ฉัน ไม่เคยรู้
ฉันไม่มีทางรู้ ว่าวันนี้ท้องฟ้าเป็นสีอะไร
จนกว่าฉันจะเดินออกไป
ฉันไม่มีทางรู้ ว่าเธอจะสบายดีมั้ย
จนกว่าฉันจะพบเธอ
ฉันไม่มีทางรู้ ว่าน้ำตรงนั้นมันลึกแค่ไหน
จนกว่าฉันจะกระโดดลงไป
ฉันไม่มีทางรู้ ว่าถ้าฉันตากฝนจะเป็นหวัดมั้ย
จนกว่าฉันจะตากฝนกลับบ้าน
ฉันไม่มีทางรู้ ว่าฉันจะตกต้นไม้มั้ยถ้าปีนขึ้นไป
จนกว่าฉันจะปีนขึ้นไป
...
เคยอ่านเจอมาว่า ตอนเราเป็นเด็ก
เรากล้าปีนต้นไม้ เพราะเราไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น
หลังจากที่เราปีนต้นไม้ไปแล้ว
พอเราเติบโต
เราต่างกลัว ที่จะตกต้นไม้
เราต่างกลัว ที่จะต้องตากฝน
เราต่างกลัว ที่จะกระโดดลงไปในน้ำ
แล้วเลือกที่จะนั่งอยู่เฉยๆโดนไม่เสี่ยงอะไรเลย
สิ่งที่ได้กลับมา
คือ ความว่างเปล่า..
ฉันไม่มีทางรู้ ว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง
จนกว่า ฉันจะเดินไปข้างหน้า
ฉันจะปีนต้นไม้ ทั้งๆที่รู้ว่าอาจจะตกลงมา
เพราะถ้าฉันตัดสินใจที่จะปีนด้วยตัวเองแล้ว
ถึงตกลงมา
อย่างน้อย ฉันก็ดีใจ
ที่จะได้รู้ว่า
วันนี้ ท้องฟ้าเป็นสีอะไร..
Create Date : 06 ตุลาคม 2548 |
|
32 comments |
Last Update : 6 ตุลาคม 2548 0:04:52 น. |
Counter : 587 Pageviews. |
|
|
|
ทำเป็นลืม ๆ แล้วทำอะไร
เหมือนตอนเป็นเด็กบ้าง
ก็คงได้ความรู้สึกดีไปอีกแบบ...