แสงเทียนเล่มนี้จะอยู่ในใจเสมอ.....

มีคำถามเกิดขึ้นในใจ ยากที่จะตัดสินว่าสิ่งใดดีหรือไม่ดี วัดกันที่ตรงไหน.....

คนขี้เหงาคนหนึ่งไม่ชอบอยู่ในความมืดคนเดียว เพราะเค้ากลัวความมืดยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เค้าจึงขวนขวายที่จะหาเทียนเข้ามาเก็บไว้ใกล้ตัว หนึ่งเล่ม ไว้คอยให้แสงสว่างตลอดมา จนกระทั่ง

ในปีนั้นเค้าได้เลือกเทียนเล่มหนึ่ง....จากรุ่นพี่ ให้มาเค้าถูกใจเทียนเล้มนี้มาก เค้าดูแลรักษามันอย่างดี ถนุถนอม วางไว้ใกล้ตัวไม่เคยขาด เริ่มแรกเทียนเล่มนี้ก็ให้แสงสว่างตลอดเวลา แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป เทียนกลับไม่ได้ให้แสงออกมาเหมือนเดิม แสงนั้นเริ่มเปลี่ยนไป ไม่อบอุ่น ยามที่เค้าต้องการแสงสว่าง ก็มองแทบไม่เห็น เค้ารู้สึกถึงได้ว่าบางสิ่งเริ่มเปลี่ยนไป แต่เค้าก็ไม่ได้สนใจอะไรกับมัน เพราะคิดว่าเทียนคงอ่อนล้าที่ให้แสงกับเค้มากกว่า แต่วันหนึ่งยามที่เทียนนั้น โดนลมจากภายนอก มันกลับให้แสงสว่างได้มากกว่าปกติ ดูให้ความอบอุ่นกับคนรอบข้าง ที่เข้ามาใกล้ เค้าถามตัวเองและเทียนเล่มนั้นอยู่เสมอว่าทำไมเค้าไม่ได้บ้าง มันก็ไม่เคยได้รับคำตอบออกมา ดูได้แต่ท่าทางของแสงที่ออกมาเท่านั้น......

วันเวลาผ่านไปสี่ ห้า ปี ก็ยังเหมือนเดิมๆ แสงที่ให้ก็ลดน้อยลงทุกวันจนบางครั้งมันดับ มืดสนิทไปเลย เค้าพยายามจะจุดมันขึ้นมาใหม่เท่าไร มันก็ไม่เป็นผล จุดจนไม่ขีดหมดหนึ่งกล่อง สอง สาม สี่ ไม่รู้ว่ากี่ครั้งที่เค้าพยายามที่จะติดมัน แต่ทุกครั้งที่จุด สิ่งที่ได้มาก็คือความมืดมิดที่เหมือนเดิม เค้าพยายามบอกเทียนแล้วนะ ว่าเค้าไม่ชอบนะความมืดแบบนี้ ช่วยติดให้เค้าหน่อย แต่คำตอบกลับมาก็เหมือนเดิม เหมือนทุกครั้งที่เคยถามไป จนวันหนึ่ง

เค้าได้เดินทางท่องเที่ยว เค้าเดินมาเจอเทียนน้อยเล่มหนึ่ง เทียนที่เค้าไม่ได้เป็นคนจุดขึ้น เทียนที่ถูกคนอื่นจุดทิ้งไว้ แล้วเดินจากไป ทั้งๆ ที่เทียนนั้นให้ความอบอุ่นกับคนทุกคนที่ผ่านเข้ามา รวมทั้งตัวเค้าด้วย เค้าได้ความรู้สึกที่ดีกลับคืนมา สิ่งที่เค้าเคยกลัวก็จางหายไป เทียนเล่มนี้คอยให้แสงสว่าง และความอบอุ่นอยู่เสมอ ถึงแม้บางครั้งเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเทียนน้อยเล่มนี้ จึงต้องคอยทำแบบนี้ให้กับเค้าด้วย ที่ซึ่งทุกครั้งที่ความมืดปกคลุม เทียนก็สว่างขึ้นทันทีโดยที่เค้าไม่ต้องร้องขอ แต่ทำไมคนส่วนใหญ่จึงเดินผ่าน และไม่สนใจเทียนเล่มนี้ ไม่ชอบเพราะดูสวย รูปทรงที่ดีเกินไป ตรงเกินไป ไม่อ่อนช้อยหรือเปล่า เค้าก็ไม่รู้ เค้ารู้เพียงแค่ว่า เล่มนี้ให้ความอบอุ่นเวลาที่อยู่ใกล้ๆ มากกว่า แม้บางครั้งจะร้อนแรงขึ้นมาบ้าง เทียนก็คือเทียน ไม่ได้ทำความร้อนให้กับเค้ามากนัก.....

วันหนึ่งเทียนเล่มเดิมเริ่มรู้ซึ้งถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกืดขึ้น จึงพยายามที่จะแผ่ความร้อน เรียกร้องสิ่งที่ตัวเองนั้นเคยได้กลับคืนมา ถึงตัวชายคนนั้นแม้กระทั่งเทียนเล่มน้อยเองก็โดนไปด้วย จนเทียนเล่มน้อยเริ่มที่จะอ่อนแรงลง เพราะไม่อาจต้านทาน แรงเทียนเล่มใหญ่ได้ แม้ชายคนนั้นจะขอร้องมากเพียงใด ก็ไม่อาจลดความร้อนที่ส่งออกมาได้ ความร้อนที่สามารถทำลายเทียนเล่มน้อยนั้นให้หลอมจนไม่เหลืออะไรเลยก็ได้

ชายคนนั้นจึงต้องตัดใจบางอย่าง บางอย่างที่สำคัญที่สุด สิ่งที่เค้าจะต้องรักษาไว้ ไม่ให้ใครมาแตะต้อง สิ่งที่เค้าต้องทำ แม้ทั้งที่รู้ว่าถ้าทำไปแล้วมันต้องแรกกลับการที่อาจจะต้องกลับไปอยู่กับความมืดเพียงลำพัง รู้แม้กระทั่งว่า ความมืดมิดที่เค้าต้องเจอ อาจจะไม่ได้พบกับแสงสว่างอีกเลย แล้วแต่เทียนเล่มเดิมที่ต้องการ สิ่งที่เค้าจะทำได้ เพื่อที่จะรักษาและกั้นเทียนเล่มน้อยที่เค้าคิดว่า ถ้าเทียนน้อยเล่มนี้ยังคงสภาพอยู่ได้ เค้าจะดูแลได้อยู่ห่างๆ ป้องกันลม กันฝนให้บ้าง โดยที่เทียนไม่ต้องรู้ สักวันคงจะมีคนที่ได้เห็นความอบอุ่นของเทียนเล่มน้อยเล่มนี้แบบชายคนนี้ เห็นความสำคัญเหมือนเค้า เค้าก็จะได้ส่งมอบมันออกไป

วันนี้เมื่อปีที่แล้ว สิ่งที่เค้าได้ทำลงไป เค้าทำให้เทียนเล่มหนึ่ง มีน้ำตาเทียนที่ไหลออกมามากมาย เค้ารู้สึกได้ถึงความรู้สึกนั้น น้ำตาที่ไหลมาเป็นสาย ทั้งสองข้าง แต่ตัวชายคนนั้นก็ไม่สามารถพูดอะไรกับเทียนเล่มนั้นได้มากนัก สิ่งที่เค้าทำได้คือการนำเทียนเล่มน้อยนี้ นำกลับไปวางไว้ที่เดิมก่อนที่เคยหยิบมา แล้วทำเกราะกันลมไว้ เพื่อไม่ให้ดับ ให้เทียนนั้นดูอบอุ่น และได้แต่คอยดูอยู่ห่างๆ ถึงความเป็นไปของเทียนเล่มน้อยเล่มนั้นตลอดมา....

หลังจากวันนั้น หลังจากที่ชายคนนั้นได้เทียนเล่มเดิมกลับมา เทียนที่เคยดูว่าร้อนแรงเล่มนั้น ก็กลับดับวูบลงเหมือนเดิมอีกครั้ง กลับเป็นเหมือนเมื่อก่อน และได้หายไป แต่ก็เป็นสิ่งที่ชายคนนั้นเองก็เตรียมรับผลนั้นอยู่แล้ว หลังจากที่วางเทียนน้อยลง เค้าก็ตัดสินใจแล้วว่า แม้ความมืดมิดจะเพียงใด หนาวเหน็บเพียงไหน เเม้ไม่มีแสงเทียนที่ส่องผ่านเข้ามา เค้าก็ต้องอยู่กับตัวเอง อยู่กับความมืด ความหนาวเย็นนั้นให้ได้ เค้าจะมีเทียนน้อยที่จะคอยให้แสงสว่างและความอบอุ่นเค้าตลอดเวลาแย่ในใจ เพียงแค่คิดถึงเทียนน้อยเล่มนั้น แค่นั้นก็พอสำหรับเค้า......

หนึ่งปีแล้วสินะ.....หนึ่งปีที่ชายคนนั้นต้องอยู่คนเดียว อยู่กับความหนาว อยู่โดยปราศจากความอบอุ่น หนึ่งปีที่ได้แต่มองคนรอบข้างที่เค้าถือเทียนกันคนละเล่มให้ความอบอุ่นแต่กันและกัน ชายคนนั้นก็ได้แต่ทำงาน งาน แล้วก็งาน ทำมันทุกวัน ให้งานนั้นอยู่เป็นเพื่อนเท่านั้น ไม่มีใครรู้คำตอบว่าทำไมชายคนนั้นถึงได้บ้าทำงานเพียงเท่านี้ วันหยุดก็ไม่หยุดพัก แม้มันมืดมิด เพียงแค่เค้าก็เหลือบมองขึ้นไป มองดูเทียนน้อยที่เค้าวางไว้ ว่ายังดีหรือไม่ เห็นเเค่ว่าเทียนเล่มนั้นยังสดใสอยู่ดี ได้เห็นเพียงนิดเดียวเค้าก็อบอุ่นในใจ มีแรงทำอะไรๆ ต่อไปได้อีก......

แต่ถึงสิ้นเดือนนี้ เทียนเล่มนั้นก็จะหายไป จากตรงที่เค้าเคยวางไว้ ชายคนนี้อยากจะเดินไปกล่าวคำอำลา แต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่คิดเพียงว่า ไม่ว่าเทียนเล่มน้อยนี้จะไปอยู่ที่ใด เทียนเล่มนี้คือเทียนเล่มเดียวที่ชายคนนี้จะเก็บไว้ในใจ เก็บความอบอุ่นที่เคยมีให้ เป็นเพียงเล่มเดียว ที่จะคิดถึงยามเมื่ออ่อนล้า ยามเมื่อหนาวเหน็บ ยามที่ต้องอยู่กับความมืดเพียงลำพัง ไม่คิดจะถือหรือหาเล่มอื่นมาแทนเทียนเล่มนี้ตลอดไป.....

 

Create Date : 19 กันยายน 2553		2 comments
Last Update : 19 กันยายน 2553 15:41:50 น.
Counter : 6582 Pageviews.
Share Tweet