|
รีวิว First Trip Taiwan 2015 ตอนที่ 1 ไม่ใกล้ไม่ไกล..ไต้หวัน
#FristTripinTaiwan2015
ตอนที่ 1 จากกรุงเทพเมืองฟ้าอมร สู่ไทเป ไต้หวัน
ทริป ไต้หวัน จะบอกว่าเป็นทริปเร่งด่วน ...ก็ไม่ได้ จะบอกว่าเป็นทริปไม่ได้ตั้งใจ.. ก็ไม่ถูก เริ่มจากในวันหนึ่ง มีน้องสาวคนหนึ่งซึ่งเคยพาเราเที่ยวเกาหลี ชักชวนมาในไลน์ว่า "พี่..ไปไต้หวันกัน"
ณ ตอนนั้น ไต้หวัน เป็นที่ที่เรายังไม่รู้จัก จินตนาการภาพไม่ออก ต่างจากญี่ปุ่น เกาหลี ฮ่องกง มาเก๊า หรือจีน มากไหม?
จำไม่ได้ว่าตอนแรกได้ปฏิเสธไปหรือไม่ แต่ก็ได้มีการพูดคุยกันมาเรื่อย ๆ (หรือจะเรียกว่าเกลี้ยกล่อมดี) ก่อนที่สุดท้ายเราจะตอบตกลง
และด้วยความช่วยเหลือจากน้องสาวคนนี้ทุกอย่าง ทั้งการหาตั๋วโปรโมชั่นราคาดี ที่พักราคาถูกแต่สะดวกสบาย ใกล้แหล่งช้อปปิ้ง และเป็นธุระไปดำเนินการจัดทำวีซ่า ซึ่งวีซ่าของเราทั้งสองคนแล้วเสร็จก่อนเดินทางไม่นานนัก
จากทริปที่กำหนดวัน เวลา เดินทางไว้คร่าว ๆ และแล้วเราก็ได้ ตั๋วเครื่องบิน เมลคอนเฟิร์มที่พัก รวมทั้งวีซ่าเข้าไต้หวันมาครอบครองเรียบร้อยแล้ว
note : หากประสงค์ไปเที่ยวไต้หวัน ต้องมีวีซ่าค่ะ วิธีทำวีซ่าไต้หวัน ตาม link นี้เลยค่ะ
https://www.ilovetogo.com
หรือ https://chilljourney.wordpress.com/2014/12/06/taiwanvisadec14/
การเตรียมตัว
เนื่องจากลักษณะการเที่ยวของเราสองคนออกแนว backpacker คือแบกเป้ แบกกระเป๋า เตรียมข้อมูลท่องเที่ยวเป็นคู่มือฉบับเล็กแล้วไปลุยเอาข้างหน้า ดังนั้นก็ต้องมีการศึกษาข้อมูลไว้ล่วงหน้า
ช่วงที่เราจะเดินทางไปท่องเที่ยวคือฤดูร้อนย่างเข้าสู่ฤดูฝนของประเทศไต้หวัน อุณหภูมิเฉลี่ยจากพยากรณ์อากาศคือราว 30องศาเศษ และมีความเสี่ยงจะเจอฝน เราไม่ได้ไปกับทัวร์ จึงไม่มีรถบัส รถทัวร์ เพื่ออำนวยความสะดวก ส่วนแท็กซี่....ตัดไปค่ะ เพราะราคาสูงมาก..... เราบอกหรือยังหนอ ว่าทริปของเราเป็นทริปประหยัด ^^ ดังนั้นการเดินทางในประเทศไต้หวัน จึงไม่ต่างกับทริปเกาหลี คือ ใช้ระบบขนส่งมวลชน ซึ่งประเทศไต้หวันนั้นมีรถไฟฟ้าที่สะดวกสะบายไม่แพ้ใคร คือ MRT ร่วมกับการ "เดิน" นั่นเอง
สัมภาระ
-กระเป๋ายืมพี่เขามา ขอไซส์ที่โหลดขึ้นเครื่อง Low cost ได้ก็ช่วยประหยัดค่าตั๋วขาไปได้อีกส่วน (ส่วนขากลับจองตั๋วโปรโมชั่นอีกสายการบินได้ ซึ่งโหลดกระเป๋าฟรี 15 กก. ..ก็โชคดีไป) -ทั้งร้อน ทั้งอาจเจอฝน กางเกงขาสั้นเป็นทางเลือกที่ดีค่ะ -รองเท้าผ้าใบ สะดวก รัดกุม สำหรับการเดินทาง ช่วยให้ไม่ต้องหนาวบนเครื่องบินอีกด้วย -ติดรองเท้าแตะสวย ๆ ไปอีกสักคู่ เผื่อเจอฝนแล้วผ้าใบเน่า -แบตสำรอง (Power bank) เพราะการเดินทางแบบเรา ไม่รู้จะได้กลับห้องพักตอนไหน จะได้เจอที่ชาร์ตแบตเมื่อไหร่... ก็ติดไปสักก้อนสองก้อนจะดีกว่า -เงิน .. สำคัญมาก ไต้หวันใช้เงินสกุล ดอลล่าร์ไต้หวัน TWD สามารถเขียนได้ NT$, NTD, และ NT. ณ วันที่เราไป อัตราแลกเปลี่ยนอยู่ที่1.095 บาท ซึ่งเราสองคนได้ลองคำนวณค่าใช้จ่าย ที่จำเป็นร่วมกัน และฝากน้องสาวคนเดิม(อีกแล้ว) เป็นธุระไปแลกมาให้เรียบร้อย
สัมภาระเรียบร้อย... รีรออะไรล่ะ เดินทางกันเลยค่ะ
วันที่ 5 มิถุนายน 2558 เราออกเดินทางจากกรุงเทพเมืองฟ้าอมร สู่ประเทศไต้หวัน ด้วยสายการบิน tigerair ราคาไป-กลับ รวมน้ำหนักกระเป๋าคนละ 15 กก. แล้วอยู่ที่คนละ 5,007บาท
เราเช็คอินที่สนามบินดอนเมืองเวลา 21.20 น. ก่อนจะเข้าไปเดินเล่น และหาอะไรรองท้อง เพื่อรอขึ้นเครื่อง
SUBWAY~~~
ดอนเมืองยามดึก โล่ง เดินสบาย แม้ไม่คุ้นชิน แต่กลับชอบ
เราไปรอขึ้นเครื่องกันที่ Gate 21 ค่ะ หน้า Duty fee ว่าโล่งแล้ว หน้าเกทโล่งกว่า ระหว่างทางตั้งใจจะมาแวะซื้อยา เกลือแร่ (แอบท้องเสียก่อนเดินทาง) ยาแก้ปวด และยานวด ปรากฎว่าร้าน Pharmacy ที่ดอนเมืองปิดแล้ว ไปได้เฉพาะยาแก้ไข้จากร้านค้าหน้า Gate 21 ดังนั้น ใครเดินทางกลางคืน "อย่าลืม" เตรียมยามาให้เรียบร้อยนะคะ
เราใช้เวลาเดินทางจากสนามบินดอนเมือง ถึงสนามบิน Taoyuan international Airport - Terminal 1 ราวสามชั่วโมงเศษ Tiger Air โอเคค่ะ ขึ้น - ลง นิ่มนวล แต่ตอนลดระดับแอบวัยรุ่นนิดหน่อย รับได้ๆๆๆ ไม่มีบริการอาหารเครื่องดื่มระหว่างเดินทาง และพนักงานบริการบนเครื่องบินใส่ใจความปลอดภัยมาก หมั่นเดินตรวจสอบ และแจ้งให้เราเก็บกระเป๋าถือไว้ใต้เก้าอี้ให้เรียบร้อย
เราถึงสนามบิน Taoyuan เวลา 04.20 นาฬิกา (อย่าลืมปรับเวลา ไต้หวันเวลาเร็วกว่าไทย 1 ชั่วโมง ใช้ตัวเลือกรับเวลาจากเครือข่ายอัตโนมัติก็สะดวกดีค่ะ จะได้ไม่ลืม)
ลงเครื่องแล้วเดินตามแมงมุมไป เอ้ย ตามป้าย Immigration ไปเลยค่ะ
ตีสี่กว่า ณ ท่าอากาศยานนานาชาติเถาหยวนจัดว่า... สงัด ในเวลาเดียวกันมีไฟล์ทเราลงเพียงไฟล์ทเดียว และบนเครื่องบินมีคนไทย...น่าจะ เพียงสองคนเท่านั้น ต่างกับตอนที่เดินทางไปเกาหลี มีชาวไทยบนเครื่องบินเกินครึ่ง และสนามบินที่คนเยอะมากกกก ดังนั้นเราจะขอเรียกความสงบค่อนสงัดนี้เป็นเสน่ห์ของเถาหยวนยามค่ำคืน
Note : เกล็ดความรู้ (จะมีเป็นระยะ ไม่ต้องการอ่านข้ามส่วน Note ได้ค่ะ)
หรือ 臺灣桃園國際機場, ไต้หวันพินอิน: Táiwan Táoyuán Gúojì Jicháng, พินอิน: Táiwān Táoyuán Gúojì Jīcháng) เดิมคือท่าอากาศยานนานาชาติ เจียงไคเช็ก (จีนตัวเต็ม: 中正國際機場, ไต้หวันพินอิน: Jhongjhèng Gúojì Jicháng, ประเทศสาธารณรัฐจีน เป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่ที่สุดของสาธารณรัฐจีน
มี 2 terminal สายการบิน tiger air รวมถึง v air ที่เพิ่งเปิดเส้นทางบิน จะลงที่ terminal 1 ค่ะ cr. วิกิพีเดีย
ลงเครื่องแล้วก็ไปรับกระเป๋าค่ะ ตอนที่เดิน ๆ อยู่ อย่าลืมฟังประกาศสายพานที่จะไปรับกระเป๋านะคะ มีประกาศเป็นสองภาษา คือภาษาจีน และภาษาอังกฤษค่ะ
ก็บอกแล้ว คนน้อยจริง ๆ
ปกติแล้วเวลาไปต่างประเทศ (เหมือนไปบ่อยเนอะ) จะใช้วิชาเดินตามชาวบ้านไปเรื่อยๆ จนถึงจุดตรวจคนเข้าเมืองจึงแยกเข้าช่องสำหรับนักท่องเที่ยว แต่... จากจุดรับกระเป๋า จะเห็นได้ว่าแทบไม่มีคนเลย แม้กระทั่งที่ลงเครื่องมาพร้อมกันก็หายไปไหนหมดดดดด เราได้แต่งง และเปลี่ยนเป็นแผนสอง คือเดินตามป้ายไป การเดินทางไปที่่ต่าง ๆ การสังเกตป้ายเป็นสิ่งสำคัญค่ะ (ส่วนตัวเราคือตามป้าย และตามน้องสาวอีกทีค่ะ ดูเป็นภาระเชียว)
หลังจากผ่านจุดตรวจคนเข้าเมืองเรียบร้อยแล้วเราเดินตามป้ายไปเรื่อย ๆ เพื่อหา Bus ไปไทเป จากสนามบินเถาหยวน > ไทเป จะใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง เดินทางได้ด้วยรถ Bus และรถไฟฟ้า และเราเลือกใช้รถบัสค่ะ เดินตามป้าย Car Park มาเรื่อย ๆ (เดาเพราะไม่มีป้าย Bus stop, Bus to taipei) เอาเป็นว่าเดินผ่านเคาน์เตอร์เช็คอิน ตรงมาเรื่อย ๆ จนสุดทาง จะเห็นเก้าอี้นั่งรอเยอะ ๆ ก็เลี้ยวซ้ายค่ะ ตามป้าย Car Park จนสุดทางจะมีบันไดเลื่อนลงชั้นล่าง และตรงบันไดเลื่อนนี้เอง เราจะได้พบป้าย Bus to taipei
เดินตามทางมาเรื่อย ๆ ค่ะ ผ่านมินิมาร์ต ตรงออกมาตามทางจะเจอตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ ก็เลี้ยวขวา จะเจอเคาน์เตอร์จำหน่ายตั๋วรถบัส ซึ่งเปิดทำการ 05.00 เราเห็นว่าเวลานั้น ตีสี่กว่าแล้วจึงหาที่นั่งรอเคาน์เตอร์เปิดจำหน่าย
ที่เถาหยวน มีจุดให้ชาร์ตโทรศัพท์ได้หลายจุดค่ะ มีไวไฟฟรีด้วย เก้าอี้นั่งก็มีเยอะ (หรือคนน้อย?)
หลังจากนั่งรอ นอนรอจนตีห้ากว่า เคาน์เตอร์ก็ยังไม่เปิดจำหน่ายเราจึงเปลี่ยนแผน ไปต่อแถวซื้อตั๋วที่ตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ มีเมนูภาษาอังกฤษค่ะ กดง่าย กดปลายทางคือTaipei, กดจำนวนตั๋วที่ต้องการ คือ 2 คน แล้วก็ ok หรือ order นี่แหละ ไม่แน่ใจ
์Note : ตู้จำหน่ายตั๋วอัตโนมัติ รับเฉพาะแบงค์ 100 NT และเหรียญ นะคะ ถ้ามีแบงค์ 1000 ก็ไปแลกที่มินิมาร์ตที่อยู่ไม่ไกลได้ พนักงานใช้ภาษาอังกฤษได้ค่ะ อิชั้นพูดแบบงู ๆ ปลา ๆ can i change to one hundred นางก็เข้าใจค่ะ 55555
ได้ตั๋วแล้วก็ออกมาขึ้นรถค่ะ Bus จอดที่ช่องหมายเลข 5
จากตั๋ว เป็น Bus บริษัท KUO-KUANG Motor transport จาก TIA ( Taoyuan international airport) ไป Taipei Bus หมายเลข 1819 ราคา 125 NT ค่ะ ใช้เวลาราว 30นาที- 1ชั่วโมง จอดส่งเราที่ Taipei Main Station คือจุดศูนย์กลางรถไฟฟ้าของไทเปนั่นเอง
นอกจากสนามบินจะโล่งแล้ว รถบัสยังว่าง ประหนึ่งเช่าเหมาคัน วะฮ่าฮ่า เหตุเพราะคันก่อนหน้าผู้คนขึ้นกันไปจนเต็มค่ะ เราจึงถอยหลังมาหนึ่งก้าวเพื่อรถคันถัดไป โดยไม่รู้ชะตากรรมว่าต้องรอนานแค่ไหน ปรากฏแค่เพียง 20 นาทีรถก็มา ซึ่งคุ้มค่ากับการรอคอย ตั๋วไม่ได้ระบุที่นั่งค่ะ ยื่นกระเป๋าให้คุณลุงติดบาร์โค้ดแล้วเก็บใต้ท้องรถ ได้บาร์โค้ดอีกอันมาเก็บไว้สำหรับรับกระเป๋าแล้วก็ขึ้นรถไปจับจองที่นั่งตามสะดวกค่ะ
ใช้เวลาไม่นานเราก็เดินทางถึง Taipei Main Station หรือจุดศูนย์กลางรถไฟฟ้าไต้ดินของไต้หวันค่ะ (ภาพจากวิกิพีเดีย) ทันทีที่เรามาถึง ก็ไปต่อคิวซื้อตั๋วรถไฟสำหรับไป Taroko National Park หรือ ไทลู่เก่อ หรือ ทาโรโกะ เป็นอุทยานแห่งชาติของไต้หวัน
เจ้าหน้าที่จำหน่ายตั๋วพูดภาษาอังกฤษได้ค่ะ ให้บริการดี หาตั๋วรถให้ทั้งไปและกลับอย่างใจเย็น แต่คิวข้างหลังเราคือใจร้อนไปหน่อย เนื่องจากกว่าเราจะสื่อสารได้ หาเที่ยวเวลารถที่เหมาะสม ประกอบกับลากกระเป๋าอีกคนละใบซึ่งชัดเจนว่าเป็นนักท่องเที่ยว จึงใช้เวลาซื้อตั๋วค่อนข้างมาก เคาน์เตอร์เปิดให้บริการ 3 ช่อง อาจไม่เพียงพอ คุณลุงคนหนึ่งจึงได้โวยวายและเอ่ยเป็นภาษาจีน ยาว ๆ ด้วยสีหน้า อาการ ไม่ดีนัก แปลไม่ออกค่ะ แต่ดูออกว่าไม่พอใจ สาเหตุคงเป็นที่เราช้าเกินไป เป็นอีกเรื่องที่สะเทือนใจและหลอนเล็ก ๆ ถึงขึ้นว่าเสียงคุณลุงติดหูไปตลอดทริปนี้ค่ะ
ขอจบตอนที่ 1 ตรงนี้ค่ะ เดี๋ยวมาต่อตอนสอง จาก Taipei Main Station >> Ximen และที่พักของเราตลอดทริปค่ะ
| Create Date : 14 มิถุนายน 2558 |
|
1 comments |
| Last Update : 7 กรกฎาคม 2558 12:54:39 น. |
| Counter : 8335 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [