เพราะคำพูดของใครบางคน

ที่บอกว่า

ฉันไม่รู้จักที่จะนึกถึงอนาคต ไม่รู้จักเก็บ

เป็นแต่ใช้เงิน

รู้ไหม คำพูดพวกนั้น

มันวิ่งอยู่ในสมองฉันตลอดเวลาที่ฉันหยุด

รู้ไหม ทุกครั้งที่ฉันหยุดคิด

คำพูดพวกนั้นมันลอยมาตลอดเวลา

ฉันต้องคอยเตือนสติตัวเอง

เพื่อไม่ให้คำพูดเหล่านั้นมันเป็นจริง

ฉันใช้เงินได้ ฉันก็ต้องหาเงินได้เช่นกัน

ฉันก็มาคิดนะ

ว่าฉันคิดผิดมากใช่ไหม

ช่วงวัยนั้น วันเรียนหนังสือ

18-19 เราต้องมานั่งคิดถึงอนาคต

ต้องทำงานเก็บเงินแล้วหรอ

(ต้องนึกย้อนด้วยนะ ตอนอายุ 18-19 มันก็ผ่านมาหลายสิบปี

สมัยนั้นกับสมัยตอนนี้มันไม่เหมือนกันนะ

ตอนนี้หาเงิน หางานเสริมง่ายมากนะ ซึ่งงต่างจากตอนโน้นนนน)

ฉันคิดแค่ว่า ตอนนั้นหน้าที่ฉันคือเรียน

พอเรียนจบก็คิดแค่ว่าทำงานเก็บเงิน

หาเงินใช้เองด้วยตัวเอง

แต่ความคิดนี้

มันทำให้ใครบางคนตัดสินฉัน