t@g การ์ตูน น่ารักดีนะคะ

หวัดดีจ้าหนูหนึ่ง วันนี้พี่บ๊วยมา add บล็อกเรานะจ๊ะ

อ้อ...และจะบอกว่า พี่บ๊วยก็เป็นคนนึงที่ยินดีรับ tag ทุกชนิด ถ้าหนูไม่มีทายาทเมื่อไหร่ก็คิดถึงพี่บ๊วยละกัน

หวัดดีจ้าหนูหนึ่ง ช่วงนี้พี่เปิ้นห่างหายไปนานเลยเนอะ
แต่ยังไงคิดถึงน้องหนึ่งตลอดเวลาละน๊า
มารับแท๊กพันธุ์ใหม่จ๊ะ แต่ขอกระซิบว่ามีอีกอย่างที่พี่ขอจองน้องหนึ่งนะ ตอนนี้พี่ยังไม่ได้อัพแท๊กนั้น แต่ถ้าอัพเมื่อไหร่อย่าปฏิเสธเสียให้ยาก อิอิ

คิดถึงจ้า...

มารับแท็กแล้วจ้า...

ขอบคุณหลายๆเลยน้า...

อิอิ...น่าสนุกๆ

แต่เด๋วคงต้องอัพแท็กเก่าก่อนนะ

แหะแหะ...ติดเค้าเอาไว้เยอะ

และก็ขอบคุณมากนะจ๊ะสำหรับเสียงโหวตให้บุจจี้

มาหนูหนึ่งภาคการ์ตูน น่ารักดีจ้ะ

หวัดดีค่ามาเยี่ยมพร้อมฝนตกพรำๆค่ะขอบคุณค่าที่ไปเยี่ยมแล้วไปอีกนะค่ะวาจะขยันมาเยี่ยมค่า

เราสงสัยอ่ะหนึ่ง หนึ่งทำยังไงให้บล็อกย้ายกรุ๊ปได้อ่ะ ทำไงเหรอ อธิบายหน่อยนะ

หนึ่งอ่ะ ทำเอาเราขำแทบตาย ฮา มีเอาเรื่องที่เราบ้าพี่เคนมาเล่นกับการ์ตูนด้วย อิอิ

แต่สีชมพูมันเข้มไปหน่อยอ่ะ แสบตาเลย เราชอบอ่อนๆ ที่สีออกหวานๆ อ่ะ

มือหายไวๆ นะจ้า เรียกว่าฟาดเคราะห์ไป

ส่วนนิยายของสำนักเราก็ขอค้างไว้ก่อนนะ ยังไม่มีออร่า ที่จริงช่วงนี้บ้าเซพรูปละครในพันทิป เขามีคลับละครออนพันทิป มีภาพละครเก่าๆ ให้ตามเก็บเยอะไง แล้วก็อ่ะนะ ช่วงนี้เราอ่านเรื่องแฝดตั้ง 2 เรื่อง คุณเทียนหวานหยดเชียว น่ารักอย่างไม่น่าเชื่อเลย

แล้วเมื่อคืนเราเพิ่งอ่านสายลับบลูเบอรี่ เล่ม 3 ของชุดจบ จบตอน ตี3 มันอ่ะ อ่านไปน้ำลายไหลตาม แบบว่ามีสูตรคุ๊กกี้มากมาย ถ้าเราทำเป็นนะ คงได้เปิดร้านขายคุ๊กกี้แบบนางเอกแล้ว และเรื่องนี้น่าลุ้น เพราะมีผู้ชาย 2 คน ชอบนางเอก ตอนนี้ออกมาเกือบ 10 เล่มแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าคนไหนคือพระเอกที่แท้จริง มันทายยากมากๆ เลยแหละ เดี๋ยววันนี้กะจะลุยอ่านสายลับรสมะนาวต่อ เราเหลือยังไม่ได้อ่านอีก 5 เล่ม สนุกอ่ะ แถมหิวด้วย เพราะว่ามันน่ากินมากๆ อ่ะ ฮา ถ้าทำได้คงทำนานไปแล้ว

เราไปหม่ำมาม่าก่อนนะ แม่ทำให้กินเสร๋จแล้ว

หวัดดีจ๊ะน้องหนึ่ง.. พี่เปิ้นเอาการบ้านมาส่งน๊า
ช่วยไปตรวจด้วยจ๊ะ

หวัดดีจ๊ะหนูหนึ่ง จากที่เปิ้นเกริ่นมาแล้วว่าจะมาขอให้เป็นทายาทให้พี่เปิ้น ตอนนี้พี่เปิ้นอัพแท๊ก ช็อปปิ้ง เสร็จแล้วน๊า ให้น้องหนึ่งไปรับที่บล็อกด้วยน๊า รบกวนด้วยจ๊ะ อิอิ

มารับการบ้านไปอย่างนอบน้อม อิอิ

เสร็จเมื่อไหร่จะมาบอกอีกทีนะจ๊ะตัวเอง

ช่วงนี้เราไม่ค่อยว่างจ้ะ ยุ่งๆเรื่องหนังสือรุ่นอยู่ ของโรงเรียนเรายังทำกันไม่เสร็จเลยอ้ะ แต่เราจะแวะเข้ามาเซย์ฮัลโหลบ่อยๆนะ หุหุ


ผล ad จะออกแล้ว อ๊าก...ก เสียวหลังวูบๆเลยทีเดียว

อรุณสวัสดิ์เช้าวันเสาร์จ๊ะน้องหนึ่งจ๋า
วันนี้เที่ยวไหนหรือเปล่าน๊า
พี่เปิ้นแวะเอาความคิดถึงมาให้น๊า
ส่วนพี่เปิ้นคงนอนตีพุงย้วยๆ ของตัวเองอยู่บานอ่ะจ๊ะ

คิดถึงน๊า

แวะมาทักทายเพื่อนร่วมสถาบัน อิอิ

เราได้สัตว-มก. นะจ๊ะ เพิ่งรู้เมื่อกี้เอง ตอนนี้ก็รู้ว่ามีเพื่อนติดอีก 3 คน ยังไม่รู้ว่าทั้งหมดเป็นไงเลยจ้ะ

ได้ข่าวว่าต้องฆ่าหมาเป็นๆ แล้วก็มี เคาะกระดูกมันให้แตกแล้วก็ซ้อมเข้าเฝือกให้มัน บ้าดี อิอิ เข้าคณะนี้ต้องซาดิสม์หน่อยๆ

ได้ยินว่ารับน้องเกษตรโหดมากถึงมากที่สุด อ๊าก...ก ไม่รู้จริงแค่ไหน

อ้อ เรื่องหนังสือรุ่น

โรงเรียนเรายังไม่ได้ดำเนินการไปถึงไหนเลยจ้ะ เพิ่งถ่ายรูปกันเสร็จเอง เราไม่ได้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่หรอก คอยช่วยงานนิดๆหน่อยๆ สาธิตยุดยาคนน้อยจ้ะ ในระดับชั้นอ้ะมีคนยังไม่ถึงร้อยคนเลย ห้องก็มีแค่ 2 ห้อง ห้องวิทย์กะห้องศิลป์ เราก็เลยต้องช่วยๆกันหน่อย อิอิ เราเป็นกรรมการนักเรียนฝ่ายผู้ใช้แรงงานจ้ะ

งานแบบนี้เราไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่ เคยเข้าชมรมเสียงตามสายอยู่เหมือนกัน แต่เราโดดประจำ อิอิ

แวะมาส่งการบ้านที่ทำเสร็จแล้วจ้ะ ว่างๆก็แวะไปดูได้ อิอิ

อันนี้ถ้าจะยากแฮะ ต้องมีโฟโตช็อปไรด้วย ไม่เล่นดีก่า

ว่าแต่นิ้วหายเจ็บยังจ๊ะ เมื่อวานมาพิมพ์แชทได้คงโอแล้วเนอะ

แวะมาทักทายและแอบดู tag วันหยุด

ขอให้มีความสุขกับวันหยุดค่ะ

อิอิ... หวัดดีจ้าเพื่อนหนึ่ง
มาบอกจ้ะว่าได้ทำภาระกิจสำเร็จแล้วววว ^^
แล้วช่วงก่อนที่เค้าเงียบไปเพราะว่ายุ่งๆอ่ะจ้ะ
ต้องเตรียมของหลายอย่าง คือเราต้องเดินทางวันที่ 17
เพื่อไปเข้าค่ายที่มหิดลน่ะจ้ะ
เข้าค่ายก็วันที่ 20-27 แล้วก็อยู่ยาวเลยยย
จะต้องจากบ้านแล้วอ่ะนะ เศร้าจริงๆ
ลืมบอกไปว่า ที่เข้าค่ายเค้าจะมีรับน้องด้วยง่ะ
เป็นยังไงเดี๋ยวกลับมาเล่าให้ฟังเน้อ.... ^^

พี่เพิ่งสอบเสร็จ ก้อเลยเข้ามาเยี่ยมน้อง ช่วงนี้กะลังเห่อกะที่เรียนใหม่ อีกสองปีพี่มาคุยด้วย ให้มีอาการตื่นเต้นหยั่งงี้นะเจ้าหนึ่ง 55555+ แต่เรียนไปก้อคงเลิกเห่อ หันมารักถาบันแทน (ก้อเรามันรั้วเดียวกานนี่เนอะ มันก้อต้องโคสะนากานหน่อย อิอิอิ) แต่พร่งนี้พี่จากลับบ้านแล้ว (บ้านจิงๆนะ) เรียนมาตั้งสี่ปี แต่คงลงมา กทม บ่อยๆ (เพราะมีเหตุ) เด๋วไงพี่จาแอบแวบไปดูตอนเค้ารับน้องนะ วะ5555+

รับรองพ้นเทอม 1 เมื่อไหร่ ผอมลงสัก 2-3 โลแหงมๆเลยเจ้าหนึ่ง ช่วงนี้ก้อตุนไปก่อนนะน้อง

ชอบรูปสามพี่น้องมากมาย น่ารักอะครับ ฮี่ๆๆ

เหอๆๆๆ ดองนานแล้วจ๊ะหนูหนึ่ง กลิ่นออกแล้ว
พี่เปิ้นว่าอัพแท๊กพี่เปิ้นต่อเถอ อิอิ รู้สึกว่าแท๊กพี่เปิ้นนี่
ยังไม่มีใครส่งซักกะคนเลย ทายาทยายวรนาทหายไปเลยอ่ะ

มีความสุขน๊า คิดถึงจ๊ะ

เราคงคิดถึงหนึ่งน้อยกะลี่จังทุกวันเลย

แล้วเจอกันนะ

หวัดดีจ้าหนึ่ง...
แวะมาทักทาย และก็ฟังเพลงล่ะจ้า
รู้สึกว่าเพลงบล็อกหนึ่งจะเพราะทุกเพลงเลยอ่ะ อิอิ ^^

แอบเห็นใครก็ไม่รู้เลียนแบบเรา ฮา แต่ก็อ่ะนะ ถ้าใหม่จังได้เจอเพื่อนเรา ก็เหมือนกับเป็นสื่ออย่างหนึ่งให้เราได้ติดต่อกับเพื่อนเก่าบ้าง

เราคงตัดสินใจไม่ผิดใช่ไหม จะพูดอีกทำไมฟระเนี่ย (ชักงงกับตัวเอง) ตอนนี้มันเริ่มฟุ้งซ่าน เพราะน้องๆ มันไปโรงเรียนกันหมดแล้ว เหลือเราอยู่บ้านคนเดียว อีกสองอาทิตย์แน่ะถึงจะเปิดเรียน เหอๆ เห็นรายการว่ามีพวกเท็กบู๊คแล้ว แทบละเหี่ยใจอ่ะหนึ่งจัง แบบว่าจะอ่านรู้เรื่องไหมเนี่ย แต่เขาไม่ได้บังคับซื้อ (บอกให้เอาไปซีจากห้องสมุดก็ได้) แต่ที่บังคับซื้อมีแค่หนังสือภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษเท่านั้น

วันนี้คุยกับเพื่อนซี้ ที่มันได้วิดวะ เกษตร และที่เดียวกับเรา พรุ่งนี้มันจะไปสัมภาษณ์เล่นๆ ดู บอกว่าเป็นประสบการณ์ อยากรู้ว่าเป็นไง แต่เราก็กลัวว่าเพื่อนเราจะเอาเลยอ่ะสิ (กลัวไม่มีเพื่อนนี่เอง) แต่เพื่อนเราก็ลองเดินทางไปสถาบันในวันนี้กับแม่ เพื่อนบอกว่าเดินทางด้วยรถไฟฟ้าจะถูกกว่า และแล้วหลังจากคุยกับเพื่อน เราต้องมาเข้าเว็บรถไฟฟ้า และรถไฟใต้ดิน เพื่อคำนวณว่าซื้อบัตรของอะไรจะถูกกว่าต่อเดือน และคุ้มค่ากว่า

ก็คือว่ารถไฟฟ้าอ่ะ ก็ลงพระโขนง แล้วต่อรถเมล์ 133 ไปอีกไม่กี่ป้าย แต่ถ้านั่งรถใต้ดินก็ลงเพชรบุรี แล้วต่อสาย 11 อีกไม่กี่ป้าย คือมันเดินทางคล้ายๆ กันอ่ะ เพียงแต่ถ้าเรานั่งรถใต้ดิน เราต้องไปขึ้นที่บางซื่อ (ก็มีรถจากบ้านผ่านแหละ) หรือถ้าขึ้นรถไฟฟ้า ก็ขึ้นจากสะพานควาย (ก็มีรถเมล์ไปได้แหละ) สรุปคือเดินทางเหมือนกันหมด เพียงแต่ขึ้นคนละสาย ไปคนละทาง สุดท้ายก็มาเจอกันที่เดียวกัน 555+ ก็เลยต้องมาคำนวณบัตรประเภท 30 วัน ของรถไฟสองอย่างนี้ว่าอย่างไหนคุ้มกว่ากัน

และแล้วเราก็รู้ว่าน่าจะเอารถไฟฟ้า เพราะเดินใกล้กว่า บัตรถูกกว่าเยอะด้วย

หนึ่งจังซื้อชุดยัง เราคงซื้อวันจันทร์อ่ะจ้า เพื่อนเราบอกว่าสถาบันบอกมาว่า ใส่ทรงเอก็ได้ จีบรอบก็ได้ แต่ต้องห้ามแบบยาว เอาแค่เลยเข่าได้

มาหาหนูหนึ่ง วันนี้พี่บ๊วยมาทวงคำอวยพร(วันเกิดอ่ะจ้า)

คิดถึงหนึ่งจังเลย อิอิ

วันนี้ปวดฟันอ่ะ ฟันที่เขาบอกว่าผุลึกที่สุดอ่ะ เลยกินยา แล้วหลับยาวจนถึงเวลากินข้าวเย็นเลย

เรื่องหอดูเหมือนแคบไปหรือเปล่าเนี่ย เราว่าอีกหน่อยถ้าทนอัดกันไม่ไหว ก็คงต้องขยายตัวออกมาเองแหละ ที่จริงนะ แถวสถาบันเราอ่ะ มีอยู่หอหนึ่งอ่ะ อยู่ติดปากประตูข้างในของสถาบันเลยแหละ ดูใหม่มากๆ ด้วยนะ คนในสถาบันเราอ่ะจับจองกันเต็มหมดแล้ว และฝั่งตรงข้ามหอนี้ (ตรงกลางคือประตูเข้าสถาบันข้างในซอยพัฒนาการ 37 ซอยเข้าไม่ลึก เดินนิดเดียวก็ถึงอ่ะ) มันคือบ้านสังกะสี ฮา ตอนไปกับพ่อเพื่อนอ่ะ พ่อเพื่อนก็บอกว่า นั้นลี่ก็พักบ้านตรงนี้ก็ได้ จะได้ไม่ต้องอยู่หอ เราก็ขำๆ กัน 555+

ว่าแล้วมาโม้ต่อ จำได้ว่าตอนไปเที่ยวกับสถาบันอ่ะ เราเคยพูดกับพี่เขาว่า หนูขอเอาเต็นท์มากางได้ไหมคะ ประหยัดค่าหอด้วย แถมไม่ต้องจ้างยามอีก 555+

วันจันทร์นี้เรา อันที่จริงต้องบอกว่า พวกสามแม่ (คือแม่เรา แม่เพื่อนสนิททั้งสอง) นัดกันพาพวกเราไปซื้อชุดนักศึกษาอ่ะจ้า อิอิ ไปซื้อที่บางลำภูแหละ คราวนี้คงต้องซื้อทั้งชุด รองเท้า กระเป๋า (เน้นการใส่ร่ม ทิชชู่ กระติกน้ำอุ่น และนิยาย ฮา ส่วนหนังสือเรียนเป็นปัจจัยรอง 555+)

เราอ่ะคิดพล็อตได้เยอะมาก แต่พอลงมือเขียนนะ มันติดขัดไปหมดอ่ะ มันแปลกๆ บรรยายไม่ค่อยถูก สุดท้ายก็เขียนได้ 2 หน้าก็วางมือ มันเลยไม่จบสักที ทั้งๆ ที่แต่ละเรื่องที่เราคิดไว้จะเป็นเรื่องยาว เหอๆ มีบางครั้งเราคิดพล็อตได้เยอะ ก็พอเห็นเหตุการณ์เรื่องนี้เข้ากันได้ ก็จับมันมารวมกันเลย ทุกอย่างโลดแล่นในหัวสมอง แต่ทว่ามันดันไม่แลดโลดออกมาเป็นตัวอักษรในคอมสักกะที 5555+ (ข้ออ้างของคนที่ไม่มีความพยายามพอที่จะสร้างฝันตัวเองให้เป็นจริง)

เดี๋ยวเจ๊อ้นก็จะย้ายบ้านเว็บไปแล้วจ้า ตอนนี้กำลังลงมือทำอยู่ คิดว่าอีกไม่กี่ตอน คุณเทียนคงได้ลงในบ้านใหม่อย่างแน่นอน

ตอนนี้กางเกงใส่นอกบ้าน เราใส่ไม่ค่อยได้อ่ะ แง่วๆๆๆ เพราะอ้วนขึ้นนี่เอง เหอๆ ทำไงดีเนี่ย แถมกลางคืนอยู่ดึกๆ ก็โคตรๆ หิวเลยอ่ะ

เราไปอ่านตามบล็อกหลายๆ คน ที่เจอเหตุการณ์แผ่นดินไหว อ่านไปก็ขำไปอ่ะ แต่ละคนเล่าได้มันสุดๆ อ่ะ แบบตื่นเต้นแทนอ่ะ

ไม่รู้ว่าใหม่จังเป็นไงบ้างเน้อ รอใหม่จังกลับมาวันที่ 20 (ก็พรุ่งนี้แล้วนี่หว่า ฮา เมื่อกี้เพิ่งเงยหน้าดูปฏิทิน อยู่บ้านจนลืมวันลืมคืนเลย)

คือวันที่ 17 วันสัมภาษณ์อ่ะ เพื่อนเราคนที่ได้ไอซีที อินเตอร์ มหิดลอ่ะ แล้วก็ได้ที่เดียวกับเราด้วย บอกว่าไปถึงปั๊บ เขาให้เซ็นสัญญาว่าจะเป็นนักศึกษาของที่นี่ เพื่อนเราเลยชิ่งกลับมาทันทีเลย มันเคยบอกว่าใจมันเอียงมาทางสถาบันไป 70 เปอร์แล้วไง

ส่วนเพื่อนอีกคนที่ได้วิดวะ เกษตร บอกว่าเรื่องมากๆๆๆ คือกว่าจะได้สัมภาษณ์เสร็จอะไรก็บ่ายโมงกว่า ไปตั้งแต่เช้าอ่ะ เพราะว่าต้องปริ้นใบโอเน็ต เอเน็ต คะแนนวิดวะ เพื่อนเราคนนี้บอกว่า ไม่เห็นเขาจะให้เซ็นอะไรเหมือนเพื่อนคนข้างบนอ่ะ แถมคนนี้มือถือยังเสีย เราโทรไปคุยเครื่องแม่เขา แม่ก็ห่วงมากๆ ตอนนั้นเราเพิ่งตืนบ่ายโมงกว่า ก็โทรไปเลย หลังหม่ำข้าวเสร็จ เพื่อนเราก็ยังไม่ได้กลับมา จนแม่เพื่อนเป็นห่วง ว่าหายไปนานมากๆ เลย

ไม่รู้ว่าเปิดเทอมมาจะมีเวลาว่างหรือเปล่าเนี่ย

ตอนนี้เราฝึกท่องและคัดอักษรญี่ปุ่นไปได้ 10 ตัว 5555+ เหลืออีกเยอะให้จำเลยแหละ ตอนนี้ก็ค่อยๆ ไปจ้า

วันนี้เราไปงานบวชของน้าเขยมา ตอนแรกคิดว่าไปไกลแถวบ้านน้า ที่ไหนได้ ฮา บวชที่วัดใกล้บ้านเรานี่เอง เดินไปก็ถึง แต่ระหว่างเดินกับดักหมาโคตรเยอะเลย เราก็ก้มหน้าเดิน แม่รำคาญ เลยโบกมือเรียกตุ๊กๆ แล้วบ่นว่าเดินกันช้ามากๆ เลย (ก็กลัวเหยียบขี้หมาไงคะ)

แถมวัดนี้อ่ะ ขี้หมาเยอะมาก เดินไปต้องก้มมองพื้นไปอ่ะ ฮาตอนนาคโปรยเงินอ่ะ สุดยอดอ่ะ โปรยมาเยอะแยะเลยนะ แต่หมดภายในพริบตาเดียว เราเก็บได้แค่ที่ผูกริบบิ้น 2 อัน แล้วเก็บเหรียญได้ 7 บาท เราขำอ่ะ ได้ยินญาติๆ ของน้าเขยพูดขึ้นว่า ถ้าหากโปรยลงกองขี้หมาพอดี ก็คงจะโกยขี้หมากลับมาด้วยแหงๆ เลย จากนั้นก็หัวเราะกัน 5555+

ขี้หมาเยอะจริงๆ นะ เดินไปต้องระวังสุดๆ อ่ะ แล้วเราก็รอกินโต๊ะจีนมื้อเที่ยง ดีนะที่ตอนเช้าออกมา หม่ำขนมปัง กับน้ำว่านหางจระเข้รองท้องไปแล้ว

อาหารอร่อยกว่าที่โรงเรียนจัดงานปัจฉิมอีกอ่ะ มีปลาสามรส ต้มยำ ยำมะม่วงหิมพานต์ น้ำแกงผักกาดดอง เป็ด (เป็ดอ่ะอร่อยมากๆ เลย ไม่เหมือนที่โรงเรียนมันมีแต่กระดูก ที่นี่อ่ะมีทั้งคะน้า แล้วก็แครอท แถมเนิ้อนุ่ม อร่อย น้ำราดก็อร่อยอ่ะ) ขนมหวานมีสลิ่ม ชอบอีกเรา 555+ กินจนอิ่มแปล้

ตอนแรกที่กินอ่ะ เรากังวลเพราะกลัวหมาจะมาเลีย เพราะหมาเยอะอ่ะวัดนี้ (สังเกตได้จากขี้หมา) แต่โชคดีมากที่โต๊ะเราเจอหมามีจรรยาบรรณ (งงล่ะสิ ว่าหมายความว่ายังไง) ปกติหมาถ้ามันอยากกิน มันจะมาเลียตัวเรา (เราจะเกลียดมากๆ แล้วกลัวสุดๆ) แต่หมาตัวนี้ไม่ได้เป็นเช่นนั้น มันเข้ามาใกล้พอประมาณ แต่ไม่โดนตัวพวกเรา แล้วก็จ้อง น้องชายเรานั่งข้างเรา ก็ลุกตักปลาสามรสให้มันไปในที่ห่างจากโต๊ะหน่อย พอมันกินเสร็จก็กลับมาหาน้องเราอีก เราก็ชอบใจหมาตัวนี้นะ มันไม่ได้ทำให้เรากลัว โมโห อะไรเลย

แต่ขำอ่ะ หมาวัดยังเลือกกินอ่ะ พอน้องเราให้ปลาในต้มยำมันก็ไม่กิน ให้เห็ดในต้มยำก็ไม่กิน ให้ข้าวก็ไม่กิน สุดท้ายแม่ตักข้าวผสมกับปลาสามรสอ่ะ มันกินปลาสามรสหมดเกลี้ยงเลยอ่ะ แต่ไม่กินข้าวเลย ขนาดให้เป็ดมันยังไม่กิน ยิ่งมีแครอทกับคะน้าติดไปด้วย มันไม่กินอ่ะ ฮามากๆ เลยอ่ะ ว่าหมายังเลือกกิน จนน้องสาวเราบอกว่า สงสัยมันได้กินแต่อาหารดีๆ จนเลือกกิน

แล้วแม่ก็ตักกับข้าวกลับมาด้วย ให้ยามที่คอนโด ให้ลุงข้างบ้านที่เป็นเหมือนสารพัดช่าง (อายุประมาณ 60 กว่าแล้วมั้ง ผอม น่าสงสารอ่ะ แล้วเขาก็ไม่ได้จบสูงนะ แต่พออะไรเสีย อย่างท่อรั่ว ไฟเสีย ลิ้นชักคอมที่วางคีย์พัง เขามาทำได้หมดอ่ะ ทั้งที่ไม่เคยเรียนทำพวกนี้เลยนะ เก่งกว่าช่างเฉพาะบางคนอีกอ่ะ แถมไม่เรียกร้องเอาอะไรจากแม่เราเลย แม่เราก็เลยมักแบ่งอาหารให้ลุงแก เพราะลุงแกไม่ค่อยมีอะไรกิน บางครั้งก็ซื้อขนมให้กินแทน เรายกย่องคนอย่างนี้นะ ไม่ได้จบพวกนี้มา แต่ทำเป็นทุกอย่างอ่ะ เก่งกว่าคนเรียนสูงๆ อีกอ่ะ แบบว่าสารพัดช่างจริงๆ อ่ะ มาช่วยทาสีน้ำรั่วบนเพดานห้องน้ำบ้านเราด้วย แม่บอกว่าประหยัดตังค์จ้างช่างมาทำเยอะเลยอ่ะ คอมเครื่องเก่าที่สุดบ้านเรา เลยยกให้ลุงแกไป ลุงแกก็เอาให้ลูกแกที่เรียนพาณิชย์ ปวส. ใช้ไป เราเชื่อว่าลุงแกทำดี ต่อไปคงเจอแต่เรื่องดีๆ แม้ว่าชีวิตจะลำบากมาตลอดก็ตามเหอะ มีอยู่ช่วงตอนเรายังอยู่ประถม เมียแกเคยทิ้งแกไปด้วย แถมตอนนี้ที่บ้านแกอ่ะ ยังไม่มีไฟใช้ ที่จริงโดนยึดอ่ะนะ แต่ทว่าเอาไฟจากไหนมาใช้ก็ไม่รู้ แต่จริงแกก็ไม่มีที่ไปหรอก พอเราเจอชีวิตลุงอย่างนี้ เราว่าเราสบายกว่าเขาเยอะเลย ทำให้คิดว่าเพราะฉะนั้นอย่าไปมองคนที่มีอะไรดีกว่าเรา จงมองคนที่ไม่ค่อยมีอะไรดีกว่า มันจะทำให้เราลดความอิจฉา อยากได้ของคนอื่นได้มากเลยแหละ

อยู่หอระวังตัวไว้ด้วยนะจ้า อันตรายมันมีรอบด้านแหละจ้า

อืม เราอ่ะตอนนี้กำลังติดสายลับรสต่างๆ ทั้งหลายอ่ะ เล่มที่เราอ่านอยู่ คือสายลับคุ๊กกี้อ่ะ มีสูตรอาหารทำคุ๊กกี้ประมาณ 80 สูตรมั้ง เยอะมากๆ เลย ถ้าเราทำเป็นนะ คงลุกทำขาย เปิดร้านแล้วแหละ 555+ แค่อ่านไปก็หิวอ่ะ เล่มนี้เลยมีเนื้อหาแค่ครึ่งเล่มเอง เพราะที่เหลือคือสูตรอาหาร ปกติเล่มอื่นจะมีแค่ 10 สูตร ในตอนท้ายบทที่เอ่ยถึงอาหารชนิดนั้นในเนื้อเรื่อง

เรากำลังเล็งร้านเช่านิยายอยู่ ขอให้มีเวลาว่าง แวะไปเช่ามาอ่านด้วยเถอะ 555+

ว่าแล้วลืมไปเลย เรื่องเท็กบุ๊คอ่ะ ราคาโคตรแพงเลยอ่ะ เขาประมาณการไว้ที่ 5000 บาท แต่จริงๆ เราได้ข่าวมานานแล้วว่า พวกเท็กเนี่ย ราคามันแพงอยู่แล้วในแต่ละเล่ม เขาก็เลยบอกไว้ในใบว่าไม่จำเป็นต้องซื้อ รออาจารย์เข้าสอน แล้วแนะนำว่าจะไปหามาได้ยังไง หรือไม่ก็ยืมจากห้องสมุด แล้วเอาไปซีรอกซ์ เราก็เล็งร้าน 38 สตางค์ที่ตลาดนนท์

วันลงทะเบียน เราจะได้ตังค์คืนมา 5555 บาท (ไม่ได้ล้อเล่น เลขสวยเช่นนี้แล) จากการที่จ่ายค่ายืนยันไปหมื่นห้า เขาหักค่าบำรุงการศึกษา ชุดพิธีการ อันหลังราคาแพงมาก 1800 บาท หักค่าหนังสือเรียนภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษ ค่าบัตร ค่าคู่มือนักศึกษา

เฮ่อ ขนาดได้ทุน แม่เรายังแทบช็อตกับค่าใช้จ่ายอ่ะ คือเราได้ค่าหน่วยกิตไง กับค่าครองชีพ คาดว่าเขาจะเข้าบัญชีให้เราเดือนละ 3000 บาท แม่บอกว่าแม่ก็คงจะให้เพิ่มอีกหน่อย เพราะเดินทางไกล มันคงไม่ได้ใช้น้อยเหมือนตอนมัธยมแล้ว (ตอนมัธยมได้เดือนละ 2400-2500 บาท ก็ประมาณวันละ 100 บาท) เราว่าโชคดีที่เราเอาทุนนี้อ่ะ โห เรียนมหาลัย ทำไมค่าใช้จ่ายมันสูงงี้ฟระ ถึงได้ว่าบางคนจนมากๆ ติดแล้ว ถีงไม่มีตังค์จ่ายเรียน เราอ่ะไม่อยากใส่คัชชูเลยอ่ะ เพราะมันสูงไง แบบว่าเราฃอบใส่รองเท้าแบนราบๆ 555+ เราอ่ะเลยรู้ซึ้งเลยว่าการก้าวสู่อุดมศึกษาอ่ะ เหมือนเป็นการลงทุนครั้งใหญ่เลยเนอะ

เราว่าที่จริงนะหนึ่งจังอ่ะ อยู่แถวใกล้บ้านเราแล้ว ว่างๆ เดี๋ยวจะพาทัวร์เที่ยวท่าน้ำนนท์ (จะสังเกตเห็นรถเมล์สาย 63 545 114 บอกว่ามานนทบุรี ก็คือท่าน้ำและตลาดนนท์แหละจ้า)

เดี๋ยวคืนนี้จะเฝ้าคุณเทืยนตอนต่อไป ไม่รู้ว่าในบ้านใหม่ หรือว่าในบล็อกตามเคย

เราไม่เคยเปิดลำโพงตอนเข้าบล็อกหนึ่งเลย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเอาเพลง บอกรักกับดาว มาเปิด

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบจังเลย เพลงนี้อ่ะเราชอบเปิดเกะร้องอ่ะ มันเพราะมากๆ เลยอ่ะ จำได้ตอนดูภูแสนดาวแวบๆ แค่ฟังเพลงนี้ครั้งแรกก็ปิ๊งอ่ะนะ ชอบจริงๆ เลย มันเพราะอ่ะ เพราะทั้งเวอร์ชั่นชายและหญิง ถ้าชายรู้สึกว่าวิเชียรร้องอ่ะเปล่า ไม่แน่ใจ แต่ก็เพราะอ่ะนะ


แต่ที่จริงเรามีเหตุผลที่มาบล็อกหนึ่ง คือจะมาบอกว่า เรามีแต่ทำลายแฮะ เคยทำมือถือแม่หล่น จนขายคืนได้แค่ 500 บาท เมื่อกี้เราเพิ่งทำพัดลมพังคามืออ่ะ

คือเราเข้าห้องน้ำ แล้วออกมาอ่ะ เก้าอี้เราชนพัดลมล้ม จากนั้นใบพัดมันก็หักเสี้ยวเล็กๆ เราก็ประกอบพัดลมเข้าเหมือนเดิม แล้วลองเปิดใหม่ ตอนแรกเปิดเบอร์ 1 มันสั่นๆ อ่ะ เลยอยากรู้ว่าถ้าลองเบอร์ 3 จะเป็นไง ก็เลยกดลองเลย คราวนี้ใบพัดอีกอัน มันหักกระเด็นออกมาอ่ะ เราแทบปิดพัดลมไม่ทันอ่ะ

แม่นอนไปแล้ว คาดว่าพรุ่งนี้จะโดนแม่เทศนาอย่างแน่นอน เหอๆ มีแต่ทำลายของแฮะ

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บอกรักกับดาว

ฟ้าจะมืดจะหม่น ลมจะแปรจะปรวน ใจไม่เรไม่รวน ไม่เคยหลงทาง เพราะใจมีดาวหนี่งดวง ส่องโลกนี้ให้ชื่นบาน ไม่อ้างว้างไม่หวั่นไหว

หนึ่งจ๋า ทีหลังหนึ่งอัพเพลง บอกชื่อเพลงไว้หน่อยก็ดีนะ เราจะได้เปิดฟังอ่ะ เพราะหนึ่งเปิดมาหลายเพลงแล้วเราชอบอ่ะ อย่างก้อนหินที่มีหัวใจ ประกอบเรื่องนางบาป เพลงทุกเวลา

ฝากรักไว้หน่อยเถอะนะ นานเท่าไรยังไม่รู้ แต่รักมันห้ามไม่อยู่ตอนนี้ ฝากรักไว้หน่อยเถอะนะ ฝากกับดาวที่แสนดี รักจะได้ไม่มีวันจาง

เพลงนี้เราว่าโรแมนติกมากๆ อ่ะ เราชอบจังแฮะ

คิดถึงจ้า

มาทักแอบมาอ่านแทคค่า

มาโม้ต่อ หลังจากไปอ่านคุณเทียนตอน 18 มาแล้ว อิอิ

แหม ตั้งชื่อตัวเองเป็นชื่อนิยายเรื่องป๋าวิทเชียวนะ อิอิ

อืม พรุ่งนี้แหละเราไปบางลำภูกับแม่แล้วก็เพื่อนๆ คงนัดกันที่ตั้งฮั่วเส็งก่อน ที่จริงมันก็เลยโรงเรียนเราไม่ไกลอ่ะ แต่เราไม่เคยไปเดินมาก่อน แต่แม่รู้จัก เพราะฉะนั้นไม่เป็นไร อิอิ เราต้องซื้อเสื้อ กระโปรง รองเท้าคัชชูและผ้าใบสีขาว (ถุงเท้าด้วยอ่ะเปล่า มันใช้ถุงเท้าอะไรกับผ้าใบอ่ะ เราไม่รู้) กระเป๋า

เราคาดว่าหนังสือของหนึ่งก็อาจจะมีราคาแพงเหมือนกันนะ ก็เตรียมตัวหาแหล่งซีรอกซ์ไว้ก็ดี อิอิ

ว่าแล้วอยากสร้างฝันให้เป็นจริงจังเลย เรื่องที่ฝันนั่นแหละ เพียงแต่ว่ามือมันไม่พาไปซะเลย หัวไป มือไม่ไป จะเสร็จไหมเนี่ย

ตอนนี้เรากำลังพยายามจัดระเบียบลิงก์บล็อกข้างๆ ของเราอ่ะ เราจะแยกเป็นหมวดหมู่ไปเลยว่ากล่องนี้เป็นลิงก์ประเภทไหนไง ก็แอบมึนๆ นิดหน่อยอ่ะ แบบว่าขี้เกียจจัดระบบบล็อกใหม่ สังเกตได้ว่าเราจะไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงบล็อกนัก เพราะเสียดายพื้นหลังเก่า และขี้เกียจนั่นเอง

คิดถึงใหม่จังเนอะ ไม่รู้เป็นไงบ้าง

วันนี้เพื่อนข้างบ้านของแม่ผ่าฟันคุดมา เล่าว่าใช้ยาชาไป 4 เข็ม แถมตอนแรกที่ผ่า ฉีดไป 2 เข็ม มันต้านไม่อยู่อ่ะ เราอ่ะสยองไปแล้ว เหอๆ น่ากลัวอ่ะ

เพราะฉะนั้นฟันคุดเราขึ้นแล้ว ก็ปล่อยมันต่อไป หรือไม่ก็รอเพื่อนเราจบหมอฟันมาทำให้ 555+

อืม ว่าไปแล้ว หอของหนึ่งจังมีทีวีไหมอ่ะ อยากรู้

เราอ่ะตกลงกับเพื่อนทั้งสองที่จะเรียนที่เดียวกับเราว่า เราจะไปกับพวกแกคนละเดือน เหตุผลมีว่า เราอาจจะซื้อตั๋วใต้ดิน 1 เดือนมาใช้ (จะได้ไปกับเพื่อนคนที่หนึ่งได้) และแอบแฝงว่าช่วงเดือนกรกฎาอ่ะ จะมีงานหนังสือเด็ก ก็จะแวบขึ้นสถานีนั้นได้ หรือไม่ก้ขึ้นสถานีกำแพงเพชร เพื่อซื้อนิยายที่โซนหนังสือของจตุจักร แล้วอีกเดือนเราก็คงจะไปกับเพื่อนอีกคน ที่ไปโดยรถไฟฟ้า เพราะราคาประหยัดกว่าใต้ดิน มันเป็นสีสันของชีวิต 555+ ที่จะทำอะไรไม่เหมือนเดิมทุกเดือน ที่จริงระยะทางจากบ้านเราไปถึงใต้ดินกับไฟฟ้าอ่ะ มันไม่ค่อยต่างกันหรอก ก็เลยเลือกได้ว่าจะไปทางไหนก็ได้ 555+

เพื่อนเราบอกว่าเสื้อของสถาบันเราอ่ะ แบบเดียวกับจุฬาเด๊ะ 555+ มันบอกว่าถ้าติดพระเกี้ยวล่ะก็ ใช่เลย

ช่วงนี้หลายๆ คนยุ่งๆ เนอะ เราอ่ะเห็นบล็อกเงียบเหงาไปมากๆ เลย สงสัยเตรียมตัวเปิดเทอมกันอยู่

ย้ายไปเมื่อไร ก็อย่าลืมหาเน็ตมาคุยกันล่ะ ถ้าเราว่าง จะนัดเจอกันนะจ้า ใกล้บ้านเราไม่ว่ากัน แต่ขี้เกียจไปไหนนั่นอีกเรื่องหนึ่ง 555+

ที่จริงเราอ่ะอยากไปสวนรถไฟ จนป่านนี้ยังไม่ได้ไปเลย อยู่ใกล้ม.เกษตรของหนึ่งแหละ เอาเป็นว่า ถ้ามีโอกาส ไปขี่จักรยานกันนะ เพราะเราเคยชวนเพื่อนไป เพื่อนมันบอกว่าขี้เกียจตื่นเช้า (สายไป แดดแรงไง) อยากไปอ่ะ เพราะได้ขี่จักรยานซะบ้าง เผื่อน้ำหนักจะลด ขี่ของที่บ้านมันน่าเบื่อ เพราะย่ำอยู่ที่เดิม ไม่ไปไหน อยากขี่แบบจักรยานจริงๆ จะได้เที่ยวไปกับธรรมชาติในตัวด้วย

เราอ่ะจะบอกหนึ่งว่ามหาลัยหนึ่งอ่ะ ใกล้กับแหล่งขายนิยายเชียวนะ จตุจักรไง ก็นั่งสาย 134 ไปคงผ่านอ่ะ (ลงป้ายที่มีรถไฟใต้ดินกำแพงเพชร) นั่นแหละแหล่งขายนิยายมือหนึ่งราคาถูกกว่าที่ร้าน และสภาพดี แต่ที่ไปก็ควรจะมีเงินก้อนโตพอควร เพราะเห็นแล้วจะอยากได้ไปซะเว่วนใหญ่ จนรู้สึกว่าเงินหมดไวกว่าการไปงานหนังสือ (เพราะลดมากกว่า ประมาณ 15-25 เปอร์อ่ะ) ไว้ว่างจะนัดช็อปกันนะจ้า อิอิ ช็อกได้แต่หนังสือนิยายแหละ เราไม่สนใจอย่างอื่น อีกอย่างก็มีแค่ซีดีเพลง ละคร อะไรพวกนี้อ่ะ ส่วนอาหาร รอแม่ซื้อให้กิน (งกต่อการช็อปอาหาร) 555+

โหม่งกับหนึ่งจัง อย่าลืมอ่านสองอันบนด้วยล่ะ หุหุ

พี่อ้นจันทร์ยกเลิกกูเกิ้ลไปแล้วจ้า

แล้วบ้านใหม่ของพี่อ้นก็ยังสร้างไม่เสร็จเลยจ้า เห็นบอกว่าอยากลงมือทำเองไง เป็นเว็บของตัวเองไปเลย ประมาณนี้อ่ะ

กระดุมของเราก็เป็นตราสถาบันแหละ แต่คงได้วันลงทะเบียนวันที่ 29 แง่วๆ เลยยังไม่ได้ถถ่สบรูปลงใบประวัติเลย ก็ยังไม่มีตรานี่หว่า ถ่ายไปก็ต้องถ่ายใหม่ เหอๆ สงสัยต้องรอรูปจากเขา แล้วเอาแปะประวัติที่เขาให้ส่งในวันนั้นแหละ แต่จะทำไงก็ช่างมันไปก่อน 555+ ขนาดเขาแจกให้กรอกตั้งแต่เดือนกุมภา ป่านนี้ยังไม่ได้กรอกสักตัวเลยอ่ะ จ๊าก ขี้จุกตูดเนอะ

ส่วนวันที่ 26 ที่เราไปรับทุนอ่ะ คงเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้ใส่ชุดนักเรียน คิดถึงจังเลยแฮะ ชุดนักเรียนที่รักของเรา

เราสั้นข้างซ้าย 250 ถ้าจ้องตัวหนังสือไกลไปจะมองไม่เห็น มัวๆ อ่ะ โชคดีมีตาขวาช่วยอยู่ บางทีขี้เกียจหาแว่นใส่ (เป็นส่วนใหญ่ที่แว่นจะถูกเก็บไว้) ก็จะเอามือมาปิดตาซ้ายไว้ เพื่อที่จะได้มองเห็นได้ชัดขึ้น

แว่นที่ตัดมา ก็ผ่านมา 3-4 ปีแล้วอ่ะ แต่ใช้ไม่ค่อยคุ้มเลย เราไม่ได้ใส่ทุกครั้งที่เรียนอ่ะ เราใส่เมื่อเราระลึกได้ว่าเรามีแว่น 555+ คือส่วนใหญ่จะไม่ใส่ แต่พอรู้สึกเสียดายตังค์ที่ตัดมาก็ใส่ซะ (แต่ใส่ได้แค่วันเดียว หรือว่าอาทิตย์เดียวก็จะขี้เกียจใส่ตามเคย) สุดท้ายใส่แล้วหน้าตาแปลกไป 555+ จนเพื่อนชอบทัก แล้วเราก็จะเจอเรื่องซวยๆ ในวันที่ใส่ให้สาธารณชนข้างนอกเห็นอ่ะ แปลกเนอะ ตอนนั้นเจอเหตุการณ์ตกสอบย่อยฟิสิกส์ กับงานศิลปะได้ที่โหล่ของห้องอ่ะ

ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเรายังไม่นอน ถึงเราจะต้องออกไปข้างนอกในวันพรุ่งนี้ เพราะเรายังไม่ง่วงนั่นเอง

แง่วๆ ญี่ปุ่นเราก็ยังได้แค่อักษร 10 ตัว รู้สึกขยันได้แค่วันเดียวในรอบ 3-4 เดือนที่ปิดเทอมมา 555+

ว่าแล้วถึงไม่ง่วง เราก็น่าจะไปนอนได้แล้ว ก่อนจะถึงเวลาตื่นนอนของน้องสาวเรา (ตื่นตี 5 กว่า) เดี๋ยวแม่เจอเข้า (เพราะลุกมาทำอาหารเช้าให้น้องกิน) เราจะซวย โฮะๆๆ

ดีที่พัดลมที่เจ๊งไปอ่ะ แม่ไม่รู้ว่าเราทำล้ม แม่เข้าใจว่าอยู่ดีๆ มันก็หลุดกระจุย ดีใจมากๆ อ่ะ ไม่งั้นโดนด่าตาย เหมือนตอนที่เตะท่อแอร์ขาด

หวัดดีตอนเช้าค่ะ

หวัดดีวันอังคาร

ดีจ้าหนึ่งน้อย

จริงด้วยแหละ ออกไปข้างนอกอ่ะ โคตรๆ เหนื่อยเลยอ่ะ เฮ่อ แดดร้อนนั่นเอง แม่หมดตังค์กับเรามากๆ เลย ได้คัชชู 1 คู่ (ดีที่แม่เพื่อนรู้จักร้านที่ขายรองเท้าเบอร์ใหญ่ๆ) ได้ผ้าใบสีขาวมา 1 คู่ ได้ถุงเท้ามา 4 คู่ (เป็นที่รองเปื้อน 2 คู่ แบบขาวหมด 2 คู่) ได้เสื้อ 3 ตัว กระโปรงทรงเอ 2 คัว ทรงพลีท 1 ตัว (เหอๆ ตัวใหญ่มากอ่ะ เราใส่แล้วลงพุงชะมัด แต่แม่เพื่อนบอกว่า เราใส่พลีทสวยกว่า อิอิ) แม่บอกว่าถ้าเขาให้ใช้พลีทได้บ่อยๆ จะมาซื้อเพิ่มให้ แค่นี้ก็หมดไปตั้งหลายพันบาท กระโปรงตัวหนึ่งประมาณ 700 บาท แต่ผ้าเนื้อดีอ่ะ มียี่ห้อไง ร้านนี้แม่เพื่อนพามา เราคิดว่าถ้าให้คุ้มเราจะใส่ตลอดสี่ปีเลย

ร้านนี้อยู่ตรงข้ามกับร้านขายขนมปัง (เจ้าดังๆ คนเข้าแถวยาวเหยียด เนี่ยแหละจุดสังเกตของเรา 555+) อันที่จริงร้านนี้มันอยู่ข้างในอ่ะ แบบว่าเดินมาเรื่อยๆ จะเจอคล้ายๆ โค้งอ่ะ แล้วก็เดินเข้ามา เราจำทางไม่ได้นะ เดินตามแม่เพื่อนมาเรื่อย ฮา

เพื่อนเราอีกคนก็ได้สั่งกระโปรงสีกรมท่าไว้ก่อนแล้ว เพื่อนเราอีกคนก็เลยมารับแทน (ของเราเขาให้ใช้แต่สีดำอ่ะ)

อิจฉาหนึ่งอ่ะ ได้กินของกินอร่อยทั้งนั้นเลย อยากกินบ้างจังแฮะ แต่เราจะสารภาพว่าเกิดมาไม่เคยไปงานแต่งงานใครเลย กับงานศพใครเลย จริงๆ นะ เหอๆ เรียกได้ว่าไม่เคยรู้ว่ามันเป็นไง เคยอ่านแต่ในนิยายกับดูละคร แล้วก็อ่านคนอื่นเขาโม้มา

หนึ่งจัง เราเห็นอีโมชั่นข้างล่างของหนึ่งมีให้เลือกสามแบบ ทำไงเหรอ บอกบ้างสิ

ตอนนี้ก็จัดระเบียบลิงก์ในบล็อกไปได้ครึ่งหนึ่ง เหมือนในวันนั้นแหละ ยังไม่ได้จัดการต่อเลย สงสัยวันไหนว่างก็ต้องมานั่งจัดต่อซะแล้ว

วันนี้เราไปเดอะมอลล์กับแม่มา แม่ไปรักษาหน้า ส่วนเราตั้งใจจะไปซื้อหนังสือละครรักเธอทุกวัน กับกงจักรลายดอกบัว (ไม่บอกให้แม่รู้) แล้วก็แวบไปซีรอกซ์ใบรบ. จบ ม.6 ด้วย ต้องใช้เป็นเอกสารในวันรายงานตัว

วันนี้เราเลยอยู่นายอินทร์นานเลย ของพี่ไอซ์เรื่องใหม่น่าอ่านมากๆ เลยอ่ะหนึ่งจัง เราอ่านไปได้ 35 หน้า แม่ก็โทรเรียกตัวลงไปหา เสียดายจัง ตอนแรกกะจะซื้อเรื่องนี้กับภูทยา แต่ว่าตังค์ไม่พอ (จริงๆ ก็พอ แต่ถ้าใช้ไปแล้ว ก็ไม่เหลือเลยอ่ะสิ ก็รอเงินเดือนเดือนหน้าออกก่อน (อยู่บ้าน อดเงินเดือน แต่ของกินเพียบ) ที่จริงก่อนหน้าที่เราจะลงมืออ่านในร้านอ่ะ เราเห็นคนหนึ่งเขานั่งอ่านไปยิ้มไป จริงๆ เราก็อยากได้ตั้งแต่พี่ไอซ์ลงในถนนนักเขียนแล้วแหละ มันย้อนวัยได้ดีไง 555+ นางเอกเรียนเกรด 11 ก็ ม.5 อ่ะเนอะ แถมเราอ่านถึงตอนกำลังมัน แต่ไม่ต้องห่วง เราอ่านตอนจบไปแล้ว โฮะๆๆ มันอดใจไม่อยู่นั่นเอง

หนึ่งจังใกล้เข้ากรุงแล้ว อย่าลืมหาเน็ตมาใช้ไวๆ ล่ะ ไม่งั้นคิดถึงตายเลย

สวนรถไฟคงใกล้ถึงเวลาที่จะได้ไปจริงๆ แล้วใช่ไหม เตรียมฝันล่วงหน้า อยากไปไง

ตอนนี้กำลังคิดหนักว่า หรือว่าจะยอมเสียตังค์เยอะกว่าไปทางใต้ดิน แล้วแวะซื้อนิยายที่สถานีกำแพงเพชรได้ (จตุจักรที่ขายหนังสือ) เพราะแวะไปเราก็ไม่เสียค่ารถอะไรเพิ่ม (เพราะเสียเหมารวมไปแล้ว) แต่สงสัยอาจจะหมดตูดไว เพราะแรงดึงดูดของหนังสือ ทำเอาตังค์ถูกดูดออกไปหมด ยิ่งมันลดถูกกว่าตามร้านทั่วไป ยิ่งดึงเราไว้ได้มากกว่าเลยอ่ะ เหอๆ สภาพก็ใหม่เอี่ยม จริงๆ มีพวกตำราเรียนด้วยแหละ แล้วก็มีพวกการ์ตูนมือสอง มีหนังสือเกือบทุกแนวเลยอ่ะ ไปแล้วจะอยากได้ไปหมด ฮา จริงๆ นะ ตอนนั้นอ่ะเราอยากมีตังค์เป็นหมื่นเลย จะได้ช็อปกระหน่ำ แต่เป็นไปไม่ได้ เลยต้องเลือกซื้อที่อยากมากๆๆๆๆๆ จริงๆๆ

เราคาดว่าไม่ช้าไม่นาน หนึ่งจะต้องไปเดอะมอลล์เป็น และแถวๆ มหาลัยเป็นอย่างแน่นอน เพราะเพื่อนๆ ที่หนึ่งเพิ่งรู้จักอาจจะพาไปก็ได้ เราคาดว่าเดอะมอลล์ต้องอยู่ในนั้นด้วย เหตุเพราะขนาดโรงเรียนเราไกลพอควร พอว่างทีก็นัดกันไปเดอะมอลล์ตลอดแหละ ไม่เดอะมอลล์ก็เซ็นทรัล ปิ่นเกล้า แต่เดอะมอลล์จะเจอเด็กโยธินมากกว่า 5555+ อันนี้เรื่องจริง บางทีเรียนอุ๊อ่ะ เจอเพื่อนโยธินปาไปเกือบ 10 คน เรียนคอร์ดเดียวกันแบบไม่ได้นัดหมาย ที่สาขานี้แหละ

ที่หอไม่มีเน็ตเหรอ แล้วได้คอมใหม่ส่วนตัวอ่ะเปล่า

ถ้าเหงาๆ ก็โทรมาคุยกับเราได้นะ ช่วงเปิดเทอมอ่ะ

www.iyayoi.net

บ้านหลังใหม่ของพี่อ้นจ้า พี่อ้นเพิ่งเปิดบ้านเมื่อกี้เองอ่ะจ้า แวะเข้าไปชมได้นะจ้า แล้วก็สมัครด้วยชื่อภาษาอังกฤษนะ เพราะมันไม่รับชื่อไทยเลยแฮะ (เราอ่ะอยากใช้ชื่อลี่จันทร์ นับวันยิ่งชอบชื่อนี้เข้าไปทุกที อิอิ)

ใกล้วันวิสาขบูชาอย่าลืมไปใส่บาตรฟังเทศเวียนเทียนนะคะเราชาวพุทธ

คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง

คิดถึง 700 ที

เฮ้อ...เหนื่อยจัง เค้ากลับมาแล้วนะตัวเอง เพิ่งกลับมาถึงเมื่อเช้านี้เองอ่ะ ตอนแรกกะว่าจะกลับวันที่ 20 เหมือนที่บอกหนึ่งน้อยกะลี่จังเอาไว้ แต่ว่าเรามีสัมภาษณ์หอในไง เค้านัดวันที่ 21 อ่ะ เราก็เลยต้องเลื่อนวันกลับอ่ะ

ที่จริงเราก็ไปกรุงเทพมาหลายครั้ง เคยมาอยู่เป็นเดือนๆ เลยอ่ะ แต่ไปคราวนี้ทำไมมันให้ความรู้สึกเหงาๆ ก็ไม่รู้ ไม่ชอบเลย เราอ่ะติดบ้านมากๆ เลย โทรคุยกับป๊ากับแม่ทุกวันเลย แต่อีกหน่อยพอปรับตัวได้ความรู้สึกแบบนี้มันคงเลือนไปเองล่ะนะ อีกอย่างแม่เราบอกว่าถ้ากลับได้อยากให้กลับทุกเดือนด้วยซ้ำ ประเทศไทยน่าจะมีรถไฟที่วิ่งเร็วๆ เนอะ อย่างชิงคันเซ็น (เขียนถูกป่าวว้า?) เราจะกลับบ้านทุกอาทิตย์เลย

เออ หนึ่งน้อย เราไม่เจอเอมอ่ะ เจอแต่จิ๊บ เราทักเค้าก่อนน่ะ เห็นปัก ศส. นี่โรงเรียนหนึ่งแน่ๆ เราก็เลยถามเค้าว่ารู้จักหนึ่งเปล่า เค้าก็บอกว่ารู้จัก เคยอยู่ห้องเดียวกะหนึ่งน้อยตอนม.ต้นอ่ะ ก็เลยได้คุยกัน

เราโชคดีอยู่นะตรงที่มีเพื่อน รร.เดียวกันติดคณะนี้ด้วยแบบตอนวันรายงานตัวนะ เค้ามาเป็นกลุ่มๆ กันอ่ะ เตรียมฯ ติดเยอะสุดเลย หน้าตาน่ารักๆ ทั้งนั้น ยกเว้น เราอ่ะ แบบเป็นผู้หญิงบึกบึน หุหุ

เราเป็นคนไหล่กว้างมากเลยนะ มีอยู่วันนึงไปถ่ายรูปชุดนิสิตอ่ะ ตอนนั้นเรายังไม่มีชุดเลย แต่ร้านถ่ายรูปเค้ามีให้ยืมใช่เปล่า เค้ายื่นเบอร์ s มาให้อ่ะ ซึ่งเราไม่สามารถใส่ได้ เราก็ถามเค้าว่ามีเบอร์ใหญ่กว่านี้ไหม เราใส่ไม่ได้อ่ะ เค้าก็ทำหน้าประหลาดๆ บอกว่าเด็กจุฬาส่วนมากใส่เบอร์นี้กัน เอ่อ ยกเว้นหนูมั้งคะพี่ ดีแต่ว่าเค้ามีเสื้อตัวใหญ่กว่านี้ให้อ่ะ 555+

วันสัมภาษณ์อ่ะ เค้ามีขายเสื้อที่คณะเราด้วยก็เลยซื้อที่นั่นเลย ดูวุ่นวายดีเนอะ เสื้อมีสาบหลัง แล้วก็กระโปรงพลีทสีกรม ตอนแรกเรานึกว่าใช้สีดำอ่ะ แล้วก็เข็มขัด ตุ้งติ้ง อะไรอีกร้อยแปด เยอะจัง แล้วแอบบ้านนอก ถามพี่เค้าว่ากระดุมเงินๆ อ่ะ ใส่เข้าไปยังไง ตอนนี้ก็เลยรู้แจ้งแย้ว อิอิ

หนึ่งน้อยกะลี่จังลองใส่ชุดดูยัง รู้สึกแปลกๆ เนอะว่าไหม แบบยังคิดถึงชุดนักเรียนอยู่อ่ะ เราจะเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ตอนนี้เรามีเสื้อสาม กระโปรงสาม อยากได้อีกสักชุดอ่ะ แบบว่าขี้เกียจซัก ส่วนกระโปรงใส่พลีทนี่ดีจังเนอะ พลีทคณะเรากำหนดด้วยนะว่าให้ใส่คลุมเข้าอ่ะ ซักๆ แล้วตาก ไม่ต้องรีด หุหุ กะว่าจะใส่สองวันซักที น่าเกลียดเนอะคนอะไร้

ปีหนึ่งเค้าให้ใส่รองเท้าหนังสีขาวอ่ะ แพงมากๆ เลย 550 อ่ะ แงๆ เงินบินออกจากกระเป๋าอิชั้นอีกแล้ว แค่ค่าเครื่องแต่งกายนี่ก็ร่วมสองพันแล้ว ทำไมแพงงี้ฟระ วันนั้นเหนื่อยมากๆ พี่พาไปกินเอ็มเค สองคนหมดไปสี่ร้อยฝ่าๆ กินล้างกินผลาญจริงๆ

จะว่าไปหลังจากที่เราได้ไปสัมผัสคณะแล้วอ่ะ มันก็มีบางอย่างที่ต่างจากที่เราคิดไว้ เรื่องแบ่งชนชั้นอ่ะก็มีบ้างแต่มันก็ส่วนน้อยนะ แล้วปีนี้ส่วนใหญ่ก็เด็กต่างจังหวัดเยอะด้วยอ่ะ เราก็เลยไม่คิดมากหรอกจ้ะ แล้วพี่ๆ ก็ดีอ่ะ แต่เต้นเก่งๆ ทุกคนเลยพาบูม พาร้องเพลงพาเต้น ก็สนุกดีนะ

คณะเรา 300 คนมีผู้ชาย 28 คนเองอ่ะ เป็นคณะที่มีแต่ผู้หญิงจริงๆ หุหุ

วันนี้กลับมาบ้าน ดีใจจัง หูเหมือนได้ยินบ้านร้องบอกเราว่า คิดถึงจังๆ เราก็คิดถึงบ้านเหมือนกัน คิดถึงทุกคน คิดถึงหนึ่งน้อย ลี่จัง คิดถึงวันที่เราจะได้มาคุยกันอีก ตอนนี้ในตัวเรามันเมไปด้วยคำว่าคิดถึง เวอร์ไปป่าว แต่ก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะ

ปล.วันนี้เราออนนะ เพราะพรุ่งนี้เย็นต้องขึ้นรถไฟอีกแล้ว เพราะวันที่ 25 มีปฐมนิเทศคณะอ่ะ แต่งชุดนิสิตด้วย อาจจะโต้รุ่งแบบว่าดูนัดชิงถ้วยยุโรปด้วย มิลานกะลิเวอร์พูลไง อิอิ เดี๋ยวแวะไปหาลี่จังก่อน

บอบคุณคับสำหรับอีโมชั่นที่ให้ลิงก์มา

อย่างว่าแหละ เราแนะให้หนึ่งจิ๊กคอมตอนจะย้ายเข้ากรุง เหอๆ วิธีเด็ดไหมล่ะ แต่อาจเสี่ยงเกินไป

ดีนะที่เมื่อคืนเราคุยกันผ่านเอ็ม ไม่งั้นสงสัยคอมเม้นท์พวกเราได้โดนแบนแน่ๆ เลย จริงไหมหนึ่งจัง

เราอ่ะนั่งคิดไปสดๆ ก็นั่งขำไปอ่ะ เหอๆ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปได้ยังไงอ่ะนะ แต่ก็คิดไปแล้วไง คาดว่าคงไม่มีใครกล้าเอาไปตีพิมพ์ เพราะมันผิดมนุษย์มนา 555+

เราไม่รู้ชื่อร้านที่เราซื้อชุดอ่ะจ้า เหอๆ จำได้แต่ว่ามันหรูๆ หน่อย

ส่วนรองเท้า ถูกๆ ระวังมันจะกัดเอานะ แต่อย่างว่า รองเท้าคัชชูเนี่ย ใส่แล้วทรมานโคตรๆ ถ้าเป็นไปได้ จะไม่ใส่มาเด็ดขาดเลย

รู้ไหมหอแถวสุถาบันเราอ่ะ มีอยู่ที่มีคนแนะนำบอกว่า เดือนละ 4200 บาท ราคาแพงหน่อย แต่ใหม่เอี่ยม เน็ตเดือนละ 100 บาท เป็นแบบไร้สาย ค่าน้ำยูนิตละ 7 บาทเองมั้งนะ เราว่าค่าใช้จ่ายโดยรวมอย่างอื่นไม่แพงอ่ะ

เราก็ลองเดินทางดูก่อนเป็นเวลา 1 เดือน หรือว่าสองเดือน หรือว่า 1 เทอม ค่อยตัดสินใจอีกทีว่าอยู่หอหรือไปกลับตลอดไป เหอๆ มันต้องดูด้วยว่าจะเหนื่อยแค่ไหนอ่ะเปล่า

เราสิคนเรียน แต่แม่เริ่มบ่นๆ แล้วว่าทำไมแม่ต้องไปด้วยหลายวันจัง (เราว่าที่ไหน ก็มักจะยุ่งๆ ตอนเตรียมเอกสารไปลงทะเบียนเหมือนกันหมดแหละเนอะ มันกระชั้นชิดไงล่ะ แต่ละอย่างอ่ะ)

เมื่อกี้สถาบันเขาโทรมา บอกว่าเราคงเป็นตัวแทนที่จะต้องให้สัมภาษณ์ในวันรับทุน กร๊าก ปากตอบเขาไปว่า ค่ะ ด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่ในใจโคตรตื่นเต้นเลย ว่าทำไมต้องเป็นฉันด้วย แต่ที่จริงก็รู้อ่ะนะว่าเพราะอะไร เพราะเราได้เต็มจำนวนอ่ะสิ แถมมีคนได้อย่างนี้แค่ 10 กว่าคนเอง แล้วอาจจะเหลือสัก 7-8 คน เหตุเพราะมีคนไปเอาที่อื่นแล้ว อะไรอย่างนี้อ่ะ

เดี๋ยววันนี้เราจะนั่งกรอกเอกสารแล้ว เดี๋ยวขี้จุกตูดเกินไป แค่ไปซีรอกส์พวกเอกสารมาแค่แผ่นเดียว แม่ก็บ่นอ่ะว่าทำไมไม่ซีเผื่อไว้เยอะๆ จะได้ไม่ต้องไปบ่อยๆ เราก็บ่นว่าก็ที่เราซีมันแพงอ่ะ เดี๋ยวไปหาร้านถูกๆ ค่อยซีเยอะๆ แล้วกัน โดนแม่ว่ากลับมาอีก

ถ้ามีโอกาสได้ออนเจอกันอีก จะคิดเรื่องไว้รอศิษย์พี่ทั้งสองเลยนะ

ตอนนี้คิดในหัวว่า เรื่องดอกไม้งามแห่งยุทธภพ น่าจะทำแผนผังตัวละครไว้ และลักษณะนิสัยไว้ก่อน เดี๋ยวว่างจัด จะไปลงนะ อย่าลืมตามไปอ่านก็แล้วกันล่ะ

หนึ่งจ๋า เราลงลักษณะตัวละครไว้แล้วนะ เข้าไปอ่านได้เลยจ้า