|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
WWR2 - 6.1 : เที่ยวไป หัวเราะไป
เมื่อตอนเล่นเกมอ่านหนังสือ HHR เราเข้าใจว่าตัวเองอ่านหนังสือของ "ชาติ ภิรมย์กุล" หมดแล้วซะอีก ที่ไหนได้ เลือกหาหนังสือมาอ่านตอบโจทย์นึง..กลับไปเจอหนังสือของนักเขียนอารมณ์ดีท่านนี้อีก เอาว่ะ ...หยิบมาอ่านซะ แล้วค่อยหาโจทย์ลงละกัน
เที่ยวไป หัวเราะไป : ชาติ ภิรมย์กุล
แพรวสำนักพิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ 2 : กรกฎาคม 2544 จำนวน 246 หน้า / ราคา 195 บาท ซื้อเมื่อ : 14 พฤษภาคม 2545
เป็นการเที่ยวไปกับทัวร์ ที่มีเงื่อนไขและปัจจัยอันเร่งรีบ รวบรัด แตกต่างไปจากการเที่ยวตามลำพัง แต่กระนั้นกลับพานพบความอิสรเสรี เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มจากบุคลิกภาพของนักเดินทางและนักเขียนอารมณ์ดี ที่สำคัญเป็นการเที่ยวไทยที่ไม่ไปไม่รู้ แล้วแถมด้วยการเที่ยวเทศ - ไม่ใกล้ไม่ไกล และเมื่อไปมาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ หรือตั้งคำถามว่า ประเทศของเราอยู่ตรงส่วนไหนของแผนที่โลก
ที่คัดมาข้างต้น ก็เป็นเสมือนคำอธิบายเรื่องเล่าที่จะมีขึ้นในหนังสือเล่มนี้อยู่แล้ว ในหนังสือเล่มนี้ คุณชาติก็ยังคงเดินทางไปกับบริษัททัวร์ ในฐานะของ "นักเขียน" ที่รับเชิญไปเช่นเคย โดยมีการเดินทางในประเทศ ไปยังจังหวัดเชียงราย กำแพงเพชร เพชรบูรณ์ หัวหิน และภูเก็ต และเดินทางไปต่างประเทศ คือ เมืองพระตะบอง เมืองเสียบเรียบ มาเลเซีย และสิงค์โปร์ เรื่องเล่าของคุณชาติ ยังคงแฝงสำนวนชวนยิ้ม ชวนหัวเราะเป็นระยะ แม้จะอ่านติดๆ กันมาหลายเล่ม ก็ไม่รู้สึกเบื่อเทคนิคการเขียนเช่นนี้เลย และกำลังรู้สึกว่า วิธีการเขียนเล่าเรื่องการเดินทางของตัวเอง ก็ออกจะใกล้เคียงในท่วงทำนองเดียวกับคุณชาติแล้วล่ะ
หนังสือหมวดท่องเที่ยวของคุณชาติ ไม่สามารถใช้อ้างอิงในฐานะคู่มือการเดินทางท่องเที่ยวได้ แต่ใช้อ้างอิงเป็นคู่มือทางอารมณ์และความสนใจใคร่รู้ได้ นั่นเพราะ เราไม่รู้ว่าจะเดินทางไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร ด้วยหนังสือเล่มนี้ ก็คนเขียนไปกับทัวร์อ่ะ แต่เราจะได้สัมผัสแงุ่มุมวิถีชิีวิตแบบที่งามและไม่งามได้จากในหนังสือ เมือเราเดินทางไปยังสถานที่นั้นมา เราจะได้เห็นและตัดสินด้วยตาตัวเองว่า งามหรือไม่งาม อย่างไร
อ่านมาถึงตอนเที่ยว "นครวัด" รู้สึกเสียดายแทนผู้เขียนที่ไม่สามารถปีนบันไดชัน ขึ้นปรางค์นครวัดได้ ครั้งที่เราได้ไปมานั้น แหงนคอตั้งบ่า มองและคิดอยู่นานเช่นกัน คิดว่า มันสูงมาก มันชันมาก น่ากลัว ถ้าลื่นพลัดตกลงมาจะเป็นอย่างไร เอาชีวิตมาทิ้งไว้ในต่างแดนหรือไร แต่เมื่อมองไปรอบตัว เห็นชาวเขมรเดินขึ้นไป เห็นชาวญี่ปุ่นเดินขึ้น เห็นศิลาแลงก้อนใหญ่ที่เรียงสูงชึ้นไป ก็ตัดสินใจตกว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต เราเดินทางมาถึง ณ สถานที่อันน่ามหัศจรรย์นี้แล้ว ถือว่าขึ้นไปเคารพความพยายามอันยิ่งใหญ่ของผู้คนในอดีต เพราะเราไม่รู้ว่า จะมีโอกาสกลับมาเยือนอีกเมือใด และครั้งหน้านั้น เรายังแข็งแรงพอจะปีนป่ายหรือไม่
อ้าว...นอกเรื่องไปอีกทางซะแล้ว สรุปเลยว่า เราชอบสำนวนอารมณ์ดีแบบคุณชาติ และกำลังหัดเขียนเล่าเรื่องด้วยสำนวนคล้ายๆ แบบนี้แหละ
ตอบโจทย์ 15-1. [สาวไกด์ใจซื่อ] อ่านหนังสือ 2 เล่มของนักเขียนต่างเพศกัน (ยึดเพศสภาพเป็นหลัก) โดยชื่อ (หรือนามปากกา) ของนักเขียนต่างเพศนั้น ต้องขึ้นด้วยพยัญชนะเดียวกัน เช่น วินทร์ กับ ว.วินิจฉัยกุล เป็นต้น โดยหนังสือทั้งสองเล่ม ต้องหนามากกว่า 100 หน้าขึ้นไป
ความเห็นที่เคยรีวิวไว้ที่กระทู้ //www.pantip.com/cafe/library/topic/K10192431/K10192431.html ความเห็นที่ 27
ยังคงเป็นเรื่องการท่องเที่ยวแบบอารมณ์ดีสไตล์ชาติเช่นเดิม เล่มนี้เที่ยวทั้งในประเทศ และต่างประเทศ อ่านไปอ่านมา รู้สึกเหมือนกับว่า แนวทางการเขียนเล่าเรื่องการเดินทางของเรา ออกจะคล้ายๆ กับชาติเข้าไปทุกที คงเป็นเพราะอ่านงานเขียนของเขามาหลายเล่มแล้ว พอเขียนเรื่องของตัวเอง ก็เลยติดสไตล์มาก็เป็นได้ เสียดายแต่ว่า คุณชาติไ่ม่ทานมื้อเย็น ทำให้เราไม่รู้รสชาติของอาหารมื้อเย็นที่เขาได้เห็น และคุณชาติหัวเข่าไม่ดี ...ทริปไหนที่มีการเดินขึ้นที่สูง เราเป็นต้องอดเห็นไปด้วย แต่ได้เห็นชิวิตพื้นราบขณะที่รอเพื่อนร่วมทริปเป็นการทดแทน เป็นเรื่องเล่าจากการเดินทางที่อ่านไป ยิ้มไปได้เช่นเดิม
Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2554 |
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2554 0:03:16 น. |
|
4 comments
|
Counter : 1060 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: PULLPE' วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:08:27 น. |
|
โดย: เกศสุริยง วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:52:05 น. |
|
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:04:53 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:7:13:14 น. |
|
| |
|
นัทธ์ |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้ และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
|
|
|
|