คนเราจะหลอกตัวเอง จะโกหกตัวเองได้ถึงเมื่อไหร่ ?
คนเราจะรอคอยอะไรสักอย่างได้จนถึงเมื่อไหร่ ?
คนเราจะรักษาสัญญา รักษาคำพูดได้จนถึงเมื่อไหร่?
เคยมั้ย... เวลาที่เราจะปลอบใจตัวเอง
เราก็มักจะหลอกตัวเอง ว่าไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร
แต่มันก็จะมีความจริงบางอย่างที่เรารู้อยู่แก่ใจ
ที่เราคอยหลอกตัวเอง
เพียงเพราะเรายังแอบมีความหวังเล็กๆ
ว่ามันจะไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไรอย่างที่เราพูดกับตัวเอง
และถ้ามันไม่เป็นอย่างที่เราคิดหล่ะ !
เราก็จะหลอกตัวเองต่ออีกว่า
ไม่เป็นไร เดี่ยวก็ดีขึ้น
หลอกตัวเองไปเรื่อยๆ จนไม่มีหนทางที่จะหลอกได้แล้ว
ถึงแม้ว่าเราจะหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ
แต่อีกใจ เราก็ต้องเตรียมทำใจรับผลต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น
อย่างน้อยก็ยังมีความหวังครึ่ง เตรียมใจครึ่ง
เรามักจะมีความหวังเพื่อเข้าข้างตัวเอง
เราจะไม่บั่นทอนความรู้สึกตัวเอง
และจะไม่เก็บเอาคำพูดใคร ใดๆ มาทำให้กำลังใจเราลดลง
ถ้าถามว่าทำได้มั๊ย ? ...
ถึงแม้จะทำไม่ได้ แต่ก็จะทำ
บางทีการหลอกตัวเองกับการให้กำลังใจตัวเองมันก็เป็นเส้นบางๆจริงๆนะครับ
เหมือนกับคนๆนึงป่วยหนัก
แล้วหลอกตัวเองว่าฉันไม่ป่วย
การรักษาซึ่งรักษาไปตามความเชื่อกับความจริงก็จะให้ผลที่แตกต่างกัน
คาดเดายากด้วย
ว่าผลมันออกมาดีหรือแย่
ขึ้นอยู่กับ "ใจ" และ "ปัจจัย" ที่เกิดขึ้นจริงๆ