Amniocentesis : วันเจาะน้ำคร่ำแห่งชาติ

เมื่อวันพฤหัสที่แล้วมีโทรศัพท์มาถึงพ่อ ปลายสายระบุว่ามาจากโรงพยาบาล จะโทรมาบอกผลการตรวจ Down Syndrome pre screening test โดยทางโรงพยาบาลแจ้งว่าพยายามติดต่อคุณแม่แล้ว แต่โทรไม่ติดเลย โดยวัตถุประสงค์ที่โทรมาเพราะต้องการบอกว่าผลการตรวจ screening test มีผลเป็น positive นั่นหมายความว่าคุณแม่มีความเสี่ยงสูงที่จะมีปัญหาที่เรียกว่า genetic abnormality ซึ่งในที่นี้คงหมายถึง DS ด้วยตามความเข้าใจของพ่อในทีแรก พ่อก็เลยรีบติดต่อแม่โดยด่วน ด้วยความกังวลหลายอย่าง สุดท้ายแล้วแม่ก็โทรกลับมาด้วยความกังวลเช่นกันว่า เกิดอะไรขึ้น แล้วหลังจากคุยกันเรียบร้อยพ่อก็รีบตัดสินใจพาแม่ไป ร.พ. ทันที ทั้งที่ความจริงแล้ว ร.พ. เพียงต้องการทำนัดให้เราเข้าไป Ultrasound ก่อนกำหนดที่นัดไว้และคุยกับ Genetic counselor ซึ่งสุดท้ายแล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากนัดหมอ Ultrasound ในวันนี้(อังคารที่ 9 มิ.ย.) ซึ่งทั้งแม่และพ่อก็ตกอยู่ในช่วงเลวร้ายช่วงหนึ่งทีเดียว

พ่ออยากจะบอกลูกน้อยของพ่อว่า เมื่อโตขึ้นอยากให้ลูกรู้ว่าแม่คือคนที่ลูกจะต้องขอบคุณและระลึกถึงอยู่ในทุกวินาทีที่ลูกมีชีวิตอยู่ แม่ทำ research หาข้อมูลเกี่ยวกับการตรวจ screen test อ่านหนังสือที่บอกถึงความเป็นไปได้ทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง แม้ร้องไห้ในคืนวันนั้นที่ทราบว่าลูกอาจไม่ได้สมบูรณ์เหมือนคนอื่น ทั้งที่ตลอดเวลาการตั้งท้อง แม่ต้องทนเหม็นอาหาร อาเจียรในตอนที่ท้องว่าง ทนกับความเปลี่ยนแปลงในร่างกายหลายอย่างซึ่งบางอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต พ่อกับแม่คุยกันทุกวันเกี่ยวกับเรื่องนี้ พ่อได้แค่เพียงปลอบใจแม่ว่าทุกอย่างเราทำอะไรไม่ได้จนกว่าจะถึงวันที่ได้ ultrasound และได้คุยกับหมอ ถึงแม้จะรู้ว่าผล screen test ไม่ได้บอกอะไรได้มากไปกว่าเสี่ยง และ ไม่เสี่ยง ซึ่งความจริง พ่อและแม่อายุยังไม่ถึงเกณฑ์เสียงเสียด้วยซ้ำ แต่ผลออกมาว่าเสียงมาก ก็ต้องลองคุยกับหมอดู

สิ่งที่พ่อกับแม่ทำได้ระหว่างนี้คือสวดมนต์ให้ลูกทุกคืนก่อนนอน เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาพ่อกับแม่ไปอ่านหนังสือที่ Duke U. ผ่านรูปปั้น James B. Duke ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แม่ก็ลากพ่อเข้าไปบนขอให้ลูกของพ่อและแม่ปลอดภัย (??บนกับรูปปั้นผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัย) ถึงแม้เราทั้งสองเป็นคนไม่ได้งมงายกับเรื่องพวกนี้ แต่นี้คืออีกหนึ่งที่พึ่งทางใจที่หาได้ แล้วเราก็ไปยืนที่หน้ารูปปั้นต่างคนต่างอธิฐานในใจ แล้วก็เดินจากมา แม่บอกว่าหากลูกไม่เป็นอะไรแม่จะเรียกลูกว่า Dukie ส่วนพ่อก็จะเอาบุหรี่มาแก้บนที่รูปปั้นนี้ แต่สุดท้ายแล้วพ่อก็บอกกับแม่ว่า เราอย่าทำอย่างนั้นเลย

1 ชื่อลูกหากเป็นชายทั้งพ่อและแม่มีเอาไว้ให้แล้วเป็นชื่อที่เราชอบมาก ถึงแม้ว่าพ่อจะชอบชื่อ Dukie มากเช่นกัน เพราะพ่อเป็นศิษย์เก่าของที่นี่

2 การบนบานกับท่าน Duke และแก้บนด้วยบุหรี่ซึ่งเป็นของไม่ดี ก็ไม่น่าจะมีคุณค่าใดๆ เราจึงเปลี่ยนเป็นบนบานอธิฐานไปที่ศาลพระภูิมิที่บ้านที่เมืองไทยแทน เพราะที่นี่คือที่ที่มีความหมายและดีที่สุด

แล้วเช้าวันนี้ พ่อกับแม่ตื่นแต่เช้า พ่อลุกมาอุ่นอาหารเตรียมสำหรับมื้อเช้าที่เราอาจต้องไปทานกันที่ ร.พ. แล้วก็รีบออกจากบ้าน ขับรถมาถึง ร.พ. ก่อนเวลา 10 นาที register และกรอกแบบฟอร์มเสร็จไ้ด้พบกับคุณ Diane ซึ่งเป็น Genetic Counselor คุณ Diane ค่อยๆ อธิบายให้พ่อและแม่เข้าใจทีละขั้นตอน รวมถึง show ผลการตรวจเลือด Screen test ให้ดู 3 ใน 4 ตัววัดผล ระบุว่าลูกของพ่อและแม่มีความเสี่ยงจะผิดปกติทาง Chormosome เสี่ยงแค่ไหนก็แค่ว่า cut off rate อยู่ที่ 1:444 ส่วนของแม่ได้ตัวเลขคำนวณมาที่ 1:9 คุณ Diane ก็บอกว่าอย่ากังวลไปขั้นตอนต่อจากนี้คือลองไป Ultrasound ดูความผิดปกติเบื้องต้นเกี่ยวกับ DS ก่อนซึ่งอาจไม่ได้บอกได้ 100% เพียงแค่อาจลดความเสี่ยงลงได้ ครึ่งหนึ่งเท่านั้น ที่สำคัญอายุครรภ์ตอนนี้ยังไม่มาก 16 สัปดาห์ก็ยังไม่สามารถวัดขนาดของหัวใจได้ ดังนั้นหากต้องการความสบายใจก็อาจต้องทำสิ่งที่บ้านเราเรียกกันว่าเจาะน้ำคร่ำ Amniocentesis ซึ่งพ่อกับแม่ก็ได้คุยกันมาก่อนหน้านี้แล้วว่า ถึงแม้จะทำให้ลูกอาจได้รับอันตรายบ้าง เราก็จะทำ



คุณ Diane ก็ส่งเราเข้าห้อง Ultrasound มี technician คนหนึ่งคอยทำให้ คราวนี้ลูกดูตัวใหญ่ขึ้นกว่าครั้งก่อนมาก 15 cm. แถมดิ้นไปมากว่าทุกที สงสัยจะหิว เพราะได้เวลาอาหารแล้วแม่ยังไม่ได้กินอะไรเลย คุณเจ้าหน้าที่ก็พยายามหาจุดต่างๆ ที่สำคัญต่อการวิเคราะห์ความผิดปกติ ทั้งวัดความกว้างกระโหลก ระยะห่างระหว่างตา ความยาวแขน ขา ต้นคอ กระดูกสันหลังและอีกหลายๆ จุด สุดท้ายก็พยายามหาว่าลูกน่าจะเป็นเพศไหน ....ผลก็คือ วันนี้ลูกบอกพวกเราว่าเป็นเพศชาย ไม่แน่ว่าวันหลังอาจเปลี่ยนอีก แต่สิ่งที่บอกพ่อกับแม่ได้ดีในครั้งนี้เหมือนกับครั้งแรกคือ ลูก active ดี คราวที่แล้วกระโดดไปมาทั้งที่ตัวยาวแค่ 4 cm คราวนี้ยิ่งกว่าคราวที่แล้วอีก



หลังจากนั้นคุณเจ้าหน้าที่ก็ออกไปตามคุณหมอที่รับผิดชอบในการทำ Amnio- ชื่อคุณหมอ Ivester เป็นหมอชายคนแรกที่เราได้พบในการฝากครรภ์ครั้งนี้ คุณหมอ Ivester ก็เข้ามาอธิบายอะไรหลายๆ อย่างและเริ่มเอาเข็มยาวๆ มาวางไว้บนท้องแม่ พ่อจับมือแม่ไว้กลัวแม่เจ็บ แต่แม่บอกว่าไม่รู้สึกเจ็บเลย เอาแต่มองที่จอ monitor เพื่อดูว่าเข็มจะโดนตัวลูกหรือเปล่า พ่อดูที่เข็มอย่างเดียวเลยว่าทำอย่างไรจะมีอะไรผิดพลาดได้ไหม หมอดูดหลอดแรกเสร็จก็เอาหลอดที่สองมาต่อตอนนี้เองที่ลูกดันกระโดดขึ้นมาหาเข็ม แม่ตกใจร้อง พ่อก็นึกว่าแม่เจ็บ หมอขยับเข็มขึ้นและรีบดึงออก ไม่รู้ว่าโดนหัวลูกหรือไม่แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี รอผลอย่างน้อย เบื้องต้นเกี่ยวกับ DS ก็วันศุกร์นี้ที่สำคัญการนำ น้ำคร่ำไปตรวจ Chormosome นี้ก็จะบอกเพศได้ 100%

เสร็จแล้วเราก็ลาหมอๆ ทั้งหลายมาที่ counter จ่ายเงิน เจ้าหน้าที่ได้คุยกันไปแล้วเมื่อตอนมา check in ว่า พ่อกับแม่มี insurance ของบริษัท United ซึ่งครั้งนี้เราเลย limit deduction มาแล้ว ก็จะเป็นแบบ copay หมายความว่าค่าใช้จ่ายเท่าไหร่พ่อจ่าย 20% ตอน check out สุดท้ายพ่อก็เลยดูคุณเจ้าหน้าที่คำนวณค่าใช้จ่าย กดเครื่องคิดเลขใหญ่ แล้วพ่อก็คอยบอกยอดตัวเลขให้แม่ฟังเรื่อยๆ จาก 500 1,400 2,000 3,000 4,000 ตอนนี้พ่อเริ่มคิดว่าเฮ้ยเยอะขนาดนั้นเลยหรอ แต่สุดท้ายแล้วไม่ใช่ 4,000 แต่เป็น 400 กว่าๆ และพ่อก็จ่ายแค่ 80 เท่านั้นเอง



พ่อกับแม่เดินจากห้อง ultrasound ลงมาชั้นล่าง นั่นกินข้าวเช้าที่เตรียมมา พร้อมเอารูป ultrasound 4 รูป ที่หมอให้มา แม่บอกว่าลูกหน้าเหมือนพ่อ ปากแหลมเหมือนพ่อ (บางคนบอกว่าเป็น ซูเนโอะ) จมูกก็โด่งเหมือนพ่อ พ่อก็เอาแต่นั่งงงว่าเห็นได้ขนาดนั้นเลยหรอ แต่อย่างน้อยวันนี้เหมือนเรายกความกังวนใจออกไปจากอก พร้อมกับได้เห็นลูกที่สมบูรณ์อย่างน้อยทาง physical เบื้องต้น ก็ทำให้เป็นวันที่ดีวันหนึ่ง

วันศุกร์นี้จะเป็นอีกวันที่เราพ่อ แม่ ลูกเฝ้าคอย เป็นห่วงลูกมาก และสงสารแม่มาก แต่ชีวิตก็ต้องเดินหน้าจริงไหมครับ

Create Date : 10 มิถุนายน 2552		5 comments
Last Update : 11 มิถุนายน 2552 3:55:11 น.
Counter : 1680 Pageviews.
Share Tweet