ไดอารี่หน้าสุดท้าย..จดหมายเส้นบางๆ..แล้วเราจะกลับมาพบกันใหม่นะคะ
จดหมายจากฉัน(ผู้เขียน) ส่งถึงเธอ ส่งถึงคนที่รบกวนเธอ..
เส้นบางๆ .. มันไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะ ที่มนุษย์ผู้หญิงตัวเล็กๆ โดดเดี่ยวคนหนึ่ง จะต่อสู้ดิ้นหนี ออกจากการฉวยโอกาสหวังขืนใจข่มเหงทุกครั้งที่โอกาสมี โดยทุกครั้งเธอต้องฮึดเหวี่ยง เปิดธรรมะทุกข้อ มากล่อมจิตใจมนุษย์ผู้ชายบ้ากามให้ความคลั่งลด ด้วยความเย็น นิ่ง และเด็ดเดี่ยวของคนเป็นผู้หญิง อ่อนล้าเพียงใด ได้แต่หวังสักวันจะฝ่าฟันได้.. แม้ใช้เวลาไปร่วม 4 ปีเต็มแล้ว และไม่รู้จะต้องฝ่าไปอีกกี่มรสุม กี่ร้อน ฝน หนาว เธอก็หวังและเชื่อว่า ความดี จะชนะทุกสิ่ง.. รักษาคุณความดี คุณความดีก็จะรักษาเรา แต่หาใช่เรื่องง่ายไม่ กับการที่จะเอาธรรม ใส่เข้าไปในจิตใจคนประเภทมือถือสาก ปากถือศีล ต่อหน้าผู้อื่นพร่ำพูดเป็นคนยึดศีล รักษาธรรม แต่ฉากหลังมืดดำ ไม่ง่ายเลยที่จะให้ใจที่ดำมืด มองเห็นในความใจแข็งของผู้หญิง เป็นสีขาว เย็น สงบ แล้วร่นถอย ให้เกิดศรัทธา .. เพราะหากใจมนุษย์ผู้ชายนั่นยังมีกิเลส ใฝ่ความใคร่ อยากเอาชนะ ตั้งตนว่าเป็นคนถูก เอาลมปากเป็นที่ตั้ง อ้างกระทำเพราะอยากให้เธอเห็นในความรัก อยากได้โอกาสแสดงออกเพื่อให้ได้รักตอบ โดยไม่เคยยึดความจริงว่าผู้หญิงจะหวาดกลัวเพียงใด เธอใช้พลังมหาศาลเท่าที่ร่างกายและจิตใจของคนคนหนึ่ง จะเข็มแข็งแบกรับไหว สร้างเกราะกำบังด้วยพลังของธรรม กับหัวใจที่หวังดีทั้งสิ้น อย่าได้ทำกรรมต่อ อย่าได้เบียดเบียนอีก อย่าให้ราคะ บดบังสัจธรรมอันจริงแท้ นั่นคือ ความรัก คือการให้ อยากเห็นคนที่ตนรัก มีความสุข สบายใจ เพราะหากเพศชายยังยื้อยุดข่มใจตนไม่ได้ ใช้แรงที่เหนือกว่าล่วงเกิน กร้าวรุนแรง ปิดเสียงร้องขอ ไม่ยอมฟัง ปล่อยให้คนใจแข็งที่ตั้งใจปกป้องตัวเอง ก้าวหนี ดิ้นสู้ โดยไม่รู้จักแม้แต่จะมองเข้าไปเห็นในความตั้งใจครองตนด้วยคุณความดีของเธอเลยสักนิด นั่น ไม่เรียกว่า คน นั่น ไม่ใช่ ความรัก
ส่วนคนที่ปกป้องกันและกันไม่ได้ ก็จงทำหน้าที่ในส่วนที่ทำได้ ให้ดีต่อไป ส่วนเดียวที่จะให้เดินทางต่อได้ เข้าใจกันและกัน เพราะเส้นบางๆ จากชะตากรรมที่มนุษย์ผู้ชายสร้างกรรมต่อผู้หญิงคนหนึ่งขึ้น เธอให้อภัยอย่างไร แต่กรรมนี้ ก็ลบเลือนไม่ได้ ทำดีต่อกันเท่านั้น ที่จะต่อการเดินทาง.. จงทำใจ เรียนรู้ เข้าใจ ยอมรับ เข้มแข็ง และเปิดโอกาส ให้ทั้งสองฝ่ายได้อยู่กับโลกที่เป็นสุข รื่นรมย์ในแบบที่ต้องการ ให้ตัวตนได้สดใสเป็นน้ำหล่อเลี้ยงให้หัวใจยังยิ้มไหว แม้บอบช้ำซ้ำหนักถาถมมานานเนิ่น กรรม แก้ไม่ได้ ลบไม่ได้ อยากให้การเดินทางยืนยาวได้ ก็ จงทำใจ เรียนรู้ ผลกรรมที่ตนกระทำเอง ก่อเอง ไม่ใช่คนอื่น เข้าใจ ความดีที่ผู้ถูกกระทำ ผู้หญิงตัวเล็กๆ เลือกดึงทั้งชีวิตมาเอาชนะความชั่วร้ายทั้งหมดจนสำเร็จ ปลอดภัย ยอมรับ ในมิติที่แตกต่าง อันมาจากการเดินไปทางดี กับอีกด้านคือการย่ำอยู่ในวงโคจรเก่า เข้มแข็ง จงเข็มแข็งด้วย เมื่ออีกฝ่ายเข้มแข็ง เธอรักษาคุณความดีเพื่อคนที่อยู่ข้างหลัง ที่เธอต้องประคับประครองอย่างทะนุถนอมตลอดกาลนาน เปิดโอกาส เพื่อโอกาส ได้เห็นเธอนิ่ง เย็น ยิ้มจากธรรมชาติ เธอเหนื่อยกับการทุ่มพลังทั้งหมด ไม่มีความสุขส่วนตนมาแสนนาน นานจนเกินไปแล้ว
เพราะสิ่งเดียว ไม่รวมถึงเด็กๆ .. มีเพียงการเขียนอันเป็นความรัก ความฝันเท่านั้น ที่ทำให้ชีวิตเธอ ยังตื่นได้ รับไหว ว่า ยังมีลมหายใจ จากนี้เปิดโอกาสให้เธอ ได้อยู่กับเวลาของเธอ .. On Stage.. ได้ใกล้ชิดแวดล้อมกับเพื่อนสนิทที่เข้าใจ ให้เธอได้พัก .. ผ่อนคลาย .. ขอพักก่อนนะ .. ได้อยู่กับสิ่งที่ฝัน ได้ทำสิ่งที่ฝันอย่างมีความสุขเถอะนะ 11 ธันวาคม 2553 //boonpithak.bloggang.com
จดหมายฉบับนี้ที่คนเขียน เสมือนเขียนแทนผู้หญิงคนนั้น ที่ผู้เขียนเองได้รับ ซึมซับในสิ่งที่เธอเผชิญลำพังแล้วนำมาแต่งแต้มเรื่องราว ดัดแปลงเป็นนวนิยาย นวนิยายจะปรากฏ อีกไม่นานหรืออาจอีกนานสักหน่อยนะคะ (ราว 5 -6 เดือน จากวันนี้ 15 ธันวาคม 2010)
เพื่อนๆ บล็อกแก็งคะ ขอบคุณที่มาเยี่ยมบ้านริมทะเลหลังนี้เสมอๆ นะคะ ขอบคุณกำลังใจที่เราต่างมีต่อกันและกันตลอดมา ผู้เขียนขออนุญาต หยุดเขียน ไดอารี่ ชั่วคราวนะคะ ด้วยเรื่องราวของเธอจากจดหมายฉบับนี้ ซึ่งแม้จะไม่ได้ฟังข่าวคราวกัน ณ จากนี้ เราได้เห็นเธอเข้มแข็งมากขึ้น และจะเข้มแข็งเช่นนี้.. ไม่ว่าวันข้างหน้าจะต้องเจอเรื่องราวหนักหนาเพียงใด แต่เธอผ่านเรื่องสาหัสมาเยอะแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิด ในวันต่อๆ ไป เธอก็จะเข้มแข็งได้ด้วยกำลังใจที่แสนดีที่ได้รับ กำลังใจข้างในใจที่เธอเก็บเกี่ยวไว้ตลอดมาและพร้อมส่งต่อให้เพื่อนๆ ทุกคนค่ะ เพื่อให้เราทุกคนต่างได้ทำทุกวันให้เป็นวันพิเศษ ทำทุกวันให้มีความสุข เพราะเราไม่มีวันรู้หรอกว่า เวลา จะสิ้นสุดลงเมื่อไร? ขอบคุณเป็นพิเศษในเพื่อนสนิทที่เข้าใจเธอ เพียงมองตา หรือแม้ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยอธิบายใดๆ อีก ใจก็ส่งถึงใจกันได้ "เข้าใจกันและกัน ..นี่เองที่เรียกว่าพักใจ" เรื่องราวต่างๆ ที่ผู้เขียนเคยเขียนไว้ หากได้แวะมาเยี่ยมบ้าน มีเวลาเดินเล่นมากพอ เพื่อนๆ อ่านย้อนหลังได้นะคะ ^_^
ผ่านห้องเรียนชีวิตกันมาหลายช่วงชั้นปี .. ทุกคนย่อมมีทั้งสุข ทั้งเหนื่อยล้า จากงาน จากเรื่องหลายเรื่อง และมีบ้างบางคนที่มีหลายความรู้สึกจากความรัก .. พักกันนะคะ .. ขอให้ได้พัก ได้ให้เวลาดีๆ กับตัวเอง เติมลมหายใจด้วยความสุข เราจะไม่เพียงเป็นกำลังใจเคียงข้าง แต่เราจะคอยปลอบโยนกัน แม้ไม่ได้ยินเสียง แม้ไม่ได้มองหน้า แต่เราจะรับรู้ ด้วยความรู้สึกว่า .. เราพร้อมรับฟังกันเสมอ .. รักเพื่อนๆ บล็อกแก็งนะคะ เจ้าของบ้านขออนุญาตต้อนรับปีกระต่ายที่น่ารักที่สุด ด้วยคอลัมน์ใหม่ค่ะ ชีวิตต้องมีการเติมเต็ม การเติมเต็มจะช่วยสร้างโลกทั้งใบที่ไม่ใช่ของเราคนเดียว ให้เป็น..โลกน่ารื่นรมย์.. เราจะเติมเต็มกัน เติมโลกให้เต็มใบนะคะ เติมใจให้กันค่ะ พบกันใหม่ ปีกระต่ายที่น่ารักนะคะ ธรรมะ สัจธรรม ส.ค.ส.ปี 2554 ค่ะ ความละเอียดของความรัก ต้องรอคอยจิตใจที่ละเอียดมารับสัมผัส .. "รัก" คำพูดเล็กๆ แต่สร้างสิ่งอัศจรรย์ยิ่งใหญ่ ความงามเป็นความคิด แต่ความคิดคนต่างกัน ผลของจินตนาการจึงแตกต่าง ชีวิตและความรักจึงมีทั้งดีและตรงข้าม.. มีไม่น้อยที่ไม่รัก แต่หนีไม่ได้ .. ใช้ปัญญาแก้ปัญหา ใจสบายมีความหมายต่อชีวิตมาก ~ พระปิยโสภณ วัดพระราม9 กาญจนาภิเษก |
อ่านแล้ว....อืม
ความรัก...หลากหลาย...เข้าใจยากมาก