BlogGang.com : : นัทธ์ : ทริปที่เลื่อนมา ..."เกาะเกร็ด"

ตั้งแต่รู้จักการขีดเขียนมา เหมือนกับว่าผมสูญเสียความกระหายอยากเดินทางไปโข

สำหรับผมการเนทางมันเป็นแพ๊กเกตพ่วงเอาความไม่สะดวกสบายติดตามมาด้วยเสมอ
ทั้งที่หลับที่นอน อาหารการกิน หรือการนั่งอยู่ในยานภาหนะนานๆ

ผมรู้สึกว่าตัวเองหรรษาได้มากกว่ากับการอยู่บบ้าน
หรือในภาษาสำนวนนักเขียนท่านหนึ่งคือ "การเดินทางอยู่กับที่"
เป็นการเดินทางที่ทำให้รู้จักสถานที่ที่หนึ่งลึกขึ้นทุกวัน
แน่นอนว่ามันน่าเบื่อแน่ๆ แต่ก็เหมือนเรื่องลามก
ยิ่งค้นให้มากคิดให้ลึก เรื่องมันก็ยิ่งน่าสนใจ
(อุปมาได้ซกมกมาก 555+)

แต่ด้วยความรู้สึกแบบนี้เอง ที่ทำให้ผมหันมาชื่นชอบคนท่องเที่ยวแทนการท่องเที่ยวด้วยตัวเอง

ผมหมายถึงคนที่เที่ยวแล้วนำมาเล่าต่อแบบไม่ได้โอ้อวดหรือน่าหมั่นไส้
แต่บอกเล่าด้วยความสนุกที่เมื่อฟังหรือ่านแล้วเราเกิดความสุขตามไปด้วย

สุขสนุกในแบบที่ผมยังนั่งอยู่กับบ้านเหมือนเดิม
ไม่ใช่ว่าต้องอยู่กับที่ถึงจะค้นหารายละเอียดอะไรลึกๆได้
ผมรู้สึกว่าคนเดินทางเองก็คงมองหาอะไรลึกๆจากการเดินทางสั้นๆเหมือนกัน
เหมือนกับรายละเอียดต่างๆที่คุณนัทธ์บอกเล่าให้ฟัง
ราวกับคุณเดินๆจดๆไปตลอดเส้นทาง

แบบนี้เองมั้งที่การเนทางในความรู้สึกของคุณ
จึงไม่ใชเรื่องยุ่งยากอย่างในความรู้สึกของผม
เพราะมันมีอะไรให้นหามากกว่าแค่เปลือกๆแบบที่คนเนทางทั่วๆไปค้นหา

ปล
ฝีมือการถ่ายรูปพัฒนาขึ้นในหลายๆรูป
คงเพราะกล้องที่เจ็บป่วยไม่มีผลต่อการบันทึกความทรงจำในหัวใจมนุษย์ล่ะมั้งนะ ^^