Love Trip Love Party #3..การเดินทางของความรู้สึกดี..ที่เรียกว่ารัก

ด้วยความฟลุ๊คที่มันสมองน้อย ๆ พอจะปิ๊งไอเดียอะไรขึ้นมาบ้าง ทำให้เด็กตัวน้อย ๆ มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมดี ๆ ของมีทติ้งในครั้งนี้

เช้าวันที่ 10 ธันวาคม ตื่นตั้งแต่ไก่โห่ ตีห้า หนูหนึ่งกับไปรท์อาบน้ำแต่งตัว แล้วน้ากับแม่จ๋าก็พามาส่งที่สถานีรถไฟใต้ดินตอนหกโมงนิดๆ อาจจะเป็นเพราะวันนี้เป็นวันหยุด คนในรถไฟฟ้าจึงดูบางตา แอร์เย็นยะเยือกจนนั่งสั่นกันหงั่ก ๆ ไปถึงพระบรมรูป ร.6 ที่สวนลุมฯ ประมาณเกือบเจ็ดโมง มีพี่ ๆ น้อง ๆ นั่งเม้าท์กันอยู่บ้างเป็นบางส่วน ไอ้เราก็ค่อย ๆ เข้าไปเจ๋อวงสนทนาของชาวบ้าน ทักคนข้าง ๆ ทักกันไปทักกันมา

++ ถ่ายรูปกับโปสการ์ดของตัวเอง ++(by jamsai)


เกือบ ๆ แปดโมงก็ลงทะเบียน เซ็นต์สมุดเป็นที่ระลึกที่ได้มาร่วมทริป จับฉลากแยกสี

ซึ่งหนูหนึ่งได้สีชมพู
หัวหน้าทีมคือพี่กุ๊ก-คีตภา กับ พี่วรรณ-ninaM
ยัยไปรท์ได้อยู่สีเหลือง
พี่ไอซ์ clear ice กับ พี่อ้น yayoi เป็นหัวหน้าทีม
สีฟ้ามี พี่กี้-วลีวิไล พี่นี่-bookmark แล้วก็พี่ปิง-นภชล
สีส้มก็มี พี่ปุ๊ก-ปริญญ์ พี่อัง-พิมลพัทธ์ พี่เอ๋-amp
ส่วนสีเขียว มีพี่ตา-สิรินดา กับ พี่มิ้นท์ ทรรศิกา

หลังจากนั้นทุกคนก็ถ่ายรูปร่วมกัน ก่อนจะหอบสัมภาระไปขึ้นรถบัสสองชั้นคันใหญ่ นั่งแบ่งตามสี
พี่สาวที่นั่งติดกับหนูหนึ่งนั้นเป็นเรื่องบังเอิญอย่างเหลือเชื่อเพราะพี่แกเพิ่งจบมาจากศรียาฯ ปีที่แล้วเจ้าค่ะ กรี๊ด ดีใจจังเลย วันพบญาติ เลยเม้าท์กับพี่แพรยาวถึงเมืองกาญจน์เลย อิอิ ไม่หลับไม่นอน สีชมพูของเราคนอื่น ๆ ก็มี พี่เน็ตตาลี พี่จอย-เนตรนภัส พี่โซดา-กองทัพหนอน พี่เป้ แล้วก็หนูฟองอีกคนที่ขึ้นรถที่นครปฐม มีการออกไปแนะนำตัวทีละคน ตามสีพร้อมทั้งนิยามตัวเองสั้น ๆ หนูหนึ่งเลยบอกไปว่า นิยามตัวเองคือ
..กินง่าย อยู่ง่าย ไม่ดื้อ ไม่ซน.. ทีมงานแอบแซว ดีมากน้อง อิอิ แหม ๆ พอเดินจะกลับมานั่งที่ พี่กี้ก็แซวอีกอะ 'เชื่อแล้วว่ากินง่าย' โฮะ ๆ ๆ

กินขนมกันไปเรื่อย ๆ ก็คิดบทละครที่จะแสดงคืนนี้กัน รถก็ดันเสียไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ทำให้ไปถึงบ้านสวนฝนเลท อะไร ๆ ก็เลทไปหมดเลย





ไปถึงมีเวลคัมดริ้ง เป็นน้ำลำไย พี่แหม่มก็กล่าวเปิดงาน พี่หยงกับพี่ปุ้ยมาจับฉลากคนที่ต้องนอนห้องเดียวกัน แจกกุญแจห้อง ส่วนนักเขียนก็นอนคู่กับนักเขียน ตามคาด โฮะๆๆ คุณรูมเมทหนูหนึ่งอะ เค้าแบบว่าโตมาก ๆ แล้วเราไม่รู้จะชวนเค้าคุยเรื่องไรดี

ทีมงานนัดมาหม่ำข้าวตอนเที่ยง พี่แตน เมทเราแกก็ช้าอะ เหมือนแกมีงานติดพัน พอมาถึงหลาย ๆ คนก็ทักว่าทำไมมาช้าล่ะ ส่วนคุณเมทก็เดินหายไป หันมาบอกว่าหนึ่งไปนั่งกับเพื่อนหนึ่งแล้วกันเนอะ แล้วมองไปทางไหนก็ไม่รู้จักใครเลยอะ เหลือบไปเหลือบมาแอบเห็นพี่เป้ พี่สาวที่แอบเจ๊าะแจ๊ะกันนิดหน่อยก่อนขึ้นรถ เลยแจ๋นไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย อิอิ คนโต๊ะนั้นเค้าก็น่ารักดีอะ เมทพี่เป้ก็น่ารักอีกต่างหาก ดูชอบอะไรเหมือนกัน แถมยังนัดกันตื่นมาเดินเล่นตอนเช้าด้วยกันอีก ดีจังแฮะ

++ พี่สาวคนดี๊คนดี ^^ ++


กินข้าวกันอิ่มแล้วก็ย้ายทัพมาใต้ต้นไม้อันร่มรื่น คิดสโลแกนของแต่ละสี
สีเหลือง - เยลโล่ อโลฮ่า เหลืองซ่า สุดน่ารัก (อันนี้ท่าประกอบน่ารักมากๆ)
สีฟ้า - ฟ้าก็ใส ใบหน้าก็สวย
สีส้ม - ส้ม ซ่า ซี๊ดด
สีเขียว - เขียวซ่าหน้าหวาน (ใช้หนุ่มที่มีน้อยนิดเพียงคนเดียวให้เป็นประโยชน์)
สีชมพู - เลดี้พิ้งค์ ซิ่งสุด ๆ อย่ามาฉุด เดี๋ยวหยุดไม่อยู่ (ซิ่งสุดๆ นี่สะบัดผม ต่อมาก็โบกมือ แล้วก็ต่อยกำปั้นไปในอากาศแรง ๆ ด้วยนะ อิอิ) หลาย ๆ คนยังบอกว่าพี่วรรณ ทำไปด้ายย..เพื่อสี

มีการเล่นเกมใบ้คำ โดยแต่ละสีส่งตัวแทนออกไปหนึ่งคน ใบ้คำให้คนในกลุ่มทาย โดยหนึ่งชุดสิบคำ จะมีชื่อหนังสือสองเล่ม แต่ละคน ใบ้ฮากันสุด ๆ พอจบเกม ปรากฏว่าสีฟ้านำโด่ง เพราะพี่เกลคนเก่ง ที่พี่กี้บอกว่าเป็นนางฟ้าประจำกลุ่มใบ้เก่งมั่ก ๆ หุหุ ได้แปดในสิบ ในขณะที่เลดี้พิ้งค์ได้แค่สี่คำ ทำไมคำมันยากนักง่า แงๆ

กิจกรรมต่อมาเป็น workshop ที่คนอย่างหนูหนึ่งเห็นแล้วถอนใจเฮือก ๆ ตั้งแต่ฐานแรก กร๊ากกก งานฝีมือทั้งน้านนน

ฐานแรก ดอกไม้เล่าเรื่อง คือจะให้ทำการ์ดส่งไปให้ใครก็ได้ โห ไอ้ดอกไม้ หัวใจอะไรพวกนี้ทำไมมันติดกาวยากเย็นอย่างงี้นะเนี่ย เลยปะมั่ว ๆ ส่งให้ตัวเอง อิอิ ไม่กล้าส่งให้ใครอะ การ์ดเน่า ๆ ฝีมือเราเอง แอบเห็นพี่วรรณที่นั่งตรงข้ามแล้วละอายใจ คนรอบ ๆ ข้างเราก็ทำสวย ๆ กันทั้งนั้น กิกิ หนูเลยรีบปะ ๆ เขียน ๆ ยัดลงซอง หย่อนลงตู้ไปรษณีย์น่ารัก ๆ ที่แขวนอยู่บนต้นไม้ ก่อนจะทดสอบความแข็งของกระถางต้นไม้แบบแขวนหนึ่งโป๊ก เจ็บๆๆ


++ ตู้ไปรษณีย์น่ารัก ๆ ที่พวกเราทำการ์ดแล้วหย่อนกันเอง ในฐาน..ดอกไม้เล่าเรื่อง ++


ฐานที่สอง อโรมา กลิ่นกรุ่นอุ่นหัวใจ ทำเทียนเจล หนูหนึ่งทำเละมาก ๆ พี่กิฟท์ที่ประจำฐานนั้นแหละ เค้ามาช่วยทำ น่ารักมั่กๆ ต๊ายยยย ไม่อยากจะเชื่อ พอเราเดินไปฐานอื่น มีคนชมว่าเทียนเจลหนูสวยอะ อาจจะเป็นเพราะว่าหยอดเจลแล้วมันใสขึ้นมั้ง พอทิ้งไว้ซักพักก็แพ็คใส่ถุงพลาสติก พี่จอยแกแพ็คเกจไฮโซจริง ๆ มีการเอาหัวใจมาติดที่โบด้วยนะ คนอื่นทำตามกันใหญ่

ฐานที่สาม ความรู้สึกดี ไม่มีวันจาง เพ้นท์เสื้อ ด้วยสีน้ำมัน หนูคิดอะไรไม่ออกเลยเขียนชื่อตัวเองลงไป เล่น ๆ หางหน่อยอะ ก็หนุก ๆ ขำ ๆ แล้วแบบว่าสีชมพูนี่ทำเสร็จเร็วเป็นประวัติกาล ละเลงกันคนละจึ๊กสองจึ๊ก แล้วให้พี่ ๆ เค้ารีดเอาน้ำมันจากสีออก เสร็จก่อนเวลาอีกอะ อิอิ พี่ที่ฐานยังชมเลยว่าทำเวลาดีมาก พี่กุ๊กแกถือคติ ต้องไปไล่จี้เจ๊ตา ซึ่งก็ทำสำเร็จซะทุกฐานเลย ฮา

ฐานที่สี่ คือทุกสิ่งเพื่อเธอ ทำแม่เหล็กติดตู้เย็น เค้าให้แม่เหล็กแผ่นใหญ่ ๆ มา แล้วก็ตัดลายการ์ตูนจากที่คั่นหนังสือลงไป แอบเสียดายที่คั่น ไม่มีใครกล้าตัดแม่เหล็กเลยอะ ยกเว้นพี่วรรณ ครีเอทสุด ๆ หน้าตาของกลุ่ม อิอิ แอบจิ๊กที่คั่นไอดินกลิ่นรักมาหนึ่งอันด้วยอะ อยากได้เจ้าค่ะ ต๊าย ฐานนี้กรรไกรก็ไม่พอ เวลาก็จำกัด หนูหนึ่งเลยต้องใช้คัตเตอร์ตัดมันซะเลย ทำแม็กเน็ตนี่รู้สึกจะฮิตคำประเภทว่า ความรักคือการเดินทางของหัวใจ อะไรทำนองเนี้ยมั่กๆ

ฐานที่ห้า น้ำแข็งใสใส่ความรัก สบายสุด ๆ แล้วค้าบ ฐานนี้ อยากกินอะไรก็ตักใส่ชาม ราดน้ำแดง นมข้น กินอย่างเดียว โดยหารู้ไม่ว่าต่อไปให้พัก เป็นคอฟฟี่เบรก ที่ตามมาด้วย walk rally วิ่งกันจุกสุด ๆ เพราะสีที่กลับมาถึงที่เดิมทีมแรกจะได้โบนัสความเร็ว 50 แต้ม และด้วยนึกว่ารางวัลวอล์ค แรลลี่ คือ chatty cop ของพี่วรรณที่พี่แกแอบกระซิบ เลยมุ่งมั่นกันสุดฤทธิ์ จะเอาที่หนึ่งให้ได้ พวกเรางึมงำกัน มะกี๊หลอกให้กินของว่างตัดกำลังนี่หว่า จุกอย่างแรง

วอล์ค แรลลี่ฐานแรกของสีชมพูเริ่มที่แพริมน้ำ ต่อคำว่า Jamsai puplishing number1 มันยาวจังอะ
เสร็จแล้วก็ไปหาโค้ดที่ซ่อนอยู่ในหลอดกาแฟ โดยทีมงานจะให้คำใบ้ "เหนื่อย ๆ แล้วไปดื่มน้ำนะคะ" ฐานนี้ได้คะแนนน้อยเหลือเชื่อ 10 เต็ม 60

ฐานต่อมา อ้อมกอดของสายหมอก มีถาดแป้งทั้งหมด 8 ถาด ให้เลือกเป่า จะมีหนึ่งถาดเท่านั้นที่มีปกหนังสือ แล้วให้ทายว่าเป็นหนังสือเรื่องอะไร ถ้าเป่าผิดถาด หักถาดละ 5 คะแนน พี่จอยประเดิมเป่าคนแรก ไม่เจอ พี่กุ๊กเป่าเป็นคนที่สอง เจอแล้วว หาโค้ดแล้วเราก็วิ่งกันหูตั้งกันต่อ พี่วรรณแอบบ่นกับหนูหนึ่งว่า แก่แล้ว เหนื่อยจัง โหยยย วิ่งกันเร็วมั่ก ๆ นำหน้าโดยพี่กุ๊ก หัวหน้าทีม ซึ่งหลายคนสงสัยว่าพี่แกเป็นนักวิ่งหรอ พี่เน็ตเผาว่า ปกติพี่แกก็วิ่งเร็ว ๆ พอกับเดินนั่นแหละ อิอิ

ฐานที่สามของวอล์คแรลลี่ มิราเคิลฯ ใช้ดวงอย่างเดียว หมุนวงล้อที่เป็นรูปปกหนังสือทีละคน ลูกศรหยุดที่ปกไหน ก็ได้คะแนนเท่าปกนั้น ทีมเราเก่งใช้ได้ ได้ 12 กันหลายคน รวมหนูหนึ่งด้วย รู้สึกจะได้ไป 94 คะแนน หาโค้ดอันที่สาม คำใบ้คือ ทางลาดชัน
แล้วก็เผ่นไปฐานที่สี่ ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ เอง ทีมเราเซฟเวลากันสุด ๆ ขนาดหมุนวงล้อยังหมุนกันเบา ๆ คนละจึ๊ก กลัวเสียเวลา...ฮา

ฐานที่สี่ กล่องความทรงจำของความรัก มีกล่องใบใหญ่ซึ่งใส่ของไว้สี่อย่าง ให้คลำคนละ 15 วิ แล้วปรึกษากันว่ามีอะไรบ้าง กลุ่มเราตอบได้สองอย่างคือ ปลาโลมา กับ จระเข้ ไอ้เราคิดว่ามีปูด้วยอะ แต่คนอื่นไม่คิดอย่างงั้น เลยตอบถูกแค่สองตัว สิบคะแนน เสียดายๆๆ

ฐานสุดท้าย ความจริงและสิ่งที่ทำให้รัก เปิดจิ๊กซอว์แบบแฟนพันธุ์แท้ ป้ายเดียวก็รู้แล้ว เป็นเรื่องปฏิบัติการรักฉบับนางฟ้า อิอิ เลยได้คะแนนเต็ม หาโค้ดแป๊บเดียวก็เจอ แล้วก็เผ่นกลับไปที่จุดนัดพบใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เดิม

ยังไม่มีใครกลับมาเลย กรี๊ด พี่หยงกับพี่ปุ้ยที่รออยู่ขอท่าสโลแกนของทีม แล้วก็ให้เรียงโค้ดให้ถูกต้อง พี่กุ๊กมือสั่นเชียว อ่านโค้ดทั้งห้าใบแล้วก็ตอบว่าเป็นคำโปรยจากเรื่อง ทฤษฎีของหัวใจ ซึ่งก็ถูกต้องนะค้าบบบ แล้วยังมีให้เขียนชื่อจริงกับชื่อเล่นของทุกคนในกลุ่มให้เสร็จก่อนนะ ถึงจะเป็นอันว่าจบวอล์ค แรลลี่โดยสมบูรณ์ ความเร็วมาเป็นที่หนึ่ง ทำให้เลดี้พิ้งค์ ได้โบนัส 50 คะแนน

สีเขียวตามมาเป็นที่สอง พี่ตาวิ่งนำลิ่ว ทิ้งลูกทีมไว้ข้างหลัง ฮา ตามมาด้วยสีฟ้า ซึ่งโค้ดของสีฟ้าเป็น ไอดินกลิ่นรัก มีคนถามกันหลายคนว่าเอาคำโปรยหนังสือพี่กี้เป็นโค้ดของกลุ่มพี่กี้ได้ไง อิอิ ตามมาด้วยสีเหลืองที่โอดครวญว่าฐานแต่ละฐานไกลกันเหลือเกิน พี่ไอซ์บ่นให้ฟังว่าฐานเป่าแป้งนี่เป่ากันครบทุกคนถึงจะเจอ ไม่มีดวงเลย สีที่ยึดตำแหน่งบ๊วยไปคือสีส้ม ผลคะแนนรวมออกมา สีฟ้าชนะ (เลดี้พิ้งค์งงค่ะ …ขอยืมคำพูดพี่วรรณมาใช้หน่อยน๊า หุหุ หลอกให้เราวิ่งนี่นา...แต่สีฟ้านี่มากับดวงจริง ๆ เลยให้เค้าไปเหอะ เห็นบอกว่าเค้าเป่าแป้ง เจอจานแรกเลยอะ ล้วงกล่องก็ตอบได้ 3 ตัว เก่งจริงจิ๊ง รู้สึกเลข 8 จะนำโชคให้สีฟ้า) สีส้มโดนออกมาเต้นระบำชาวเกาะ มีพี่ปิงที่น้อง ๆ เชียร์ให้ออกมาเต้นเป็นตัวอย่าง (พี่ปิงบ่น สีชั้นชนะนะยะ) พอสีส้มเต้นตามพี่ปิงจบรอบเดียวก็ให้นั่งได้ เหมือนหลอกพี่ปิงออกไปเต้นเลย ฮี่ๆๆ

จบกิจกรรมยามบ่าย พี่หยงถามว่าใครอยากดูแดจังกึมบ้าง (ตอนนั้นหกโมงเย็นพอดีเลย)ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไปอาบน้ำ ก็นัดแนะกันว่า หกโมงครึ่งไปซ้อมละครด้วยกัน สาว ๆ เลดี้พิ้งค์นัดกันที่กระท่อม B5 ตอนหกโมงครึ่ง ที่พี่กุ๊กยึดมา ไล่พี่ปุ๊กไปซ้อมที่อื่น อิอิ ส่วนสีส้มก็ยึดห้องหนูเป็นที่ซ้อมละคร เพราะหาห้องไม่ด้ายยย

หนูหนึ่งนัดกับพี่เป้ว่าจะเดินไปด้วยกัน เพราะห้องอยู่ติดกัน สมาชิกบางส่วนก็มากันถึงแล้ว บทละครของเราที่คิดกันตั้งแต่อยู่บนรถ ตกลงกันว่าใครอยากเล่นเป็นอะไรก็บอกมา แล้วพี่กุ๊กก็จับมายำเป็นเรื่องจนได้ เก่งจริงๆ

เรื่องมีอยู่ว่า คุณภูมิ(พี่วรรณ)กับมันแกว(พี่จอย)กำลังนั่งจู๋จี๋กันอย่างมีความสุขที่รีสอร์ทพันล้านของคุณภูมิ แต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยการมาเยือนของป้าด้วง(แสดงโดยฟอง ที่ถูกยัดเยียดบทป้าดวง เพราะว่าขึ้นรถช้า-ที่นครปฐม-หลังจากทุกคนตกลงบทกันได้แล้ว ไม่มีใครฟังเสียงประท้วงว่า หนูเด็กสุดนะ บทป้าเลยหรอ) กับหางดาบ (พี่โซดา) มันแกวหาว่าป้าด้วงมาขัดขวางความสุข ทำให้ป้าด้วงไม่พอใจ ทะเลาะตบตีกันใหญ่โต คุณภูมิกับหางดาบพยายามห้ามแต่ไม่เป็นผล ป้าด้วงจะปาขนมถุงโตโร(ข้าวโพดคั่ว)ใส่มันแกว แต่พลาดมาโดนคุณภูมิที่โดนลูกหลงเต็ม ๆ
(ทีแรกคุณพี่กุ๊กผู้กำกับ จะให้ฟองปาถุงโตโรใส่พี่วรรณ แต่หลายคนท้วงว่าถุงมันคมนะ สงสารพี่วรรณ เลยให้ยัยฟองเอาถุงขนมไปยันหน้าพี่วรรณแทน) ทำให้คุณภูมิเสียหลักล้มลงกระแทกเก้าอี้สลบไป กลายเป็นไอ้บอด ป้าด้วงกับมันแกวเถียงกันว่าตัวเองไม่ผิด ด้วยความกลัวคุณภูมิตายจึงพากันหนีไป หางดาบ(ที่ลืมไปชั่วคราวว่าตัวเองเป็นหมอหมา) เข้าไปดูอาการของคุณภูมิ ช่วยรักษา

เมื่อคุณภูมิฟื้นขึ้นมาก็ตกอยู่ในความมืดมิด (ใต้ผ้ากันแดดของพี่เน็ตตาลี)วัน ๆ ไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากพร่ำเพ้อหามันแกว มันแกว..มันแกวอยู่ไหน..จะเอามันแกว และขอร้องให้หางดาบช่วยตามหามันแกวให้ที พร้อมกับบอกหางดาบว่าให้ช่วยหาคนมาดูแลรีสอร์ทแทนด้วย หางดาบไปขอความช่วยเหลือจากคุณโจ(รับบทโดยพี่เป้ ที่ใครๆหลายคนมีความเห็นเหมือนหนูหนึ่ง พี่แกบุคลิกนักข่าวจริง ๆ เท่มากๆ) แห่งสยามสาร(จากเรื่องสะดุดรักนักข่าว)ให้ช่วยตามหามันแกวให้ที

คุณโจเดินคุยโทรศัพท์มาดเท่ห์ จดข่าวจากแหล่งข่าวอยู่ "อะไรนะ คุณโอ๊ค ลูกนายกจะแต่งงาน..กับกาละแมร์เหรอ โอเคๆ" คุยจบก็หันมาหาหางดาบ "มันแกวนี่หน้าตาเป็นยังไงคะ ขาว ๆ อวบ ๆ เหรอ" หางดาบ:"ไม่ใช่ฮะ ดำ ๆ แบนๆ "

ทางด้านคุณพิรัล (พี่กุ๊ก) กับหนูปาย (พี่เน็ตตาลี)กำลังนั่งจู๋จี๋กันอย่างมีความสุข จะชวนหนูปายไปฮันนีมูลรอบสองที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งซึ่งพิรัลไปออกแบบอยู่ น้องเพิร์ล(พี่แพร)วิ่งมาจากไหนไม่รู้อ้อนขอจะไปด้วย พอพี่ชายจะปฏิเสธก็ทำท่าจะฟ้องเรื่องที่พี่ตัวเองไปเดทกับสาวอื่นให้คุณปายฟัง พี่ชายเลยต้องยอมให้ไป อย่างเสียไม่ได้ น้องเพิร์ลอ้อน(อีกรอบ)ขอพาจ๊ะจ๋าเพื่อนซี้ (หนูหนึ่ง)ไปด้วยอีกคน

หางดาบทาบทามให้จ๊ะจ๋ามาเป็นพยาบาลพิเศษดูแลคุณภูมิ จ๊ะจ๋าที่แฟน(พี่วิว)ไม่อยู่ก็ตกปากรับคำทำให้เดี๋ยวนั้นเลย ด้วยความงก เอ๊ย อยากหารายได้พิเศษ หางดาบพาเดินเข้าไปหาคุณภูมิ คุณภูมิก็ถาม "ใครน่ะ ใช่มันแกวของผมรึเปล่า"แล้วก็จับ ๆ มือจ๊ะจ๋าดู จ๊ะจ๋าก็บอกว่าไม่ใช่ แล้วแนะนำตัวเอง คุณภูมิยังคงเป็นไอ้บอดพร่ำเพ้อถึงมันแกวทุกลมหายใจ (หายใจเข้าก็..มันแกว หายใจออกก็..มันแกว อิอิ) "มันแกวของผม..อยากกินมันแกว" น้องเพิร์ลที่มาอยู่เป็นเพื่อนจ๊ะจ๋าเลยวิ่งไปซื้อมันแกวที่ตลาด (ซึ่งก็คือลูกโป่งสีส้มที่ตกแต่งอยู่รอบๆ หอประชุม สีเราจิ๊กมาหนึ่งลูก) "นี่ค่ะ มันแกว"น้องเพิร์ลยื่นให้คุณภูมิ คุณภูมิก็จับ ๆ ดู "เอ๊ะ นี่ไม่ใช่มันแกวของผมนี่..ไม่เหมือนที่เคยจับ.."(ประโยคหลังนี่เป็นที่ฮือฮา ท่ามกลางความอึ้งของผู้ชมทุกคน..พี่วรรณคนดี๊คนดี แถมเรียบร้อยน่ารัก ทำไปด้ายยย..อิอิ ด้วยความอยากได้ chatty cop อย่างแรง..)

ส่วนพิรัลก็วัน ๆ นั่งจีบคุณปาย "น้องปายรู้ไหมจ๊ะ กุหลายแดงหมายถึงอะไร" หวานแหววกันสุด ๆ สร้างความไม่พอใจให้หางดาบที่มาทวงแบบทุกวัน ตาพิรัลก็ยังไม่ทำเลยซักวัน แถมโวยวายใส่หางดาบไปอีก คุณภูมิที่นั่งตาบอดอยู่แถมหูก็ไม่ดี ได้ยินคำว่าแบบเป็นมันแกว เลยลุกขึ้นเดินมาทางที่หางดาบกับพิรัลเถียงกัน จ๊ะจ๋าก็ประคองคุณภูมิที่เดินตาบอดเข้าไป(ได้แต๊ะอั๋งพี่วรรณด้วย ฮี่ๆ) คุณภูมิโดนลูกหลงเข้าไปอีกครั้ง เลยล้มลงสลบไปท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน

พอดีกับที่โจพามันแกวกลับมาพอดี มันแกววิ่งเข้ามาหาคุณภูมิที่นอนสลบอยู่ ร้องไห้คร่ำครวญ แถมนึกว่าตัวเองเป็นอังศุมาลิน ฉากนี้ทุกคนยืนเป็นครี่งวงกลม ร้องเพลงคู่กรรมตรงท่อนฮุกประสานกัน อยู่ ๆ คุณภูมิก็ร้องขึ้น "อ๊ะ ใครเปิดไฟ" แล้วดึงผ้ากันแดดออก คุณพิรัลได้ทีคุยโอ่ว่าตัวเองเป็นคนทำให้คุณภูมิมองเห็น เลยโดนคุณปายเฉ่ง คนอื่น ๆ พากันกระโดดโลดเต้นดีใจที่ทั้งสองคนกลับมาเข้าใจกันอีกครั้ง (คุณภูมิกับมันแกวก็โผเข้ากอดกันอย่างมีความสุข)แฮปปี้เอนดิ้ง..

ซ้อมละครกันไปสองรอบ แล้วก็ออกไปดินเนอร์ด้วยกันที่แพริมน้ำ อาหารเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ บริเวณนั้นมืดซะจนไม่มองไม่เห็นว่าถาดไหนมีอะไรบ้าง ต้องตักขึ้นมาส่องกับไฟ แต่ก็ยังมองไม่รู้เรื่องอยู่ดี เลยตักมั่ว ๆ ร้านแก้ว (ร้านของฝากชื่อดังแห่งเมืองกาญจน์) ก็มาเปิดบู๊ทให้ชิมขนมฟรี มีทั้งวุ้นมะพร้าว ทอฟฟี่ ทองม้วนอ่อนร้อนๆ และทองม้วนกรอบ

พี่หยงกับพี่ปุ้ย พิธีกรตลอดงาน เดินแจกกระดาษให้ทุกคนโหวต star of trip จะเป็นนักเขียนหรือนักอ่านก็ได้ พอกินเสร็จก็มีเวลาเหลือนิดหน่อย เราเลยไปหาที่ซ้อมละครกันอีกซักรอบสองรอบ

พอสองทุ่มก็มารวมกันที่กินข้าวที่เดิม เดินขึ้นห้องประชุมกัน หย่อนกระดาษโหวตดาวประจำทริปลงกล่อง ด้วยความที่หัวค่ำอากาศยังร้อนอยู่เลย หนูหนึ่งเลยไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมา แอร์ในห้องประชุมหนาวอย่างแรง นั่งสั่นกันหงั่ก ๆ พี่เป้ที่นั่งข้าง ๆ ยังมากอดหนูหนึ่งหาความอบอุ่น กร๊าก ระหว่างรอเพื่อน ๆ ให้นั่งที่ให้ครบ ก็ให้แต่ละสีเอาของขวัญที่เตรียมมาออกไปวาง และติดเบอร์

บนหอประชุมจัดเก้าอี้เป็นรูปครึ่งวงกลม จริง ๆ เรียกครึ่งวงรีน่าจะถูกกว่า (พี่เป้แอบบอกว่า เห็นแบบนี้นึกถึงตอนเข้าค่ายลูกเสือเลยเนอะ อิอิ ผ่านมากี่สิบปีแล้วละคะพี่) มีเวทีเตี้ย ๆ ที่มีชั้นหนังสือความรู้สึกดีฯ อยู่สองด้าน หลายคนจ้องตาเป็นมันอยากจะออกไปช่วยขนกลับบ้าน

++ สาว ๆ Lady Pink สุดสวย อิอิ ++


เกมแรกของคืนนี้เป็นเกมต่อเพลง คือแต่ละสีจะนั่งเรียงกัน ให้หัวหน้าทีมนั่งหัวแถว ตามด้วยลูกทีมทั้งหมด พอหมดหนึ่งสีก็เป็นสีต่อไป เรียงกันไปเรื่อย ๆ เกมต่อเพลงก็ให้คนที่หนึ่งของแต่ละสีต่อก่อน ต่อด้วยคนที่สองของแต่ละสี และต่อกันไปเรื่อย ๆ ใครต่อไม่ทันภายในสิบวิ สีนั้นก็ตกรอบ สีแรกที่ตกรอบคือสีส้ม ตามติดด้วยสีชมพู เพราะว่าเจ้าฟองนึกไม่ทัน หนูหนึ่งแอบเจ็บใจ ชั้นยังไม่ได้ร้องเลย อยากร้องเฟ้ย เหลือสีเขียวกับสีเหลืองที่ยังต่อเพลงกันไม่ลดละ เลยได้คะแนนไปทั้งสองสี

เกมต่อมา ทีมงานบอกว่าขอคนที่ว่องไวสองคนแต่ละทีม ปรากฏว่าเป็นเกมเหยียบลูกโป่ง เชียร์กันอย่างเมามันส์ ปรากฏว่าสีเหลืองชนะ ทั้งสองคนจากสีเหลือง พี่กุ๊กไก่ กับพี่ไบรท์ ที่เห็นขนาดตัวแล้วต้องยอมแพ้ ยังเหลือลูกโป่งอยู่ทั้งสองคน กรั่ก ๆ สงสารพี่จอยอะ โดนกระทืบขา กลับไปคราวนี้พี่จอยได้ไปสองแผล แผลแรก รองเท้ากัดจากวอล์ค แรลลี่ แผลที่สองจากเกมเหยียบลูกโป่ง



ต่อมาก็เป็นการแสดงละคร สีแรกที่เล่นตามการเสี่ยงทายคือสีส้ม เป็นคือเธอ ภาคพิสดาร ผู้กินกับเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่อัง หลังจากที่พระนางของคือเธอแต่งงานกันแล้วห้าปี วิญญาณก็กลับมาสิงลูกของพวกเค้าอีกครั้ง

สีเขียว -สาวสุดเซอร์กับโปรแกรมเมอร์สุดสวย ที่สาว ๆ จะแย่งพี่คีตากัน แต่ว่าคีตาดันไปชอบตากล้องแจ่มใส...
ฮากันสุด ๆ พี่หยงแอบแซวตากล้อง คืนนี้ให้ระวังประตูห้องให้ดี ๆ นะ พี่ยุ้ยเล่นเป็นนรี อิอิ นางเอกของพี่ตา ความสวยลดลงอย่างรวดเร็ว แถมวีนสุด ๆ พี่ตากับพี่มิ้นท์เล่นเป็นคนใช้ ผูกสองแกละ น่ารัก แถมเช็ดพื้นกันจริง ๆ ด้วยนะ พื้นเปียกเชียว

ต่อมาเป็นเลดี้พิ้งค์ของเรา เรื่องรักหวั่นๆ ของมันแกว ปรากฏว่าแสดงจริง เล่นมั่วกันสุด ๆ พี่กุ๊กแกพากย์ด้วย แล้วแกตัด ๆ บางฉากทิ้ง คิดคำพูดสดๆ เข้าไปเดี๋ยวนั้น สงสัยกลัวเกินเวลาที่กำหนด 10 นาที ตอนหนูหนึ่งเข้าฉากกับพี่วรรณ แกก็ตัดบทด้วยอะ พี่วรรณพูดใส่ไมค์ "เอ๊ะ ตอนซ้อมไม่มีบทนี้นี่" แถมแอบบ่นหลังไมค์ว่าหลอกให้เราเล่นบทนี้ นึกว่าบทน้อย แต่กลับออกตลอดเรื่อง

สีเหลือง-เรื่องยีราฟเลือกคู่ นางเอกจากแต่ละเรื่องได้ยินความหล่อของยีราฟเลยจะแย่งยีราฟกัน แต่พอมาถึงงานเลือกคู่ของยีราฟที่สยามพารากอน เห็นหน้าตาของยีราฟ(แสดงโดยพี่ไบรท์)แล้วรับไม่ได้ อิอิ เลยถอยกันกลับไปหมด เหลือพี่ไอซ์(ป้าด้วง)กับพี่อ้น(เพนกวิน)ยืนคุยกัน ป้าด้วงก็หาว่าเพนกวินชอบของแปลก ส่วนเพนกวินก็โอ่ว่าดีแล้วแหละ ไม่มีใครแย่ง แล้วก็ถามยีราฟว่าจะง้อมั้ย ยีราฟก็ร้องเพลง รักนะแต่ไม่แสดงออก แล้วเต้นไปรอบ ๆ (ฮาสุดๆ)แล้วสองคนนี้ก็เต้นรำกัน กรี๊ด พี่อ้นเล่นแจ่มแจ๋วมากๆ

สีฟ้า - แจ่มใส อคาเดมี แฟนเตเชีย พี่นีเป็นเจ้าสำนัก รับสมัครคนอยากเป็นนักเขียน ซึ่งมีหลายคอร์สให้เลือก มีแขวะพี่กุ๊กด้วยว่าต้องเข้าคอร์สเขียนได้เขียนดีไม่มีอืด หนังสือจะได้วางแผงเร็ว ๆ คอร์สที่ถูกใจทุกคนคือ บก.รัก บก.หลง อิอิ....งานนี้ผู้กำกับคือพี่กี้ ที่ทำเอาคนดูหัวเรากันกิ๊กกั๊กแทบตกเก้าอี้ แหม สมเป็นอาจารย์นิเทศจริง ๆ ค้าบ นับถือๆๆๆ
งานนี้พี่กี้ร้องเพลงของอคาเดมีปิดท้าย
..จะไปเป็นดาวโดดเด่นอยู่ตรงนั้น จะเป็นคนดัง จะอยู่ในแสงไฟ แจ่มใสอคาเดมี แฟนเตเชีย..

จากนั้นก็เป็นการรวบรวมคะแนน กรรมการมีพี่แหม่ม พี่ปุ้ย พี่หยง และก็เป็นการจับของขวัญที่ลุ้นกันสุด ๆ นักเขียนจับได้กันเองหลายคน จนโดนแซวว่าล็อคเลข.....พี่แพรจับได้ของพี่กี้ เป็นหนังสือสองเล่ม.....หนูหนึ่งจับได้ของพี่ปุ๊ก เป็นสร้อยที่ดูโบราณนิดหน่อย สวยๆดี ประดับพลอยสีม่วง พี่ปุ๊กแอบวิ่งมาโฆษณาว่าเมืองไทยมีขายที่เดียวนะเนี่ย อยากได้ต้องไปสเปน ของทำเองจากสาวโรงงาน.....พี่เป้จับได้หมอนหมีพูห์ของพี่ไบรท์ ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาโหด ๆ จะเลือกอะไรกุ๊กกิ๊กก็เป็น(ล้อเล่นค๊า) เจ๊แกบ่นว่า โตแล้วอะ ไม่ชอบตุ๊กตา.....ส่วนเจ้าไปรท์จับได้กรอบรูปโยกเยกของท่านหัวหน้าทีมเลดี้พิ้งค์ พี่กุ๊กนั่นเอง กรอบรูปหวานซ๊า ไม่เข้ากับหน้าคนเลือกเลย โฮะๆ

และมีการพูดเปิดใจ ที่หลาย ๆ คนพูดได้กินใจสุด ๆ ยกเว้นหนูหนึ่ง แหะๆ ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก เลยชมทีมงานไปว่าดูแลดีมาก ๆ ทำเทียนเจลเน่า ๆ(ถึงตอนนี้มีคนแอบขำ)ก็ให้กำลังใจ มาช่วยทำด้วยอีกต่างหาก พูดจบก็ไปเลือกพวงกุญแจตุ๊กตาที่ติดที่คั่นหนังสือหนึ่งอัน ด้านหลังเขียนคำขอบคุณจากทีมงาน มีให้เลือกไม่หวาดไม่ไหว จนเลือกไม่ถูกว่าจะเอาตัวไหนดี

จากนั้นก็เป็นการจับของขวัญจากทีมงาน ซึ่งรางวัลเด็ด ๆ เป็นภาพสีน้ำจากสุดที่รักของหัวใจ บุษบารักร้อย และอ้อมกอดของสายหมอก มีของจากกล่องความทรงจำของความรัก คือถ้วยกาแฟสองใบ ต้นแบบของเรื่องกาแฟ หัวใจ และไออุ่น ซึ่งพี่โซดาประเดิมจับได้เป็นคนแรก พี่จอยจับได้ต้นแบบของหน้าปกเล่ม 16 น่ารักสุด ๆ ส่วนพี่เป้จับได้แหวนจากเรื่องให้รักนำทาง พี่แกใส่แหวนได้พอดีเลย น่ารักมาก กรี๊ดด พี่สองคนนี่ดวงดีสุด ๆ นั่งขนาบข้างหนูหนึ่งด้วยนะ แต่หนูหนึ่งดวงไม่ดีจับได้ซองใส่มือถือธรรมดา กรั่กๆ กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่พอภาพต้นฉบับสีน้ำออก พี่อ้อนั่นเองที่ได้ไป งานนี้นักเขียนแอบอิจฉา เพราะไม่สิทธิ์จับ ทางแจ่มใสเตรียมของขวัญไว้ให้นักเขียนโดยเฉพาะแล้ว

และมาถึงการประกาศขวัญใจชาวทริป ปรากฏว่าพี่ตาได้ไป อิอิ เจ๊หญ่ายยยของทริป และต่อมาก็เป็นการประกาศผลรางวัลวอล์ค แรลลี่ ซึ่งสีฟ้าได้ไปจะเป็นกิฟท์เซ็ตของแจ่มใสกับหมีสีฟ้า แถมกระเป๋าและเสื้อ สีส้มที่ยึดตำแหน่งบ๊วยก็ได้บ๊วยโหลใหญ่ไปครอง แถมเอามาแจกทุกคนบนรถขากลับ แก้เมา ฮี่ๆ ส่วนรางวัลแสดงละครตกเป็นของสีเหลือง ได้ chatty cop กับน้องหมีขาวผูกโบสีส้ม ซึ่งมองดี ๆ จะเห็นว่ายิ้มเหมือนพี่วรรณเลย ^^ ได้ไงเนี่ย เข้าใจเลือกจังแฮะ

รางวัลของการแสดงละครที่สีเหลืองได้ไป ทำเอาสีอื่นมองตาละห้อยด้วยความอยากได้ ทางแจ่มใสให้หนังสือกับตุ๊กตาหมีกับพี่วรรณเป็นรางวัลพิเศษในฐานะเจ้าของเรื่อง ทำเอาพี่แกลุกไปรับหน้าชื่นตาบาน ส่วนสีอื่นๆ ที่ชวดรางวัล แจ่มใสก็มีแจกกิฟท์เซ็ตที่ประกอบด้วยสมุดฉีก สมุดโน้ต สมุกแบบห่วง ดินสอสองอัน ที่คั่นหนังสือครสด.แพ็คสวยหรู 79 อัน แล้วก็อะไรอีกก็จำไม่ได้ เห็นแล้วต้องร้องโอ้โฮ อย่างที่เค้าโฆษณาเลยอะ ฮี่ๆ ทำเอาสีเหลืองแอบอิจฉาบ้างคราวนี้

คนน่ารักที่ทำของขวัญมาแจกทุกคนก็มีพี่แตน เมทหนูหนึ่ง (เหอๆ เพิ่งจะน่ารัก) ปริ๊นหน้าเว็บแจ่มใสที่ประกาศรายชื่อชาวบ้านที่ได้ไปร่วมทริป แล้วเขียนชื่อแต่ละคนไว้ที่หัว บอกว่ายินดีที่ได้รู้จัก พี่จอยเอาพวงกุญแจไม้เขียนภาษาจีนที่กำลังฮิตมาแจกทุกคน พี่ปิงทำการ์ดปีใหม่รูปดอกไม้มาแจก พ่วงลูกสาวมาบนห้องประชุมด้วยล่ะ น้องจีด้า น่ารักอย่างแรง

และก่อนที่ทางบ้านสวนฝนจะมาไล่พวกเราออกจากหอประชุมเพราะดึกมากแล้ว กิจกรรมส่งท้ายของค่ำคืนนี้ก็เป็นการผูกใจทุกคนไว้ด้วยกันโดยให้ทั้งนักอ่าน 31 คน นักเขียน 12 คน และทีมงานทั้งหมดมายืนล้อมเป็นวงกลม มีไหมสีส้มอันใหญ่ซึ่งให้พี่แหม่มเป็นคนประเดิม จับปลายไหมไว้แล้วโยนไปให้ใครก็ได้ พอใครรับได้ก็จับไหมไว้ แล้วโยนกลุ่มไหมไปให้เพื่อน ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ เป็นไยแมงมุม พร้อมทั้งเปิดเพลง หัวใจผูกกัน ของ บอยด์ โกสิยพงศ์ ทุกคนพากันร้องตาม ส่งยิ้มให้กันและกัน โอ๊ยยย ประทับใจมากๆๆ คิดได้ไงเนี่ย
...ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ ไม่ว่าจะนานเท่าไร เราจะมีกันและกันเป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป เพราะหัวใจเราผูกกัน..

++ ถ่ายรูปร่วมกัน ++


ปิดท้ายด้วยกันถ่ายรูปร่วมกันก่อนจะแยกย้ายกันไปนอนตอนเวลานังซิน เที่ยงคืนเป๊ะ ๆ เมทหนูหนึ่งไปถึงก็นอนเลย แต่หนูหนึ่งจัดของลงกระเป๋าก่อนด้วยความลำบากใจ โห จะยัดไม่ลงแล้วเนี่ย ลืมบอกว่าแต่ละฐาน ทั้งวอล์ค แรลลี่ และเวิร์คช็อปมีแจกที่คั่นอย่างละสองอัน แพ็คสวยหรูในซองด้วยละค่ะ น่ารักมาก ๆ

เช้าวันต่อมา ก็ลงไปกินข้าวเช้ากัน โดยใส่เสื้อที่เพ้นท์เองเมื่อวาน อาหารมัน ๆ ทั้งนั้น เอือม ๆ หน่อย ๆ แล้วก็มีการเล่นเกมบิงโกโดยให้แต่ละสีมารวมกลุ่มนั่งโต๊ะเดียวกัน แจกกระดาษที่มียี่สิบห้าช่อง ให้เขียนชื่อนักเขียนหรือนักอ่านก็ได้ในทริป แล้วทีมงานก็เดินตรวจดูเพื่อไม่ให้มีการโกง ต๊ายย มีชื่อเราด้วยอะ เสียดาย ไม่ได้เขียนชื่อตัวเองลงไป สีชมพูบิงโกบ่อยกว่าชาวบ้าน เริ่มตั้งแต่พี่จอย แล้วก็พี่กุ๊ก ตามมาด้วยพี่เน็ตตาลี
เลยโดนแซวว่าเลดี้พิ้งค์เล่นของ อิอิ พอจบเกม สีที่บิงโกก็นับเป็นคน คนละห้าคะแนน

จากนั้นก็ย้ายที่กันลงไปที่แพริมน้ำ พี่แหม่มพูดปิดงาน แล้วก็เล่นเกมเกมสุดท้าย เกมรวมเงิน
สีชมพูมีค่า 3 บาท ฟ้า 2 บาท ส้ม 1 บาท เขียว 50 สต. เหลือง 25 สต. สีเหลืองเลยประท้วงทีมงาน โหพี่ เห็นหนูไม่เต็มบาทขนาดนั้นเลย อิอิ

พี่หยงกับพี่ปุ้ยก็จะกำหนด รอบแรก 7 บาท 50 สต.
ให้วิ่งไปรวมกลุ่มให้ครบตามที่กำหนดแล้วนั่งลง พอหมดเวลาทีมงานก็จะเดินตรวจดู กลุ่มไหนรวมได้ครบก็คิดคะแนนว่ากลุ่มไหนมีสีอะไรบ้างแล้วก็บวกคะแนน ครั้งต่อมาให้นักเขียนมีค่า 5 บาท นักอ่าน 1 บาท แล้วก็กำหนด 24 บาท ขำพี่มิ้นต์ ทรรศิกามากเลยอะ คือพี่เค้าลากคนอื่นมา ปรากฏว่ามันเกินไปหนึ่งบาท เค้าเลยผลักคนที่เค้าดึงมา "ออกไป๊" เลยโดนคนนั้นโวย พี่มิ้นต์ใจร้าย อิอิ หนูหนึ่งก็ยังเกาะกลุ่มกับชาวบ้านอยู่แฮะ สร้างคะแนนให้กลุ่มได้ทุกรอบ ฮี่ๆๆ ดีใจ

ครั้งที่สาม ให้นักเขียน 5 บาท นักอ่าน 1 บาท และสตาฟฟ์ 50 สต. กำหนดเงิน 17 บาท 50 สต.
คราวนี้พี่หยงกับพี่ปุ้ยจะแกล้งทีมงาน เพราะว่าสตาฟฟ์เยอะมาก ปรากฏว่าสตาฟฟ์มีกลุ่มอยู่หมด

รอบนี้กลุ่มหนูไม่มีนักเขียนเลย มีแต่สตาฟฟ์ 9 คน กับนักอ่านอีก และทุกคนก็มีกลุ่มหมดยกเว้นพี่อังกับพี่เอ๋ แห่งสีส้ม โดนทอดทิ้ง พี่อังกับพี่เอ๋เลยโดนทำโทษ แต่ก่อนจะโดนเต้นก็มีฮาอีก เพราะพี่ปุ้ยให้เลือกเพื่อนออกมาด้วยได้

โดยให้พี่อังกับพี่เอ๋ เลือกนักเขียนได้สองคน
ซึ่งพี่ไอซ์กับพี่กุ๊กโดนลากออกมา นักอ่านสองคน พี่ยุ้ยกับ..จำไม่ได้ว่าพี่กุ๊กไก่รึเปล่า แล้วก็สตาฟฟ์สองคน พี่กิฟท์กับพี่อะไรก็จำไม่ได้อีกฮับ แหะๆ จำได้แต่หน้า ทีแรกจะให้เต้นเพลงโอ้ละหนอ มายเลิฟของพี่เบิร์ด ไป ๆ มา ๆ เปลี่ยนเป็นรำวง ใครรำสวยได้กลับไปนั่ง

แล้วพี่หยงก็บอกว่าถ้าใครกล้าเต้นแล้วร้องเพลงสามสิบยังแจ๋วคนเดียว จะบวกคะแนนให้สี 10 แต้ม ซึ่งพี่ไอซ์ยอมรับหน้าที่ด้วยความงก ฮี่ๆๆ เป็นที่ฮือฮาของชาวคณะ พี่ไอซ์บอก อย่าบอกใครนะว่าพี่จบด็อกเตอร์มา อิอิ เสื้อเจ๊แกสวยจริง ๆ โฆษณาหนังสือตัวเองซะด้วย

++ ต่อมาก็เป็นการถ่ายรูปหมู่กับป้ายกลางแดดร้อนเปรี้ยงหน้าป้ายรีสอร์ทบ้านสวนฝน ++



++ เสื้อสวย ๆ ฝีมือตัวเอง ++



และหลบที่ร่มเข้ามาประกาศรางวัล
โดยสีเหลืองได้ที่หนึ่งอีกครั้งเพราะความกล้านิด ๆ บ้าหน่อย ๆ ของพี่ไอซ์ อิอิ ได้ขนมปังสับปะรดปี๊บใหญ่ไป สีฟ้าได้ที่ 2 ส่วนสีส้มกับชมพูได้ที่ 3 ร่วมกัน

ทีมงานบอกให้แยกย้ายกลับไปเก็บข้าวเก็บของ และนัดให้เอาสัมภาระออกมาพร้อมมากินข้าวตอนเที่ยง บรรดาคนที่จัดกระเป๋ากันแล้วรวมหนูหนึ่งด้วยก็อ้อยอิ่งอยู่แถวนั้น แลกกันเซ็นต์เฟรนด์ชิพและเมล์เป็นที่ระลึก และกดชัตเตอร์กันอย่างเมามัน ก่อนจะกลับไปเอาของที่ห้องเกือบๆ เที่ยง

+++ สีชมพูกับพี่ ๆ แจ่มใสค๊า +++

++ รับรางวัล ที่ 3 ฮับ สีส้มกับสีชมพู ++ ส่วนสีเหลืองของพี่ไอซ์ พี่อ้น ชิงที่หนึ่งไปอีกตามเคย อิอิ กวาดเรียบทุกงาน ขอซูฮกเจ้าค่ะ




++ พี่หยง บก.คนงาม กับ พี่กิ๊ฟท์ผู้น่ารัก (พี่สาวคนนี้แหละ ช่วยหนูหนึ่งทำเทียนเจล ^^) ++

++ แอบเอารูปชาวกองทัพหนอนมาแปะกับเค้าบ้าง ++

หลังกินข้าวเสร็จก็ขึ้นรถ คราวนี้นั่งตามใจชอบ นั่งกับใครก็ได้ และบนรถ ยังเซ็นต์สมุดแถมถ่ายรูปกันไม่เลิกราตลอดเส้นทางกลับกทม. แถมเม้าท์แตกกันสนุกสนาน อิอิ มีการต่อคิวเป็นนางเอกกันใหญ่โต แอบเห็นพี่อังหลับตลอดทางเลย หนูหนึ่งจะแอบถ่ายรูปแล้วละ แต่เกรงใจเลยไม่ถ่าย ฮี่ๆๆ ก็บอกแล้วว่าหนูหนึ่งเป็นคนดี เรียบร้อยน่ารัก

~*~* บนรถ *~*~

++ คุณครูคนเก่ง ผู้กำกับสุดฮาแห่งสีฟ้า ++


++ คุณพี่ปุ๊ก เจ้าของสร้อยโบราณประดับพลอยสีม่วงสุดกิ๊บเก๋ อิอิ ของขวัญที่หนูหนึ่งจับได้ ++


++ พี่เน็ตตาลี เกลโบวา กับ หนูหนึ่ง อิอิ ++


++ เจ๊มันแกวคนเก่ง (ดวงตานางฟ้า) หน่วยกล้าตายทุกเกม กับพี่แพรสุดสวย พี่สาว(เคย)ร่วมสถาบัน


ทุกคนได้ของแจกจากนักเขียนที่น่ารักอย่างพี่ไอซ์ พี่แกปริ๊นท์ปฏิทินของปีหน้ามา พร้อมแปะรูปจากปกหนังสือของตัวเอง มีหลายสีหลายลายให้เลือกคนละใบ จะเอาแบบเดี่ยว ๆ รูปจากเรื่องเดียว หรืออยากได้รูปจากหลาย ๆ เรื่อง เป็นรวมฮิต clear ice ก็มี และโปสการ์ดน่ารัก ๆ จากพี่นี

ถึงกทม.ประมาณหกโมง โอ้ เริ่มมืดแล้ว ปล่อยลงข้างทางเลยอะ นี่หรือ จุดจบของความรู้สึกดี..ที่เรียกว่ารัก

ไม่อยากจะเซดว่าหนูหนึ่งกับเจ้าไปรท์ไม่ได้เดินกลับพร้อมพี่ยุ้ย เพราะนึกว่าตัวเองเก่งกล้าสามารถ (ที่จริงลืมตะหากว่าพี่ยุ้ยก็กลับทางเดียวกัน) เดินไปขึ้นรถใต้ดินเอง ไกลเป็นกิโลเลยอะ แถมของก็หนักขึ้นกว่าเดิม หอบกันจนปวดไหล่ปวดแขนไปหมด

ปรากฏว่าหลงรถใต้ดินอีกต่างหาก หุหุ เพราะมันดันไม่เหมือนสถานีอื่นง่ะ โดนแม่บ่นอีกด้วยว่าทำไมมาช้า ก็หนูหนึ่งอะ เอ๋อหารถกลับไม่ถูก เห็นแต่อีกทางที่ไปหัวลำโพงพอเดินไปถามยามว่าจะไปขึ้นยังไง ยามก็ชี้ให้เดินไปขึ้นลิฟต์ ไอ้เราก็เดินเลยลิฟต์อีกไปตั้งไกล กรั่ก ๆ แต่ก็ขึ้นมาเจอแม่ที่มายืนรออยู่หน้ารถไฟฟ้าพอดี ด้วยความที่หอบของหนัก กระเป๋าหนึ่งใบ กับถุงของขวัญของแจ่มใส แถมใส่เสื้อที่เพ้นท์เอง ป้ายชื่อก็ยังห้อยคออยู่ พอเดินไปไหนก็มีแต่คนมองยังกะตัวประหลาด เอ๊ย คนดังต่างหาก ฮี่ๆๆๆ ป๊ะป๋ามารับที่ฟอร์จูน พอขึ้นรถก็หลับเกือบตลอดทาง ไปหม่ำข้าวแห้งสุดอร่อยที่เมืองชลตอนเกือบสามทุ่ม ที่หนูหนึ่งตื่นขึ้นมา ยังนึกว่าห้าทุ่มแล้วแน่ะ ถึงบ้านตอนห้าทุ่มนิด ๆ มีความสุขจังเลย^^ นั่งเปิดคอม เอารูปจากกล้องดิจิตอลมาลง ยิ่งมีความสุข อิอิ รูปสวยเกือบทุกรูปแน่ะ ^^…sweet memory…

ก่อนนอนคืนนี้ แกะของที่ระลึกน่ารัก ๆ (มากมายมหาศาล) ออกมาชื่นชม และความสุขก็หลั่งไหลกลับมาอีกครั้ง

ขอขอบคุณสำนักพิมพ์แจ่มใส พี่ ๆ นักเขียนที่น่ารักสุด ๆ ทุกคน และเพื่อน ๆ ที่ร่วมกันสร้างสีสันให้ Love Trip Love Party ครั้งนี้เป็นความทรงจำที่แสนสวยงาม ดีใจจริง ๆ ค่ะ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางในครั้งนี้ การเดินทางของความรู้สึกดี..ที่เรียกว่ารัก

จ๊ะจ๋าจำเป็น

 

Create Date : 12 ธันวาคม 2548		21 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2548 23:37:15 น.
Counter : 2386 Pageviews.
Share Tweet