค้าจะบุคมาคร์ห้องพักให้เลย แต่ถ้าไม่โอนก็ต้องเดินเข้ามาเอง แต่เค้าก็บอกให้โทรมาก่อนจะถึงสองชั่วโมงก็ได้ เค้าจะเตรียมไว้ให้ รู้สึกประทับใจมากกับการแนะนำและการบริการแขกเข้าพัก คงไปพักที่นี่ล่ะ
หวังว่าพรุ่งนี้เช้าฝนคงไม่ตกนะ เพราะต้องเดินทางไกล ให้ถึงที่พักจังหวัดพระนครศรีอยุธยาก่อนแล้วกันค่อยตก แต่ขอไปไหว้ก่อนนะ กลับมาจากไหว้พระค่อยตก ใจดีหน่อยนะฝน ตอนนี้นั่งเขียนบล็อกอยู่ก็มองเห็นรังผึ้งพอดี พ่อไปตัดมา ไม่มีน้ำผึ้งหรอก มีแต่รังผึ้งสวยๆ เหมือนนักสร้างบ้านเลยผึ้งเค้าสร้างรังบ้านของเค้าอย่างสวยงาม เหมือนปติมากรรมที่ประดิษฐ์จากธรรมชาติอย่างสวยงามและลงตัว เก่งเนอะ ผึ้งตัวเล็กๆ สามารถสร้างรังได้อย่างดี แล้วเค้าก็ทิ้งรังไป เหลือแค่รังสวยๆ ไว้ให้คนอื่นดูเล่นๆ เดี๋ยวนี้หายากนะรังผึ้ง เพราะป่าไม้ถูกทำลาย ผึ้งก็เดือดร้อนไม่มีที่จะอยู่ เห็นมั้ยว่าทุกอย่างต้องพึ่งพาอาศัยกันทั้งหมด คน กับ ธรรมชาติ ถ่ายรูปรังผึ้งเก็บไว้ดูอนาคตจะไม่มีโอกาสได้เห็นรังผึ้งสวยๆ แบบนี้
ยอมรับในความเก่งของผึ้งนะ เค้าไม่ได้เรียนจบวิศกร หรือ สถาปัตย์ แต่เค้าสามารถสร้างบ้านเค้าได้อย่างสวยงาม ดูใกล้ๆ รังเค้าแต่ละช่องจะเป็นรูปหกเหลี่ยมเท่ากันหมดทุกช่อง รังใหญ่ขนาดจานข้าวใบใหญ่ๆ อ่ะ นี่ถ้ามีน้ำผึ้ง คงได้น้ำผึ้งประมาณหนึ่งขวดแบล็คเลย ถ้าคนกินเหล้าจะรู้ว่าขวดเท่าไหน แต่ก็อยากรู้นะว่าผึ้งเค้าใช้เวลาทำรังของเค้าขนาดนี้ ใช้เวลากี่วัน แต่ก็หาคำตอบได้ยากถ้าจะไปนั่งเฝ้าดู คงจะถูกผึ้งรุมตอมก่อนล่ะ แต่ว่าหายากแล้วที่จะตามหาว่าผึ้งไปทำรังที่ไหน ถูกผึ้งต่อย ยังจะง่ายกว่า หารังผึ้งอีกนะ สมัยนี้อ่ะ แต่ก็คงอยู่ไม่นานหรอก เดี๋ยวรังผึ้งก็คงสลายตามธรรมชาติ เดี๋ยวก็ขึ้นรา ราก็ค่อยๆ ย่อยสลายไปจนหมดรัง เก็บไว้ดูเล่นๆ ก็สวยดี
สมัยทำงานที่โคราช เค้าเอาน้ำผึ้งมาขาย เป็นน้ำผึ้งแท้เลยนะ ขวดละร้อย ขวดแม่โขง ซื้อไว้ขวดหนึ่งแช่ตัวเย็นไว้เป็นปี ไม่เสีย ไม่แยกชั้น ไม่ตกตะกอน เพราะมันคือน้ำผึ้งจากธรรมชาติจริงๆ แต่แม่ก็เอามากินหมดแล้ว ยังเสียดายอยู่เลย ถ้าซื้อเก็บไว้หลายๆ ขวดก็ดีตอนนั้นอ่ะ แต่ตอนนี้หายากน้ำผึ้งแท้ ซื้อต้องดูดีๆ ไม่งั้นถูกหลอก มันเป็นน้ำเชื่อม ไม่ใช่น้ำผึ้ง แต่เป็นคนที่ดูน้ำผึ้งเก่งคนหนึ่ง จะตรวจสอบหลายๆ วิธี แน่ใจแล้วถึงจะซื้อว่าได้น้ำผึ้งแท้ ตอนแรกอ่ะ ขวดนั้นแม่ก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะเป็นน้ำผึ้งแท้ แม่ก็บอกว่าถูกเค้าหลอกแล้วล่ะลูก แต่ไม่อ่ะ ไม่ถูกหลอกหรอก เชื่อว่าเป็นน้ำผึ้งแท้ จนมันพิสูจน์ตัวมันเองให้แม่เห็นว่ามันเป็นน้ำผึ้งแท้ เพราะเก็บไว้ในตู้เย็นเกินหนึ่งปี มันไม่ตกตะกอน ไม่แยกชั้น แม่ถึงเชื่อว่ามันเป็นน้ำผึ้งแท้ บอกแล้วลูกแม่เก่งนะดูน้ำผึ้งแท้เป็นแล้วกัน คนขายเค้ามาหลอกไม่ได้หรอก แล้วขวดนั้นแม่ก็กินหมดคนเดียวเลย บอกกินเป็นยาอายุวัฒนะ ไม่แก่
พ่อเคยถูกหลอกให้ซื้อน้ำผึ้งจากเชียงใหม่ พ่อไปเที่ยงเชียงใหม่ เค้าบอกน้ำผึ้งแท้ ชวนให้พ่อซื้อ พ่อซื้อมาขวดเดียว ดีนะที่ซื้อขวดเดียว กลับมาบ้านวางทิ้งไว้เฉยๆ ไม่ได้ใส่ตู้เย็น แค่เดือนเดียว ตกตะกอน แยกชั้น น้ำกับ เนื้อ ขำกันทั้งบ้านเลย น้ำผึ้งของพ่อจากเชียงใหม่ ดีนะที่ไม่มีใครกินตั้งแต่ซื้อมา เจอน้ำตาลต้ม ขำกันอยู่ทุกวันนี้ พ่อบอกต่อไป ไปเชียงใหม่ไม่ซื้อน้ำผึ้งอีกแล้ว คือพ่อดูน้ำผึ้งแท้ไม่เป็นไง ถ้าดูเป็นก็คงไม่ถูกหลอก พ่อเลยเข็ดไปอีกนานกับน้ำผึ้งเชียงใหม่ คนขายก็หลอกเพื่อจะขายได้
นั่งเขียนมาเกือบขั่วโมงแล้ว ไม่อยู่สองวัน วันอังคารกับวันพุธ แต่อาจจะกลับมาถึงบ้านวันพุธดึกหน่อย แต่คงจะมาเขียนบล็อกไม่ทันหรอก เพราะอาจจะเหนื่อยกับการเดินทางกลับจากจังหวัดพระนครศรีอยุธยา คงเป็นวันพฤหัสบดีล่ะที่จะกลับมาเขียนบล็อกต่อ แล้วจะมาเล่าให้ฟังกับการเดินทางไปจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ไม่ต้องคิดถึงนะ หายไปสองวันเดี๋ยวกลับมา ดูแลตัวเองด้วยล่ะทุกคน ไม่ได้ไปคอมเม้นท์ใครเลยนะ เพราะไม่กล้าไป กลัวเค้าจะเสียหาย เพราะผมอยู่ในกลุ่มสีม่วง ชายแท้ หญิงแท้ บางคนเค้ารังเกียจก็มี เพราะเดี๋ยวเพื่อนๆ เค้าจะเข้าใจผิด แต่ก็ขอบคุณคอมเม้นท์ทุกความคิดเห็นที่แวะเวียนมาคอมเม้นท์เสมอๆ ก็ยังรักและคิดถึงทุกคนเสมอนะ แต่ผมรู้ตัวว่าผมควรยืนอยู่ ณ จุดไหน แล้วผมก็จะไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน จากใจจริงเลยนะ ขอบคุณอีกครั้ง ขอหายตัวสองวัน แล้วจะกลับมาเหมือนเดิม มีความสุขกับชีวิต สุขกับการทำงาน กับคนรอบข้างนะครับ ไว้เจอกันใหม่
| Create Date : 20 มิถุนายน 2554 |
|
1 comments |
| Last Update : 20 มิถุนายน 2554 19:39:02 น. |
| Counter : 1530 Pageviews. |
|
 |
|
