การไปหาหมอตา ตอนนี้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปซะแล้ว
ไปหาแทบทุกเดือน
ไปจนคุ้นเคยกับน้องๆที่หน้าเค้าเตอร์
เวลาเป็นเยอะๆก็จะเข้าศูนย์รักษาตาที่โรงพยาบาล
รักษาจนอาการหาย
พอกลับมาเป็นแบบเล็กๆน้อยๆ ก็จะเข้าตามคลีนิกแถวบ้าน
ช่วงที่ไปรักษาที่โรงพยาบาล คือไปเป็นคนสุดท้ายของศุนย์ทุกครั้งไป
คุณหมอก็น่ารักมากเลย
คุณหมอบอกว่า ถ้ามายื่นใบนัดไม่ทันเวลายื่น
ให้โทรเข้าศูนย์มาบอกนะ หมอจะได้รอ
เขาปิดรับยื่นบัตรประมาณ 6 โมง แต่กว่าจะเดินทางไปถึง
เลิกงานก็ 5 โมงเย็น กว่าจะไปถึงก็เกือบทุ่มได้
และมีครั้งนึงที่ไปถึงก่อนเวลาปิดรับบัตร
ได้ยินพี่พยาบาลที่หน้าเค้าเตอร์ตะโกนถาม
ว่าเรามาหรือยัง พอพยาบาลเห็นหน้าเราก็ยิ้ม
(เราก็คิดในใจ ที่ยิ้มคือจะได้ไม่ต้องเสียเวลารอเราใช่ม่ะ รู้สึกเกรงใจจริงๆ)
แต่คุณหมอน่ารักจริงๆนะ หมอจะนัดช่วงแรกๆทุกอาทิตย์
คุณหมอก็จะถามว่าน้ำตาเทียมใกล้หมดหรือยัง
บางครั้งถ้าคุณหมอมีติดตัว
คุณหมอก็จะบอกว่าอันนี้หมอให้ หยอดทุกวันนะ
ซาบซึ้งจริงๆค่ะ
เธอเล่นคอมนานมากครับ
เล่นทั้งวัน จนแสบตา
ไปหาหมอ
เลยต้องใช้น้ำตาเทียมเลย