สวัสดีค่าาา บล็อคนี้จ๊ะจ๋าพาเที่ยว พาชิมอีกแล้ว บล็อคนี้จะพาไปต่างแดน ไปใกล้ๆประเทศเพื่อนบ้านเรานี่เอง นั่นก็คือ "ปีนัง" ประเทศมาเลเซีย ครั้งนี้ก็ไปประเทศมาเลเซียครั้งแรก และแน่นอนว่าปีนังก็ครั้งแรกเช่นกัน

การเดินทางไปปีนัง จากกรุงเทพสามารถเดินทางได้หลากหลายเลยค่ะ

• นั่งรถทัวร์จากกรุงเทพไปหาดใหญ่แล้วนั่งรถตู้ต่อไปปีนัง
• นั่งรถไฟไปหาดใหญ่แล้วนั่งรถตู้ต่อไปปีนัง
• นั่งเครื่องบินไปลงหาดใหญ่แล้วนั่งรถตู้ต่อไปปีนัง
• บินตรงกรุงเทพ-ปีนัง

และแน่นอนว่าจ๊ะจ๋าเลือกบินตรงค่ะ สายการบินที่บินตรงก็มีการบินไทยและแอร์เอเชีย

จ๊ะจ๋าเลือกไปกับแอร์เอเชีย (มีวันละไฟลท์) เพราะประหยัดกว่า บินประมาณ 1 ชั่วโมง 45 นาที

ค่าตั๋วซื้อแต่ขาไป อยากกลับวันไหนค่อยซื้อตอนจะกลับ ฮ่าๆๆๆ ราคา 5,885 บาท ( ราคาสำหรับ 2 คน +โหลดกระเป๋า 1 คน )
บอกรายละเอียดขากลับเลยกัน จองตั๋วก่อนกลับ 1 วัน ราคา 5,9xx บาท จำราคาแน่นอนไม่ได้ค่ะ

ในรูปคือเห่อที่หุ้มกระเป๋าใหม่ด้วย คือจ๊ะจ๋าใช้กระเป๋าเดินทางไซส์กลางสีแดงใบเดิม แต่ได้ผ้าหุ้มเป๋ามา มันดีมากเลยจนต้องเอ่ยออกสื่อ เพราะว่ากันกระเป๋าเลอะเทอะได้ ผ้ายืดหยุ่นดี ลายนี่สวยสะดุดตาเห็นแต่ไกล ตอนที่ยืนรอรับกระเป๋าไม่ต้องชะเง้อ เพ่งเล็งเลย รู้ทันทีว่านี่ของฉัน

ตอนที่ขึ้นรถบัสที่ปีนังก็มีชาวต่างชาติมาถามว่ายูซื้อจากที่ไหน ซื้อที่ปีนังรึป่าว ไออยากได้ พอบอกว่าจากไทยแลนด์ นางก็ทำหน้าเสียใจ คือมันดีและน่ารัก เผื่ออยากได้เหมือนกันมั่ง แปะลิ้งก์ให้เลยละกัน จะได้ไม่ต้องมาถามกันทีหลัง อิอิ

https://www.facebook.com/humpaow/

อย่างที่รู้ๆกันเนอะว่าเวลาจะเดินทางออกนอกประเทศเนี่ยต้องมาเช็คอินล่วงหน้า 2 ชั่วโมง แล้วเวลาเราก็เหลือเฟือสิ ก็เดินเล่นด้านในนั่นล่ะ เนื่องจากตื่นเช้าแล้วก็รีบนั่งแท็กซี่มาดอนเมือง ทำให้ท้องไส้เริ่มหิวก็เลยหาอะไรรองท้องที่ Subway กันคนละชิ้น ราคาก็ราคาสนามบินอ่ะเนอะ (ข้างนอกชิ้นละ 89 บาท ในสนามบิน 159 บาท)

หลังจากอิ่มแล้วก็เดินเล่นไปมา พยายามอยู่นานที่จะไม่เข้าไปใน King Powder Duty Free แต่สายตาก็ดันดีเกิ๊นนน เหลือบไปเห็นยี่ห้อ The History of Whoo เป็นเครื่องสำอางจากเกาหลีซึ่งแพ็คเกจสวยมากๆ ก็เลยกะว่าจะซื้อลิปสักแท่งละกัน เอามาลองดูว่าดีมั้ย ถ้าดีก็มีขายในเคาน์เตอร์บ้านเราก็ค่อยซื้อ แต่ดันเหลือบไปเห็น Cushion อีก ก็เลยโดนมา 2 สิ่งค่ะ แต่บอกเลยว่าคุ้มค่ามาก ลิปสติกแท่งละ 1,400 บาท Cushion ตลับละ 1,800 บาท (มีรีฟิลด้วย) แล้วจ๊ะจ๋าเป็นสมาชิกคิงพาวเวอร์ก็ได้ส่วนลดไปอีก 10% กรีดร้องงงง นี่กำลังจะหยิบลิปสติกเพิ่มอีก 3-4 แท่ง แต่แฟนเบรคไว้ก่อน ฮ่าๆ

ก็นั่งเครื่องบินมา หลับตั้งแต่เครื่องบินยังไม่ขึ้นเลยค่ะ ฮ่าๆ มาถึงที่ปีนังประมาณ 4 โมงครึ่ง (ต้องปรับเวลาบวก 1 ชั่วโมงจากไทยนะคะ)

ระหว่างที่กำลังเดินตามทางไปเรื่อยๆก็เจอร้านขายซิมการ์ดเลยแวะซื้อก่อน เห็นมีค่ายสีแดงกับสีเหลือง แต่สีเหลืองคนมุงเต็มเลยขี้เกียจรอ ซื้อของค่ายสีแดงมา 26RM (RM = ริงกิต, เรทตอนที่ไปประมาณ 9 บาท/ 1 RM)

ก็เข้าแถวด่านตม. จู่ๆก็เจอผู้หญิงวัยประมาณ 30 ปีเดินมาข้างๆ เราก็หันไปมองข้างหลังก็เห็นแถวมันยาวแล้วไม่มีที่ยืน ก็เข้าใจว่าเค้าคงจะซ้นแถวสองแล้วรอเข้าทีหลัง แต่พอแถวขยับเท่านั้นล่ะ เจ้แกรีบเดินจะแซงเข้ามาข้างหน้า นี่ก็ไม่ยอมค่ะ ยืนต่อคิวตั้งนานจะมาแซงซะงั้น เพื่อนๆเจ้ก็สะกิดนางนะบอกให้ไปเข้าคิวด้านหลัง นางทำมึนเดินไปแซงคนข้างหน้าเฉยเลย เห็นพาสปอร์ตคือคนจีนค่ะ อื้มมมม ชื่อเสีย(ง)ล่ำลือไกล

ด่านตม.ที่นี่ไม่ต้องกรอกเอกสารเหมือนที่เคยเข้าประเทศอื่น ก็สะดวกดีแฮะ

จากนั้นก็เดินออกมารอรับกระเป๋าค่ะ สนามบินที่นี่เป็นสนามบินไม่ใหญ่มาก เลยทำให้แถวที่รอคิวออกนั้นยาวเหยียดเลย เราก็ต่อคิวปกติ แต่แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายหน้าจีนๆมาพร้อมกระเป๋าเดินมาจะแซงตรงหน้าเลย (ทำไมดวงโดนคนเอาเปรียบตลอดเลยเนี่ย - -') แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะฝรั่งด้านหลังตัวใหญ่เค้ากระดิกแล้วพูดว่า  "Hey! Line up!" อู้วววว ตอนนั้นนี่หันไปยิ้มให้เลย เพราะเราก็ไม่กล้าพูดไล่ตรงๆ เพราะไซส์ห่างกับคนจีนนั้นเยอะเลย

ต่อไปคือการเดินทางไปยังที่พักค่ะ ตั้งใจว่าจะนั่งบัสไปละกันเพราะประหยัดดี (คนละประมาณ 4RM มั้งไม่แน่ใจ) ก็เดินลากกระเป๋าออกมาตรงที่รอรถบัส แล้วก็ไม่มาสักที คือแดดที่ปีนังร้อนมากกกกก แสบผิวขั้นแม็กซ์เลยค่ะ

ระหว่างที่ยืนรอรถอยู่นั้นก็มีคนขับแท็กซี่เดินมาถามว่าเราจะไปไหน ก็บอกไปว่าจะไป Batu Ferringhi (อยู่ติดทะเลทางตอนเหนือของปีนัง ส่วนสนามบินอยู่ทางตอนใต้) เค้าก็บอกว่า Seventeen RM ก็เลยหันไปมองหน้ากับแฟน เอ้ย!ไม่แพงหนิ งั้นนั่งแท็กซี่ละกัน ไม่ยืนรอละ มันร้อนมาก

ขณะอยู่ในรถเค้าก็ชวนเราคุยเรื่อยๆ คนขับรีบออกตัวว่าเค้าเป็นคนขับ Uber นะ แต่ไม่ต้องใช้ Application เอา Name card ไปแล้วโทรมาถ้าอยากจะไปเที่ยวไหน เค้าออกตัวแรงว่าไม่ต้องกังวลนะ แท็กซี่ที่นี่โนชีตติ้ง #ยิ้มอ่อน

ระหว่างที่นั่งไปเรื่อยๆนั่นแทบอยากจะอาเจียนค่ะ เพราะเค้าเลือกเส้นทางเลี่ยงรถติด จากที่จะต้องผ่านตัวเมืองก็ไปขับลัดเลาะเขาแทน คือมึนมาก โค้งอะไรจะเยอะขนาดนั้น ระหว่างทางจู่ๆก็คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างแล้วไปสะดุดตรงที่ว่าเนี่ยยูขึ้นรถแท็กซี่มาอ่ะถูกแล้ว ถ้ารอรถบัสนะกว่าจะถึงก็อีกนานเพราะตอนนี้รถติดมาก เวลาเลิกงาน แค่ 70 RM เอง เราก็ เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ! ตอนที่คุยตอนแรกคือย้ำแล้วนะ ถามแล้วด้วยว่า 17 RM ใช่มั้ย เค้าก็เยสๆ Seventeen พอขึ้นรถมาทำไมมันพูดชัดเป็น Seventy เลยล่ะ มีย้ำอีกที Seven-Zero ไอ้เราก็หันหน้ามองกัน เอาละไง พี่แท็กเล่นละไง ฮ่าๆๆๆๆ ขำแรง

คือก่อนมาเนี่ยมีเพื่อนของแฟนเค้าก็เตือนมาแล้วว่าแท็กซี่ที่นี่แพงนะ แล้วก็โก่งราคาสุดๆเลยโดยเฉพาะกับนักท่องเที่ยวเนี่ย แต่ตอนนี้ไม่ทันละ นั่งรถเค้ามาเป็นชั่วโมงละไง ก็จ่ายไปเลยจ้ะ 70 RM

จ๊ะจ๋าจองที่พักไว้ที่ Roomie's suite คือตอนแรกบอกเลยว่าไปคนละที่ ไปที่ Roomie's guesthouse มาแบบว่าหลอกหลอนมาก ด้านล่างตึกน่ากลัวสุดๆ แต่ข้างบนก็โอเคนะ แต่คือนอนรวมไง แบบเป็น Dorm อ่ะ เตียง 2 ชั้น ซึ่งไม่ใช่อย่างที่จองมา เค้าก็บอกว่ายูมาผิดที่นะ อีกที่ถัดจากตรงนี้ไปประมาณ 700 เมตร ก็เลยต้องเดินลงบันไดไป มันจะไม่อะไรเลยถ้าไม่ได้แบกกระเป๋าใบใหญ่เดินขึ้นบันไดมา 4 ชั้นน่ะ

แล้วก็มาถึง Roomie's Suite (ในรูปด้านบน) ก็ทำการเช็คอินกันไป ที่นี่ต่างกับอีกที่คนละขั้วเลยค่ะ ค่าห้องพักที่ Roomie's guesthouse จ่ายคนละประมาณ 300 กว่าบาท แต่ที่ Roomie's Suite คืนละประมาณ 1,4xx บาทรวมอาหารเช้า แต่บอกเลยว่าจองมา 3 คืน ไม่เคยทานอาหารเช้าของที่พักเลย ฮ่าๆ

นี่ก็มีคนไทยมาพักเยอะแยะ

ยังมีเรื่องราวดีๆอีกเพียบ อ่านต่อได้ที่...คลิกที่นี่