น้องสาวคนสวย......แกจากพี่ไปกี่วันแล้วน้า....ตอน 1 เมื่อเรายังเด็ก ๆ

คนเราเวลาอยู่ด้วยกันมันน้อยจริง ๆ

เรามักไม่เห็นคุณค่าของสิ่งใด ๆ จนกว่าเราได้สูญเสียสิ่งนั้นไปแล้ว

เราไม่เคยรู้เลยว่าเรารักเธอแค่ไหน จนเมื่อสายเกินไป





จนกระทั่งเราไม่มีโอกาสแม้จะบอกว่า........พี่รักแป๊กนะ........





เราจากกันตั้งแต่วันที่ 22 ก.พ. 2544 จนถึงวันนี้ ก็ 7 ปีกว่าแล้วนะ โห...นานแฮะ

แต่ทำไมในใจของพี่ยังจำได้ถึงวันที่เรานอนด้วยกัน คุยกัน วันที่เราแย่งกันเปลี่ยนช่องทีวี วันที่เราทะเลาะกัน ไปเที่ยวด้วยกัน

ครอบครัวของเราเล็ก ๆ มีกันอยู่ 6 คน ป๊า แม่ แม่เจือ(ยาย) ป้าแอน ไอ้แป๊ก และเราเอง

เราสองคนนอนห้องเดียวกันเสมอ ในห้องนอนเล็ก ๆ ของเรามี 2 เตียงซ้ายขวาคนละมุม ไอ้แป๊กมันขี้ร้อน ชอบนอนใต้แอร์ทางซ้าย ส่วนเราขี้หนาว เลยหลบมานอนด้านขวา ปลายเท้าเป็นชั้นหนังสือ + ชั้นทีวี และตู้เสื้อผ้า เราเรียกห้องของเราว่า...ห้องเล็ก...

แต่ตอนนี้ห้องเล็ก แม่เอารูปน้องไปวางไว้ ด้านหน้ามีพวงมาลัยเล็ก ๆ ทำจากสบู่ และห้องนั้นก็ถูกปิด ไม่มีใครเข้าไปใช้ห้องนั้นอีก

ส่วนแม่ก็ยังเข้าไปทำความสะอาดอย่างสม่ำเสมอ เห็นแม่เข้าไปทีไร กลับออกมาตาแดง ๆ ส่วนป๊าเองก็จะเปิดแอร์ที่ห้องนั้นทุกวัน จนถึงวันนี้ 7 ปีกว่าแล้ว ป๊าก็ยังเปิดแอร์ให้ทุกคืน คงกลัวว่าน้องจะร้อน (แต่ก่อนจะนอน ป๊าก็จะออกมาปิด คงกลัวเปลืองไฟ 555)

เมื่อก่อนเราใส่เสื้อผ้าด้วยกันได้ เพราะเราตัวเท่ากัน แต่สิ่งที่เราไม่เหมือนกันเลยคือ หน้าตา ไอ้แป๊กมันสวยบาดตา ส่วนเรามันขี้เหร่บาดใจ เดินไปไหนกะมันทีไร มีแต่หนุ่ม ๆ มองมัน ไม่ยักกะมีใครปรายตามามองเราบ้างเลย....ขำว่ะ....กร้าก....

มันหน้าเหมือนแม่เลยสวย ส่วนเราหน้าเหมือนป๊าเลยขี้เหร่ มันเป็นอะไรที่ขาวกับดำ

จบตอนที่ 1 ..........

Create Date : 06 เมษายน 2551		3 comments
Last Update : 29 พฤษภาคม 2551 9:41:56 น.
Counter : 686 Pageviews.
Share Tweet