เรื่องแบบนี้ เราต้องละเอียดคะ เพราะคนส่วนใหญ่มักไม่ค่อยดู อีกอย่างพนักงานบางคนนิสัยไม่ละเอียดด้วยนะคะ..

โชคดีนะคะ ที่รู้ตัวก่อนยังไม่กลับไปถึงบ้านนะคะ ไม่งั้นเปลืองน้ำมันแย่ ยิ่งแพ้ๆ เนอะ

ที่เยอรมันก็เจอบ่อยค่ะ โดยเฉพาะร้านอาหาร โดนสองครั้งเซ็งหัวใจเลยค่ะ ตอนนี้คุณสามีเข็ดแล้วเลยต้องตรวจเช็คใบเสร็จทุกครั้งก่อนเดินออกจากเคาน์เตอร์จ้ะ เสียเวลาหน่อยดีกว่าเสียอารมณ์น่ะ สลึงนึงมันก็เงินเราน่ะนะ...

ขอบคุณที่เอามาเล่าต่อค่ะ จะได้ระวัง ๆ

ขอบคุณมากๆค่ะที่มาเล่าสู่กันฟัง

ดีนะคะ มีใบเสร็จยืนยัน
ร้านที่ไม่มีใบเสร็จไม่ยอมรับหรอกค่ะ ว่าเราซะอีกแหน่ะ

จริงค่ะ
พี่สาวเราก็เคยจริง

เราต้องทำตัวเป็นผู้บริโภคที่ดี ทวงสิทธิ์ของเราค่ะ

ใช่ๆ เราต้องรอบคอบค่ะ แต่แม่เราและตัวเราเองมักจะมาดูใบเสร็จเอาตอนกลับถึงบ้านแล้วนี่สิคะ วันหลังต้องจับตาดูตอนแคชเชียร์คิดเงินตรงเคาน์เตอร์เลยก็ดีนะคะ

ต้องคอยดูให้ดีเลยเนอะเวลาซื้อของเนี่ย
บางทีพวกแคชเชียร์ชอบยิงบาร์โค้ดเพลิน
ยิงแล้วก็ยิงอีก ไม่รู้มันสนุกไรนักหนา
ยังดีนะหนูบัวที่เค้าเช็คให้เราน่ะ

พี่ก็เช็คตลอดค่ะ เคยเจอเหมือนกัน ต้องระวังเอาไว้

ยิ่งพวกห้างที่ยิงบาร์โคดอย่างเดียวโดยไม่ได้ติดป้ายราคายิ่งต้องระวัง บางทีราคาไม่ตรงกับที่ติดป้ายไว้ค่ะ ถ้าซื้อเยอะๆ บางทีเราจะจำไม่ได้

เดี๋ยวนี้ภัยรอบตัวค่ะ

คิดถึงน้องบัวนะคะ พี่มีน้องหมาตัวใหม่แล้วค่ะ ไว้ถ่ายรูปแล้วเอามาลงให้ดูค่ะ

คิดถึงทุกคนจังเลยยย

ยางมะด้ายกลับบ้าน

กลับบ้านแระจารีบอัพบล็อก

เริ่มได้กลิ่นตุๆ แระ อิอิ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมที่บล็อกนะคะ

เอ..........หายไปไหนน้ออออ

น้องบัวหายไปนานเลยนะคะ

ไงก็รักษาสุขภาพนะคะ

ไงจ๊ะ หนูบัว
สบายดีป่าว
หายเงียบไปเลยน๊า