: : . . . . ฟ้ า ห ลั ง ฝ น . . . : :
ท้องฟ้ามืดมัว ปกคลุมด้วยก้อนเมฆสีเทาๆ เป็นกลุ่มก้อน
ฟ้าร้องคำราม ส่งเสียงเป็นสัญญาณก่อนส่งหยดน้ำโปรยปรายลงจากท้องฟ้า
สาดส่องสี แปร๊บๆ ลงมาแยงตา เพื่อเตือนเหล่ามนุษย์ว่า " ฉันพิโรธ"
มนุษย์ได้สร้างมลพิษสู่ท้องฟ้าที่สวยงามอย่างมากมาย
เพียงไม่นาน หยดน้ำก็หลนลงมาจากฟากฟ้า
จากหยด สู่ หยด กลายเป็นแอ่งน้ำ อย่างไม่น่าเชื่อ
ฝนลงซาเม็ด เบาลง เบาลง
จนไม่มีหยดน้ำเพียงนิดโปรยลงมา
ท้องฟ้าใสสว่าง ต้นไม้ชุ่มฉ่ำ นกออกมาส่งเสียงจิ๊บๆ
ปูนาออกมาแสดงความดีใจ ปลาว่ายแหวกบนผิวน้ำใหม่
ชาวนา ชาวสวน ยิ้มดีใจมีน้ำไว้ใช้
พวกเราก็เช่นเดียวกัน ยิ้มรับหลังความชุ่มชื่น
กับอากาศสดชื่น หัวใจเบิกบาน
นี่แหละนะ ที่เค้าว่า "ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสเสมอ"
บัวเห็นด้วยจริงๆ
เมื่อวานบัวได้มีโอกาสไปร่วมงานสวดพระอภิธรรมศพ คุณย่าของพลอย เพื่อนที่บัวรัก
ระหว่างนั่งฟังพระสวดนั้น ก็นึกถึงภาพเก่าๆเช่นนี้ ในงานสวดพระอภิธรรมศพของก๋งบัวเมื่อต้นเดือนนี่เอง
สุดท้ายคนเราตายไป ก็เอาอะไรไปด้วยไม่ได้เลย
เหลือแต่สิ่งดีๆ ไว้ให้ลูกหลาน ญาติมิตรได้เก็บไว้ในความทรงจำ
คนเรามันก็มีแค่นี้ หมั่นทำความดีกับคนที่เรารักมากๆ
เพราะวันหนึ่ง ซึ่งเราไม่รู้ว่าวันไหน มันคงไม่มีโอกาศ
ให้เราได้ทำดีกับคนที่เรารักอีกต่อไป
เขียนบล็อกวันนี้ไม่ได้เศร้านะคะ เข้มแข็งเรื่องก๋งแล้วค่ะ
แต่ในใจยังคงวนเวียนคิดถึงแต่ก๋ง ผู้ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ก็เท่านั้น
.
Create Date : 30 เมษายน 2550 |
|
32 comments |
Last Update : 30 เมษายน 2550 14:02:02 น. |
Counter : 632 Pageviews. |
|
|
|