Pang comes back...

กลับมาแล้ว หลังจากขี้เกียจไปนาน ไม่เกริ่นละนะ เมาท์เลย

ใบขับขี่จ้าาาาาา(ตอนนี้คล่องปรื๋อเลย)

การสอบปฏิบัตินะคะ มาเมาท์หน่อย หลังจากปัญหาสารพันกับเพอร์มิต ก็มาถึงวันสอบใบขับขี่ วันไรจำไม่ได้ รู้แต่ว่าวันพฤหัส เดือนมีนา ปลายๆเดือนหน่อย เวลา 10 โมงเช้า ตื่นมาแต่เช้าเพื่อทำงาน จัดการถึบหัวส่งน้องๆ ให้ไปโรงเรียน เสร็จแล้วก็ต้องมานั่งรอคุณโฮสมัมแต่งตัว ไม่รู้ว่าเพ่แกจะสวยไปไหน เกือบจะมาไม่ทันเพราะที่นี่เค้าไม่ให้เลท มาถึง RMV Watertown ก็ 10 โมงพอดี โฮสทิ้งเราลงข้างหน้า แล้วเค้าก็วนรถไปจอด ตรงจุดปล่อยตัว (ออกแนวเพ่แกรู้ดีว่าต้องไปจอดตรงไหน) แต่ขาที่จะเดินมาดั๊นเข้าด้านหน้า RMV นี้อยู่ในห้างค่ะ ซึ่งที่จิงแล้ว ที่จอดรถที่โฮสไปจอดมันมีประตูอันน้อยทะลุกัน ใกล้ไม่ต้องเดินอ้อม

พอประตูเปิด 10 เค้าก็เปิดประตูเลย คนที่มาก่อนก็ยื่นเอกสาร เราก็ต้องรอโฮสก่อน เราก็ยืนรอหน้าห้อง อีตาลุงที่นั่งโต๊ะตรวจใบสมัครก็ถามว่า"สอบขับป่าว" เราก็บอกว่า"ใช่" เค้าก็เรียกให้มายื่นใบสมัคร พอเอาไปยื่นแกก็ถามว่าสปอนเซอร์ล่ะ เราก็บอกว่า เด๋วมา แกมาว่าอีก สปอนเซอร์ต้องมาพร้อมกันสิ ออกไปรอข้างนอก....อ้าว ลุงพูดซะสวย ก็ตรูยืนรอข้างนอกแล้ว เอ็งเจือกเรียกตรูเข้าไป ลางมาแต่ไกลแล้วจะกัดกับเจ้าหน้าที่ แต่ไม่กล้าหรอก ด่าในใจไปเท่านั้น    สักพักคุณโฮสก็วิ่งหน้าตั้งมา สรุปเราเป็นรายที่ 3 ที่สอบ เค้าก็บอกว่าให้เอารถไปจอดในตำแหน่งนี้ แล้วนั่งรอในรถ สักพักเจ้าหน้าที่จะเดินไปหา

เราขับรถไปจอดตำแหน่งที่เค้าบอก ต่อแถวกันเราเป็นคันที่ 3 สักพักเจ้าหน้าที่ก็เริ่มเดินออกมา ของแปงเจอพี่มืด ตัวโตมากมาย โตได้อีก ไม่ยิ้มเลย หน้าตาน่าจัวมากมายนัก เค้าก็จัดการเช็ครถ ไฟเลี้ยว เบรกต่างๆ เสร็จก็ให้ทำสัญญามือ อันนี้ ส.บ.ม.ย.ห. เพราะว่าจำได้ มีพี่ที่สอบก่อนเค้าบอกว่าตกตรงนี้เค้าเลยเตือนเราอย่าลืม ทำเสร็จสรรพ พี่เจ้าหน้าที่ก็ขึ้นรถ ป่าวแกยังไม่ขึ้นแกเปิดประตูแล้ว ปรับเบาะให้ไปหลังสุด เพราะเพ่แกตัวใหญ่มากกกกกกกกกกก ต้องจัดที่นั่งก่อน 555 คันอื่นๆเค้าออกรถไปแล้น เหลือเรา

ตาเราละนะ ตรงไป เลี้ยวขวาตรงสัญญาณไฟข้างหน้า...ผ่าน  แล้วก็เลี้ยวขวาเข้าซอยข้างหน้า จอดเข้าข้างทาง...ผ่าน  เห็นรถข้างหน้าม่ะ...เห็นค่ะ อืม ทำ Parallel Park  เท่านั้นเรายิ้มหวานเลย ไมหรอ ก็เพราะมีรถจอดอยู่คันเดียว ง่ายมั่กๆๆ เพราะคนอื่นส่วนใหญ่เจอ มีรถประกบหน้าหลัง ติดขัดนิดหน่อย แต่พอถูไถ...ผ่าน ขับไปอีกสักกระจิ๋ด ไม่พ้นซอยนี้สักที 3 Point Turn...ผ่าน ต่อมาก็ถอยหลังตรงๆ...ผ่าน แล้วก็ขับต่อกลับ RMV พอรถจอด เค้าก็แสดงความยินดี ตานี้ละแกยิ้มให้ได้ มาทีก็ทำน่าบึ้งตลอด เรานะ ขอบคุณแล้ว ขอบคุณอีก หันไปจะเอ๋โฮส แกก็บอกว่าแปงขับดี ช้าปฏิบัติตามกฎดีมากกกกกกกกก เรานี้ใจเต้นตุบตับ ดีใจ 555

เค้าบอกว่าจะส่งใบขับขี่ไปให้ที่บ้าน เสร็จสรรพก็ขับรถกลับบ้าน แต่ไม่ขับเอง เพราะยังตื่นเต้นอยู่โฮสเลยขับ เพราะเค้าจะแวะไปช็อปด้วย

ณ ปัจจุบันนี้ก็ได้ใบขับขี่ที่รูปหน้าบวมมากกก มานอนกก นอนกอด ไปไหนมาไหน ก็ไม่ต้องพกพาสปอร์ตเล่มเบ้อเริ่มอีกแล้ว 555

 I like you too...

อันนี้เป็นเรื่องราวกะหนุ่มหล่อ ของบ้าน แต่ซกมกเหลือหลาย ลูกชายคนโตบ้านนี้ อายุ 16 เกือบจะ 17 แล้น หน้าตา หล่อมากถึงมากที่สุด ใครมาเห็นเป็นต้องปิ๊ง ขาว ตาโต สูงแต่ก็ยังเตี้ยกว่าแปงอยู่ดี...ก็แกมันเปรตนี่นังแปง  แต่พอดี สเป็คแปงไม่ชอบหนุ่มตี๋ เลยไม่ปิ๊ง เพื่อนที่เห็นน้องส่วนใหญ่ชอบแซว โหยแค่เห็นหน้าก็มีกำลังใจทำงานแล้ว มาแรกๆแปงทั้งกลัวและเกรงน้องมาก เพราะพี่คนเก่านั้น น้องไม่เคยปฏิบัติตัวดีเลย พูดจาไม่เคยดีด้วย เจอหน้ากันไม่เคยทัก ไม่พูดคุย อารมณ์เสียบ่อยๆ พอมาเจอกับแปงมันไม่ใช่เลย ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกก ปกป้องแปง เถียงแทนแปง ห่วงใยแปง ตัวอย่างเช่น แปงไปหาหมอ ไม่สบาย เจ็บตัวนิดหน่อย น้องถามแม่ว่าแปงเป็นไร แม่ก็บอกแปงไปหาหมอ น้องบอกเลยว่า ถ้าคุณเจ็บมากทำงานไม่ไหว ฉันทำเองให้ก็ได้นะ...มันพูดต่อหน้าแม่มันเลย เราแบบอึ้ง แม่เมริงจะว่าไงฟระเนี่ย แม่เมริงยังไม่เห็นถามว่าเจ็บมากมั้ย ทำงานไม่ได้บอก แต่อีลุกนี่เสนอตัวให้เลย

 มีอีกเรื่องแม่มันสั่งให้แปงหั่นขนมปังแล้วเอาไปให้อาจารย์ที่โรงเรียนน้องคนเล็ก คำพูดเค้าไม่มีเชิงขอร้อง มันออกเป็นคำสั่ง ซึ่งเราฟังก็อึ้ง พอดี น้องมันอยู่ในห้องพอดี เค้าไม่ว่าแม่เค้าต่อหน้าแปง แต่พอขึ้นห้อง ไม่รู้แม่เรียกไรน้อง แต่แปงได้ยินน้องว่าแม่ว่า เวลายู ขอร้องคนอื่นให้ทำอะไรยูพูดจาอย่างนั้นหรอ มันไม่ใช่หน้าที่นะ แล้วเค้าก็ส่งภาษาเกากัน สักพัก น้องพูดเป็นอังกฤษว่า แต่นี่มันที่เมกา ไม่ใช่เกาหลีจะมาพูดจาอย่างนั้นได้ไง แม่มันก็ส่งภาษาไปอีก แต่น้องไม่ฟัง เปิดตุดเดินขึ้นห้องไปเลย แม่มันต้องตะโกนเรียก เราก็แอบฟังอยู่รู้สึกว่า โหยมันโคตรรักข้าเลย แต่แม่เอ็งกะลังจะเกลียดข้าแน่เลย

มีอยู่วันหนึ่ง คนโตบอกแปงว่า น้องฉันดูชอบแปงมากเลยนะ เค้าไม่เคยเห็นน้อง แสดงออกกะออแพร์คนไหนแบบนี้เลย เราบอกหรอ แล้วคุณละคิดยังไงกะฉัน น้องก็ตอบแบบยิ้มๆว่า I like you too  555 แปงหันมายิ้มหน้าบานเลย

น้องจะคอยช่วยแปงตลอด เวลาเจอหน้าคนเล็ก จะคอยบอกว่า ต้องเชื่อฟังแปงนะ อย่าเถียงแปง อย่าตะคอกแปงนะ บอกแปงว่าถ้าน้องเค้าไม่ฟัง ให้มาบอกเค้านะ เค้าจะจัดการให้ (เพราะคนเล็กกลัวพี่ชายมาก พี่พูดคำเดียววิ่งหน้าตั้งเลย พ่อกะแม่มันบอกเป็นชั่วโมงไม่ขยับ)เจอหน้าจะบอกคนเล็กตลอด บางทีถาม วันนี้น้องเค้าดื้อหรือป่าว เค้าฟังคุณมั้ย เราก็ต้องบอกฟัง เพราะคนเล็กมันก็ฟังเราจิง 

บางทีก็นึกว่ามันจะพิศวาสไรตรูนักหนา ทุกๆ 11 โมงทุกวันต้องโทรตามแปงให้ไปรับที่โรงเรียนแล้วเวลาเที่ยงกว่าๆ ต้องไปส่งที่โรงเรียนอีกที มาเพื่อ ทำไรกินที่บ้าน ทั้งๆที่โรงเรียนก็มีให้กิน เวลาพูดจากะแปงดีมาก แต่พูดกะแม่มันทีไรทะเลาะ ขึ้นเสียงใส่แม่ทุกที จนแม่มันถามว่า เค้าทำตัวแย่ๆแบบนี้กะคุณม่ะ เราบอกไม่เคยทำตัวแบบนี้เลย แม่มันเลยบอกว่างั้นเค้าก็เป็นแบบนี้กับฉันคนเดียวละสิ...แหงแซะ

ตอนนี้มีเรื่องมาเล่าแค่นี้เอง ผ่านไป 3 เดือน ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจ เล้ย รู้สึกอย่างเดียวว่าเวลาเดินเร็วมากมาย เด๋วเดือนหน้าได้ไปเที่ยวคงได้มาเล่าเรื่องเที่ยวให้ฟัง หวังว่าจะไม่หายหอย เอ้ย หัวไปก่อนนะ

Create Date : 18 มิถุนายน 2552		9 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2552 7:29:37 น.
Counter : 3202 Pageviews.
Share Tweet