อยากขอบคุณ .. นะคะ .. :> ระหว่างทาง เป็นสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า "รัก"
"25 มกราคม 2554 มาลาเพื่อนๆ บล็อกไปปฏิบัติภารกิจหลายๆ อย่างนะคะ เจ้าของบ้านขออนุญาตพักไดอารี่ชั่วคราว ไว้ที่ไดอารี่หน้าเก่าหน้านี้ (15 มกราคม จ้า) แล้วขอเปิดประตูบ้านไว้ที่หน้าห้องนวนิยายนะคะ แวะไปฟังเพลงและย้อนอ่านนวนิยาย หรือมาเดินเล่นชมไดอารี่เก่าๆ ที่นี่ได้เสมอนะคะ ขอให้เพื่อนๆ โชคดี มีความสุขทุกคนค่ะ จะคิดถึงเพื่อนๆ เสมอนะคะ" // บุณฑริกา ค่ะ
15 มกราคม 2554 มีพี่ที่รักคนหนึ่งคะยั้นคะยอบอกให้ลองหา สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก มาดูนะ .. อยากให้น้องได้ดู.. บางทีเมื่อดูแล้ว อาจจะรู้สึกดีๆ กับระหว่างทาง บางทีอาจต้องรอ 12 ปี เหมือนในหนังหรือเปล่า??.. พี่พูดทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น
ส่วนตัวแล้ว ได้ยิน ได้เห็นคนพูดและเขียนถึงภาพยนตร์เรื่องนี้ในแง่มุมดีๆ มานาน แต่ไม่มีเวลาและโอกาสได้ชมสักที จนครั้งนี้เมื่อพี่หนุนมากๆ ก็หามาชมจนได้ค่ะ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ได้ชมกันแล้วคงมีความรู้สึกดีๆ ต่อภาพยนตร์เรื่องนี้เช่นเดียวกันนะคะ ..ครั้งนี้ไม่ขอเขียนอะไรถึงภาพยนตร์มากเพราะคนเขียนไปเยอะแล้วนะคะ ขอบอกสั้นๆ ค่ะว่า .. รู้สึกมีความสุขที่ได้ชม และชื่นชมทุกส่วนที่ประกอบเป็นภาพยนตร์เรื่องนี้นะคะ "สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก"
ทำไมจังหวะของเราไม่เคยตรงกันเลย.. แม้จะดูเหมือนคำตัดพ้อ ทว่าเป็นคำแทนความรู้สึกในใจที่งดงาม ซึ่งหากแม้ตอนจบ ถ้าหาก..จะเป็นอีกแบบ ก็จะยังรู้สึกอบอุ่นอยู่ดีนะคะ แต่แบบนี้ก็ดีมากมายค่ะ จากความพยายามของคนสองคน ผู้หญิงคนหนึ่ง ได้พยายามทำทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างเต็มอกเต็มใจ เปลี่ยนแปลงตนเองในทางที่ดีๆ ลุกขึ้นมา พาตัวเองเดินไปยังความสำเร็จทุกด้านอย่างตั้งอกตั้งใจเพื่อคนที่มีความหมายพิเศษต่อหัวใจ ความรู้สึกในหัวใจเป็นสิ่งมีค่ามากมายสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อมีใครสักคน ที่ไม่ใช่ใครก็ได้ เป็นแรงผลักดันสู่สิ่งดีๆในชีวิต และอีกคน ผู้ชาย ที่ดูเหมือนไม่ได้รับรู้อะไรเลย .. แท้จริงแล้ว เขาคนนั้นกลับเต็มไปด้วยความละเอียดอ่อน โรแมนติก แม้นว่าไม่มีโอกาส หรือจังหวะไม่เอื้อ แต่ สมุดภาพ ที่เต็มไปด้วยคำบรรยายน่ารักอันอบอุ่นนั้น นั่นคือความพยายามด้วยความเต็มใจอันบริสุทธิ์ เพื่อคนที่มีคุณค่าในหัวใจ ..ไม่ได้ทำอะไรใหญ่โต เป็นสิ่งเล็กๆ สิ่งมีค่าเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งอยากจะทำสิ่งดีๆ เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งอย่างตั้งใจ
เป็นสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า รัก จริงๆ เลยค่ะ
ทำไมจังหวะของเราไม่เคยตรงกันเลย..
คำๆ นี้ จึงไม่ใช่คำตัดพ้อที่ต้องเศร้า เสียใจ เพราะไม่ว่าต้องรออีกนานเพียงใด ให้ จังหวะ ตรงกัน ก็เพราะคนสองคนได้ทำสิ่งต่างๆ เพื่อกันและกันอย่างดีและเต็มที่ด้วยหัวใจทั้งดวงจริงๆ แล้ว นั่นเองนะคะ ^^
นี่ขนาดดูจาก DVD นะคะ ยังรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินออกจากโรงภาพยนตร์ แล้วรู้สึกอบอุ่นและอิ่มใจจังค่ะ
"เข้าใจที่พี่บอกให้ดูให้ได้ในทันที .. เพราะไม่ว่าจะต้องอีก 3 ปี 5 ปี หรือ 12 ปีข้างหน้า ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะตลอดระหว่างทาง เราได้ทำทุกสิ่งอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะกับความฝัน และกับสิ่งมีค่าในหัวใจ ผลจะออกมาเป็นอย่างไรอาจไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ จังหวะจะตรงกันหรือไม่ หรือเมื่อไร ก็คงเป็นเพียงเรื่อง เมื่อไหร่ เมื่อนั้น.. เพราะในระหว่างทางที่ไม่ได้หยุดนิ่งไว้แค่ความรู้สึก ก็ดีใจกับตัวเองแล้ว รู้สึกดีๆ ที่ได้เดินไปหา ได้ใส่ใจ ได้ให้เวลา พยายามให้ได้ใช้เวลากับสิ่งนั้น เพื่อสิ่งนั้นอย่างตั้งใจ เต็มใจ เพื่อสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก.. " ขอบคุณพี่ที่บอกแล้วบอกอีกให้หาดูให้ได้ และขอบคุณทั้งหมดใน สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า รัก รวมทั้งทุกเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องนี้นะคะ
จากสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า รัก นี้ ก็อยากถือเป็นโอกาสช่วงเวลารู้สึกดีๆ นี้ อยากขอบคุณพี่พินิจ นิลรัตน์ "วรรณฤกษ์" ที่ยังตามถามข่าวน้องที่เคยร่วมชายคาสยามรัฐ แล้วนานมากที่ไม่ได้พบไม่ได้พูดคุย จู่ๆ เหมือนโชคชะตาดลใจพี่ให้นึกถึงน้อง และตัวน้องที่ไม่ได้หยุดเขียน แม้จะพัก ห่างหายไปนานหลายปี "พี่จำฝันของต้นอ้อได้ และดีใจมากที่จนวันนี้ได้เห็นต้นอ้อทำตามความฝันจริงๆ" พี่จึงพาน้องหวนกลับสู่ครอบครัววรรณกรรมอีกครั้ง ขอบคุณพี่ที่เขียนถึงนวนิยาย รักแลกรัก ของน้อง ในสกุลไทย คอลัมน์หน้าต่างนักเขียนค่ะ
แน่นอนที่สุด ไม่ลืมที่จะขอบคุณเพื่อน และเพื่อนๆในFb เพื่อนBloggang และMsn ที่แม้ไม่รู้จัก แต่ก็ยินดีแวะไปตามให้พบ รักแลกรัก ทั้งที่ SE-ED ร้านนายอินทร์ และ B2S ช่วยอุดหนุนนวนิยาย ทำให้ยอดขายพุ่ง คนเขียนก็ปลื้มและชื่นใจมากๆ นะคะ ส่วนหนึ่งของรายได้จากยอดขายผู้เขียนจะนำไปทำบุญ ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่ทำบุญร่วมกันนะคะ และขอบคุณเพื่อนสนิทที่ทั้งผลักดัน ทั้งลุ้นให้เพื่อนเขียนคอลัมน์อีกครั้ง ขู่ด้วยรัก แกอย่ายอมให้อะไรมาทำให้ต้องเสียงานที่รัก อย่าทิ้งฝันนะ..ฯลฯ ..และจากนี้ฝันก็เป็นจริงส่วนหนึ่งค่ะเพราะแรงลุ้นของเพื่อน ฝากติดตามงานเขียนเรื่องราวดีๆ เติมเต็ม ในนิตยสาร VOTE นะคะ ประเดิมการเขียนคอลัมน์ด้วยเรื่องราวของลมหายใจของคนดี ชีวิตคนเราไม่ได้คงอยู่จีรัง แต่การสร้างจิตสาธารณะแห่งการแบ่งปันให้เป็นเรื่องจีรังเกิดขึ้นจากการเกิดของ กองทุนกลชัย ทองโสภิต ทำให้เห็นว่า ลมหายใจที่หมดไปของคุณตั้น กลชัย ทองโสภิต ไม่ได้เป็นลมหายใจสุดท้ายแห่งจิตใจอันดีงามของคนคนหนึ่ง เพราะความดีที่เขากระทำมาไม่ได้สูญไปพร้อมร่างกาย.. ยังมีครอบครัว เพื่อน และผู้คนทั่วไปที่รับรู้ ก็จะช่วยกันสมทบ บริจาคตามกำลังทรัพย์ ช่วยกันขับเคลื่อนส่งมือที่เปี่ยมเมตตา เป็นจิตสาธารณะแห่งการแบ่งปันอย่างเป็นรูปธรรม ตามเจตนารมณ์ของเขา ได้ส่งยังอีกหลายชีวิต เติมอีกหลายลมหายใจให้มีชีวิตต่ออย่างมีความหวัง ทลายกำแพงคนรวย คนจนทิ้งไป ตามปณิธานของเขา เสมือนว่า กลชัย ทองโสภิต ยังอยู่ ..ด้วยคนดีและความดีนั้นจักจีรัง ไม่มีวันสลายไป. ขอบคุณพี่ นกป่า อุษาคเณย์ ที่ให้โอกาสต้นอ้อ ได้ทำงานร่วมกัน..ขอฝากเนื้อฝากตัวกับผู้อ่านอีกครั้งค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้า.. และขอขอบคุณอาจารย์ทองแถม ที่ให้คำแนะนำกับลูกศิษย์คนนี้ตั้งแต่อยู่ในบ้านสยามรัฐเรื่อยมา ..จนถึงทุกวันนี้ค่ะ
"บางทีคนเราก็เดินหน้าไปได้นะคะ ผ่านความพร่ามัว หลายเรื่อง ซับซ้อน แม้กระทั่งยังผ่านไม่ได้หลายเรื่อง แต่ก็เดินต่อไป ใจเราเอง ความคิดของเราเอง ยังเปลี่ยนได้ในทุกวัน หรือแม้เพียงข้ามนาที ฉะนั้นความคิดความรู้สึกของคนอื่น เราจะไปคาดหวังได้อย่างไร .. ให้รู้และเข้าใจความคิดความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองก็พอ จริงไหมคะ .. แต่ก็รู้สึกดีมากๆ นะคะที่มีคนบอกว่า รับรู้ ซึมซับ คิดรู้สึกแบบเดียวกัน จึงอยากขอบคุณที่ทำให้ไม่ว่าจะเดินข้ามผ่านเหตุการณ์ใด ต้องใช้ความพยายามมากขนาดไหน ต้องผ่านเวลาไปอีกสักเท่าใด เพราะมีใจดีๆ ที่รับรู้ พร้อมให้คนที่ไม่รู้จักนี้ได้พักพิงอยู่เสมอ ยินดีคอยซับน้ำตา ความรู้สึกที่ดีๆ นี้ ทำให้การเดินทางไม่มีอะไรต้องน่าหวาดหวั่นอีก เพราะนั่นคือความห่วงใยและความปรารถนาดีอย่างจริงใจ ที่สัมผัสได้ของมิตรภาพที่ยั่งยืนค่ะ ขอบคุณนะคะ
ระหว่างที่ต้องข้ามผ่านบางเรื่องราว ได้เติมใจ ให้เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น รู้สึกดีมากๆ นะคะเพราะแรงใจที่ได้รับทำให้สดชื่น แจ่มใสทั้งผู้ให้และผู้รับค่ะ กำลังใจเป็นส่วนสำคัญของความเข้มแข็งค่ะ .." เรายังมีหลายสิ่งต้องเจอ มีประสบการณ์ดีๆ ให้เก็บเกี่ยวระหว่างทางอีกมากมายนะคะ ซึ่งระหว่างการเดินไปให้ถึงสิ่งที่รอคอย..วันที่จะเปลี่ยน!!! ที่ต้องใช้พลังมากขึ้น .. อยากขอบคุณเพื่อนๆ ที่ติดตามผลงานเสมอมานะคะ และ ณ จากนี้ ไม่ได้หายไปไหน ยังทำงานตามปกติค่ะ ส่งข่าวทีวี, นสพ. , วิทยุผู้จัดการ 97.75 ที่เป็นความรับผิดชอบ กับงานกลางคืน^^ ก็คือปันเวลา ใช้สมาธิเพื่องานเขียนหนังสือที่เป็นหัวใจรักค่ะ พบกันตามปกติผ่านงานนะคะ จึงขออนุญาตพักการสื่อสารออนไลน์ลงบ้าง ขอใช้ FB BB MSN & Twitter เท่าที่จำเป็นค่ะ (ปกติก็ไม่ได้เล่นบ่อยนะคะเจ้านาย..เขียนเผื่อไว้เผื่อเจ้านายเข้ามาอ่านคร้า อิอิ) จะอย่างไรก็จะตามข่าวเพื่อนๆ เท่าที่มีโอกาสนะคะ ยังจะคิดถึงและเฝ้ามองกันอยู่เสมอ ด้วยความห่วงใยและใจที่รู้สึกดีๆ เหมือนเคยค่ะ และยังเปิดบ้านริมทะเลที่bloggang ไว้รอไปพัก เยี่ยมชมยามคิดถึงนะคะ เพราะเคยมีคนกล่าวไว้ว่า.. การพาตัวเองเดินทาง การเรียนรู้ และการเข้าใจทุกเรื่อง ทุกอย่างอย่างลึกซึ้ง คือ สายตาของนักเขียน ..
กำลังหาเวลาค้นคว้า มองหนทางออกไปเก็บเกี่ยวให้มากที่สุดค่ะ :D ระหว่างทางของสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักนี้ ก็รู้สึกดีๆ กับชีวิตมากมายแล้วนะคะ
ขอให้เพื่อนๆ ทุกคนสนุกและมีความสุขกับงานที่ทำกันนะคะ แล้วอย่าลืม ตอบแทนบุญคุณแผ่นดินค่ะ
.. พฤษภาคม พบกันใหม่ค่ะ ^^ ซึ่งจะอย่างไรเราต่างพบกันอยู่เสมอเมื่อชาติต้องการนะคะ
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 17 มกราคม 2554 เวลา:23:50:57 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:8:25:28 น. |
|
|
|
โดย: เณรน้อย IP: 61.90.17.130 วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:10:45:09 น. |
|
|
|
โดย: boonpithak วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:20:06:59 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:20:52:50 น. |
|
|
|
โดย: cinanan วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:21:40:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:7:54:25 น. |
|
|
|
โดย: yaipee (พณณกร ) วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:12:25:55 น. |
|
|
|
โดย: พธู วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:13:09:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:15:22:36 น. |
|
|
|
โดย: cinanan วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:17:18:47 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:6:27:12 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:11:14:24 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:21:55:11 น. |
|
|
|
โดย: พธู วันที่: 21 มกราคม 2554 เวลา:14:26:24 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 มกราคม 2554 เวลา:15:47:30 น. |
|
|
|
โดย: boonpithak วันที่: 21 มกราคม 2554 เวลา:15:54:36 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 มกราคม 2554 เวลา:7:36:55 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 22 มกราคม 2554 เวลา:22:03:25 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:0:34:49 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:6:49:06 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 มกราคม 2554 เวลา:5:40:04 น. |
|
|
|
โดย: พธู วันที่: 24 มกราคม 2554 เวลา:13:05:40 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:5:32:49 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:8:57:16 น. |
|
|
|
โดย: boonpithak วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:9:51:24 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:11:47:43 น. |
|
|
|
โดย: แม่จ๋ากะฟ้าใสค่ะ IP: 223.207.123.78 วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:15:42:18 น. |
|
|
|
โดย: name IP: 223.207.106.38 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:20:53 น. |
|
|
|
โดย: องครักษ์...พิทักษ์เจ้าหญิง IP: 223.207.14.68 วันที่: 7 เมษายน 2555 เวลา:20:06:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ขอนแก่น Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ฉันภูมิใจที่ได้เกิดใต้ร่มพระบารมี เย็นศิระเพราะพระบริบาล ร่วมปกป้องสถาบันพระมหากษัตริย์...และจะขอเป็นข้าพระบาททุกชาติไป ร่วมตอบแทนแผ่นดิน มิใช่อยากแต่ครอบครอง (ติดตาม..นิยาย 'รักของข้าแผ่นดิน' นะคะ) ********
ยินดีต้อนรับผู้มาเยี่ยมบ้านหลังนี้ทุกๆ ท่านค่ะ บ้านนี้ไม่มี vip friends เพราะ "ทุกคนที่มาเยือนคือคนสำคัญ" บ้านชิงช้าคนช่างฝัน ของผู้หญิงคนหนึ่งที่เกิดมา เพื่อจะต้องเข้มแข็ง..ในทุกเรื่อง!!!! มองเข้ามาในบ้านหลังนี้ จะเป็นอีกมุมที่อาจขาดความเข้ม เพราะตราบที่ยังหายใจย่อมมีหลายเรื่องที่ต้องเป็นไปตามความอ่อนไหว อาจไม่แข็งแกร่งในทุกสิ่งที่เผชิญ เพราะมีบางเรื่องต้องใช้ความอ่อนโยนในการก้าวเดิน .. ขอบคุณที่มาทักทายนะคะ"
"ฉันก็เหมือนคนทุกคน ที่มีรัก ก็อยากดูแลให้ดีที่สุด ขอบคุณที่รักกัน และจะรักกันตลอดไป ขอบคุณที่เข้าใจในคนอารมณ์อ่อนไหว คิดมาก ฝันเยอะ มีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ดีใจที่ดีต่อกันและห่วงใยกันและกันเสมอ 'รัก' ต้องพูด ต้องบอก และต้องแสดงออก
ก็เพราะคนเราไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า วันหนึ่งก็ต้องจากกัน..
ถ้าวันนึง ไม่มีฉันให้กอด แล้วเธอจะโทษใคร'
ทำทุกวินาทีที่ยังมีลมหายใจ ให้มีคุณค่าและมีความหมายที่สุด สำหรับคนที่เห็นคุณค่า และคนที่มีความหมาย..
.."บนภูเขา หรือ ทะเลไกล ชอบที่ไหน .. ชอบที่มีเธอ ในวงเล็บตอบ ฉันชอบที่มีเธอ" ทะเลกลางสายฝน ..ใจอยู่กับทะเลแล้วค่ะ
|
|
| |