จากน้องแมวตาบอดเจ็บหนักที่มาขอพึ่งพิง กลายเป็นแม่ของลูกหมีได้งัยเนี่ย

3 ปีกว่าแล้ว ในวันอาทิตย์ที่ฝนตกหนักมากๆๆๆ ขับรถเข้ามาจอดในบ้าน

พ่อเดินออกมาถามว่า: เห็นอะไรรึเปล่า
บิ๊ก: รัยเหยอ
พ่อ: นั่นงัย บนกระถางต้นไม้อะ ข้างๆงัย นั่นหน่ะ

บิ๊ก--> มองลงไป: เฮ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย แม๊วววววววววววววววววว

พ่อ: เออ เห็นมันซักพักแล้ว ฝนตก ก็ไม่ไปไหน

บิ๊ก: เฮ๊ยๆๆๆๆๆ เปียกหมดเลย!!! เฮ๊ย ผอม มากเลยอะ!!!! เฮ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย มีแผลที่หัวด้วย!!!!!!!!!!
แม่ค๊าบบบบบบบบบบ แม่ แม่ เอา ผ้ามาเร็ว กล่องกระดาษ หนังสือพิมพ์ด้วยแม่

แม่เอากล่องมาวาง ปูหนังสือพิมพ์ ทับด้วยผ้าขนหนูเก่าๆอีกผืน ในขณะที่เราก็เอาถุงมือมาใส่แล้วอุ้มมันขึ้นมา
บระจ๊าวววว ผอม แห้ง ตัวเบามากๆ หัวมันบวมปูดข้างนึง เหมือนตาจะเสียหายอย่างรุนแรง
อุ้มมันลงกล่อง แล้วก็ เช็ดตัวให้ เอาน้ำ เอาอาหารไว้ในกล่อง ห่มผ้า ลูบหัวแล้วบอกมันว่า
พรุ่งนี้เช้าพาไปหาหมอนะ คืนนี้นอนก่อนแล้วกัน อย่าไปไหนนะ

นั่นคือวันแรก ที่เราได้เจอกัน............พิไล
นี่เป็นรูปที่ถ่ายหลังจากหายบวมและอักเสบค่ะ
>

นี่เป็นพิไล ปัจจุบัน........แล้วลูกหมีหล่ะ ????