แม่สาย : คาราบาว

ฟากฟ้ายามเย็น เห็นแสงรำไร
อาทิตย์จะลับโลกไป
พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา ..
หมู่มวลวิหค เหินลมอยู่กลางเวหา
จะหลับคืนสู่ชายคา ชายป่าคือแหล่งพักพิง

แต่น้องนางไยไม่เห็นกลับมา
จากไปตั้งหลายปีกว่า ท้องนาบ้านเราเหงาจัง
ลมหนาวพัดโบก โยกเรือนจนคล้ายจะพัง
ผู้เฒ่าตายายลงนั่ง เหม่อลอยด้วยใจเลื่อนลอย

นก น้อย จากท้องนา ราคาถูก
กตัญญูบิดา มารดา ปานใด
แม่สาย จากเมือง เชียงฮาย
ต้องไปสู่สังคมทราม .
เมื่อรู้สึกตัวว่าสายเกินไป
หมื่นพันที่เธอผ่านชาย หัวใจเธอจึงเย็นชา
สังคมกระหน่ำซ้ำสอง เธอต้องติดยา

...ผู้เฒ่าล้มป่วย คนช่วยไปบอก
เธอจึงจากเมืองบางกอก หวังไปให้ทันเวลา .
.เอายาไปฝาก เอาหมาก เอาพลูเสื้อผ้า
แม่สายที่เธอจากมา เหมือนวาจาว่าสายเกินไป
นก น้อย กลับมาแค่ทันพระสวด
สังคมเมืองไทย ใครฟังเขาคงไม่เชื่อ
ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ ให้กับชายที่อู้บ่จ้าง...

----------------------------------------------

Create Date : 22 กันยายน 2549 Last Update : 22 กันยายน 2549 19:00:18 น. Counter : 244 Pageviews.		0 comments
Share Tweet