ปาฏิหาริย์บันทึกรัก / นิโคลัส สปาร์กส์
นวนิยายติดอันดับเบสต์เซลเลอร์ข้ามปีของ NEW YORK TIMES !
เรื่องราวความรักที่พลิก "โศกนาฏกรรม" ให้กลายเป็น "ปาฏิหาริย์"
จิระนันท์ พิตรปรีชา กวีซีไรต์ แปลจากเรื่อง THE NOTEBOOK ของ NICHOLAS SPARKS
ปาฏิหาริย์บันทึกรัก ผลงานนวนิยายแปลเรื่องแรกของจิระนันท์ พิตรปรีชา
แต่สามารถสัมผัสได้ว่าเป็นงานที่ทำด้วยความรักจริงๆ ทำอย่างประณีต หมดจด
และสวยงาม แม้จะก้าวผ่านความหนักหนาสาหัสมาได้ราวปาฏิหาริย์ก็ตาม
ปาฏิหาริย์บันทึกรัก เป็นนิยายที่สั้น กระชับ แต่สั่นสะเทือนอารมณ์ได้หนักหน่วง ล้ำลึก
รวดร้าว เต็มตื้น ตื่นอยู่ในความทรงจำเสมอ แค่มีโอกาสได้อ่านเพียงครั้งเดียว
จิระนันท์ พิตรปรีชา บอกว่า...พยายามถ่ายทอดสำนวนภาษาที่สละสลวยงดงามให้ได้ดั่งใจนักอ่านชาวไทยนั้น ความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างบรรทัดก็คือ อารมณ์ตื้นตันดื่มด่ำในรักแท้ที่ผ่านการทดสอบด้วยอุปสรรคและกาลเวลาอันยาวนาน ซึ่งผู้เขียนสามารถสร้างเรื่องให้ถ้อยคำในสูตรสำเร็จอย่าง "ชั่วชีวิต" และ "ปาฏิหาริย์" กลายเป็นรายละเอียดที่อาจเกิดขึ้นในชีวิตจริงได้อย่างน่าทึ่ง
สำหรับคนที่กำลังมีรักและคนที่ต้องพลัดพรากจากผู้เป็นที่รัก นิยายเรื่องนี้อาจเป็นปาฏิหาริย์สำหรับการสร้างกำลังใจและศรัทธาในรักแท้
ผู้แต่ง : นิโคลัส สปาร์กส์
ผู้แปล : จิระนันท์ พิตรปรีชา
สำนักพิมพ์ : มติชน
-------------------------------------------------------------------------------------------
* ความเห็นส่วนตัว *
'ปาฏิหาริย์บันทึกรัก' คือนวนิยายที่คงจะฝังติดอยู่ในใจของผมไปอีกนานแสนนาน ชอบเนื้อเรื่องมากครับ โดยเฉพาะช่วงที่เป็นเวลาปัจจุบัน ซึ่งก็คือตอนที่พระเอกและนางเอกนั้นมีอายุมากแล้ว
นิยายเรื่องนี้ทำให้ดวงตาทั้งสองข้างของผมต้องเสียน้ำตาออกไปมากมายทีเดียว (ทั้งจากความเศร้าและความซึ้งในความรักของพวกเขาทั้งสอง) คิดว่าผมคงเป็นผู้ชายที่จิตใจค่อนข้างอ่อนไหวง่ายโดยเฉพาะในเรื่องของความรักกระมังครับ 
นิยายเรื่องนี้แบ่งช่วงเวลาของเรื่องออกเป็น 2 ช่วง คือ ช่วงเวลาในอดีต กับ ช่วงเวลาในปัจจุบัน
ช่วงเวลาในอดีตนั้นจะเล่าถึงเรื่องราวที่ทำให้พระเอกกับนางเอกมารักและแต่งงานกัน ช่วงนี้การบรรยายอาจจะเนือย ๆ ไปบ้างบางช่วงครับ แต่ก็มีหลายตอนที่น่าประทับใจ และก็มีหลายตอนที่ทำให้ผู้อ่านต้องลุ้นตามอยู่เหมือนกันครับว่าความรักของทั้งคู่จะลงเอยกันได้ด้วยดีมั้ย
และเมื่อตัดกลับมาในช่วงปัจจุบันซึ่งพระเอกกับนางเอกนั้นอายุมากแล้ว เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลที่นางเอกกลายเป็นโรคความจำเสื่อม (อัลไซเมอร์) ซึ่งมีอาการหนักขึ้นเรื่อย ๆ
ในแต่ละวัน พระเอกจะมานั่งเล่าถึงเรื่องราวความรักในอดีตที่ผ่านมาของทั้งคู่ให้นางเอกฟังจากสมุดบันทึกโดยที่ไม่ได้บอกนางเอกว่าเป็นเรื่องราวความรักของใคร
เมื่อนางเอกตื่นขึ้นมาในแต่ละวันก็จะลืมเรื่องในอดีตไปหมดรวมทั้งเรื่องของพระเอกด้วย แต่พระเอกก็ยังคงเล่าเรื่องในอดีตจากสมุดบันทึกนั้นให้นางเอกฟังซ้ำอยู่ทุกวัน ด้วยความหวังเพื่อรอปาฏิหาริย์บางอย่างที่สวรรค์อาจจะเห็นใจและมอบให้กับพวกเขาทั้งสอง
ในช่วงหลัง ๆ นางเอกเริ่มอาการหนักขึ้นและเริ่มเกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมาในบางวัน แต่พระเอกก็ยังคงอดทนและพยายามใหม่ในวันต่อ ๆ ไป และยังคงเป็นไปอย่างนี้สม่ำเสมอทุกวัน
สำหรับตัวพระเอกนั้นก็ชรามากแล้วและก็มีโรคประจำตัวอยู่หลายอย่างจนต้องเข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลด้วยเหมือนกัน แต่พระเอกก็ไม่ลืมที่จะต้องไปเล่าเรื่องในสมุดบันทึกให้นางเอกฟังอยู่ทุกวัน เพื่อหวังให้นางเอกยังจดจำเรื่องราวความรักของพวกเขาไว้ได้ แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวเล็ก ๆ หรือเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ
ก็ตาม
รักแท้ที่บริสุทธิ์อาจจะทำให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้ แม้ว่าปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นนั้นอาจจะไม่ได้มากมายอะไรนักสำหรับคนอื่น ๆ แต่ก็พอเพียงแล้วสำหรับพวกเขาทั้งสองคนที่รอสิ่ง ๆ นั้นอยู่ทุกวัน ทุกวัน และทุก ๆ วัน ...
| Create Date : 07 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 1 พฤศจิกายน 2552 18:35:18 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1464 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ชอบประโยคที่พระเอกบอกลูกๆว่า "พ่อไม่ไปไหนหรอก เพราะแม่คือบ้านสำหรับพ่อ"
โฮ้...ซึ้งๆๆๆ