ยิ่งสูง ยิ่งหนาว
|
.....ครั้งหนึ่งเมื่อพวกเรายืนอยู่ในพื้นราบ มองขึ้นไปบนยอดเขา ใจก็นึกว่า บนยอดเขานั้นจะมีสิ่งใดอยู่นะ ความความสูงตระหง่านของขุนเขา ความท้าทายมีพลังแกร่งกล้าจนเกิดความอยากที่จะป่ายปีนขึ้นไปบนยอดเขานั้น ความรู้สึกในการเอาชนะความสูงเสียดของยอดเขาได้ คงเป็นความอิ่มเอมใจ ที่คงอยู่ไปชั่วนิรันดร
.....แล้วพวกเราก็เริ่มปีนป่าย จากตีนเขา เริ่มก้าวไปทีละก้าว เกาะกันไปเป็นกลุ่มก้อน คอยช่วยเหลือเกื้อหนุนกัน ยามเหนื่อยล้าพวกเราก็หยุดพักพร้อมกัน ยามเดินทางก็พากันชี้ชวนให้ชมหมู่ดอกไม้ และฝูงผีเสื้อที่บินว่อน ยามใครคนใดคนหนึ่งอ่อนล้า ใครอีกคนจะเข้าช่วยทันที เพื่อให้พวกเราทั้งหมด ได้เดินทางไปพร้อมกัน
.....แต่เมื่อเดินทางไปได้ถึงครึ่งทาง ความรักสมัครสมานและความกลมเกลียวเริ่มหดหาย เมื่อความเหนื่อย ความเมื่อยล้า และความระทดท้อเข้าเกาะกุมจิตใจ ความเห็นแก่ตัวเริ่มมีมากขึ้น การช่วยเหลือ เกื้อกูล หรือชี้ชวนชมนกชมไม้เริ่มหายไป ใครเหนื่อยหวังนั่งพัก จำต้องนั่งอยู่คนเดียว ในขณะที่คนอื่นต่างเร่งรุดไปข้างหน้าสู่ยอดเขาอย่างไม่ย่อท้อ เพราะความอยาก และความปรารถนาในชัยชนะทีมีมากขึ้นยามที่เห็นยอดเขาเริ่มใกล้เข้ามาราวกับจะเอื้อมถึงขนาดนั้น
.....จากสิบ เหลือเพียงครึ่งที่มุ่งหน้าบึ่งสู่ยอดเขา จากช่วยเหลือเป็นผลักไส บ้างหาอุบายนานา เพื่อทำให้คนอื่นไม่สามารถขึ้นไปสู่ยอดเขาได้ เล่ห์เหลี่ยม และอุบายร้าย เริ่มถูกนำออกใช้ ต่างดิ้นรนเพื่อตนเองทั้งสิ้น จากห้า เหลือเป็นสาม แล้วเหลือเพียงสอง เมื่อเดินทางใกล้ถึงยอดเขา ยามนั้นไม่มีคำว่าเพื่อนอีกต่อไปแล้ว สองแรงแข่งขันกันราวกับเกิดมาเพื่อจะแข่งขันกันฉะนั้น
.....เพียงละสายตาชั่วยาม ร่างหนึ่งก็ลื่นไหลไปตามหุบเหวข้างทางพลางร้องเรียกเพื่อนเสียงหลง คนนำหน้าชะงักและหันกลับมาดู วูบหนึ่ง หวนคิดถึงความเป็นเพื่อนที่เคยมีให้กันมาช้านาน แต่หนทางบนยอดเขาข้างหน้า อีกเพียงไม่กี่สิบก้าวก็จะถึงแล้ว ยอดเขานั้นมิใช่หรือคือสิ่งที่ฝันใฝ่มาทั้งชีวิต ยามค่ำใกล้เข้ามามากแล้ว หากเลยจากเวลานี้ไปแล้ว อาจไม่สามารถเดินถึงยอดเขาได้
.....พะวักพะวงเหลือแสน ท้ายที่สุดจำหันหลังทิ้งเพื่อนแล้วออกแรงวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อไปถึงยอดเขาแห่งนั้น สำเร็จแล้ว ทำสำเร็จแล้ว ตะโกนเสียงก้อง เราได้ชื่อว่าเป็นผู้ชนะแล้ว เป็นผู้ชนะในทุกสิ่งแล้ว ความอิ่มเอิบใจแผ่ซ่านทั่วร่างกาย ความดีใจเผลอร้องเรียกเพื่อนให้มาร่วมยินดีด้วย แต่สดับได้ถึงความเงียบ มีเพียงเสียงตนเองเท่านั้นที่ก้องหุบผา ไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร ไม่มีผู้ใดมาร่วมยินดีในชัยชนะนี้ ลมหนาวพัดมาวูบหนึ่ง หนาวสะท้านไปทั้งกายา พลันคำถามหวนกลับมาให้รำลึกว่า สิ่งที่ได้มา คุ้มค่าหรือ จำต้องแลกสิ่งใดไปบ้างเพื่อสิ่งนี้ ชัยชนะที่ไม่มีผู้ร่วมยินดี มีค่า มีความหมายสักเพียงใด
.....น้ำตารินไหล ทิ้งร่างลงอย่างอ่อนแรง อยากเหลือเกิน อยากย้อนกลับไปสู่วันวาน ที่มีเพื่อน มีผู้คน มีความรักล้อมรอบ แต่กฎย่อมเป็นกฎ เมื่อมาถึงจุดสูงสุดนี้แล้ว มิอาจกลับหลังได้ เว้นแต่จะกระโดดลงไปที่หน้าผานั่น หรือไม่ก็จำต้องอยู่ ณ ที่นี่ จนกว่าจะมีใครสักคนที่สามารถพิชิตยอดเขานี้ได้ แต่ถึงเมื่อนั้น ก็อาจเป็นเวลาที่เนิ่นนานจนความร้าวราน เกาะกินไปทั้งใจ เหลือเพียงกายที่ไม่เคยได้รับความอบอุ่นในความรักจากใครอีกเลย
Create Date : 29 มกราคม 2550 |
Last Update : 29 มกราคม 2550 16:50:22 น. |
|
30 comments
|
Counter : 496 Pageviews. |
|
|
โดย: หวัดดี IP: 58.10.102.190 วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:17:41:30 น. |
|
|
|
โดย: sak (psak28 ) วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:18:22:32 น. |
|
|
|
โดย: TsuTaYa วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:18:40:04 น. |
|
|
|
โดย: Htervo วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:19:31:20 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแมว IP: 203.113.70.73 วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:19:33:50 น. |
|
|
|
โดย: Moody-Angle วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:19:48:45 น. |
|
|
|
โดย: opleee วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:22:30:49 น. |
|
|
|
โดย: นาน ๆ มาที IP: 202.6.107.60 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:11:24:59 น. |
|
|
|
โดย: Im onair วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:13:38:41 น. |
|
|
|
โดย: sak (psak28 ) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:15:34:15 น. |
|
|
|
โดย: nakwan6 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:18:30:40 น. |
|
|
|
โดย: N_BEE810 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:20:25:29 น. |
|
|
|
โดย: random-4 วันที่: 31 มกราคม 2550 เวลา:2:01:07 น. |
|
|
|
โดย: midori-jp วันที่: 31 มกราคม 2550 เวลา:12:54:23 น. |
|
|
|
โดย: Moody-Angle วันที่: 31 มกราคม 2550 เวลา:21:59:03 น. |
|
|
|
โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:17:25 น. |
|
|
|
โดย: opleee วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:37:01 น. |
|
|
|
โดย: บูรพกาล (กลกาล ) วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:59:27 น. |
|
|
|
โดย: แอน (thattron ) วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:11:11 น. |
|
|
|
โดย: Bond Man วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:23:43 น. |
|
|
|
โดย: Im onair วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:49:55 น. |
|
|
|
โดย: เขมิศราสุดสวย (เขมิศราสุดสวย ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:52:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับใจ