ทอดน่องท่อง "มะละกา" Part XV : เดินกินมื้อเย็นที่ถนนยองเกอร์

ความเดิมตอนที่แล้ว

หลังจากพักขากันประมาณ 1 ชั่วโมง
เพื่อนก็มาเคาะประตูห้อง...คืนเงินกองกลางมาให้จำนวนหนึ่ง เอาไว้ช้อปปิ้งกันต่อ
และยังมีกองกลางเหลือเฟือสำหรับอาหารค่ำคืนนี้ ...

พร้อมกันแล้ว ก็ออกเดินได้แล้วล่ะ ...

ย้อนกลับมายังย่านถนนฮังเจบัต หรือ ถนนยองเกอร์ ที่ได้เดินชมอาคารศิลปะชิโน-โปรตุกีสไปแล้ว
ได้แวะร้านค้าต่างๆ ที่จำหน่ายของที่ระลึกและสินค้าวัตถุโบราณกันไปแล้วในตอนกลางวัน
ยามค่ำคืน ถนนสายนั้นก็กลายสภาพเป็นถนนคนเดินไปแล้ว

ข้ามสะพานมาแล้ว ก็เจอรถขายอาหารประเภทต้ม-ทอด ที่เสียบไม้ และมีน้ำจิ้ม 3 แบบให้เลือก
ไม่ได้ ..รถแบบนี้เคยเห็นแต่ในซีรีย์จีน ...ต้องลอง

ได้ตับพันเนื้อเสียบไม้ ราดน้ำจิ้มรสเปรี้ยวและเผ็ด ..แล้วก็พากันเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ
ของกินเพียบไปหมดเลย...ตาลาย..เลือกไม่ถูก



ข้าวมันไก่เมื่อตอนสี่โมงเย็น ก็ยังย่อยไม่เต็มที่ ช่วงนี้ก็เลยเดินดูเรื่อยๆ ก่อน



ของที่ระลึก ก็มีหลากหลาย น่าซื้อไปหมดเลย
อย่างเกี๊ยะไม้สีสวยๆ เนี่ย ถือว่าเป็นสินค้าสัญลักษณะของย่าหยาเลยก็ว่าได้
มีให้เห็นหลายเจ้ามาก สีสวย เขียนลายสวยงามมาก

แล้วเราก็นึกขึ้นมาได้ว่า อยากกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลา
จำได้ว่าอ่านมาจากในคู่มือ บอกว่า เป็นลูกชิ้นปลาทรงเครื่อง ลูกชิ้นมีหลายแบบ
น้ำซุปก็มีหลายแบบด้วย ทั้งน้ำใส และน้ำข้นเพราะใส่กะทิและผงกะหรรี่ด้วย น่าลอง
พอมีจุดมุ่งหมายแบบนี้ สายตาก็สอดส่ายมองหา
และแล้ว ก็เจอเข้าร้านนึง

เพื่อนเราที่พอจะพูดและเข้าใจภาษาจีน ดันไปเลือกซื้อติ่มซำ
ปล่อยให้เรากับอีกคนยืนงงๆ หมุนไปหมุนมาอยู่หน้าตู้ก๋วยเตี๋ยว
ตอนแรกคนขายก็พูดภาษาจีนใส่ 2-3 แบบ ยัยสองคนนี้ก็ไม่พูดไม่จา และปล่อยภาษาปะกิดออกมา
เท่านั้น ...ก็เจรจาก็ต้องเปลี่ยนเป็นภาษามือโดยฉับพลันทันที
ไม่งั้นคนอยากกินก็อดกิน คนอยากขาย ก็ไม่ได้ขาย
เราอยากลองของแปลก ..แต่น้ำแกงแบบข้นหมดแล้ว ...ก็เลยไ้ด้น้ำใส
เลือกลูกชิ้นที่หน้าตาแปลกได้แล้ว คนขายก็บอกให้เข้าไปนั่งด้านใน
รออยู่ไม่นานนัก ก็ได้หมี 1 ชามและลูกชิ้นลวกใส่น้ำอีก 1 ชามมาวางคู่กัน
เวลาจะกิน ก็ดูโต๊ะข้างๆ ก่อน เค้าไม่เทผสมกัน ...เพราะฉะนั้น ก็ต้องกินแบบ 2 ชาม นั่นแหละ



ร้านก๋วยเตี๋ยวนี้ ตั้งโต๊ะในพื้นที่ของสมาคมชาวจีน..ก็เลยมีวงร้องเพลงคาราโอเกะขับกล่อมด้วย
และเมื่อเราเดินลึกไปตามถนนเรื่อยๆ ก็จะเห็นสมาคมจีนของตระกูลแซ่ต่างๆ
สมาคมชาวจีนต่างๆ เช่น ฮกเกี้ยน แต้จิ๋ว ไหหลำ รวมทั้งสมาคมศิลปวัฒนธรรมต่างๆ
ต่างก็ขมักเขม่นฝึกซ้อมเต้นลีลาศบ้าง ร้องเพลงบ้าง เป็นที่สนุกสนาน
จนสุดถนน จึงเห็นเวทีใหญ่ เพื่อนเราสอบถามได้ความว่า เป็นงานประกวดร้องเพลง
มิน่า ถึงได้เห็นซ้อมกันอย่างขยันขันแข็ง



ในบรรดาของที่ขายอยู่ริมถนนนี้ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นสินค้าของชาวจีน
มีน้ำตาลปั้นสีสันสวยงาม มีผลไม้ชุบน้ำตาล และก็มีขนมหน้าตาคล้ายขนมถังแตก (หรือปัจจุบันนิยมเรียก 'ถังทอง')
เราก็เลยลองซื้อชิมซะหน่อย ...เอาใส่สังขยาเลย จะได้เปรียบเทียบง่ายๆ
ก็ได้ชมขนมร้อนๆ แป้งบาง (รสชาติแบบขนมโตเกียว) และสังขยาที่ไม่ยักเหมือนสังขยาบ้านเรา

ขนมอีกอย่าง ที่ขอลองซื้อชิม เป็นมะพร้าวนึ่งรสเค็มๆ แต่มีใส่รสหวาน ผสมผสานกันแล้วกลมกล่อมดี
กรรมวิธีการทำ ก็แปลกดี ...แต่อธิบายต่อไม่ถูกหรอกจ๊ะ

เป็นอันว่าเสร็จสิ้นการเดินเที่ยวถนนคนเดินกันที่เวลาสี่ทุ่มกว่าๆ
แล้วก็พากันเดินลากขากลับที่พัก อาบน้ำ นอน

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2553		10 comments
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 20:37:39 น.
Counter : 1542 Pageviews.
Share Tweet