|
แปปเดียว วันนี้วันปีใหม่ ของปี พ.ศ.๒๕๕๗ แล้วเหรอ แล้วเราไปอยู่ไหนมา ไม่ได้เขียนบล็อกเรื่องราวต่างๆ นานเลย เรียกว่าหายไปเกือบจะจำทางเข้าบล็อกไม่ได้แล้ว เมื่อกี้ก็แอบงง กับการเข้ามาแก้ไขข้อมูลในโปรไฟล์ส่วนตัว เพราะไม่ได้ใช้นาน เกือบจะลืม จะยังดีที่ยังคงตั้งสติได้ กลับมาดูจำนวนเข้าชมในบล็อกของเราอีกที ไหนมันกลายขยับไปที่แสนกว่าๆ แล้วล่ะ ตอนนั้นแค่แปดหมื่นกว่าๆ เอง ขอบคุณทุกคนที่ยังรักกันเหนียวแน่นเหมือนเดิม วันนี้วันขึ้นปีใหม่ไม่ได้มีพรใดๆ ให้กับทุกคนหรอก เพราะว่า ทุกคนต่างได้รับพรสิ่งที่ดีๆ จากคนรอบข้าง กันหมดแล้วล่ะ อิจฉา สำหรับตัวเราเองก็ยังอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากมายจากเดิมนักหรอก แต่ว่าเขียนบล็อกน้อยลง ไม่ใช่ไม่มีเวลา มีเวลาแต่ไม่ได้เขียน เนื่องจากคอมพิวเตอร์ส่วนตัวก็ดันไปลบโปรแกรมแฟลชทิ้งไป เลยทำให้เขียนบล็อกและอ่านพันทิพไม่ได้ อ่านได้แต่หัวข้อกระทู้คำถาม แต่คำตอบไม่อยากให้เราอ่าน น้อยใจมาก เพราะระบบคอมเราพิการ ไปนานหลายเดือนแล้ว ทบทวนกันก่อน ชีวิตในรอบปี ๒๕๕๖ ที่ผ่านมา ค่อยๆ ทบทวนความจำตัวเองขึ้นมาทีละนิดทีละน้อยเพราะว่ามันผ่านมาแล้วกว่า สามร้อยหกสิบห้าวัน กับตัวเราเอง ต้นปีที่ผ่านเราได้สวดมนต์ข้ามปีจากปี ๕๕ เข้าสู่ต้นปีใหม่ของปี ๕๖ ในคืนวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๕ ที่บ้าน จำเหตุการณ์ได้ว่า นั่งสวดมนต์ที่บ้านตอนห้าทุ่มครึ่งเป็นต้นไป จนถึงเที่ยงคืนกว่าๆ ก็ลงมานอน เพราะว่าง่วงนอนและก็อากาศเย็น แต่ไม่ค่อยมีสมาธิสวดมนต์เท่าไหร่เพราะว่ารอบข้างบ้านต่างเปิดเสียงเพลงร้องปีใหม่กันแบบคึกคักกันมาก แต่ตัวเราดันมานั่งสวมดนต์ข้ามปี พอเที่ยงคืนเข้าสู่วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๖ เท่านั้นล่ะ เสียงปืน พลุ ประทัด กันกันสนั่นหวั่นไหว รอบทิศรอบทาง เป็นเสียงแห่งความยินดีที่ต้อนรับเข้าสู่ปีใหม่ ของปี ๕๖ อย่างเป็นทางการ ไม่แตกต่างอะไรไปจากเมื่อคืนเลย เพราะเวลาเที่ยงคืน ของเมื่อคืนก็ดังสนั่นหวั่นไหวรอบบ้าน เสียงๆ เดิม เสียงแห่งความสุข ความปิติของทุกคนที่ส่งท้ายปีและต้อนรับปีใหม่สำหรับ ๒๕๕๗ เมื่อคืนที่ผ่านมา แต่เมื่อคืนเราไม่ได้สวดมนต์ข้ามปีหรอก แต่หลับข้ามปีแทน นอนหลับตอนห้าทุ่มกว่าๆ เพราะอากาศมันเย็น น่าชวนน่าเลยนอนหลับซะ แต่ก็ได้ยินเสียงพลุ ตอนเที่ยงคืน แล้วก็หลับยาวจนถึงเช้าของวันนี้ วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๗ ปีใหม่แล้วสินะ ย้อนกลับไปปี ๕๖ ก่อน กลางเดือนมกราคมเกือบจะปลายเดือนแล้วสินะได้ บัตรเครดิตมาใช้ จำได้ว่ามันเป็นหยุดการทำงานยาวทั้งสัปดาห์ เพราะพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัดไม่มีใครอยู่เฝ้าบ้าน เราก็เลยต้องลางานมาเฝ้าบ้านแทน นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ใช้บัตรเครดิตเรื่อยๆ มา จนวันนี้ก็จะจนรอบหนึ่งปีแล้ว ใช้ตัดค่าอินเตอร์เนตและค่าโทรศัพท์บ้าน แรกๆ ก็ใช้ตัดค่าไฟฟ้าส่วนภูมิภาคด้วยล่ะ แต่ไปๆ มาๆ เราก็ไปโอนชื่อผู้ใช้ไฟฟ้าจากชื่อพ่อ มาเป็นชื่อเรา สุดท้าย ก็ต้องแจ้งยกเลิกตัดค่าไฟฟ้าผ่านบัตรไป เพราะข้อมูลไม่ตรงกัน ตัดผ่านบัตรได้ไม่กี่เดือนเอง เพราะขั้นตอนข้อมูลในการเชื่อมโยง ไม่ตรงกัน เลยตัดสินใจยกเลิกไป มาจ่ายเอง แวะมาจ่ายที่แถวๆ ที่ทำงาน สรุปค่าไฟฟ้าที่บ้านตลอดทั้งปี ๕๖ จ่ายค่าไฟไป สองหมื่นกับห้าร้อยกว่าบาทได้ เพราะปี ๕๖ นี้เป็นปีแรกที่เราเก็บใบเสร็จค่าไฟไว้ รวมกันตลอดทั้งปี เริ่มต้นกันต่อที่บัตรผ่อนสินค้า ทนกับอากาศร้อนไม่ไหว มีบัตรผ่อนสินค้าอยู่ แต่ไมได้ใช้ประโยชน์อะไรเลย ก็จัดการใช้ผ่อนสินค้าไม่มีดอกเบี้ยเลย ได้แอร์มาสองตัว ศูนย์เปอร์เซนต์ ผ่อนสิบเดือน ตัวละ หนึ่งหมื่นหกพันเก้าร้อยบาท รวมสองตัวก็สามหมื่นกว่าๆ ไปรูดมาตั้งแต่วันที่ ๑ เมษายน ๕๖ ที่ผ่าน นี่ล่ะทำให้ค่าไฟที่บ้านขึ้นมาอีกเดือนละสามร้อยกว่าบาท ช่วงมีนาถึงพฤษภาคม จะเปิดกันทุกคืนเพราะมันร้อน เดือนมกราคม นี้ก็จะผ่อนงวดสุดท้ายแล้ว หลังจากนี้ก็จะเป็นอิสระ เพราะผ่อนแอร์หมดแล้ว อีกไม่กี่วันรอสิ้นเดือนได้จ่ายค่าแอร์งวดสุดท้าย แต่ตอนนี้ก็ยังไม่รู้จะผ่อนอะไรต่ออีก ว่าจะผ่อนเครื่องทำน้ำอุ่น ไปสอบถามเจ้าหน้าที่ขาย แล้วไม่ได้จัดโปรกับบัตรผ่อนสินค้าใบนี้ เลยอดไป ทนอาบน้ำเย็นๆ กันต่อไป หน้าฝนที่ผ่านมาเปียกฝนเกือบจะทุกวัน เพราะฝนชอบตกตอนเย็นๆ ตอนจะกลับบ้านล่ะจะตกประจำ กับอีกช่วงเดือนไหนไม่รู้ชอบตกตอนเช้า ตกทุกเช้า ยังกะพายุเข้าตลอดทั้งเดือน แต่จำเดือนไม่ได้ล่ะ ที่ฝนชอบตกตอนเช้า แต่รู้สึกว่าฝนนี้ไปเร็วมาก หรือว่าเปียกฝนบ่อย เลยทำให้รู้สึกว่าหน้าฝนผ่านไปเร็ว ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็ฝ่านไปแล้วกับฝนสำหรับปีนี้ เย็นฉ่ำชุ่มหัวใจ เพราะเปียกตลอด การลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ รับกำไรช่วงต้นปี ผ่านมาถึงกลางปียันสิ้นปี ตกต่ำสุด ขาดทุนแต่ก็ไม่ได้ปล่อยทิ้งหรอก ปล่อยให้มันอยู่แบบนั้นล่ะ เดี๋ยวมันก็กลับมาที่เดิม รอเวลาให้เวลากับหุ้นนิดหนึ่ง แต่เมื่อวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๕๖ เราได้จดเก็บไว้หมดแล้ว ว่าสิ้นปีนี้เรามีเงินในหุ้นทั้งหมดเท่าไหร่ แล้วจะดูอีกทีตอนวันสิ้นปี ๕๗ ว่าเราจะได้กำไรตลอดทั้งปี ๕๗ อีกเท่าไหร่ เสียดายไม่ได้ทำไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ก็อนุมานคร่าวๆ ด้วยตัวเอง น่าจะได้หลายพันอยู่ สำหรับปีใหม่นี้ไม่รู้จะเป็นยังไง บอกไม่ได้ แต่ว่าลงทุนหุ้นแล้ว รู้สึกว่าทำให้เราใจเย็นขึ้น และก็รอบคอบมากขึ้น คิดไว้อย่างเดียว มีได้มีเสีย แต่สำหรับเรา ไม่ยอมเสีย ยังไงก็ไม่ยอมเสีย ปิดบัญชี รถ ตัดสินใจปิดก่อนครบกำหนดสองปี เงินแค่แสนกว่าบาท ๑๒ กรกฎาคม ๕๖ โอนกรรมสิทธิ์ให้เราโดยถูกต้อง และเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์อย่างเต็มตัว หายเหนื่อยและก็สบายใจอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าเราไม่ต้องพะวงกับเรื่องอะไรอีกแล้ว รถคันแรก ที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราเอง ไมได้ขอใครสักบาท สุดท้ายมันก็มาเป็นของเราอย่างที่เราต้องใจไว้ สีปีกว่าๆ ที่ผ่อนมา จากหกปี นี่ก็ไปติดแก๊สรถยนต์มาเรียบร้อยแล้ว ผ่อนแก๊สผ่านบัตรเครดิตอีกล่ะ แต่ว่าศูนย์เปอร์เซนต์ ต่อไปนี้เราคิดว่าคงจะหมดกับการแต่งรถอีกแน่เลย ที่จะทำใหม่ก็จะติดฟิล์มใหม่ กับติดเครื่องเสียงใหม่ แต่ว่ารอเงินก่อน แก๊สติดมาแล้ว ประหยัดไปอีกหน่อย ปีนี้คงได้ใช้รถตลอดทั้งปีแน่เลย หลังจากที่ไม่ได้ขับมานาน เพราะไม่มีที่จอด สงสารรถตากแดดตากฝน ตัวเองก็เลยต้องทนเปียกฝน ตากแดดแทนรถ แต่ปีนี้เราคงจะได้ไปด้วยกันบ่อยๆ เกือบทุกวันแล้วล่ะ รถของเรา หมดห่วงเรื่องเครียดๆ กับการทำงาน เพราะว่าผ่านพ้นไปด้วยดีแล้วกับงาน คราวนี้ก็เริ่มต้นกันใหม่ กับสิ่งที่ถูกต้องและเป็นปัจจุบัน หลังจากที่เครียดมานานแล้วจะถูกอะไรบ้างจากการทำงาน และแล้วก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก ตอนนี้สบายใจแล้ว ยิ้มได้ หัวเราะได้ เหมือนคนละคน ชีวิตกับงาน งานกับคน ก็ต้องทนกันไป บอกได้คำเดียวว่า "ทน" คิดว่าวันหนึ่งถ้ามีโอกาสที่จะทำธุรกิจของตัวเอง แล้วจะลาออกจากงาน ไปทำอาชีพส่วนตัว ที่มีเราเป็นเจ้านายเองอีกว่า แต่ยังไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะมีวันนั้น คงต้องรอกันต่อไป ความรัก ก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต นอกจากความรักของคนในครอบครัว ก็คือพ่อกับแม่ พี่น้อง ความรักจากคู่ชีวิตมันยังไม่เกิด ยังคงโสดกันต่อไปกับชีวิตในแบบเราที่เป็นเกย์ แต่ว่าปีนี้เราไม่ได้แชทอะไรกับใครมากมายเท่าไหร่ เลิกเล่น แล้วสุดท้ายกลับมาเล่นอีกทีตอนปลายๆ ปีได้มั้ง ปีนี้เซกส์ครั้งเดียว จำได้ว่าเซกส์เมื่อวันที่ ๑ มกราคม ๕๖ เลย แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด เพราะว่าถุงยางแตก สนุกกันเพลิน ใจไม่ดีเลยนะที่รู้ว่าถุงยางแตก แต่สุดท้ายก็ปลอดภัยด้วยกันทั้งคู่ เพราะว่าเลือดปกติ แล้วก็ไม่ได้เจอกับเค้าอีกเลย เค้ามาหาแค่ครั้งเดียว แล้วเค้าก็ไม่มาอีกเลย แต่ก็ยังคงจดจำสิ่งดีๆ ระหว่างเค้ากับเราได้ แม้ว่าจะชั่วคราวกันก็ตาม หวังว่าเค้าก็คงจะสบายดีและปลอดภัย เหมือนอย่างที่เราปลอดภัยทุกวันนี้นะ แต่ลมจะหวนให้เค้ากลับมาหาเราอีกมั้ย เราเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แล้วแต่จังหวะชีวิตแล้วกัน ทุกวันนี้ก็เลยไม่ได้จะซุกซนกับใครเท่าไหร่ เราก็เลยภูมิใจ เพราะปีที่ผ่านมา ครั้งเดียวจริงๆ แต่มันก็เหงาเหมือนกันเนอะ แต่ชินแล้ว หลากหลายอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตในสามร้อยหกสิบห้าวันของปี ๕๖ ที่ผ่านมา สำหรับปี ๕๗ นี้เรายังไม่ได้ก่อความหวังอะไรมากมาย ดูเหมือนว่าจะล้าๆ กับชีวิตเหมือนกัน หรือว่าแก่ขึ้นอีกหนึ่งปีก็ไม่รู้ แต่จะบอกกับตัวเองว่า ก็คงต้องเหงากันต่อไปอีก เพราะยังไม่มีใครในชีวิตเลยจริงๆ หาเกย์ดีๆ สักคนที่จะผูกมิตรกันด้วยใจ ไม่มีเลย หายากจริงๆ ช่วงนี้รูปถ่ายในบล็อกไม่ค่อยมีแล้ว เพราะหาโทรศัพท์ที่ถ่ายรูปดีๆ ลงคอมได้ง่ายๆ ยังไม่เจอ ยังคงใช้โทรศัพท์ธรรมดา แบบกดๆ เพราะใช้เติมเงินด้วย กำลังคิดว่าจะเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ แต่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะใช้แบบไหนดี เพราะการใช้งานของเราก็ไว้ใช้งานเนตนิดหน่อยบนโทรศัพท์แล้วก็จะถ่ายรูปมากกว่า ค่อยๆ หา แล้วจะกลับมาใส่รูปในบล็อกอย่างเดียวที่เคยใส่ แต่ปีนี้ว่าจะไปเที่ยวในจังหวัดหลายๆ ที่ แล้วจะถ่ายมาลงในบล็อกของเรา สำหรับปี ๕๖ ที่ผ่านมส ถือได้ว่าเป็นปีแห่งความโชคดีของเราหลายๆ อย่าง แต่สำหรับปี ๕๗ เราก็ไม่รู้ว่าจะโชคดีเหมือนปีที่ผ่านมาหรือเปล่า ขอบคุณเวลา ขอบคุณโอกาสดีๆ ที่ทำให้ผมได้มีทุกวันนี้ ขอบคุณทุกคนที่ยังคงห่วงใยกัน และยังคงเข้ามาดูแวะเยี่ยมชมในบล็อกของผมเรื่อยมา ขอให้ทุกคนมีความสุขกับชีวิตและครอบครัว ตลอดปี ๒๕๕๗ นี้นะครับ
| Create Date : 01 มกราคม 2557 |
|
0 comments |
| Last Update : 1 มกราคม 2557 21:16:23 น. |
| Counter : 793 Pageviews. |
|
 |
|
