ตื่นสาย...
ใช่แล้ว...วันนี้เรา ตื่นสาย
สมัยยังเด็กเล็กอยู่ แม่ปลุกให้ตื่น ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว ไปโรงเรียน ..ไม่แปลก...
แต่สำหรับคนทำงานมาหลายสิบปีแล้ว มันแปลกเกินไป ผิดวิสัย...
เช้าวันนี้ ..รู้สึกตัวแล้วล่ะ และได้ยินเสียงแม่เคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง เรายังคิดว่าเป็นเวลา 6 โมงเช้า เหมือนเช้าวันอื่นๆ ที่เราก็ตื่นเวลานี้ เพราะได้ยินเสียงกำไลข้อเท้าผสมเสียงฝีเท้าวิ่งของเจ้าหลานชายคนเล็ก ผ่านหน้าห้องด้วย ได้ยินเสียงฝนพรำ อยู่นอกหน้าต่าง .... ฝนตกเวลาต้องไปทำงานอีกแล้วเหรอเนี่ย
รู้สึกระเหี่ยใจจริงๆ ....
หยิบผ้าเช็ดตัว ผ้านุ่งอาบน้ำ ลงมาข้างล่าง เหลือบตามองนาฬิกาเหนือตู้ทีวี
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย
อีกสิบนาที เจ็ดโมงครึ่ง สายแล้ว สายมากมากด้วย ..... เวลา 7.30 น.ในวันทำงาน เป็นเวลาที่เราต้องออกจากบ้านแล้ว
แต่วันนี้ เพิ่งลุกจากเตียงเนี่ยนะ
ีรีีบจัดการกับตัวเองอย่างเร่งด่วน เสร็จทันคุณน้องชายจะออกจากบ้านพอดี
ฝนยังตกอยู่เลย ....งั้นก็ขอติดรถไปด้วยแล้วกันนะ
ฝนตกไม่หนักมาก แต่ก็หนักกว่าเช้าเมื่อวาน ....รถติด ...
เซ็งจิต....
เมื่อวานนายเพิ่งเกริ่นเรื่องระเบียบการมาสาย ที่ทำให้นายโดนตำหนิในที่ประชุมมาหยกๆ และเราต้องพิมพ์ หนังสือตักเตือน เพือนพนักงานร่วมแผนกเรื่องมาสาย ถึง 3 คนรวด....
หวั่นใจว่า ต้องพิมพ์ของตัวเองเพิ่มอีกใบรึป่าว
รถมาถึงสี่แยกสี่พระยา 8 โมงกว่า...
ลงรถได้ก็รีบรีบจ้ำ....ผ่าน 7/11 แวะซื้ออาหารเช้าหน่อยละกัน เสียเวลากับการเลือกซื้อนมกับขนมปัง
มากดนิ้วเข้างาน ก่อนเส้นตาย...8 โมง 45 ในช่วงระยะผ่อนผัน 15 นาที
รอดไปได้ ....
Create Date : 13 พฤษภาคม 2552 |
|
13 comments |
Last Update : 13 พฤษภาคม 2552 22:32:12 น. |
Counter : 1039 Pageviews. |
|
|
|