เมื่อเราเจอกันครั้งแรก

หลังจากที่หมายมั่นว่าจะมีบุตรให้ได้ภายในปี ๒๕๕๗ เราสองคนก็สมความปรารถนา หลังจากรอคอยมาเนิ่นนานกว่าห้าเดือน .​ เช้าวันนั้น ฉันเอะใจว่าประจำเดือนได้ขาดหายไปกว่าหนึ่งอาทิตย์แล้ว ซึ่งประจำเดือนไม่เคยมาสาย คิดได้อย่างนั้นฉันรีบวิ่งไปหาที่ตรวจครรภ์ที่ซื้อมาหลายสิบอันมาตรวจทันที. หลังจากใจระทึกอยู่ไม่ถึงหนึ่งนาที เส้นสองขีดเข้มก็ปรากฏชัดอยู่ตรงหน้า อย่างแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง !! ฉันท้อง เฮ้ย ฉันท้องจริงๆเหรอ นั่ง งง กับตัวเองอยู่สักพัก จากที่เคยวิ่งปุ๊ปปั๊ปทำโน่นนี่ ตอนนี้ฉันแทบเดินย่องๆๆมาค่อยๆนั่งลง มือยังถือที่ตรวจครรภ์อยู่ ตาก็ยังจ้องอยู่อย่างที่กลัวว่าแถบมันจะหายไป!!

ฉันรอสามีกลับมาจากทำงาน หลังจากนั้นก็เดินไปยื่นที่ตรวจครรภ์ให้เค้าดู ในมโนของสาวช่างฝันอย่างฉัน ฉันคิดว่าตาบื้อจะกระโดดเข้ามากอดรัดฉัน จูบๆๆๆ แล้วก็พูดซ้ำๆๆว่าดีใจที่มีลูกสักที... ตัดมา...สามีทำหน้า งงๆๆ ถามว่านี่คืออะไร !! โธ่ ตาบื้อเอ้ย ยังต้องมานั่งอธิบายกันอีก นี่ก็คือที่ตรวจครรภ์ไงเล่า แล้ว??? แล้ว..แล้วสองขีดนี่ก็คือ.....แกทำฉันท้องแล้วไง !!! ตาบื้อยิ้มกว้าง แล้วถามว่าจริงๆเหรอ เรามีลูกกันแล้ว เธอท้องแล้ว (ท่าดีใจสุดขีดของตาบื้อห่างไกลจากมโนของสาวช่างฝันอย่างฉันนัก) เรานั่งกอดกัน ยิ้มให้กัน แล้วก็เริ่มคิดกันว่า เราควรไปหาหมอให้เร็วที่สุดดดด !

เรานัดหมอได้ในอีกสัปดาห์ต่อมา ฉันตื่นเต้นใจระทึก เพราะครั้งแรกนี้ต้องไปคนเดียว สามีทำงานไม่สามารถมาด้วยได้ในวันนั้น ฉันเริ่มคิดไปต่างๆนานา เนื่องจากอ่านอินเตอร์เนทมากไป เริ่มตั้งแต่ ท้องลม ท้องนอกมดลูก ท้องไข่ปลาอุก บลาๆๆๆ . ฉันภาวนาอย่างเดียวขอให้ฉันได้เจอเค้าเป็นอยู่อย่างปกติในท้องของฉัน . เนื่องจากฉันไม่มีประสบการณ์ในการหาหมอสูติเลยในชีวิต แล้วคุณหมอสูติคนแรกในขีวิตฉันคนนี้เป็นผู้ชาย!! เอาว่ะ ใครๆเค้าก็ท้องเค้าก็มาหาหมอกันทั้งนั้นแหละ ฉันพยายามปลอบใจตัวเอง .

หลังจากคุณหมอซักประวัติเล็กๆน้อยๆ ก็สั่งให้ฉันไปถอดกางเกงในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ใช่ถอดหมดเลยทั้งกุงเกงในด้วย . ฉันจัดการเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ถอดกางเกงออกหมดและ...พยายามมองหาผ้า..ซึ่งฉันคิดว่าเค้าจะมีผ้าให้เรามาห่อตัว ... หลังจากมองหารอบห้องเล็กๆฉันไม่เห้นผ้าสักผืน!! มีแต่กระดาษทิชชู่อยู่หนึ่งกล่อง !!เชี้ย..แย่แล้ว..งานเข้า...แล้วจะเดินออกไปอย่างไร!! โอ้ยยย ทำไงดีๆๆๆ ต้องเดินผ่านยัยพยาบาลคนสวยก่อนอีกต่างหาก .. แล้วจะให้เดินโชว์ "จุ๊จิ๊กะกุ๊กิ๊" ออกไปยังงี้เหรอ...โหดร้ายมาก... หลังจากเดินหมุนอยู่ในห้องแต่งตัวนานพอสมควร ก็คิดว่าควรออกไปได้ละ เด๋วหมอจะคิดว่าเป็นลมเป็นแล้งไปรึเปล่า.

ฉันพยายามดึงเสื้อลงมาให้ได้มากที่สุด ก่อนเปิดประตูโผล่แค่หัวออกไป เห็นพยาบาลกำลังก้มหน้าเขียนอะไรงุดๆ และคุณหมอยืนรออยู่ที่แท่นเรียบร้อย ฉันรีบเดินหันข้างผ่านพยาบาลคนสวยไปอย่างรวดเร็ว มาประชันหน้ากพคุณหมอ ... คุณหมอสั่งให้ฉันขึ้นขาหยั่ง.. โอ้ยแม่เจ้า..สูงปานนั้น..หมดแล้วๆๆแย่แน่ๆๆ...ฉันกระดึ้บๆขึ้นไปนั่ง คุณหมอสั่งให้วางขาทั้งสองลงตรงขาหยั่ง..พระเจ้าแล้วทำไมแต่ละข้างมันห่างกันปานแม่น้ำโขงกั้นอย่างนั้นเล่า..โอ้ยยย ..ฉันหนีบเข่าทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน ดวงตาเลื่อนลอยคุณหมอคงเห็นอาการผิดปกติของฉัน เลยบอกให้ฉันทำใจให้สบาย รีแล็กซ์ๆ ... แล้วบอกให้ฉันเคลื่อนลงมาใกล้อีก..!!! หมดกันๆๆ โอ้ยยย... ฉันนอนมองเพดาน คุณหมอใช้นิ้วเข้ามาเช็คว่ามีเลือดออกหรือไม่ ทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็วฉันโล่งอก...เห้อออ จบสักที... แต่เปล่ามันยังไม่จบบบบ

คุณหมอสั่งให้ฉันไปนอนที่อีกเตียงนึง คุณหมอจะตรวจอัลตร้าซาว เช่นกันไม่มีอะไรปกปิด จุ๊จิ๊ให้เลย และฉันก็คิดว่าหมอคงตรวจผ่านหน้าท้อง เพราะเท่าที่ดูในอินเตอร์เนทเค้าตรวจที่ท้องกันทั้งนั้น...แต่เปล๊าาาาาาา หมอสั่งให้ฉันชันขาขึ้น แล้วก็หยิบแท่งอัลตร้าซาวมาทาเจลแล้วก็ใส่พรืดไปในจุ๊จิ๊ ฉันนอนตาเหลือกมองเพดาน อะไรว่ะเนี่ย ทำไมไม่ตรวจผ่านท้องอ่ะ !!! แต่วินาทีนั้นเอง ฉันมองไปที่จอข้างหน้าฉัน ฉันเห็นอะไรกลมๆอยู่ในท้องฉัน .. แล้วคุณหมอก็หันมาบอกว่า ยินดีด้วยครับ ตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์กับอีกสี่วันแล้ว... ฉันงี้น้ำตาแทบไหล .. ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจสุดๆ .. คุณหมอบอกอีกว่าน้องฝังตัวอยู่ในตำแหน่งที่ดีไม่ต้องเป็นห่วง .. แล้วก็ปริ้นซ์รูปถั่วเขียวน้อยให้ฉันหนึ่งใบ .. ลูกอยู่กับฉันแล้ว อยู่ในท้องฉันนี่แล้ว...ว่าแล้วฉันก็เดินย่องๆๆๆไปใส่เสื้อผ้า ร่ำลาคุณหมอและก็ค่อยๆเดินจากไป .

กลับมาที่บ้านรอสามีกลับมา เอารูปให้ดู ตาบื้อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จุ๊บฉันซ้ายขวา บอกเดี๋ยวเราต้องหาชื่อลูกแล้วละ :-)

Create Date : 28 มกราคม 2558		2 comments
Last Update : 28 มกราคม 2558 1:41:25 น.
Counter : 3117 Pageviews.
Share Tweet